Life 'n Knitting

Inmiddels woon ik meer dan een maand in de Booth in Scalloway, Shetland. Nadat mijn icoon-schilderende man Jan is vertrokken om een paar weken in Nederland weer braaf naar zijn werk te gaan, start mijn derde periode hier, nu weer even in mijn eentje. Maar met veel fijne Shetlanders om mij heen, dat dan wel. Wandelen, breiavondjes, koffie leuten bij de buurtjes en vrienden, dagelijks ergens een taartje eten en de boodschapjes doen vullen mijn dagen naast natuurlijk veel breien en patronen samenstellen. Het is zo fijn om je een langere periode helemaal je creatieve werk te kunnen wijden, zonder afleiding van het dagelijks leven en in zo’n prachtige inspirerende omgeving. Of het nu zonnig, koud of best aangenaam, windstil of storm is, ik vind het hier zalig. ‘s Ochtends heerlijk de balkondeur even open om de zeehond gedag te zeggen, is de start van de dag, een geluksmomentje… De dagen zijn nog steeds kort en de schaduwen van mijn silhouet op het zand van de vele stranden zijn lang. En om drie uur begint het al te schemeren. Ik zorg dus dat de wekker op 8 uur staat en ik fris gedouched aan de dag begin zodra het licht wordt en iedere dag de maximale tijd buiten ben, mits het weer goed is, maar tot nog toe heb ik veel geluk. Vandaag ook een zalige dag met veel zon en geen regen. Burra, Mavine Grind, Eshaness Stennis én Frankie’s. Heerlijk!

De open dag was een groot succes met veel bijzondere ontmoetingen met oude en nieuwe vrienden. Geweldig dat er zoveel mensen zich interesseren voor wat je doet. Kerst is hier beslist een dingetje. Het is meer dan één of twee dagen je suf snaaien met de familie, maar voor veel Shetlanders betekent kerst twee weken vakantie of tenminste rustig aan doen. De kleinere winkels zijn vaak twee weken gesloten en probeer ook geen kerstdiner te reserveren op tweede kerstdag, want ook de kok is lekker vrij en zit onder zijn eigen kerstboom. Maar met een lading lekkere dingen in huis kwamen we een heel eind. Vooral de traditionele Christmas pudding met custard bleek een groot succes. Machtig, maar goddelijk lekker. Hogmanay, oftewel oud-en-nieuw, was een belevenis, al was het alleen al vanwege de storm die om huisje gierde. De golven spatten tegen het muurtje van het tuintje van de Booth, maar lieten zich niet vangen op de camera. Ze gaven Jan wel een nat pak toen we probeerden buiten op ons plaatsje een videootje te maken van het natuurgeweld vlak voor onze deur. In de middag waren we nog met de auto naar Lerwick gereden, want Hogmanay zonder een lekker champietje, dat gaat niet. Oliebollen kennen ze hier niet, dan maar wat Schots shortbread en een Quality Street.

Over een paar dagen ga ik mijn eerste Fire Festival meemaken (Scalloway Up Helly Aa). De optocht start hier superdicht bij de Booth. Daarna gaat het feest door in de town hall, waarvoor ik gelukkig nog een kaartje kon bemachtigen. Wat ik moet verwachten? Geen idee, maar we gaan het beleven…

By now I have been living in the Booth in Scalloway, Shetland for more than a month. After my icon-painting man Jan left for a few weeks to the Netherlands to go to work again, my third period starts here, now again on my own. But with a lot of friendly Shetlanders around me, so that is no problem. Hikes, knitting nights, having a cup of coffee with neighbours or friends, eating a cake every day and some shopping fill my days, besides knitting a lot, and putting together patterns. It is so nice to be able to dedicate yourself to your creative work completely for a longer period of time, without distraction from everyday life and in such a wonderful inspiring environment. Whether it’s sunny, cold or pleasant, windless or stormy, I think it’s great here. In the mornings, I open the balcony door to say hello to the seal, is the start of the day, a moment of happiness… The days are still short and the shadows of my silhouette on the sand of the many beaches are long. And at three o’clock the twilight starts already. So I make sure that the alarm clock is set at 8 o’clock and I am freshly showered when the day begins and it is light and I make sure to be every day the maximum time outside, provided the weather is good, but so far I am very lucky. Today also a blissful day with lots of sun and no rain. Burra, Mavine Grind, Eshaness Stennis én Frankie’s. Delicious!

The open day was a great success with many special encounters with old and new friends. Great that so many people are interested in what you do. Christmas is definitely a big  thing here. It is more than one or two days of stuffing yourself with the family, but for many Shetlanders Christmas means two weeks of vacation or at least take it easy. The smaller shops are often closed for two weeks and do not try to make reservations for a Christmas dinner on Boxing Day, because the cook is also free and is sitting under his own Christmas tree. But with a load of good things at home we had a good time anyway. Especially the traditional Christmas pudding with custard turned out to be a great success. Heavy and rich, but divinely tasty. Hogmanay, or ‘new year’s eve’, was an experience, if only because of the storm that raged around the house. The waves splashed against the wall of the Booth’s garden, but were not caught on the camera. They did give Jan a wet suit when we tried to make a video of the natural violence just outside our door outside. In the afternoon we drove to Lerwick by car, because Hogmanay without a nice champion, that is not possible. They do not know about oliebollen’ (traditional Dutch new year’s eve treat) here, but fortunately we had some Scottish shortbread and a Quality Street.

In a few days I will experience my first Fire Festival (Scalloway Up Helly Aa). The parade starts here super-close to the Booth. Then the party continues in the town hall, for which I luckily could get a ticket. What should I expect? No idea, but we’re going to experience it…

Shetland from joel rookwood on Vimeo.

