Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vrouwen in Nieuw Zeeland sponnen en breiden voor de soldaten in 1942. Daarbij hielden de meeste dames hun hoed op. Ik verwacht niet dat ze met kousenvoeten achter hun spinnenwiel zaten. Sommige hadden het zich makkelijk gemaakt en naaimachinetafels met trapplanken omgebouwd tot spinnenwielen.

Ze breiden onder meer enorme kousen voor de mannen op zee. Waarschijnlijk werden die over andere kousen aangetrokken, zodat een dikke warme laag ontstaat. Op het laatst zie je een man aan boord van een schip die met een stoere blik naar de horizon staart met een gebreide baklava.

Bekijk de video They Toil and Spin

Women in New Zealand spun and knitted for the soldiers in 1942. While doing this most ladies kept their hat on. I do not expect them to sit with their feet in cosy socks behind their spinning wheel. Some of them made it easier for them selves by converting sewing machine tables to spinning wheels.

They knitted enormous stockings for the men at sea. These were probably put on over other stockings, so that a thick warm layer was formed. At the end of the video, you see a man aboard a ship that stares at the horizon with a tough look dressed in a knitted baklava.

Watch the video They Toil and Spin

Snappen doe ik het niet, waarom zou je wild willen breien? Lantaarnpalen hebben geen last van de kou, dus ik maar liever iets met meer nut. Maar in Groningen is het een beetje anders, want daar willen ze hun huizen liever op een manier verwarmen die ze niet in laat storten. Vandaar de actie Brei Mee voor Groningen.

I really don’t understand, why would you want to knit ‘wild’? Lampposts do not suffer from the cold, so I prefer to knit something that serves a real purpose. But in Groningen is a little different, because they want to heat their homes rather in a way that they don’t let them fall apart. Hence the action Brei Mee voor Groningen.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een prachtige ervaring! Vijf dagen op reis naar het mooie Inverness bij Loch Ness om workshops en presentaties te geven tijdens het Loch Ness Knitting Festival in Eden Court. Het weer kon niet mooier zijn voor de tijd van het jaar. In het vliegtuig ontmoette ik al de eerste breiers. De eerste middag hadden we tijd voor onszelf, dus lekker de stad verkennen en shoppen met Nancy Marchant. Vroeg in de avond haalde de taxi ons om ons in onze party outfit naar het galadiner in Kingsmills hotel te brengen. Een feestelijke locatie waar de grote ronde tafels uitbundig waren gedekt en een man in kilt de haggis aansneed. Gelukkig hadden ze voor mij een vega pompoensoepje. Een avond met veel vertier, speeches van Willie, Alan en Christel Seyfarth, doedelzakmuziek en Schotse dans.

What a wonderful experience! A five day trip to beautiful Inverness near Loch Ness to teach and give presentations during the Loch Ness Knitting Festival at Eden Court. The weather could not be better for the time of the year. During the flight I met the first knitters. The first afternoon we were free to go into town and some shopping with Nancy Marchant. Early in the evening a taxi took us in our party outfit to the gala dinner in Kingsmills hotel . A festive location where the large round tables were lavishly covered and a man in kilt broached the haggis. Luckily they had a vegan pumpkin soup for me. An evening with lots of entertainment, speeches by Willie, Alan and Christel Seyfarth, bagpipe music and Scottish dance.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De volgende ochtend gaf ik mijn eerste workshop over twijnend breien, ‘s middags de eerste presentatie in het Scala, een mooie bioscoopachtige zaal met alle professionele voorzieningen voor het geven van presentaties. Het was de eerste keer dat ik een zich opwarmende doedelzakspeler in mijn lokaal aantrof. Tussendoor kon ik gelukkig even naar de Marketplace om wat leuke dingen te scoren. Voor Jan een blauw-zwarte cashmere shawl en voor mezelf twee strengen heavy lace-garen van DyeNinja, geverfd in diep oranje, de kleur van een goeie Armagnac. ‘s Avonds had Di Gilpin een gezellige breiavond georganiseerd, waaraan Nancy en ik natuurlijk deelnamen.

The next morning I gave my first workshop on twined knitting, at noon the first presentation at the Scala, a beautiful cinematic space with all professional facilities for giving presentations. It was the first time I found a bagpiper in my classroom that was warming up for his performance. In between I was happy to go to the Marketplace to score some nice things. For Jan a blue-black cashmere shawl and for myself two skeins of heavy lace yarn of DyeNinja, dyed in deep orange, the color of a good Armagnac. That evening Di Gilpin had organized a cozy knit night, which Nancy and I attended of course.

Zaterdag startte met gezellig bijpraten tijdens het ontbijt met Alice Starmore. Daarna weer aan de slag. We werden na de dag met workshop en presentatie geven verrast met een concert, of zoals de muzikanten uitlegden, feestelijk avond met muziek en dans. En dat was het zéker, want ik ben gek op traditionele muziek, dans en kleding. Vooral de fidler was ronduit geweldig, dus er gingen een paar CD’s mee die ze graag voor me wilden signeren.

Saturday started with a nice chat at breakfast with Alice Starmore. Then back to work. After a day of giving a workshop and presentation we were surprised by a concert, or like the musicians called it, a festive evening with music and dance. And it was certainly a surprise, because I love traditional music, dance and costumes. Especially the fidler was utterly amazing, so I bought a couple of CD’s, which they were happy to sign for me.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zondag, na mijn laatste workshop, kreeg ik nog een verrassing, want ik mocht aanschuiven bij drie Deense dames die een taxi hadden gehuurd om ons in één middag langs de highlights van de streek te rijden. Zo zag ik de archeologische vindplaats van graven van rond de 4000 jaar oud, het battlefield Culloden (bekend van en startpunt van de boeken/serie Outlander), de Clootie Well (een bos met een wensbron waar mensen stroken textiel in de bomen hingen om te vragen om geluk of gezondheid voor zieke familieleden of vrienden, echt bizar!), het betoverend mooie Loch Ness, het hutje van de Nessie Hunter en een winkel met een expositie over de textielindustrie. De dag sloten we af met een afscheidsdiner in ons hotel met de Deense Paulette, Lizbeth, Vithard en Pernille en de Engelse Chrissie met haar echtgenoot. De sticky toffee pudding was hemels!

