Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een heerlijk dagje heb ik gehad met de DVD’s van Hazel Tindall (‘s werelds snelste breier) en Elizabeth Johnston (handspinner en ontwerper breiwerk) uit Shetland. Deze twee coryfeeën uit de breiwereld hebben samen twee DVD’s volgepompt met 50 tips voor breiers. Van steken opnemen tot blocken en van steeks tot kleuren kiezen voor je Fair Isle-werk, deze twee dames werken zich gezellig tuttelen door allelei tips en adviezen die ze verzamelden tijdens het geven van hun workshops. Het was alsof ze bij mij thuis op de bank zaten terwijl ik tijdens het bekijken van de DVD’s lekker zat te breien achter mijn laptopje. Het Shetse accent, de gemoedelijke manier van doen en de grondige vakkennis maken dit tot een must-have voor iedere breier. Het was een hele ruk, maar bij het vijftigste hoofdstuk zou je willen dat ze nog een paar uurtjes door zouden gaan!

What a wonderful day I had with the DVD’s of Hazel Tindall (the world’s fastest knitter) and Elizabeth Johnston (hand spinner and designer knitwear) from Shetland. These two celebrities from the knitting world together have stuffed two DVDs with 50 tips for knitters. From picking up stitches to blocking and  from making steeks to choosing colours for your Fair Isle knitting, these two ladies comfortably work through all kind of tips and advice they gathered while giving their workshops. It was as if they were sitting on my couch at my home while I was knitting and watching the DVD’s on my laptop. The Shettish accent, the casual manner and the thorough professional knowledge make these DVD’s a must-have for every knitter. It took quite some time to watch all 50 chapters, but in the fiftieth chapter you would want them to continue for a few more hours!

Ga naar Hazel’s site: https://www.hazeltindall.com/dvd  om de DVD’s te bestellen of download de video’s op https://vimeo.com/ondemand/50shetlandknittingtips

Go to Hazel’s site: https://www.hazeltindall.com/dvd  to order the DVD’s or download the videos op https://vimeo.com/ondemand/50shetlandknittingtips

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vrouwen in Nieuw Zeeland sponnen en breiden voor de soldaten in 1942. Daarbij hielden de meeste dames hun hoed op. Ik verwacht niet dat ze met kousenvoeten achter hun spinnenwiel zaten. Sommige hadden het zich makkelijk gemaakt en naaimachinetafels met trapplanken omgebouwd tot spinnenwielen.

Ze breiden onder meer enorme kousen voor de mannen op zee. Waarschijnlijk werden die over andere kousen aangetrokken, zodat een dikke warme laag ontstaat. Op het laatst zie je een man aan boord van een schip die met een stoere blik naar de horizon staart met een gebreide baklava.

Bekijk de video They Toil and Spin

Women in New Zealand spun and knitted for the soldiers in 1942. While doing this most ladies kept their hat on. I do not expect them to sit with their feet in cosy socks behind their spinning wheel. Some of them made it easier for them selves by converting sewing machine tables to spinning wheels.

They knitted enormous stockings for the men at sea. These were probably put on over other stockings, so that a thick warm layer was formed. At the end of the video, you see a man aboard a ship that stares at the horizon with a tough look dressed in a knitted baklava.

Watch the video They Toil and Spin

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De winkel van de Schapekop in het idyllische Nieuwpoort was jarenlang een begrip in handwerkland en één van de allerleukste handwerkwinkels in Nederland. Maar helaas, afgelopen zomer werd de winkel opgeheven, om direct te worden omgezet in een geheel nieuw concept; Werkplaats  De Schapekop in Groot-Ammers, hooguit een paar kilometer vanaf Nieuwpoort. Afgelopen weekend hadden ze open huis en jee, wat was het er druk! Allemaal bekende gezichten, gezellig bijpraten met een kopje koffie en een appelpuntje, leuke dingen kopen en natuurlijk de nieuwe werkplaats bekijken. Het is eigenlijk nog als vanouds en heel vertrouwd. Zelfs de mooie oude toonbank heeft weer een plaatsje gekregen. Ruimte zat voor het geven van workshops, wanden vol kleurrijke bolletjes en een praktische verfruimte waar Carina en haar helpers garens verven (ook van hun eigen kudde!).

