Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je aan bloemenwanten denkt, zie je waarschijnlijk gebreide wanten met bloemenmotieven voor je. In Rezekne in Letland waar Titia, Jenny, Ingrid en ik een week doorbrachten in twee mooie appartementen in september 2017, hadden ze daar andere ideeën bij. We waren er te gast bij diverse handwerk- en breigroepen, kregen een rondleiding door de stad en werden onthaald met lekkers, cadeautjes en veel vriendelijkheid. Het klapstuk van de dag was het maken van de bloemenwanten op het grasveld buiten de ontmoetingsruimte waar de door de dames verzamelde veldbloemen, besjes en takjes al klaar lagen. In twee teams werden de mooiste kleurrijke patronen gemaakt. Lekker op je hurken in het gras. Maar uiteindelijk bleek dat wij toch handiger zijn met onze breinaalden dan met de bloemsierkunsten en hielpen de Letse dames ons met de finishing touch. De resultaten mochten er zijn. Aan aandacht ontbrak het ook niet, alle voorbijgangers kwamen wel even kijken om een foto te maken.

If you hear the words flower mittens, you probably think of knitted mittens with floral motifs on them. In Rezekne in Latvia, where Titia, Jenny, Ingrid and I stayed in two nice apartments for a week in September 2017, they had other ideas. We were guests at various handicraft and knitting groups, got a tour of the city and were treated with home baked goodies, presents and a lot of kindness. The highlight of the day was making the flower mittens on the lawn outside the meeting space where the flowers, berries and twigs collected by the ladies were layed on the ground. We formed two teams and make the most beautiful colorful patterns. So nice to sit on your bum in the grass. But in the end it turned out that we are better knitters as floral artists and the Latvian ladies kindly helped us with the finishing touch. The results were fantastic. There was also no lack of attention, all passers-by came to take a look or make a photo.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Estlandse breiers nemen het breien op maat serieus. Op Mardilaat 2017 laat Monika haar oog vallen op superschattige wanten. Helaas, ze zijn nèt iets te klein! Maar de verkoopster is ook de breister en best bereid om voor Monika passende wanten te breien. Dan volgt er een proces met veel Estlands overleg waar ik niets van verstond, maar wat zou gaan leiden tot een paar wanten in de perfecte maat.

Het proces van het maatnemen:

• Vergelijk in hoeverre de maat van de wanten op de kraam verschilt van Monika’s maat.
• Vergelijk de maat van jouw hand met die van Monika.
• Teken de omtrek van Monika’s hand op papier.
• Meet de omvang van de hand.
• Meet de lengte van de duim.

De wanten zijn gebreid door Imbi Karu uit Türi en geverfd met plantaardige verfstoffen.

Estonian knitters take knitting to measure seriously. At Mardilaat 2017 Monika spots super cute mittens. Unfortunately, they are just too small! But the saleswoman is also the knitter and quite willing to knit suitable mittens for Monika. Then a process with much Estonian chatting that I did not understand, but what would lead to a pair of mittens in the perfect size.

The process of taking the measuments:

• Compare to what extent the size of the mittens on the stall differs from Monika’s size.
• Compare the size of your hand with that of Monika.
• Draw the outline of Monika’s hand on paper.
• Measure the size of the hand.
• Measure the length of the thumb.

The mittens are knitted by Imbi Karu from Türi and dyed with vegetable dyes.

Het resultaat / the result:

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een heerlijk dagje heb ik gehad met de DVD’s van Hazel Tindall (‘s werelds snelste breier) en Elizabeth Johnston (handspinner en ontwerper breiwerk) uit Shetland. Deze twee coryfeeën uit de breiwereld hebben samen twee DVD’s volgepompt met 50 tips voor breiers. Van steken opnemen tot blocken en van steeks tot kleuren kiezen voor je Fair Isle-werk, deze twee dames werken zich gezellig tuttelen door allelei tips en adviezen die ze verzamelden tijdens het geven van hun workshops. Het was alsof ze bij mij thuis op de bank zaten terwijl ik tijdens het bekijken van de DVD’s lekker zat te breien achter mijn laptopje. Het Shetse accent, de gemoedelijke manier van doen en de grondige vakkennis maken dit tot een must-have voor iedere breier. Het was een hele ruk, maar bij het vijftigste hoofdstuk zou je willen dat ze nog een paar uurtjes door zouden gaan!