Sunday, after my last workshop, I got another surprise as I was allowed to join in with three Danish women who had hired a taxi to drive them in one afternoon along the highlights of the region. I saw the archaeological site with graves from around 4000 years old, the battlefield Culloden (known and starting point of the books/series Outlander), the Clootie Well (a forest with a wishing well where people hang strips of fabric in the trees to ask for happiness and health for sick relatives or friends, really bizarre!), the amazingly beautiful Loch Ness, the hut of the Nessie Hunter and a shop with an exhibition about the textile industry. The day ended with a farewell dinner at our hotel with the Danish Paulette, Lizbeth, Vithard and Pernille and English Chrissie with her husband. The sticky toffee pudding was heavenly!

Toen ik maandag thuis kwam keek ik bijna met weemoed terug op bijzondere ervaring. Vijf prachtige dagen, stralend zonnig weer, een geweldig breifestival, het terugzien van oude en het maken van nieuwe vrienden en de fijne gedachte dat er weer tientallen breiers ‘om’ zijn voor twijnend breien. Het was voorbij in een oogwenk, maar blijft me bij als een prachtige intense ervaring. De plannen zijn om het festival ook volgend jaar weer te laten plaatsvinden, maar deze eerste keer, dat blijft altijd zo speciaal. En ik was erbij!

Monday when I got home I looked back at a time that flew so quickly, but was such a special experience. Five beautiful days, sunny weather, a great knit festival, meeting old and making new friends and the comforting thought that dozens of knitters are now also into twined knitting. It was over in an instant, but will remain with me as a wonderful intense experience. Plans are to have the festival again next year take place, but the first time, that is always so special. And I was there!

Dank aan Christel, Cecilia, Alan, Willy, Sarah-Jane en alle anderen van de organisatie die zo hard hebben gewerkt om dit geweldige breifeest realiteit te maken!

Thanks to Christel, Cecilia, Alan, Willy, Sarah-Jane and all others that worked so hard to make this knitting party reality! 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De winkel van de Schapekop in het idyllische Nieuwpoort was jarenlang een begrip in handwerkland en één van de allerleukste handwerkwinkels in Nederland. Maar helaas, afgelopen zomer werd de winkel opgeheven, om direct te worden omgezet in een geheel nieuw concept; Werkplaats  De Schapekop in Groot-Ammers, hooguit een paar kilometer vanaf Nieuwpoort. Afgelopen weekend hadden ze open huis en jee, wat was het er druk! Allemaal bekende gezichten, gezellig bijpraten met een kopje koffie en een appelpuntje, leuke dingen kopen en natuurlijk de nieuwe werkplaats bekijken. Het is eigenlijk nog als vanouds en heel vertrouwd. Zelfs de mooie oude toonbank heeft weer een plaatsje gekregen. Ruimte zat voor het geven van workshops, wanden vol kleurrijke bolletjes en een praktische verfruimte waar Carina en haar helpers garens verven (ook van hun eigen kudde!).

Ik kocht onder andere een shawl speld met prachtige schapekopjes. Ze lijken precies op mijn schapekopring die ik ooit van Jan kreeg omdat mijn sterrenbeeld ram is, dat echte doorzetters zijn en ik een beetje doorzettingsvermogen toen nodig had om in hoog tempo mijn certificeringen voor mijn ICT-baan te halen.

Het was even wennen, maar wie eenmaal voet over de drempel zet, krijgt meteen weer het oude Schapekop-gevoel en voelt zich weer thuis. Dit najaar start vanaf 10 oktober een nieuwe cursus van Het Betere Breiwerk in de Schapekop, ik heb er nu alweer zin in!

De webshop is open 24/7 en je zal ook op beurzen en bij evenementen de Schapekop regelmatig tegenkomen. Heb je de open dagen gemist en wil je toch graag een kijkje nemen of iets met eigen ogen bekijken wat je wilt kopen, heb je vragen of wil je je opgeven voor Het Betere Breiwerk of een workshop, neem dan vooraf even contact met Carina op.

The shop of the Schapekop in idyllic Nieuwpoort was for years famous among crafters and one of the nicest crafts shops in the Netherlands. But unfortunately, last summer the shop was closed, to be directly converted into an entirely new concept; the Werkplaats Schapekop in Groot-Ammers, at most a few kilometers from Nieuwpoort. Last weekend they opened their doors and it surely was crowded with people! A lot of familiar faces, friendly chat over a cup of coffee and an apple pie, buying nice things, and of course, you could check out the new workshop. Well, it’s still quite familiar. Even the old counter was placed in the workshop. Plenty of space for organizing classes, walls full of colorful balls of wool and a practical dye kitchen where Carina and her helpers dye their yarns (also from their own herd!).

I bought a stunning shawl pin with sheeps heads. They look just like my sheeps head ring I got from Jan years ago because my zodiac sign is Aries, which are real go-getters, and I needed a little perseverance when I needed to pass for my certifications for my IT job rapidly.

It takes time to get used to things, but once you have set foot over the threshold, you will feel the old Schapekop ambiance and you will feel at home again. This autumn, starting 10 October a new course Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting) in the Schapekop, I have now already excited!

The webshop is open 24/7 and you will meet the Schapekop at fairs and other events regularly. Did you miss the open door days and you would still like to take a look or see with your own eyes what you want to buy, if you have questions or want to sign up for Advanced Knitting or a class, please in advance contact Carina on.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het kost even wat tijd en energie, maar dan heb je ook wat. Verleden jaar augustus kocht ik bij Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) zes bollen Lace Supreme 2Ply voor een Cockle Shell shawl. De techniek van het breien van een Cockle Shell shawl leerde ik twee jaar geleden in het Unst Heritage Centre tijdens Wool Week en ik wilde toen al zelf zo’n prachtige traditionele shawl breien. Het breiwerk vorderde langzaam, want ik breide er vrijwel alleen onderweg en in de kroeg aan. Het belandde zelfs nóg een keer in Shetland toen het tijdens mijn verblijf daar als Artist in Residence daar met Jan een maand in Sumburgh Head verbleef. Maar nu is het eindelijk af! Ik was het ook wel een beetje zat, want er zitten maar liefst 48 rijen van 5 schelpen in, dat is dus 240 stuks, en dat op naalden van 2,5 mm! Overigens is er wel discussie over of dit nu kokkels, Jacobsschelp, venusschelpen of nog iets anders zijn. Wie het weet, mag het zeggen!