Ik kocht onder andere een shawl speld met prachtige schapekopjes. Ze lijken precies op mijn schapekopring die ik ooit van Jan kreeg omdat mijn sterrenbeeld ram is, dat echte doorzetters zijn en ik een beetje doorzettingsvermogen toen nodig had om in hoog tempo mijn certificeringen voor mijn ICT-baan te halen.

Het was even wennen, maar wie eenmaal voet over de drempel zet, krijgt meteen weer het oude Schapekop-gevoel en voelt zich weer thuis. Dit najaar start vanaf 10 oktober een nieuwe cursus van Het Betere Breiwerk in de Schapekop, ik heb er nu alweer zin in!

De webshop is open 24/7 en je zal ook op beurzen en bij evenementen de Schapekop regelmatig tegenkomen. Heb je de open dagen gemist en wil je toch graag een kijkje nemen of iets met eigen ogen bekijken wat je wilt kopen, heb je vragen of wil je je opgeven voor Het Betere Breiwerk of een workshop, neem dan vooraf even contact met Carina op.

The shop of the Schapekop in idyllic Nieuwpoort was for years famous among crafters and one of the nicest crafts shops in the Netherlands. But unfortunately, last summer the shop was closed, to be directly converted into an entirely new concept; the Werkplaats Schapekop in Groot-Ammers, at most a few kilometers from Nieuwpoort. Last weekend they opened their doors and it surely was crowded with people! A lot of familiar faces, friendly chat over a cup of coffee and an apple pie, buying nice things, and of course, you could check out the new workshop. Well, it’s still quite familiar. Even the old counter was placed in the workshop. Plenty of space for organizing classes, walls full of colorful balls of wool and a practical dye kitchen where Carina and her helpers dye their yarns (also from their own herd!).

I bought a stunning shawl pin with sheeps heads. They look just like my sheeps head ring I got from Jan years ago because my zodiac sign is Aries, which are real go-getters, and I needed a little perseverance when I needed to pass for my certifications for my IT job rapidly.

It takes time to get used to things, but once you have set foot over the threshold, you will feel the old Schapekop ambiance and you will feel at home again. This autumn, starting 10 October a new course Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting) in the Schapekop, I have now already excited!

The webshop is open 24/7 and you will meet the Schapekop at fairs and other events regularly. Did you miss the open door days and you would still like to take a look or see with your own eyes what you want to buy, if you have questions or want to sign up for Advanced Knitting or a class, please in advance contact Carina on.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Letland zijn maar een paar wolfabrieken. Wij bezochten Paces Fabrika in Paces bij Dundaga. De garens die ze er maken worden verkocht als Dandaga Paces. We kregen een rondleiding door de fabriek, waar door bijna 20 mensen iedere dag hard wordt gewerkt. Dat harde werken straalt er overal van af. Er hangt en oostbloksfeertje en het ruikt er naar wolvet en spinolie. De machines zijn lawaaiig en oud, maar stampen lekker door. De gedegen kwaliteit van de oude werktuigen zorgt ervoor dat alles nog steeds draait. Verfstoffen staan op de grond in potjes klaar om in de enorme ketels te worden gebruikt om de garens prachtige kleuren te geven. De gekaarde wol komt via een buizensysteem in de spinruimte, waar stoere vrouwen de zware balen op hun schouders naar de machines dragen.

Ik heb inmiddels veel wolfabrieken bezocht, variërend van keurig nette schone spinnerijen tot dit soort fabrieken waar met man en macht wordt gezwoegd om ons breiers te voorzien van lekker authentieke garens waar we onze creativiteit op uit kunnen leven. In deze fabriek weinig tierlantijnen, hooguit een gebreid muisje tussen de strengen en een enorme sok in het kantoortje, maar wat hier geproduceerd wordt is echt en met liefde gemaakt. De getwijnde garens zijn iets dikker dan de Limbazu-garens en worden in effen en verlopende kleuren geverfd. Voor onze begrippen zijn de garens die je daar direct in de fabriek koopt erg goedkoop, dus er werd flink ingeslagen. In heel Letland kom je de Dundaga-strengen tegen, ook in Alsunga, waar ik jullie binnenkort over ga vertellen.