What a wonderful day I had with the DVD’s of Hazel Tindall (the world’s fastest knitter) and Elizabeth Johnston (hand spinner and designer knitwear) from Shetland. These two celebrities from the knitting world together have stuffed two DVDs with 50 tips for knitters. From picking up stitches to blocking and  from making steeks to choosing colours for your Fair Isle knitting, these two ladies comfortably work through all kind of tips and advice they gathered while giving their workshops. It was as if they were sitting on my couch at my home while I was knitting and watching the DVD’s on my laptop. The Shettish accent, the casual manner and the thorough professional knowledge make these DVD’s a must-have for every knitter. It took quite some time to watch all 50 chapters, but in the fiftieth chapter you would want them to continue for a few more hours!

Ga naar Hazel’s site: https://www.hazeltindall.com/dvd  om de DVD’s te bestellen of download de video’s op https://vimeo.com/ondemand/50shetlandknittingtips

Go to Hazel’s site: https://www.hazeltindall.com/dvd  to order the DVD’s or download the videos op https://vimeo.com/ondemand/50shetlandknittingtips

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vliegenmeppers zijn een eerste levensbehoefte op het Estse platteland in de zomer, maar ik twijfel aan het praktisch nut van de exemplaren van stevig leer met vliegvormige gaatjes die Monika en ik maakten op Mardilaat tijdens een workshop. Al dit vieze geplette vliegen op het leer, dat is niet handig, maar mogelijk weten mijn schoonzusjes betere toepassingsmogelijkheden, want zij kregen de mepper als kerstgeschenk.

Fly catchers are a first necessity of life in the Estonian countryside in the summer, but I doubt the practicality of the solid leather ones with fly-shaped holes that Monika and I made at Mardilaat during a workshop. All this dirty smashed flies on the leather, that is not handy, but maybe my sister-in-law know better applications, as they got my fly catcher as a Christmas present.

Eerst knip je met een scherpe schaar de vorm eruit, dan pons je de gaatjes door een sjabloon met de vliegvorm die je er daarna tot ronde gaatjes stanst met een flinke slag met een zware hamer. Dan nog even invetten met leervet en aan het stokje bevestigen door het in de inkeping te schuiven. Vastmaken met linnen touw en je bent klaar om te meppen!

First you cut out the shape with a sharp pair of scissors, then you punch the holes through a template with the fly shape. then you punch round holes with a big blow with a heavy hammer. After that put some grease on with grease on it and attach to the stick by sliding it into the notch. Fasten it with linen rope and you’re ready to slap!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Veel mensen hebben idolen, ook ik. Maar die van mij zijn meestal bejaarde vrouwen die van wanten (breien) weten! In 2011 ontmoette ik Kihnu Roosie, één van die bijzondere oude dametjes, op Kihnu, tijdens een reis naar het eilandje ten zuid-westen van Estland. Daarna trof ik het alsmaar niet om haar nogmaals te ontmoeten, tot ik een paar weken geleden haar zomaar opeens aantrof bij de stand van de Kihnu-vrouwen op Mardilaat in Tallinn. Ze was daar, samen met haar biografe Kärt Summatavet, om haar nieuwe boek te introduceren en signeren. Heel lief schreef ze in mijn boeken dat ze me snelle vingers en goed werk toewenste, waarna ook Kärt haar handtekening erin zette. Dat maakt zo’n boek direct tot een extra dierbaar bezit.

Many people have idols, even me. But mine are mostly elderly women who know  how to knit! In 2011 I met Kihnu Roosie, one of those special old ladies on a trip to Kihnu, the small island south-west of Estonia. After that I did not find an opportunity to meet her again, until a few weeks ago I suddenly saw her at the Kihnu women’s stand at Mardilaat in Tallinn. She was there, together with her biographer Kärt Summatavet, to introduce and sign her new book. Very sweet she wrote in my books that she wished me quick fingers and good work, after which Kärt also put her signature in it. That makes such a book directly into an extra dear and  valuable possession.