De twee delen zijn afzonderlijk gebreid en met de Kitchener Stitch aan elkaar gemaasd. De schelpjes zijn cockle shells die je in Shetland met een beetje mazzel gewoon op het strand kan vinden. Uiteindelijk zijn er vier bollen verbruikt voor de shawl, terwijl hij toch een stuk groter is geworden als de kleine, smallere shawltjes die je in Shetland kant en klaar gebreid kan kopen. Het patroon komt uit A Legacy of Lace van het Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers.

It takes some time and energy, but then you have some great. Last year August I bought at Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) six balls of Supreme Lace 2ply for a Cockle Shell shawl. The technique of knitting a Cockle Shell shawl I learned on Unst two years ago at the Unst Heritage Centre during Wool Week and since then I wanted to knit such a beautiful traditional shawl myself. The knitting progressed slowly because I knitted it only on the road and in the pub. It even ended up a second time in Shetland when I stayed in Sumburgh as Artist in Residence with Jan and spend a month at Sumburgh Head. But now it’s finally finished! I was a little bored by it, because there are as many as 48 rows with five shells, which gives 240 shells, all knitted with needles 2.5 mm! Btw, there is some discussion going on about the name of the shells, is it the cockle shell, scallop, clam or maybe something else? If you know, lets hear it!

The two parts are knitted separately and with the Kitchener Stitch grafted together. The shells are cockle shells that, with a little luck, you can find in Shetland on the beach. There are four balls used for the shawl, yet it has become much larger than the small, narrow shawls you can buy in Shetland. The pattern is from A Legacy of Lace in the Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Letland zijn maar een paar wolfabrieken. Wij bezochten Paces Fabrika in Paces bij Dundaga. De garens die ze er maken worden verkocht als Dandaga Paces. We kregen een rondleiding door de fabriek, waar door bijna 20 mensen iedere dag hard wordt gewerkt. Dat harde werken straalt er overal van af. Er hangt en oostbloksfeertje en het ruikt er naar wolvet en spinolie. De machines zijn lawaaiig en oud, maar stampen lekker door. De gedegen kwaliteit van de oude werktuigen zorgt ervoor dat alles nog steeds draait. Verfstoffen staan op de grond in potjes klaar om in de enorme ketels te worden gebruikt om de garens prachtige kleuren te geven. De gekaarde wol komt via een buizensysteem in de spinruimte, waar stoere vrouwen de zware balen op hun schouders naar de machines dragen.

Ik heb inmiddels veel wolfabrieken bezocht, variërend van keurig nette schone spinnerijen tot dit soort fabrieken waar met man en macht wordt gezwoegd om ons breiers te voorzien van lekker authentieke garens waar we onze creativiteit op uit kunnen leven. In deze fabriek weinig tierlantijnen, hooguit een gebreid muisje tussen de strengen en een enorme sok in het kantoortje, maar wat hier geproduceerd wordt is echt en met liefde gemaakt. De getwijnde garens zijn iets dikker dan de Limbazu-garens en worden in effen en verlopende kleuren geverfd. Voor onze begrippen zijn de garens die je daar direct in de fabriek koopt erg goedkoop, dus er werd flink ingeslagen. In heel Letland kom je de Dundaga-strengen tegen, ook in Alsunga, waar ik jullie binnenkort over ga vertellen.

In Latvia there are only a few wool mills. We visited Paces Fabrika in Paces, near Dundaga. The yarns that they make there are sold as Dandaga Paces. We got a tour of the factory, where almost 20 people are working hard every day. That hard work radiates from it everywhere. You can feel the atmosphere of the old Eastern bloc and everywhere it smells of lanolin and spin oil. The machines are old and noisy, but still work. The good quality of the old tools ensures that everything is still running. Dyes are lying on the ground in pots ready to be used in the huge boilers to give the yarns beautiful colors. The carded wool comes through a pipe system into the spin room, where strong women carry the heavy bags on their shoulders to the machines.

I have already visited many wool mills ranging from neat tidy clean spinneries to this type of factories where people work hard hard to provide us knitters with delicious authentic yarns with we can use to produce our creative work. In this factory there are few frills, at most, a knitted mouse between the strands and a huge sock at the office, but what is produced here is genuine and made with love. The twisted yarns are slightly thicker than the Limbazu yarns and are dyed in solid and gradient colors. To our standards these yarns bought directly from the factory are very cheap, so we didn’t hold back buying a lot. Throughout Latvia we found the Dundaga skeins, also in Alsunga, where I’m soon going to tell you about.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na het bezoek aan de wolfabriek, een heerlijke lunch in de dorpskantine en een rondje door Dundaga, zijn we naar Kolka, het meest noordelijke puntje van Letland gereden om even over de Straat van Irbe te zwaaien naar het Estlandse eiland Saaremaa. Hier komen de Oostzee en de Baltische zee bij elkaar. Je kan nog nèt de vuurtoren van het eiland onderscheiden. Net als toen we op Saaremaa waren, zijn we met z’n allen naar het puntje gelopen. Je kan er zelfs naar de sauna in een vrachtwagentje vlakbij het strand. Heerlijk doorwaaien op een goddelijk mooi strand met de zon op je gezicht en de gezelligheid van zes fanatiek juttende breivriendinnen, kan het mooier?

After visiting the woolen mill, a delicious lunch in the village canteen and a tour around Dundaga, we went to Kolka, the most northern tip of Latvia to wave over the Irbe Strait to the Estonian island Saaremaa. Here the Baltic Sea and the Baltic Sea come together. You can just see the lighthouse on the island. Just like when we were on Saaremaa, all of us walked to the edge of the tip. You can even go to the sauna in a truck near the beach. The wind felt great, blowing through your hair on a divinely beautiful beach with the sun on your face and the companionship of six friends who fanatically combed the beach for shells and other nice stuff, it can be more beautiful?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het noord-westen van de regio Kurzeme (Koerland) ligt Ventspils, waar je heerlijke culinaire hapjes kan eten in schattige kleine restaurantjes. Ook is er een kasteel met vitrines vol traditionele sieraden en wat vitrines met klederdracht uit de omgeving. Maar de aanleiding voor ons bezoek was eigenlijk het craft house Amatu Maja, waar we werden ontvangen om kennis te maken met de wevers en hen in actie te zien achter hun imposante weefgetouwen. En passant hebben we ook maar de halve shop leeg gekocht, want ze hebben een prachtige gevarieerde collectie leuke Lets handwerk.