In Latvia there are only a few wool mills. We visited Paces Fabrika in Paces, near Dundaga. The yarns that they make there are sold as Dandaga Paces. We got a tour of the factory, where almost 20 people are working hard every day. That hard work radiates from it everywhere. You can feel the atmosphere of the old Eastern bloc and everywhere it smells of lanolin and spin oil. The machines are old and noisy, but still work. The good quality of the old tools ensures that everything is still running. Dyes are lying on the ground in pots ready to be used in the huge boilers to give the yarns beautiful colors. The carded wool comes through a pipe system into the spin room, where strong women carry the heavy bags on their shoulders to the machines.

I have already visited many wool mills ranging from neat tidy clean spinneries to this type of factories where people work hard hard to provide us knitters with delicious authentic yarns with we can use to produce our creative work. In this factory there are few frills, at most, a knitted mouse between the strands and a huge sock at the office, but what is produced here is genuine and made with love. The twisted yarns are slightly thicker than the Limbazu yarns and are dyed in solid and gradient colors. To our standards these yarns bought directly from the factory are very cheap, so we didn’t hold back buying a lot. Throughout Latvia we found the Dundaga skeins, also in Alsunga, where I’m soon going to tell you about.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na het bezoek aan de wolfabriek, een heerlijke lunch in de dorpskantine en een rondje door Dundaga, zijn we naar Kolka, het meest noordelijke puntje van Letland gereden om even over de Straat van Irbe te zwaaien naar het Estlandse eiland Saaremaa. Hier komen de Oostzee en de Baltische zee bij elkaar. Je kan nog nèt de vuurtoren van het eiland onderscheiden. Net als toen we op Saaremaa waren, zijn we met z’n allen naar het puntje gelopen. Je kan er zelfs naar de sauna in een vrachtwagentje vlakbij het strand. Heerlijk doorwaaien op een goddelijk mooi strand met de zon op je gezicht en de gezelligheid van zes fanatiek juttende breivriendinnen, kan het mooier?

After visiting the woolen mill, a delicious lunch in the village canteen and a tour around Dundaga, we went to Kolka, the most northern tip of Latvia to wave over the Irbe Strait to the Estonian island Saaremaa. Here the Baltic Sea and the Baltic Sea come together. You can just see the lighthouse on the island. Just like when we were on Saaremaa, all of us walked to the edge of the tip. You can even go to the sauna in a truck near the beach. The wind felt great, blowing through your hair on a divinely beautiful beach with the sun on your face and the companionship of six friends who fanatically combed the beach for shells and other nice stuff, it can be more beautiful?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Sandness bevindt zich het hoofdkwartier van Jamieson’s of Shetland, de enige echte wolfabriek in Shetland. Jan en ik bezochten de fabriek en natuurlijk ook de fabriekswinkel, die uitpuilt van de prachtige truien, spencers en vesten. Deze worden dan wel op de machine gebreid, maar er komt nog veel handwerk bij kijken. Een Letse werknemer was bezig met het in elkaar zetten van truien voor de Japanse markt. Tja, je zal als Letse maar vallen voor een stoere Shetlander…

In de fabriek staan de kaard-, spin- en twijnmachines te stampen. Gary liet ons zien hoe je in een aparte ruimte, groot genoeg voor een Utrechtse student, feloranje, blauwe en gele vezeltjes een prachtige subtiele kleur opleveren als ze maar lang en vaak genoeg in het kamertje ronddwarrelen. Ergens anders was een wever bezig met nauwgezette precisie stoffen te weven. Práchtig!

Na het bewonderen van een oldtimer (het laatste wat je daar verwacht…), nog éven in de winkel kijken dan maar, want Jan wist meteen al dat hij niet zonder lekker warm vest zou vertrekken!

In Sandness  the headquarters of Jamieson’s of Shetland are located, the only real Shetland wool factory. Jan and I visited the factory and of course the factory shop, which is stuffed with beautiful sweaters, spencers and cardigans. These are knitted on the machine, but there is still a lot of handwork involved. A Latvian worker was busy assembling sweaters for the Japanese market. Well, that is what happens when a Latvian fells in love with a tough man of Shetland…

In the factory the carding, spinning and twisting machines are pounding. Gary showed us how in a separate room, large enough for a student in Utrecht, bright orange, blue and yellow fibers produce a beautiful and subtle color as long as they often and long enough whirl around in the room. Elsewhere was weaving a weaver working with painstaking precision fabrics. Beautiful!