Roosi speelt een belangrijke rol in het conserveren van de handwerkcultuur van het mooie eiland Kihnu. Ze verzamelde jarenlang de patronen en bewaarde een schitterende collectie in haar huisje op het eiland. Roosi heeft geen kinderen, dus het is van het grootste belang dat de collectie ook als deze in 1935 geboren dame er niet meer is, in goede handen komt. Ja, reken maar uit,… Kärt Summatavet, een ontwerpster van prachtige sieraden en afgestudeerd op dit onderwerp, zag het belang ervan in schoot te hulp. Ze documenteerde de geschiedenis van het leven van Roosi en haar opmerkingen over de cultuur op het eiland, maar hielp haar ook haar patronen en commentaar op die patronen op te nemen in boeken die zowel in het Ests als in het Engels zijn uitgegeven.

Roosi plays an important role in preserving the handicraft culture of the beautiful island of Kihnu. She has collected the patterns for years and kept a beautiful collection in her cottage on the island. Roosi has no children, so it is of the utmost importance that the collection, when this lady born in 1935 is no longer there, will be in good hands. You do the maths,… Kärt Summatavet, a designer of beautiful jewelery and graduate on this subject, saw the importance of helping her. She documented the history of Roosi’s life and her comments about the culture on the island, but also helped her to incorporate her patterns and comments on those patterns into books published in both Estonian and English.

De Estlandse cultuur kent veel mystieke en symbolische verwijzingen, die worden verwerkt in textiel. Toen ik Kärt nogmaals ontmoette in Tallinn om onze ideeën uit te wisselen, lichtte ze dit toe door de symboliek in een Kihnu want te verklaren. Ze las het verhaal in de want alsof het een spannend boek was, waardoor de gebreide want opeens een veel diepere betekenis en lading kreeg. Textiel en kleding met een diepere betekenis, prachtig!

Estonian culture has many mystical and symbolic references, which are incorporated into textiles. When I met Kärt again in Tallinn to exchange our ideas, she made me aware of this by explaining the symbolism in a Kihnu. She read the story in the mitten as if it was an exciting book, with the result that the knitwear suddenly acquired a much deeper meaning and meaning. Textiles and clothing with a deeper meaning, beautiful!

Het wordt hoog tijd voor een reisje naar mijn geliefde Estland. Midden november is een geschikte tijd, want dan vieren de Estlanders Mardilaat (Sint Maarten) met een feestelijke markt in de Saku Suurhall in Tallinn die wordt georganiseerd door de Estonian Folk Art and Craft Union. Dit wordt de vierde keer dat ik er bij ben en iedere keer geniet ik weer van ‘t typisch Estse sfeertje, de kraampjes met handwerk en de ontmoetingen met Estlandse handwerkers. Vrijwel alle handwerkers uit Estland, waaronder de meesterbreiers en velen die zich met traditionele kostumes en textiel bezig houden, komen er vier dagen samen. Buitenlanders zie je er sporadisch, hooguit wat Letten en Finnen en een handjevol mensen met andere nationaliteiten, want dit is echt een Estlands feestje.

Vervelen zal ik me niet in Tallinn, maar ook een reis naar Tartu staat op het programma, mits de weersomstandigheden goed zijn. Daar heeft het kort geleden heropende Eesti Rahva Museum een tentoonstelling over textiel, mode en traditioneel Estlandse kostumes die ik nog steeds niet heb gezien. De Letten waren er al en laten op Facebook al zien hoe goed en uitgebreid de tentoonstelling is.

Maar bovenal verheug ik me op het zien van mijn Estlandse vrienden en vooral mijn vriendin door de jaren heen, Monika! See you soon!

It is time for a trip to my beloved Estonia. The middle of November is a good time, because then the Estonians celebrate Mardilaat (Saint Martin), a festive market in the Saku Suurhall in Tallinn organized by the Estonian Folk Art and Craft Union. This will be the fourth time I will go and every time I enjoy the typical Estonian atmosphere, the stands with handicrafts and the meetings with Estonian crafters. Almost all crafters from Estonia, including the master knitters and many engaged in traditional costumes and textiles, will spend four days together. Foreigners are there sporadically, maybe some Latvians and Finns and a handful of people with other nationalities, because this is really an Estonian party.

I not get bored in Tallinn, as also a trip to Tartu is on the program, if weather conditions permit. There the recently reopened Eesti Rahva Museum has an exhibition about textile, fashion and traditional Estonian costumes that I have not seen yet. The Latvians already were there and show on Facebook how good and extensive the exposition is.