Het bijzonderste was het garen dat wordt gemaakt van echte amber. Dit nieuwe flinterdunne materiaal zal waarschijnlijk ook in de gezondheidszorg worden gebruikt als hechtmateriaal, maar je kan het ook mengen met linnen of andere vezels en er mee breien. Ik kocht een setje grijs-blauwe mitaines, als was het alleen al leuk om iets van dit grappige moderne materiaal te hebben.

In één van de ruimtes was een tentoonstelling van het werk van de plaatselijke schoolkinderen. Het zag er top uit, vooral het rode spencertje, en je kan je amper voorstellen dat onze Nederlandse kids hier iets dergelijks voort zouden kunnen brengen. Maar dat ligt in Letland blijkbaar toch anders. Er is daar wel handwerkonderwijs op alle lagere scholen en echt handwerk wordt er gewaardeerd. Een blik in het verleden van de schooltjes werd ons gegeven door in het authentieke oude klaslokaaltje, compleet met leitjes en griffels en een harmonicum.

In the north-west of the region Kurzeme (Courland) you find Ventspils, where you can eat delicious culinary snacks in cute little restaurants. There is also a castle with display cases full of traditional jewelry and some showcases with costumes from the area. But the reason for our visit was actually the craft house Amatu Maja, where we were received to meet the weavers and see them in action behind their impressive looms. And of course, we found lots of stuff to buy in the shop bought because there was a wonderfully diverse collection of nice Latvian handicrafts.

The most special item was the yarn made of real amber. This new wafer-thin material is also likely to be used in health care as suture material, but you can also mix it with cloth orother fibers and knit with it. I bought a set of gray-blue mittens, as I liked to have something of this funny modern material.

In one of the rooms was an exhibition of the work of local schoolchildren. It looked top off, especially the red spencer, and you can hardly imagine that our Dutch kids could do te same. But it is in Latvia apparently different. There’s handiwork or education is valued in all primary schools and really handicraft. A look into the past, schools were given to us by the authentic old class lokaaltje complete with slates and slate pencils and a harmonicum.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De leukste wolwinkel in Copenhagen moet Sommerfuglen zijn, dan kan niet anders! Een gezellige winkel tjokvol garens, accessoires en breiboeken. Wat hebben ze veel, je kan niet stoppen met rondsnuffelen! Garens van bekende merken als Isager en Rowan, maar ook van kleinschaliger ondernemingen. Een tafel vol boeken, borduurspullen, accessoires en gezellige breigerelateerde hebbedingen. Breinaalden vond ik er eerst niet, want die hebben ze weggestopt in de laadjes onder de toonbank. Kort geleden werd in een Deens damesblad een artikel gewijd aan deze leuke wolwinkel.

Jan nam geduldig plaats op de partnerstoel en stelde zich in op een lang verblijf, toen hij mijn enthousiaste gezicht zag. En ik ben zelfs nog een keer terug geweest om nog een keer rond te neuzen en te praten met de vriendelijke verkoopsters. Eén van de verkoopsters, Marie Monster Dollner, heeft recentelijk een breiboek gepubliceerd, waar ze trots mee poseerde.

En wat ik gekocht heb,… drie geweldig leuke blikken met breimotieven erop en heerlijke gearomatiseerde thee erin, een reflector met Noorse sterren en acht strengen Deense mohair in zwart, wit en grijstinten voor een paar lekkere mitaines en een muts, of zoiets.

The best yarn shop in Copenhagen must be Sommerfuglen, it can not be otherwise! A cozy shop filled with yarns, accessories and knitting books. They have so much, you can stop nosing about the goodies! Yarn of well-known brands as Isager and Rowan, but also of smaller companies. A table full of books, embroidery items, accessories and nice kniting related stuff. I did not find knitting needles at first, because they have tucked away in drawers in the counter. Recently an article in a Danish women’s magazine dedicated to this fun yarn shop was published.

Jan patiently took a seat in the partner chair and prepared for a long stay when he saw my enthusiastic face. And I even went back one more time to look around again and talk with the friendly saleswomen. One of the saleswomen, Marie Monster Dollner, has recently published a knitting book, with which she proudly posed.

And what I bought … three great fun tins with knitting patterns on it and delicious flavored tea in it, a reflector with nordic stars and eight skeins of Danish mohair in black, white and shades of gray for a nice mittens and a hat or so.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Sandness bevindt zich het hoofdkwartier van Jamieson’s of Shetland, de enige echte wolfabriek in Shetland. Jan en ik bezochten de fabriek en natuurlijk ook de fabriekswinkel, die uitpuilt van de prachtige truien, spencers en vesten. Deze worden dan wel op de machine gebreid, maar er komt nog veel handwerk bij kijken. Een Letse werknemer was bezig met het in elkaar zetten van truien voor de Japanse markt. Tja, je zal als Letse maar vallen voor een stoere Shetlander…

In de fabriek staan de kaard-, spin- en twijnmachines te stampen. Gary liet ons zien hoe je in een aparte ruimte, groot genoeg voor een Utrechtse student, feloranje, blauwe en gele vezeltjes een prachtige subtiele kleur opleveren als ze maar lang en vaak genoeg in het kamertje ronddwarrelen. Ergens anders was een wever bezig met nauwgezette precisie stoffen te weven. Práchtig!

Na het bewonderen van een oldtimer (het laatste wat je daar verwacht…), nog éven in de winkel kijken dan maar, want Jan wist meteen al dat hij niet zonder lekker warm vest zou vertrekken!

In Sandness  the headquarters of Jamieson’s of Shetland are located, the only real Shetland wool factory. Jan and I visited the factory and of course the factory shop, which is stuffed with beautiful sweaters, spencers and cardigans. These are knitted on the machine, but there is still a lot of handwork involved. A Latvian worker was busy assembling sweaters for the Japanese market. Well, that is what happens when a Latvian fells in love with a tough man of Shetland…

In the factory the carding, spinning and twisting machines are pounding. Gary showed us how in a separate room, large enough for a student in Utrecht, bright orange, blue and yellow fibers produce a beautiful and subtle color as long as they often and long enough whirl around in the room. Elsewhere was weaving a weaver working with painstaking precision fabrics. Beautiful!