After admiring an oldtimer (last thing to expect there),  we returnd to the shop, because Jan already knew that he would not leave without a warm cardigan!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Tijdens Le Lot et la Laine zag ik een paar prachtig mooie shawls, waarvan ik er een paar heb gefotografeerd. Het bleek te gaan om een knitalong, oftewel de SKAL, een samenbreiproject geleid door Ambre Nid de Vigogne.

On Le Lot et la Laine I saw some awesome shawls. Some of them I have photographed. It appeared to be the design for the knit along, called the SKAL, a project led by Ambre Nid de Vigogne.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De handwerkmarkt in het Openlucht Museum was enorm en trok veel mensen, zowel Letten als toeristen. Ik vond er behalve veel prachtige spullen en cadeautjes ook spontaan een Ravelry-vriendin. Ik kocht dubbele wanten van haar en zij gaf Titia, Elsbeth en mij ter verhoging van de feestvreugde gigantische pioenrozen uit de tuin van haar moeder. Ook Hobbywool had een stand op de markt. De verkoopster hadden we al ontmoet tijdens onze reis naar Harrogate (Engeland) in november. En overal, zowel voor als achter de kramen, zagen we deelnemers aan de conferentie. De lunch, die we deelden met de Noren, was deel van het conferentieprogramma. Een wonderlijke combinatie van dingen, vooral als je vegetariër bent, maar wel heel smakelijk, vooral met een enorm glas cider en het gezellige Noorse gezelschap. Natuurlijk was Monika er ook. Ook zij had zich al tijden mateloos verheugd om naar deze markt te gaan. Ze kocht een krukje voor haar zus Merike. Ook herkenden we de spinners/breiers die in het Japanse boek over Letland staan. Ze spinnen hondenhaar van de Samojeed, wat superwarme pluizige wanten oplevert. Zó bijzonder dat ik beslist een paar mee wilde nemen.

En ja hoor, er waren ook Nederlanders op de markt,… een groepje giebelde meiden die met smaak hun stokken met vette aardappelschijfjes aan het verorberen waren. Het bleken Nederlandse studenten. Ze vonden het best apart dat wij op breireis waren.  

The craft market at the Open Air Museum was huge and attracted many people, both Latvians and tourists. I found a lot of beautiful stuff and also presents, as well as Ravelry friend. I bought double mittens from her and she gav, o increase the joy, e Titia, Elsbeth and me giant flowers from the garden of her mother. Hobbywool also had a stand at the market. The saleswoman we had met during our trip to Harrogate (England) in November was there. Everywhere, both before and behind the stalls, we saw participants at the conference. Lunch, which we shared with the Norwegians, was part of the conference program. A wonderful combination of things, especially if you’re a vegetarian, but very tasty, especially with a huge glass of cider and nice Norwegian company. Of course, Monika was there too. She also had looked forward to visit this market for a long time. She bought a stool for her sister Merike. We also recognized the spinners/knitters who are in the Japanese book about Latvia. They spin dog hair from the Samoyed, which produces super warm fuzzy mittens. So special that I definitely wanted to take a pair home.

And yes, there were also Dutch people at the market,… a group of girls who giggled while eating their sticks with tasty fat potatoes. They told us they were Dutch students. They found it quite strange that we were knitting journey.

Na het schandaal over het verwerken van Chinees mensenhaar in ons dagelijks brood, vind ik het verwerken van het haar van een Chinese vrouw in een trui voor haar echtgenoot van mindere orde. In het Algemeen Dagblad las ik over een chinese vrouw Xiang Renxian, gepensioneerd lerares van 60 jaar oud. Zij had voor haar man in 11 jaar tijd van haar eigen haar een trui en muts gebreid. Lief hè, van dit kokette dametje.

After the scandal about the processing of Chinese human hair in our daily bread, I find the process of knitting the hair of a Chinese woman into a sweater for her husband of lesser order. In the Algemeen Dagblad (major paper in the Netherlands) I read about a chinese woman Xiang Renxian, a retired 60 year old teacher. She has knitted her husband in 11 years of her own hair a sweater and at. Sweet isn’t she, this coquettish lady.