But above all, I am looking forward to seeing my Estonian friends and foremost all friend for many years, Monika! See you soon!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar bezocht ik naar aanleiding van video’s over het dorp en het breiwerk die ik op internet had gevonden, het handwerkhuis Zvanitaji in Rucava, Letland, waar ik Sandra en de andere vrouwen uit het dorp ontmoette. Een geweldige ervaring, dus ik wilde dolgraag terug toen het dit jaar op het programma stond tijdens het de breireis die werd georganiseerd door Sena Klets. Sandra stond al op de uitkijk toen we eraan kwamen. We kregen een lekker broodje met de traditionele geslagen boter en uitleg over het handwerk, breiwerk en de kostuums van het dorp en de streek. De roze handschoenen met rozen die ik verleden keer al had gezien, spelen een belangrijke rol, omdat deze mogelijk het begin hebben gevormd van de ontwikkeling van het kleurrijke breiwerk in Rucava. Mijn handen waren maar klein in verhouding tot de handschoenen, maar mogelijk zijn ze van een man geweest, want vaak droegen de mannen breiwerk dat we nu feminine zouden noemen. Ansis showde zijn ‘mauci’ (polswarmers) met opvallend kralenwerk.

Hierna gingen we naar een ander gebouw in het dorp waar we les kregen over traditionele opzetten en de specifieke steek van de vestjes uit Rucava, gemaakt met de Honeycomb brioche steek. Best lastig omdat de Estlandse docenten niet gewend zijn aan het maken van charts, maar uiteindelijk kwamen we er toch uit met hulp van meester breier Maruta Grasmane. We deden ons iets te veel te goed aan het lekkers in de veronderstelling dat het de lunch was, maar nee, die kwam daarna nog in het handwerkhuis. Een stevige lunch ook, waarvan Ingrid niet altijd alles lekker vond, haar gezicht spreekt boekdelen… Even uitbuiken met een dansspelletje op het grasveld geleid door de energieke Sandra was dus best lekker.

In het centrum van het dorp is nog een gezellig handwerkwinkeltje, waar de jongste verkoopster van Letland mij een paar konijnenvelletjes en fantastische konijnenbontwanten verkocht. Na terugkomst in Liepaja kregen we nog een bustoer langs de bezienswaardigheden van de stad, waaronder het strand en een Russische kerk waar we, zoals dat gebruikelijk is, ons hoofd bedekten. Gelukkig had haast iedereen wel een (gebreide) shawl bij zich.

Last year, after finding some videos about the town and knitwear, I visited the Zvanitaji craft house in Rucava, Latvia, where I met Sandra and the other women from the village. A great experience, so I loved to return this year during the knitting event organised by Sena Klets. Sandra was already on the lookout when we arrived. We got a tasty sandwich with the traditional battered butter and an explanation of the handicrafts, knitwear and costumes of the village and the region. The pink gloves with roses I’ve seen in last year have played an important role, because they may have formed the beginning of the development of colorful knitwear in Rucava. My hands were small related to the gloves, but maybe they were made for a man, because often the men wore knitwear that we would now call feminine. Ansis showed his ‘mauci’ (wristwarmers) with striking beadwork.

After this we went to another building in the village where we learned about traditional cast-ons and the specific honeycomb brioche stitch of the traditional Rucava cardigans. Quite difficult to learn because Estonian teachers are not used to making charts, but eventually with the help of knitting master Maruta Grasmane we got it. We enjoyed the sweets they made for us a bit too much on the assumption that it was lunch, but no, lunch was severd later on in the craft house. A big lunch too, of which Ingrid did not always like everything, you can tell by looking at her face… So a dance game to get an appetite on the lawn led by the energetic Sandra was very nice.

In the center of the village there is another cozy craft shop, where Latvia’s youngest seller sold me some rabbit fur skins and fantastic rabbit fur mittens. After returning to Liepaja we got a bus tour along the sights of the city, including the beach and a Russian church where we covered our head as is usual Russian churches. Fortunately, almost everyone had a knitted shawl at hand.