After admiring an oldtimer (last thing to expect there),  we returnd to the shop, because Jan already knew that he would not leave without a warm cardigan!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Fair Isle, het eilandje dat zo’n 60 km onder het grootste eiland Mainland van Shetland ligt, heeft z’n naam gegeven aan de techniek Fair Isle. Dit is de plaats waar de techniek Fair Ilse is ontstaan en dus natuurlijk wilden Jan en ik daar naar toe. En reken maar dat dat een heel avontuur werd! Vliegen leek me veel leuker dan de boot, dus namen we een retourtje vanaf Tingwall Airport. Een piepklein vliegtuigje voor maar vier tot zes passagiers bracht ons in een half uurtje naar het prachtige Fair Isle, waar onze nieuwe hospita Kathy ons opwachtte. Toen ik het eerste Fair Isle breiseltje in haar auto ontwaarde, voelde ik me al thuis. Katherine, één van onze huisgenoten, was aangenaam verrast te vernemen dat ik de schrijver ben van Lekker Warm!, het boek dat op haar verlanglijstje stond. Ze had zich twijnend breien al eigen gemaakt en liet met trots haar handschoenen zien. Ze kon ook prachtig weven, dus één van haar dekentjes ging mee naar Nederland, net al een zak met échte Fair Isle-garens van de lokale schaapjes, geproduceerd door Kathy.

Het eilandje telde op dat moment precies 57 inwoners, dus wie er iemand anders opbelt, noem gewoon alleen de voornaam. Slechts een paar huisjes, één of twee kerkjes, een begraafplaatsje, een vogelobservatiepost en prachtige vuurtorens, dat is het wel. We maakten er een paar prachtige wandelingen over de kliffen. Zon, zee, wind, overal cockleschelpen en waar je ook kijkt, zie je kijkt schapen en zeevogels. Wat is er het prachtig mooi!

Maar het weer in Shetland kan ieder moment omslaan, dus was het even onzeker of we minstens één extra nacht op Fair Isle moesten blijven. Gelukkig durfde één van de piloten zijn vliegtuigje tussen de buien door naar het eiland te vliegen om vier van ons naar het Mainland te vliegen. In afwachting van de vlucht heeft Jan leren breien op dit bijzondere plekje. Tijdens de vlucht zagen we walvissen en konden we het kasteel en ons huis zien in Scalloway.

Binnenkort meer over het Fair Isle-breiwerk!

Fair Isle, the island which lies about 60 km below the main island of Mainland Shetland, has given its name to the Fair Isle technique. This is where the technique Fair Ilse originated, so of course Jan and I wanted to go there. And you bet that it was quite an adventure! Flying seemed much nicer than the boat to me, so we took a round trip from Tingwall Airport. A tiny plane for only four to six passengers took us in about half an hour to gorgeous Fair Isle, where our new landlady Kathy was waiting for us. When I saw the first Fair Isle breiseltje in her car, I already felt at home. Katherine, one of the other guests, was pleasantly surprised to learn that I am the author of So Warm!, the book that was on her wish list. She had tried twined knitting already and proudly showed show me her gloves. She is also good at weaving, so one of her blankets went with us to the Netherlands, as did a bag of real Fair Isle yarns from local sheep, procuded by Kathy. 

The island has exactly 57 inhabitants when we were there, so is someone makes that call to another inhabitant, he/she just say only the first name. Just a few little houses, one or two churches, a burial place, a bird observatory and beautiful lighthouses, that’s about it. We made some beautiful walks on the cliffs. Sun, sea, wind, cockle shells and everywhere you look you see sheep and seabirds. It is so extremely beautiful!

The weather in Shetland can change very quickly, so it was uncertain whether we would have to spend at least one extra night on Fair Isle. Luckily, one of the pilots dared to fly his plane between showers to fly four of us to the Mainland. Jan learned to knit in this special place, awaiting the flight. During the flight we saw whales and we could also spot the castle and our house in Scalloway.

Soon more about the Fair Isle knitting!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wie neemt er nog de moeite een oude trui uit te halen voor de wol? In de Baltische staten is dat heel gebruikelijk en worden de bolletjes uitgehaalde wol in tweedehands winkeltjes verkocht. Maar daar is de economische situatie dan ook een stuk minder rooskleurig dan die van Nederland. Het vergelijken van het minimum loon geeft daar een goed beeld van. Enorme verschillen, maar helaas weerspiegelt dat niet het prijspeil in bv de supermarkt, die maar iets goedkoper is dan bij ons. Dan loont het best wel om oud breiwerk te recyclen. De medewerkers van tweedehands winkeltjes maken er stevige ovale bolletjes van die je voor een prikkie mee kan nemen. Overigens is ook de nieuwe wol niet duur, voor de wollen garens die geschikt zijn om wanten mee te breien betaal je tussen de 1,80 en 2,50 per 100 gram. Maar Adele, de lokale wolwinkel verderop in ‘onze’ straat Gertrudes Iela, verkoopt nog veel meer.

Who still takes the trouble to rip an old sweater for the wool? In the Baltic countries this is very common, and the bolls of ripped yar are sold in second hand shops. But the economic situation is also a lot less flourishing than that of the Netherlands. Comparing the minimum wage makes that clear. Huge differences, but unfortunately that does not reflect the price level, for example in supermarkets, which are slightly cheaper than ours. Then it is worthwhile to recycle old knitwear. The employees of second hand shops  make solid oval balls that you can buy for next to nothing. By the way, also the new wool is not expensive, for the woollen yarns which are suitable to knit the gloves, you pay between 1.80 and 2.50 per 100 gram. But Adele, the local yarn shop in ‘our’ street Gertrudes Iela sells a lot more.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het was het waard, die spannende autotocht rakelings langs het centrum van München om vanaf ons hotel in het zuiden van de stad deze bijzondere wolwinkel van Wollmeise in Pfaffenhofen/Ilm ten noorden van de stad te bereiken. Lang leve TomTom, zo zie je nog eens wat vanuit de auto. 😉

It was worth it, that exciting trip by car almost through the center of München to reach the special yarn shop Wollmeise in Pfaffenhofen/Ilm  in the north from our hotel in the south of the city. Hoorah for TomTom, if you follow it you will see sites that you wouldn’t see without it. 😉

Wat een prachtige kleuren. Vooral de blauw-groenen knallen en geven je het gevoel te verdrinken in kleur. Schappen vol strengen in alle kleuren van de regenboog, gesorteerd op soort en kleur, een lust voor het oog. Dan kan je natuurlijk niet zonder wollen souvenier vertrekken.