“Deze video moét je zien”, chatte mijn Estlandse vriendin Monika naar me. Het gaat over Russische shawls, misschien uit de streek Orenburg of in ieder geval lijken ze erg op de Orenburg shawls en worden ze gebreid van donzige geitenvezeltjes. Wat me het meest trof, was de manier waarop de vrouwen samen werkten om de vezels te verzamelen en te selecteren, ze te kaarden en spinnenn en uiteindelijk te verwerken tot gebreide shawls. Dat alles gezellig in een grote zitkamer, wat ziet het er gezellig uit. Ze zingen onder het werk en kinderen helpen met het spinklaar maken van de vezels, zodat ze op een spintol gesponnen kunnen worden. De video eindigt met de verkoop van de shawls op de lokale markt. Hmm, kon ik maar zo’n prachtige, kundige gemaakte shawl kopen!

“Look at this video“, my Estonian friend Monika chatted to me. It is about Russian shawls, maybe from the Orenburg region or at least in the style of the Orenburg shawls and knitted from the down of their own goats. What stroke me most, was the nice way that these women cooperated to get the down from the goats, select the best fibers, card and spun them and finally knitted the shawls. It all happens in a big sitting room and looks so nice and cosy. They sing while working and children help with making the fibers ready for spinning on spindles. The video end with selling the shawls on the market. Wish I could buy such a beautiful piece of craftsmenship!

Stel je eens voor… een sprookjesachtig landschap rond Bergen in Noorwegen. Met onze huurauto reed ik afgelopen september vanaf ons appartement over prachtige wegen langs diepe dalen en door lange bergtunnels naar de Hillesväg Ullvarefabrikk in Hillesväg, waar de garens van het merk Hifa worden geproduceerd. We werden ontvangen door de huidige eigenaar. Ik wilde dolgraag ter plekke zien hoe de garens worden geproduceerd. Dit was de aanleiding voor de reis naar Bergen, Noorwegen.  Ik heb sowieso al aan een half woord genoeg om met mijn koffertje klaar te staan.

Imagine… a fairy-tale landscape surrounding Bergen in Norway. With our rental car I drove from our apartment on the beautiful roads through deep valleys and long mountain tunnels to the Hillesväg Ullvarefabrik in Hillesväg where the Hifa yarns are produced. We were welcomed by the current owner. I was dying to see on the spot how the yarns are produced. This was the reason for her trip to Bergen, Norway. I always love to pack my suitcase for the next trip anyway. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De fabriek is geweldig. Stampende kaard-, spin- en verfmachines, vaak al meer dan honderd jaar oud, staan opgesteld in goed onderhouden hallen. Overal ligt wol in allerlei stadia van het productieproces. Het is een echt familiebedrijf, opgericht in 1898. Voor het vele werk zijn er ook een aantal toegewijde werknemers, duidelijk erg gemotiveerd, aan het werk. Hoe kan dat ook anders, je waant je in een wolhemel als je de ziet hoe de grondstoffen tot prachtige garens worden verwerkt in grandioos mooie kleuren. In alles zie je de liefde voor het product. De keuzes met betrekking tot het productieproces worden genomen met als enig doel het produceren van garens van hoge kwaliteit. Zo worden de garens niet machinaal gedroogd, maar hangen de strengen aan rekken op de zolderverdieping. Ze hebben de beide methodes vergeleken en hebben geconcludeerd en dat de garens lekkerder aanvoelen als ze natuurlijk worden gedroogd, dus dat doen ze dan ook. Je smelt gewoon als je rekken vol kleur ziet, vooral de blauwe vond ik werkelijk prachtig. Een aantal kleurrijke, grappige viltobjecten fleuren de fabriekshallen op.