Anneke, dank voor het gebruik van vier foto’s!
Anneke, thanks for using four photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De tweede dag van de breireis naar Liepaja brachten we grotendeels door in het Liepaja museum. Daar is een prachtige collectie wanten en ander textiel te zien. Verleden jaar was ik hier ook, maar er was toen weinig tijd, dus het was heerlijk om nu uitgebreid alles te bekijken. Maar we werden ook aan het werk gezet. In één van de ruimtes waren korte workshops. Je kon zelf bepalen wat en hoeveel je wilde doen. Maar de meesten van ons waren fanatiek en probeerde alle workshops zo snel mogelijk erdoor te jassen.

De lunch was in het prestigieuze Big Amber, waar we ook het diner hadden waarbij de certificaten werden uitgereikt. Ja, het licht binnen is ook amberkleurig, net als de buitenkant.

The second day of the breirais to Liepaja we spent most of the time in the Liepaja museum. They have a beautiful collection of mittens and other textiles. Last year I was there too, but then there was little time, so it was wonderful to see everything in detail now. But we were also put to work. In one of the rooms were short workshops. You could decide yourself what and how much you wanted to do. But most of us were fanatic and tried to do all workshops as quickly as possible.

The lunch was in the prestigious Big Amber, where we also had the dinner when we got our certificates. Yes, the light inside is also amber coloured, just like the outside.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na de lunch werd ons een kijkje gegund bij een ander deel van het museum, dat normaal voor het gewone publiek gesloten is. Daar was prachtig kralenwerk tentoongesteld. Een deel ervan was te koop, dus ik kocht er een polswarmers met meerdere kleuren. Ik kan ze natuurlijk zelf breien, maar poeh, best veel werk hoor. Zelfgekocht in plaats van zelfgebreid is ook best wel eens lekker! In de middag leerden we hoe de Letse Solvita de kralenpolswarmers breit. Lia Mona Gibiete is de schrijfster van Suitu Rakstainas Zekes (Suiti Pattered Socks – breiboek over de zeer kleurrijke kousen uit Alsunga) introduceerde haar nieuwe boek, dat we natuurlijk vrijwel allemaal kochten en lieten signeren. Het boek is sowieso erg lastig te verkrijgen, dus we waren als kinderen zo blij ermee!

De dag werd afgesloten met een chique diner in het beste restaurant van Liepaja. Ik blijf nog even plakken, want de bar ook erg gezellig en Maruta en Ansis waren inmiddels ook gearriveerd. En een taxietje terug is makkelijk te organiseren en kost werkelijk geen fluit.

Anneke, dank voor het gebruik van vier foto’s!

After lunch they gave us a glimpse of another part of the museum, which is normally closed to the public. Beautiful beadwork was displayed there. Part of it was for sale, so I bought multi-colour wrist warmers. Of course, I can knit them, yeah, but it is a lot of work. Self-bought instead of self-knitted is also good now and then! In the afternoon, we learned how the Latvian Solvita knits her the beaded wrist warmers and other things. Lia Mona Gibiete is the author of Suitu Rakstainas Zekes (Suiti Pattered Socks). She introduced her new book, which we of course almost all bought, signed be the author. The book is very difficult to obtain, so we were so happy with it!

The day ended with a chic dinner at Liepaja’s best restaurant. I stayed after dinner because the bar was also very cozy and Maruta and Ansis had arrived. And a taxi back is easy to arrange and costs next to nothing.

Anneke, thanks for using four photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na een paar dagen in Riga, een stad waar ik alsmaar meer van ga houden, verzamelden alle deelnemers aan het knitting event bij Sena Klets, waar Ansis en Ziediete het knitting event officiëel voor geopend verklaarden. Wat is het toch heerlijk om in deze winkel alle mooie kostuums, wanten, sokken en ander moois te bekijken. Sena Klets speelt niet alleen een belangrijke rol in het conserveren van Letse textiel tradities, maar draagt de tradities ook over op geïnteresseerden, zoals wij. Na de inleiding en uitleg over enkele van de kostuums gingen we naar de bus die ons eerst naar Saldus bracht. Daar werden we op een boerderij door Rasma Balode ontvangen voor een traditionele lunch. In Saldus kregen we de eerste workshop over de wanten uit Saldus door Zinta Vārpiņa, die we verleden jaar al hebben ontmoet in Strazde. Ook mochten we bij Dita Zagorska een eigen Lets sieraad maken.