Such wonderful colours. Especially the blue and green colours sparkle and give you the feeling of drowning in colour. Closets stuffed with skeins, sorted in contents and colour, a delight to look at. And ofcourse I couldn’t leave without buying some woolly souvenirs.  

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Er is een tijd van opzetten en er is een tijd van afkanten…

There is a time to cast on and a time to bind off…

Bij mij gaat dat in vlagen. De Orenburg Scarf is net af. De Bohus Stickning Forest Darkness polswarmers lagen al drie jaar in de mand, nog niet voor een kwart af. Maar maak je één zondag echt kwaad en hupsakee, ze zijn klaar! Net als de Norok (mijn patroon Dutch Touch uit Superstar Knitting van Debbie Stoller) waaraan mijn breivrienden me week in, week uit op de dinsdagavond zagen Stitch ‘n Bitch-en. Verboden voor thuis, want het was de ideale no-brainer voor in de kroeg. Maar ik hoop dat we nog even wat zomer krijgen voor ik ‘m aan kan.

I sometimes do a lot of cast ons and sometimes I finished several projects. De Orenburg Scarf is just finished. The Bohus Stickning Forest Darkness wrist wamers were unfineshed for over three years, not even ready for 25%. But knit like hell only one Sunday and the are ready! Just like my Norok (my pattern Dutch Touch in Superstar Knitting written by Debbie Stoller). For weeks my knitting friends saw me working on it on Tuesday night at Stitch ‘n Bitch. It was forbidden to work on it at home, as it was the perfect no-brainer for in the pub. But I do hope that we will first get some sun before I can wear it. 

De Orenburg Gossamer Scarf in Máxima-blauw breide zichzelf, zo lekker soepel en zacht was de mooie cashmere. Daar liggen nog een paar bolletjes van te wachten, want zo’n shawl is niet compleet zonder een paar mitaines en misschien zelfs een mutsje erbij.

The Orenburg Gossamer Scarf in Másima blue knitted itself, as it was made of such smooth and soft cashmere. I still have a couple of balls left, as such a scarf is not compleet without a pair of mitaines and maybe even a little hat. 

Monika was te druk met de conferentie om om met ons mee te gaan naar Saaremaa en Muhu, maar zorgde voor ‘vervanging’ in de vorm van haar Saaremaase nichtje. Janne was de verrassing van de dag, wat een schat van een meid. Ze verscheen op het afspreekpunt, een kruising van wegen op Saaremaa en vroeg: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, antwoordde ik en zo begon onze dag met Janne op Saaremaa. Monika had gelijk, zonder Janne hadden we de wolfabriek Sörve Villaveski nooit gevonden. Ook vertaalde ze alles in het Engels voor ons, zodat we een goed beeld krijgen van de werking van deze fabriek. Aan het eind van de dag, nadat ze ons mee had genomen naar de zuidpunt van het eiland (adder gezien tijdens de strooptocht naar steentjes met een gat) en een lekker etentje in een Estlandse molen namen we afscheid op een parkeerplaats in Kuressaare, waar ze uit haar autoluidsprekers een Rigolau afscheidsliedje liet horen. Of we mee wilden zingen… we maken wat mee in Estland hè.

Monika was too busy with the conference to join us on our trip to Saarema and Muhu, but she made sure there was a ‘replacement’ in the form of her Saarema cousin. Janne was the surprise of the day, such a sweet girl. She was right on time at the meeting place, a crossroads on Saarema and asked: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, I answered and that’s how our day with Janne on Saarema started. Monika was right, without Janne we would never have found the Sörve Villaveski wool mill. She also translated everything in English for us, so that we got a good picture of the workings of this little factory. At the end of the day, after she had taken us to the southernmost point of the island (we saw an adder when we were searching for stones with holes in them) and a very nice diner in an Estonian mill, we said goodbye at a parking place in Kuressaare, where she let us listen to a farewell song, Rigolau from the car speakers. And asked us to sing along… the things we experience in Estonia.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

We waren de eerste gasten voor de wolfabriek van Egon en Merike, het koppel dat de fabriek heeft opgebouwd op de grond van de grootvader van Egon. Zelfs het meeste meubilair is door hem zelf gemaakt. Trots laten ze de ruimtes en machines van de fabriek zien en geven ze een demonstratie van vezel tot pre-yarn. Prachtig goed onderhouden machines, liefde voor het vak en lokale grondstoffen garanderen topkwaliteit garens. Ze verwerken ook hondenhaar in hun de garens, wat het extra warm en zacht maakt. Nee hoor, je ruikt er niets meer van. Gelukkig hadden ze wat voorraad, dus konden we voor onszelf en voor Monika wat kopen.

We were the first guests in Egon and Merike’s wool mill. This couple built up this factory from nothing on Egon’s grandfather’s land. Even almost all furniture was made by Egon himself. Proudly they showed us the rooms and machines of the factory and they demonstrated the process from fibre to pre-yarn. Perfectly maintained machines, love for their profession and local raw materials guarantee top quality yarns. They also process dog hair in their yarns, making them extra soft and warm. And no, you smell nothing of it anymore. Fortunately they had a small stock, so we could buy some yarn for ourselves and for Monika.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De eieren van de kipjes die lekker kunnen scharrelen worden geruild met de buren voor het hondenhaar dat ze verwerken in de garens. Wij mochten ook 20 eitjes kopen. Merike zocht de mooiste uit en stofde ze nog even af voor ze in het doosje gingen. ‘s Avonds bakte Elsbeth er zalige omeletten van. De tien eitjes die over waren, namen we mee naar Viljandi in de hoop ze daar te mogen bakken in de hotelkeuken, zoals de cantharellen die we het jaar ervoor zelf plukten. Maar Corry pakte de tas de doos eitjes bovenop was gelegd en hup, daar gingen ze over het voetpad, midden in Tallinn waar we werden opgepikt door de conferentiebussen. Gelukkig bleef de schade beperkt, slechts twee eitjes overleefden het niet en werden in de struiken gelegd voor de vogeltjes.