The factory is fantastic. The pounding carding, spinning and dyeing machines, often more than a hundred years old, are set up in well-maintained halls. There is wool everywhere in all stages of production. It is a genuine family business, established in 1898. A number of very dedicated and motivated employees are also working there. It could not be otherwise, you consider yourself to be in wool heaven when you see the process of raw materials being transformed into yarns in really beautiful colours. You can see the love for the product in everything. The choices that are made in relation to the production process are made with the sole aim to produce high-quality yarns. For example, the yarns are not dried with the use of machines, but are allowed to air dry, hanging in skeins in the attic. They compared both methods and came to the conclusion that they feel softer when they are air dried, so that’s what is done. It makes your heart melt when you see all the racks full of colour. I especially liked the blue one. A number of colourful, funny felted objects perk up the factory.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wij werden in de boter gebakken, met lekkere koffie en een lunch die door de vrouw van de huidige eigenaar in lokale winkels was gekocht. “Neem de mok waar je koffie in gedronken hebt maar mee, want daar staan onze klederdrachten op en daar zijn we erg trots op”, zei ze. Pas thuis heb ik de mijne afgewassen, zo lief vond ik het gebaar om ze zo mee te geven.  We kregen ook onder meer het prachtige boek Fanatroyer mee, een standaardwerk over de Noorse truien, om ons meer beeld te geven van de traditionele verwerkingsmogelijken van de garens. Natuurlijk bood ik aan de eigenaar ons boek Warme Handen aan. In de fabriek is ook een grote winkel met prachtige spullen, daar ga ik jullie later meer van laten zien en over vertellen.

We were pampered with nice coffees and a lunch that was bought by the wife of the current owner in the local shops. “Please take the coffee mug with you because our traditional costume is on it and we are very proud of it”, she said. It was only after we came home that I cleaned mine because I thought it was a very kind gesture she made. They also gave us the beautiful book Fanatroyer, a standard work about Norwegian sweaters, to give us a clearer picture of the possibilities for traditional use of these yarns. Of course I offered the owner our book, Warm Hands. There is also a large shop in the factory with beautiful stuff, but I will show and tell you more about that at a later time.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hifa maakt ook de garens voor de patronen uit het beroemde boek Poetry in Stitches van Solveig Hisdal, los in strengen en bollen en in complete pakketten. Ik ben met name erg weg van de Pelsull, een zalig ruig en ‘echt’ aanvoelend garen, helemaal mijn ding. Ik zal het al liggen in de fabriek, maar toen was het nog niet beschikbaar in de winkel, want het was toen nèt vers van de breipers. Maar zodra het er was heb ik er een rode hartjesshawl van gebreid, maar binnenkort meer daarover…

Hifa also produces the yarns for the patterns from the famous book, Poetry in Stitches by Solveig Hisdal, in separate skeins and complete kits. I for one am a real fan of Pelsull, a delicious rough and ‘genuine’ yarn, just up my alley. I already spotted it in the factory but it was not available then because it was hot off the knitting press. But as soon as it was for sale I knitted a red hearts shawl with it, but more about that soon…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting

De ballen van Brent…… een bijzondere uitspraak om een blog te beginnen.
Een jaar of drie geleden stapte een Australische jongeman de Winkel van Sinkel binnen om zich bij de Stitch ‘n Bitch’ers te voegen. In toen al vrijwel accentloos Nederlands kondigde hij aan dat hij sokken ging breien. Ik vroeg of hij dat wel eens gedaan had. Nee. En of hij sowieso wel kon breien. Nee, maar hij had wél eens een muts gehaakt. Wij, allen geroutineerde breiers, keken hem wat meewarig aan. Een paar weken later had Brent zijn eerste perfect gebreide sok af.

Brent‘s balls…… what an odd way to start a blog.
A few years ago an Australian young man came to the Winkel van Sinkel to join the Stitch ‘n Bitch group. In the Dutch language with hardly an accent he announced that he was planning to knit some socks. I asked if he ever knitted socks before. No. And if he could knit. No, but he had crocheted a hat. We, all experienced knitters, looked at him with compasion. A few weeks later Brent finished his first perfect sock.

Zo heeft Brent ons wel eens vaker versteld doen staan. Tijdens zijn eerste spinles spon hij ‘bijna-sokkengaren’ en een week later flinterdunne zijde. Voor zijn moeder breide hij een Aran-deken die hij aanbood toen hij een paar weken terug in Australië was. Ik hield het amper droog toen ik de YouTube video ervan zag. Maar hij overtrof zichzelf toen hij met de perfect gebreide ballen aan kwam. Kogelrond en naadloos. Ik kreeg een blauwe bal als souvenir aan een bijzondere breivriend die ik erg zal missen. Want op 4 december ontliep hij Sinterklaas om zich weer bij zijn familie in Australië te voegen.