In Liepaja hadden we na het inchecken bij hotel Porins een welkomstdiner, waarna we werden verzocht in een andere ruimte van ons hotel in een grote kring te komen zitten. Ik keek eens om me heen en realiseerde me dat 24 van de 26 deelnemers dankzij mijn enthousiaste verhalen hier terecht waren gekomen en genoten van alle bijzondere dingen die Letland te bieden heeft. Van Ziediete kregen we een handgevlochten armbandje om. Je kan het bandje niet bij jezelf omdoen zonder hulp, dus tijdens het ontbijt de volgende ochtend werden de bandjes weer bij elkaar omgeknoopt. Na nog een borrel met Titia en Anneke M, moe en erg voldaan naar bed, op naar dag twee!

After a few days in Riga, a city that I’m going to love more and more, all participants of the knitting event gathered at Sena Klets, where Ansis and Ziediete opened the knitting event officially. It is  is it nice to look all the beautiful costumes, mittens, socks and other beautiful things in this shop. Sena Klets not only plays an important role in preserving Latvian textile traditions, but also carries traditions on to interested people, like us. After the introduction and explanation of some of the costumes we went to the bus that first brought us to Saldus. There we were welcomed by Rasma Balode on her farm for a traditional lunch. In Saldus we got the first workshop on Saldus mittens by Zinta Vārpiņa, who we already had met in Strazde last year. Also, we were taught how to make a personal Latvian jewel by Dita Zagorska.

In Liepaja we had a welcome dinner after checking in at Porins Hotel, after which we were asked to gather in a different area of ​​our hotel. I looked around and realized that thanks to my enthusiastism, 24 of the 26 participants came here and enjoyed all the special things Latvia has to offer. From Ziediete we got a hand-braided bracelet. You can not put it on without help, so during breakfast the next morning the bracelets were put on to each others wrists. After a last drink with Titia and Anneke M, tired but very satisfied, we went to bed, to dream about the second day of the program.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat hebben we een geweldige reis naar Letland gemaakt! Zowel Riga, als het knitting event in Liepaja, als onze reis met z’n viertjes door de regio Latgale was geweldig. Het belangrijkste was voor ons het ontmoeten van de breiers. Met dat uitgangspunt had Liga uit Ludza voor ons een intensief programma opgesteld, waarbij we het gebied goed leerden kennen in slechts een week tijd. Een van de vele hoogtepunten was de eerste dag in Latgale toen we in Livani werden verrast met een televisie-opname. We waren rijkelijk laat, want we waren spontaan naar het 30 km verderop gelegen Vilani in plaats van naar Livani gereden. Tja, twee letters omgedraaid, en al die Letse namen klinken toch al zo apart. We werden met applaus binnen gehaald. Of ze klapten dat we het uiteindelijk toch gevonden hadden, of omdat ze zo blij waren ons te zien, zullen we nooit weten…

De vrouwen uit het gezellige stadje hadden hun mooiste breiwerk meegenomen. Ook wij lieten zien wat we hadden meegenomen, waarna de vraag rees hoe je Magische Motieven maakt. En dan sta je daar, als Nederlandse vrouw, een groep Letse dames geïmproviseerd les te geven over Magische Motieven, een ontwerpmethode uit hun land, maar wel aangepast en aangevuld door mij. En als je er dan toch bent,… we hebben ze ook maar even de Turkse opzet en twijnend opzetten geleerd. Na een smakelijke lunch waar we erg aan toe waren, nog even naar het weversatelier, de tentoonstelling over het leven in Livani en de glasfabriek, waar we met name de bruidskist met wanten en de allerlangste geweven centuur bewonderden.

We have had a such great trip to Latvia! Riga, the knitting event in Liepaja, an also our trip through the Latgale region was amazing. The most important thing was for us to meet the knitters. With that in mind, Liga from Ludza had set up an intensive program for us, so we got to know the area well in just a week. One of the many highlights was the first day in Latgale when we were surprised in Livani with a television recording. We were really late, because we went spontaneously to Vilani instead of Livani, which is 30 km apart. Well, only two letters switched and all those Latvian names sound so different. We were applauded when we came in. We will never know if the applauded to show that th thought it to be cleer we finally found it, or that they were happy to see us.