The eggs of the chickens that were pottering around the house are swapped with dog hair from their neighbour´s dogs. We were also allowed to buy 20 eggs. Merike chose the best ones and dusted them clean before they went into the box. At night Elsbeth baked us delicious omelettes. The ten eggs that were left over, were taken to Viljandi in the hope that we would be allowed to bake them in the hotel kitchen there, like was done with the chantarelles we picked ourselves the year before. But Corry picked up the bag in which we had put the eggs on top and yes, there they went, right in the middle of Tallinn where we would be picked up by buses to go to the conference. Fortunately the damage was limited to two broken eggs that we left in the bushes for the birds.

Eén van de gedroogde visjes die we kregen aangeboden, werd ter plekke door ons allen geprobeerd in het kader van ‘probeer alles en behoud het goede’. Iemand at zelfs het zwemblaasje op, waar ze nog lang lol van had. Vissenkauwgom. De rest van de visjes reisde met ons mee door Estland en doken op alle lokaties weer op. Ik denk dat we toch meer een volkje van rauwe haringeters zijn.

One of the dried fish we were offered was tasted on the spot by all of us in the context of `try everything and hold fast to what is good´. Someone even ate the small swimming bladder, which she could enjoy for a long time. Fish chewing gum. The remainder of the fish went with us through Estonia and surfaced again at several locations. I guess we are more of a raw herring eating people.

Overigens waren we ook bijna een rode kater rijker, want die stapte bij ons in één van de huurauto’s en besloot mee te gaan op reis door Estland. We reden weg, uitgezwaaid door Egon en Merike, terwijl de kippen lekker verder scharrelde, de poezen een zonnig plekje zochten voor het middagdutje en de schapendoes bij gebrek aan gewillige schapen zolang de haan maar achterna zat. Het bezoek was een leerzame ervaring op een heel idyllisch plekje!

Incidentally, we almost gained a red male cat, for it entered one of our rental cars and decided to join us on our trip through Estonia. We drove off, being waved goodbye by Egon and Merike, while the chickens were pottering, the cats were finding a sunny spot to take an afternoon nap and the sheep dog was chasing the cock for lack of sheep. An educational experience in a very idyllic spot!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Rond de tienduizend bezoekers keerden de afgelopen dagen zwaar beladen met ideeën, inspiratie en tassen vol nieuwe creatieve materialen huiswaarts na een dagje beurzen. The Dutch Knitters droeg haar steentje daaraan bij door honderden belangstellenden te vertellen over twijnend breien en hen deze prachtige techniek te demonstreren. De vele mogelijkheden waren te bewonderen in de vele projecten die op de tafel waren uitgestald. En nu we zoveel mensen hebben verteld over ons voornemen volgend jaar een dik boek over twijnend breien te publiceren, moeten we wel hè.

Some ten thousand visitors returned homewards after a day at the fair the past few days, loaded with new ideas, inspiration and bags filled with new creative materials. The Dutch Knitters, made our contribution by telling hundreds of people about twined knitting and by demonstrating this beautiful technique to them. One could admire the many possibilities in all the projects that were to been seen on the table. And now that we have told so many people about our intention to publish a thick book about twined knitting next year, we have to, don’t we? 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vier dagen was best een afmattingsslag met al dat gereis erbij, maar iedere dag gebeurt er wel iets leuks en dat houdt de moed erin. Zoals het kopen van het ongelooflijk bijzondere boek van Berthi Smith over merk- en stoplappen gemaakt door de weesmeisjes uit het Burgerweeshuis in Amsterdam (Merk- en stoplappen uit het Burgerweeshuis Amsterdam). Op vrijdag was zelfs mevrouw Ruinemans er, die uit handen van Berthi het eerste exemplaar kreeg uitgereikt. Ik heb grote bewondering voor Berthi, voor haar grondigheid, perfectionisme en gedrevenheid om een mooi verhaal te vatten in een prachtig vormgegeven boek. Dit boek is een juweeltje, niet alleen voor de borduurders, maar voor iedereen die voor textiel en de historische achtergronden van textiel houdt. Wie het nu niet koopt, krijgt later spijt.

Four days are quite a lot with all the traveling as well, but something nice happens every day and that keeps up the spirit. Such as buying Berthi Smith’s incredible book about samplers and darning samplers made by the orphan girls from the Burgerweeshuis (orphanage) in Amsterdam  (Merk- en stoplappen uit het Burgerweeshuis Amsterdam). Even Mrs. Ruinemans was there on Friday, who received the first copy from Berthi. I admire Berthi enormously, her thoroughness, perfectionism and passion to summarize a beautiful story in an excellently designed book. This book is a real gem, not just for embroiderers, but for anyone who loves textile and the historical background of textile. If you don’t buy it now, you will regret it later on.

Of je vindt in een kraampje waar spullen voor moederhuizen in Bosnië worden verkocht een prachtig paar geborduurde handschoenen. Kant en klaar gebreid en met kruissteekjes gestikt. Dat alles voor een tientje en daarmee steun je ook nog eens het goede doel. Wie wil er nu nog machinaal gebreide handschoenen?

Or you come across a pair of beautifully embroidered gloves in a stand where they sell products to support mother houses in Bosnia. Hand knitted and embroidered in cross stitch. And all this for just 10 euros and at the same time you support a good cause. Who still wants to buy machine-knitted gloves?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hanneke, collega bij de Afstap én schrijver van Wereldtasjes, gaf workshops bij Loret en signeerde haar boek. Collega Jans was er ook nog, samen met Ati, die lekkere vegahapjes en een grote gifgroene Indonesische cake voor ons meebracht. Wat kan dat mens toch zálig koken. De cake bleek goed te passen bij het truitje van Miriam Tegels, de snelbreier, die net zo snel als ze breid haar stuk cake weghapte, want het smaakte haar prima.

Hanneke, my colleague at de Afstap and writer of the book Wereldtasjes, gave classes at Loret and signed her book. Colleague Jans was there as well, together with Ati, who brought us delicious vegetarian snacks and a big bright green Indonesian cake. That woman can cook! The cake appeared to fit perfectly with the green sweater Miriam Tegels, the speed knitter was wearing, who ate the cake as quickly as she knits, for she liked it a lot.