Through the years Brent had more surprises for us. During his first spinning lesson he spun ‘almost-sock-yarn’ and a week later cobweb silk. For his mother he knitted an Aran blanket that he gave to her when he returned to Australia for holidays. I almost got emotional looking at the YouTube video  of this event. But he surpassed himself when knitted the perfect balls. Round as cirkel and without seams. I got the blue one as a souvenir to remind me of this extraordinary knitting friend that I already miss. On 4 December he left (one day before Sinterklaas) to join his family in Australia.

Met een laatste knuffel hebben we afgelopen dinsdag afscheid van hem genomen. Lisa breide aan de sokken voor Brent, één was er al af en ging direct mee, één stond nog op de pennen en wordt nagestuurd. Julia gaf Brent haar angora muts die zo nét af had. Marianne had een prachtig Sinterklaas-gedicht voor hem geschreven en de Winkel van Sinkel schudde op zijn grondvesten bij het luide Ozzi-Ozzi-Ozzi als laatste groet van zijn breivrienden! Met zakgeld voor iets breibaars hebben we ‘m laten gaan. Want we geloven niet dat hij in Australië niet meer gaat breien. In ieder geval zien we Brent terug, dankzij een retourticket dat ‘m in juli weer naar Nederland brengt. Ik kijk er al naar uit lieve Brent…… same place, same time en waag het om zonder breinaalden te verschijnen!

With a last hug we said goodbye. Lisa knitted on the socks for Brent, one was finished and given to him, one was still on the needles and will be send lateron. Julia gave Brent her angora hat she just finished. Marianne made him a wonderful Sinterklaas poem and the Winkel van Sinkel trembled when we yelled Ozzi-Ozzi-Ozzi as a last goodbye from his knitting friends! With some pocket money to buy something knit related we let him go. We just don’t believe his statement that he will stop knitting in Australia. Anyway, we will see Brent again, thanks to his two way ticket that will bring him back to the Netherlands in July. Dear Brent, I’m already looking forward to it…… same place, same time and don’t you dear leave your knitting needles home!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het was weer een genoeglijk dagje, de Landelijke Spindag in Elspeet. Een zaal vol spinners en één breier in hard en nieren, zo voelt het een beetje. Trouw aan het concept sjouw ik mijn spinnenwiel mee, maar na een uurtje spinnen winnen mijn Twijnend Breien-sokken in mijn tas het van het spingenot en stap ik over op breien. Ze moeten toch een keer af! Er was veel interesse in de Zweedse techniek met Z-getwijnd garen, de Handwerken zonder Grenzen met mijn artikel en de voorbeelden die ik met een voorzienende blik in de tas gestopt had.

It was a great day, the Landelijke Spindag in Elspeet. A hall filled with spinners and one knitter, so feels it for me. True to the concept I brought my spinning wheel, but after an hour of spinning I get my Twined Knitting socks out of my bag and I start to knit. I really should finish them! There was a lot of interest in the Swedish technique with Z-plied yarn, the Handwerken zonder Grenzen with my article and the sample I had put in the bag just in case someone would like to see them.

En terwijl Annie Ham de notulen snel doorwerkt terwijl iedereen in de grote zaal de goed gesmeerde spinnenwielen laat gonzen geniet ik met volle teugen. Leuk om iedereen terug te zien en verwelkomd te worden met een vrolijk: ‘Meid, je stond in de krant!’ of na een blik op mijn naamkaartje ‘Jee, en loopt jij hier zomaar rond?’. 😉
Bijkletsen met oude bekenden. Het beviel me goed in de Zeews-Vlaanderse hoek, gezellig tussen Jannie van de Wolboerderij in Koewacht en een Groningse die voor veel leuke ideeën te porren viel. Een spinwedstrijd, hoedenshow en uitgebreide markt. Wat heeft de organisatie weer haar best gedaan om van deze 10de Spindag een succes te maken. De vriendelijkheid  en zo’n goeie sfeer die je tegenwoordig nog maar zelden vindt, maken het evenement tot een topdag. Zelfs als spinnen voor mij persoonlijk maar bijzaak is……

And while Annie Ham rushed through the minutes while everyone in the big hall let the well olied spinning wheels buzz I enjoy myself so much. Nice to meet everyone and to be welcomed with a cheerful: ‘Hé, I saw you in the newspaper!’ or after reading my name on my badge ‘Jee, and yóu came to our Spinning Day too?’. 😉
Chatting with old friends. It was nice being in the corner of Zeeuws-Vlaanderen, nicely seated between Jannie from the Wolboerderij in Koewacht  and a women from Groningen who loves wild ideas as much as I do. A spinning competition, hat show and big market. What a great effort of the organization to make this day to a big success. The friendlyness and good atmosphere that you have to miss often nowadays make this event one of the nicest I can find. Even if spinning for me is just another passtime…….