The women in the cozy town had taken their most beautiful knitwear to show to us. We also showed what we had taken with us, after which the question arised how to make Magic Motives. Me, as a Dutch woman, improvised to teach a group of Latvian ladies about Magic Motives, a design method that has it’s origin in their owncountry, but it was adapted and supplemented by me. And when we were there anyway, we’ve also taught them the Turkish design and the twined caston. After a tasty lunch we were went to the weaving studio, the exhibition about life in Livani and the glass factory, where we especially admired the bridal chest with mittens and the langest woven belt.

Met dank aan de breiers van Livani voor een heerlijke dag en het gebruik van enkele van de foto’s.
Video – foto’s

Thanks to the knitters of Livani for a great day and use of their photos.
Video – photos

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Morgen vertrek ik voor twee weken naar Letland! Daar volg ik, met 23 andere breiers uit Nederland (waaronder Zeeuwen, Groningers, een Brabantse en wat Randstadters), België en Denemarken een vol, buitengewoon interessant en vast ook zeer enerverend programma dat Sena Klets voor ons heeft georganiseerd. Er voegen zich nog een Japanse en een Francaise zich bij ons. Na een paar dagen in Riga gaan we met z’n allen de bus in om naar Liepaja te gaan voor vijf dagen intensief knitting camp. Vijf dagen workshops, rondleidingen, museabezoek, lokale breiers ontmoeten en gezellig samen breien. Over het vervolg van de reis in Latgale later meer. Via Facebook, Instagram, Twitter, Linkedin en dit blog zal ik jullie op de hoogte houden van onze avonturen en belevenissen.

Tomorrow I will leave for Latvia for two weeks! There I will atttend, with 23 other knitters from the Netherlands (including some from Zeeland, Groningen, Brabant and the center of the Netherlands), Belgium and Denmark a full, very interesting knitting program that Sena Klets organised for us. A Japanese and a Francaise knitter join us. After a few days in Riga, we all go by  bus to go to Liepaja for a five-day intensive knitting camp. Five days of workshops, guided tours, museum visits, meeting local knitters and cozyly knitting together. I will tell you more about the rest of the trip soon. By Facebook, Instagram, Twitter, Linkedin and this blog, I will keep you posted on our adventures and experiences. 

Verleden jaar zomer was ik in het zuiden van Kurzeme tijdens een zonovergoten dag uitgenodigd voor een feest in Liepaja dat werd gegeven door de breiers van Rucava. Hoogtepunt van de dag was het aankleden van de bruid. Ik heb dat al vaker gezien in Letland, want daar is het belangrijk dat je aan de vrouw kan zien dat ze niet langer een meisje is, maar vanaf dan een getrouwde vrouw. In dit geval was het extra mooi om te zien, want de dracht van de vrouwen uit deze streek bestaat uit grote hoeveelheden kleding, waaronder gebreide kousen en wanten. Maar ook de lange linnen hoofdtooi, die zelfs bij warm weer enkele keren als een dikke das om de hals wordt geslagen en stevig wordt ingestopt aan de zijkant. En wat was het bruidje schattig hè, vooral toen haar haar met grof geweld in stijve vlechtjes werd gedaan door de fanatieke vrouwen die haar aankleedden.

Over een paar weken ben ik er weer in Liepaja, dit keer tijdens het Knitting Event van Sena Klets. Ik kan niet wachten om terug te gaan naar deze mooie en bijzondere stad en de Letse breiers, waaronder Sandra Aigare van het ethnografische geschiedenis-huis ‘vanītāji’ in Rucava.

Last summer I was invited in the south of Kurzeme during a warm summer day at a party in Liepaja given by the knitters of Rucava. The highlight of the day was the dressing of the bride. I have seen this in Latvia, because it is important that you can see that the woman is no longer a girl, but from then on a married woman. In this case it was extra nice to see, because the women’s costumes of this region consists of large amounts of clothing, including knitted stockings and mittens. But also the long linen headdress, which even in warm weather is thrown around the neck a few times and tucked in firmly on the side. And it was such a cute bride, especially when her hair was done in stiff braids with coarse violence by the fanatic women that were helping her to get dressed.