En dan die aardige Carin Beldhuis, die bij haar kringloopwinkel antieke breiseltjes vond, die ze me zomaar gaf. Hartverwarmend, want ze zijn zo mooi en ik koester de spulletjes die ooit met veel zorg werden gebreid en dan ook nog op zo’n lieve manier bij mij terecht komen.

And then this very nice Carin Beldhuis, who found some antique knitting in her thrift shop and just gave them to me. Heartwarming, because they are so beautiful and I love articles that were once knitted with care and end up in my hands in such a lovely way.

Zoveel vrienden kwamen naar Zwolle en doken op voor ons kraampje. Ook Juul, vriendin van Marnel die de eerste breireis naar Estland met ons meemaakten. Juul brak daar haar arm, maar ze is een bikkel en reist nog steeds over de wereld. Uit Nieuw-Zeeland bracht ze voor mij een breipen mee, maar kijk maar eens goed, hiermee kan je schrijven én breien. Maar het fijnst van alles is iedereen weer even zien. Sommigen vrolijk, uitgelaten en kooplustig, maar één van onze lieve vrienden kon het uitstapje alleen maar zien als een korte vlucht uit de dagelijkse werkelijkheid die leidt naar verlies en afscheid. Je geeft een knuffel en wenst sterkte, wat meer kan je doen?

So many friends came to Zwolle and appeared before our stand. For instance Juul, she is Marnel’s friend, who accompanied us to the first trip to Estonia. Juul broke her arm there, but she is a fighter and still travels all around the world. From New Zealand she brought me a knitting pen, but pay attention, you can write and knit with them. But the nicest part is to meet everyone again. Some of them happy, skittish and in the mood to buy, but one of our dear friends could only consider this visit a brief escape from everyday reality that leads to loss and farewell. You give this friend a big hug and wish him strength, what more can you do?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De laatste dag kwam Els Scholtens ons opzoeken om ons de breirol van haar oma te laten zien. Ik was even van mijn plek, maar iemand wist dat ze bij de koffiecorner zat en had gezegd dat ze me er heen zou sturen in mijn Dutch Knitters-schortje. Ik moest dus maar even daar rondlopen, dan zou ze me wel zien. Dat geparadeer leverde me zes complimenten voor het schortje en het weerzien met twee excursisten uit België op. En twee mannen en een vrouw die dachten dat ze sjans met me hadden toen ik rond hun tafeltje flaneerde in de hoop dat ze me aan zouden schieten om de breirol te tonen. Gelukkig dook Els uiteindelijk toch nog op, zodat ik de breirol toch nog kon zien. Prachtig werk, wat een mooi familiestuk. Samen verdiepten we ons in één van de patroontjes die zich moeizaam liet ontcijferen.

The last day Els Scholtens came to visit us to show us her grandma’s knitting sampler. I was not there at that moment, but iemand knew that they would be at the coffee corner and told them she would send me there in my Dutch Knitters’ apron. So I had to walk around there and then they would probably spot me. All this parading resulted in six compliments for my apron and a meeting with two ex-students from Belgium. And two men and one woman who thought I was flirting with them when I gallivanted around their table in the hope they would show me their knitting sampler. Fortunately, Els ended up after all so that I could admire the knitting sampler. Such beautiful work, such a lovely family heirloom.

MoniqueB, van de mooie kanten shawls, gaf mij een privédemonstratie breiriembreien. Ik had er ooit een gekocht op de IKnit-dag, maar was er nooit aan toegekomen om het eens serieus te proberen, maar dat gaat nu binnenkort gebeuren. Wie ook ‘aan de breiriem’ wil, kan een prachtig exemplaar bestellen bij Monique, die zo enthousiast is over deze lekker snelle en comfortabele breimethode, dat ze er een aantal geïmporteerd heeft naar Nederland. Je kan er eentje bij haar bestellen voor 50 euro. Met een vulling van echt paardenhaar en ambachtelijk gemaakt, zijn de zwart leren breiriemen ook nog ontzettend mooi. Nu maar hopen dat je snel jarig bent…

MoniqueB, who makes the beautiful lace shawls, gave me a private demonstration of knitting belt knitting. I bought one many years ago on IKnit day. I had never tried it before seriously, but I will now. If you want to try the knitting belt yourself, you can order one from Monique, who is so enthusiastic about this quick and comfortable knitting method that she imported a couple to The Netherlands. You can order one from her for 50 euros. Handcrafted and with a stuffing of horsehair, these black leather knitting belts are very beautiful as well. If only it’s your birthday soon….

Janet, de organisator van alweer deze 10e Handwerkbeurs, werd door de handelaren bedankt met een goed gevuld envelopje. Ze ondersteunt de handwerkwereld al jaren en verdient een leuk extraatje. En het meisje dat ijverig hielp met de Kika-actie breide ondertussen mooie olifantensokken voor haar. Precies op maat.

Janet, the organizer of this 10th Handwerkbeurs was thanked by the vendors with a nice envelope. She has been supporting the crafts world for many years now and deserves a nice perk. And the girl that helped so well with the Kika charity knitted a pair of nice elephant socks for Janet along the way. In exactly the right size.

Binnenkort nog meer over de Handwerkbeurs…

Soon more about the Handwerkbeurs…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat is het zalig weer hè. Nu kunnen we eindelijk al onze warme wollen breisels aan! In de avond lekker onder een dikke wollen deken kruipen geeft een heerlijk koesterend gevoel. Vooral als er mooie kabels zijn gebreid en de deken gemaakt is van 100% Franse natuurwol. De deken is uitgevoerd in ongetwijnd garen, waar de kabels veel relief van krijgen. Het patroon, Stowe Cabin Throw Rug by Melissa Leapman, komt uit Continuous Cables, een mooi boek vol kabels in allerlei knoopvormen.

It is such nice weather in the Netherlands. Now we can finally wear our warm woollen knitwear! Sitting under a thick woollen blanket in the evening gives you a nice cosy feeling. Especially if there are lots of cables knitted in the blanket and when it is made of 100% French natural wool. The blanket is made from a 1-ply yarn, which gives the cables definition. The pattern, Stowe Cabin Throw Rug by Melissa Leapman, can be found in Continuous Cables, a wonderful book with lots of cables in all kind of knots.