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je al weet dat Brent z’n breicarrière begon met het breien van een perfecte sok, dan verbaast het je niet dat hij tijdens zijn eerste spinles al sokkengaren wilde spinnen.

Na koffie met de lekkere appelpunten die Brent meegebracht had, stak hij voor het eerst zijn handen in de verse vette schapenvacht en begon met spinnen. En dan denk je als spinjuf ‘Dat gaat lekker!’, iets waar de perfectionistische leerling het totaal niet mee eens is……. Maar aan het eind van een gezellig dagje met Bach en Mozart op de achtergrond en verhandelingen over klassieke muziek, lag daar een keurig getwijnd strengetje bijna-sokkenwol.
Bravo Brent! 😉

When you know that Brent started his knitting career by knitting a perfect sock, you are not too surprised that he wanted to spin sock yarn on his first spinning lesson.

After the coffee with the delicious apple pie Brent brought me, he immersed his hands into the fresh oily flees of wool and started spinning. And as a spinning teacher I thought ‘That goes fine!’, but the perfectionistic pupil didn’t agree at all……. But at the end of the nice day with Bach and Mozart as a background and a lot of information on classical music, there was a neatly twined skein of almost-sockyarn.
Bravo Brent! 😉

Het is een warme zonnige dag en in de tuin staan drie spinnewielen klaar. Een paar kennissen komen namelijk bij mij spinnen leren. Dozen met schapenvachten, zakjes alpaca, sets met 12 verschillende wolsoorten en zijde zien er uitnodigend uit. Zelf krijg ik ook wel weer zin om wat te gaan spinnen, maar de eerste uren zullen de leerlingen me wel hard nodig hebben.
Eerst maar lekker aan de koffie verkeerd en de koffieleutjes!

It is a warm and sunny day and in the garden three spinningwheels are ready to use. Some acquintances are coming to me for a lesson in spinning. Boxes with sheepcoats, bags with alpaca, sets of 12 different kind of wool and silk invite us to try them. I get inspired to do some spinnning myself too, but I guess the pupils will need me the next hours.
First ‘koffie verkeerd’ (coffee with lots of warm milk) and ‘koffieleutjes’ (cookies)!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Dit BreiBlog startte met drie bolletjes zelfgesponnen blauw-groen-turkoise kidmohair en de vraag aan jullie wat ik daarvan zou kunnen breien……. “Kniertjes, wantjes, iets aan je handen, want dan zie je zelf de mooie kleurtjes ook!”. De wol bleek iets dikker dan verwacht ik had genoeg materiaal, dus het werden wantjes. Hoe vinden jullie ze?

This KnitBlog started with three balls of homespun blue-green-turkoise kidmohair and the question to you all what to knit…… “Kniertjes, mittens, something to wear on your hands, so you can see the lovely colors too!”. The wool proofed to be a bit thicker as expected and I had enough material, so it became mittens. How do you like them?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Tijdens de Spindag 2006 in Elspeet kocht ik vier stukken kidmohairlont in fantastische kleuren: blauw-groen-turkoise. Het spon geweldig, lekker zacht en de vezeltjes hadden precies de goeie lengte. Inmiddels liggen er drie bolletjes op mijn vensterbank, één grote en twee kleinere, bijna 150 gram in totaal. Wat ervan te breien? Kniertjes (mitaines oftewel vingerloze wantjes), een muts of misschien polswarmers?

During the Spindag 2006 in Elspeet I bought four pieces of carded kidmohair in fantastic colors: blue-green-turkoise. It spon wonderfully, nice soft and the fibers were just the right lenght. Now there are three balls on my windowbank, one big one and two smaller ones, in total nearly 150 grams. But what to knit? ‘Kniertjes’ (mitaines or vingerless mittens), a hat or maybe wristwarmers?