In a few weeks from now I will be in Liepaja again, this time during the Knitting Event organised by Sena Klets. I can not wait to go back to this beautiful and special city and the Latvian knitters, including Sandra Aigare of the ethnographic history house ‘vanītāji’ in Rucava. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vrouwen in Nieuw Zeeland sponnen en breiden voor de soldaten in 1942. Daarbij hielden de meeste dames hun hoed op. Ik verwacht niet dat ze met kousenvoeten achter hun spinnenwiel zaten. Sommige hadden het zich makkelijk gemaakt en naaimachinetafels met trapplanken omgebouwd tot spinnenwielen.

Ze breiden onder meer enorme kousen voor de mannen op zee. Waarschijnlijk werden die over andere kousen aangetrokken, zodat een dikke warme laag ontstaat. Op het laatst zie je een man aan boord van een schip die met een stoere blik naar de horizon staart met een gebreide baklava.

Bekijk de video They Toil and Spin

Women in New Zealand spun and knitted for the soldiers in 1942. While doing this most ladies kept their hat on. I do not expect them to sit with their feet in cosy socks behind their spinning wheel. Some of them made it easier for them selves by converting sewing machine tables to spinning wheels.

They knitted enormous stockings for the men at sea. These were probably put on over other stockings, so that a thick warm layer was formed. At the end of the video, you see a man aboard a ship that stares at the horizon with a tough look dressed in a knitted baklava.

Watch the video They Toil and Spin

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Onze reis naar Thüringen(Weimar) en Saksen (Dresden en Meissen) in Duitsland was een culturele belevenis. We hebben vooral in Dresden ongelooflijk veel kunst en rijkdom aan kunstvoorwerpen gezien. Musea als het Zwinger en Residenzschloss herbergen een onmetelijke rijkdom aan mooie en interessante voorwerpen. We hebben genoten van dit alles.

In het Residenzschloss bezochten we de tentoonstelling Mode und Macht. De kleding van de keurvorsten en -vorstinnen uit circa 1550-1650 uit dit destijds zeer rijke gebied is hier prachtig geëtaleerd. Schitterende stoffen, vorstelijke kleuren en alles uitgewerkt tot in het kleinste detail. Maar ik was natuurlijk op zoek naar breiwerk. En ik werd niet teleurgesteld, want ook al was het een klein deel, de tentoongestelde broek en kousen waren erg bijzonder.

De gebreide broek was van August van Saksen. De pijpen zijn op de voor de middeleeuwen kenmerkende wijze voorzien van verticale openingen, waar de voering doorheen poft. Daarbinnen is nog een geitenleren binnenbroek genaaid. Maar het opvallendste is natuurlijk dat het model het mannenlichaam helemaal volgde.

Ook zijn bruidskousen die hij droeg tijdens zijn huwelijk met Anna van Denemarken in 1548 zijn te zien op de tentoonstelling. De mot heeft er hier en daar in gezeten, maar ze zijn keurig gerestaureerd. Onder de beetje hoekig gebreide hiel lijkt een naadje te zitten. De teen van één van de sokken was een groot gat. Zouden ze ook na de bruiloft nog gedragen zijn?

Our trip to Thuringia (Weimar) and Saxony (Dresden and Meissen) in Germany was a cultural experience. In Dresden we saw incredible art and a wealth of artifacts. Museums like the Zwinger and Residenzschloss accommodate immense wealth of beautiful and interesting objects. We enjoyed all of this.

In the Residenzschloss we visited the exhibition Mode und Macht (translation: Fashion and Power). The clothing of the eloctors and their wifes from around 1550-1650 from this very rich area at the time was beautifully presented here. Gorgeous fabrics, royal colors and everything worked out to the smallest detail. But, of course, I was looking for knitted items. And I was not disappointed, because even though there wasn’t a lot, the exhibited pants and stockings were very special.

The knitted pants were from Augustus of Saxony. The pipes are provided with vertical openings, characteristic for pants in the middle ages, from which the liner comes through. Inside, another goat’s leather pants are sewn. But the most striking thing is of course that the model completely followed the men’s body.

Also, his brides stockings he wore at his marriage to Anna of Denmark in 1548 can be seen at the exhibition. The moths have been eating some of it here and there, but they have been well restored. Below the slightly angular knitted heel there seems to be a seam. The toe of one of the socks was a big hole. Would they still be worn after the wedding?