Een filmpje met geliefde plekjes op Shetland…

A video with much loved locations on Shetland…

De Letten weten hoe ze mensen op de been moeten brengen om een feestje te vieren. Veel mensen. Tijdens het Song and Dance Festival dat ééns in de vijf jaar wordt gehouden, komen tienduizenden musici, zangers en dansers bij elkaar in de arena’s, parken, hallen en straten van Riga. In totaal meer dan 50.000 zangers en 25.000 dansers, en soms zelfs koren van meer dan 20.000 zangers tegelijk! Het feest van 2018 zal nóg grootser en sensationeler zijn dan anders, want dit jaar viert Letland 100 jaar vrijheid. En wij, Titia, Jenny, Ingrid en ik gaan dat geweldige feest met de Letten meevieren. Met ongelooflijk veel geluk hebben we zelfs voor meerdere voorstellingen (waaronder het slotevent!) kaartjes weten te bemachtigen, een waar wonder, want ze zijn erg schaars. Maar de stad zal ook bruisen van de gratis inloopevenementen, zoals bruidsceremonies in het Open Air Museum, parken vol folklore bandjes, workshopjes, klassieke muziek in de kerken en parades van deelnemers in klederdracht. Riga, we komen eraan voor bijna twee weken puur genieten! Verslag en foto’s op Facebook, Twitter, Instagram en LinkedIn. Wil je zien wat wij voor een unieke ervaring wij gaan krijgen? Voorproefje op YouTube van het festival 2013.

The Latvians know how to bring people together to celebrate a party. Lots of people. During the Song and Dance Festival, which is held once every five years, tens of thousands of musicians, singers and dancers gather in the arenas, parks, halls and streets of Riga. In total more as 50.000 singers and 25.000 dansers, sometimes even choirs with more as 20.000 singers at a time! The party of 2018 will even be bigger and more sensational than usual, because this year Latvia will celebrate 100 years of freedom. And we, Titia, Jenny, Ingrid and I are going to celebrate that great party with the Latvians. With a lot of luck we even managed to get tickets for several performances (among them the closing event!), a real miracle, because they are very scarce. But the city will also bustle with the free walk-in events, such as marriage ceremonies at the Open Air Museum, parks full of folklore bands, workshops, classical music in the churches and parades of participants in traditional costumes. Riga, we are coming for almost two weeks of enjoyment! Report and photos on Facebook, Twitter, Instagram and LinkedIn. Do you want to know what kind of unique experience we will have? See a video on the festival in 2013 on YouTube.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vliegenmeppers zijn een eerste levensbehoefte op het Estse platteland in de zomer, maar ik twijfel aan het praktisch nut van de exemplaren van stevig leer met vliegvormige gaatjes die Monika en ik maakten op Mardilaat tijdens een workshop. Al dit vieze geplette vliegen op het leer, dat is niet handig, maar mogelijk weten mijn schoonzusjes betere toepassingsmogelijkheden, want zij kregen de mepper als kerstgeschenk.

Fly catchers are a first necessity of life in the Estonian countryside in the summer, but I doubt the practicality of the solid leather ones with fly-shaped holes that Monika and I made at Mardilaat during a workshop. All this dirty smashed flies on the leather, that is not handy, but maybe my sister-in-law know better applications, as they got my fly catcher as a Christmas present.

Eerst knip je met een scherpe schaar de vorm eruit, dan pons je de gaatjes door een sjabloon met de vliegvorm die je er daarna tot ronde gaatjes stanst met een flinke slag met een zware hamer. Dan nog even invetten met leervet en aan het stokje bevestigen door het in de inkeping te schuiven. Vastmaken met linnen touw en je bent klaar om te meppen!

First you cut out the shape with a sharp pair of scissors, then you punch the holes through a template with the fly shape. then you punch round holes with a big blow with a heavy hammer. After that put some grease on with grease on it and attach to the stick by sliding it into the notch. Fasten it with linen rope and you’re ready to slap!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar bezocht ik naar aanleiding van video’s over het dorp en het breiwerk die ik op internet had gevonden, het handwerkhuis Zvanitaji in Rucava, Letland, waar ik Sandra en de andere vrouwen uit het dorp ontmoette. Een geweldige ervaring, dus ik wilde dolgraag terug toen het dit jaar op het programma stond tijdens het de breireis die werd georganiseerd door Sena Klets. Sandra stond al op de uitkijk toen we eraan kwamen. We kregen een lekker broodje met de traditionele geslagen boter en uitleg over het handwerk, breiwerk en de kostuums van het dorp en de streek. De roze handschoenen met rozen die ik verleden keer al had gezien, spelen een belangrijke rol, omdat deze mogelijk het begin hebben gevormd van de ontwikkeling van het kleurrijke breiwerk in Rucava. Mijn handen waren maar klein in verhouding tot de handschoenen, maar mogelijk zijn ze van een man geweest, want vaak droegen de mannen breiwerk dat we nu feminine zouden noemen. Ansis showde zijn ‘mauci’ (polswarmers) met opvallend kralenwerk.

Hierna gingen we naar een ander gebouw in het dorp waar we les kregen over traditionele opzetten en de specifieke steek van de vestjes uit Rucava, gemaakt met de Honeycomb brioche steek. Best lastig omdat de Estlandse docenten niet gewend zijn aan het maken van charts, maar uiteindelijk kwamen we er toch uit met hulp van meester breier Maruta Grasmane. We deden ons iets te veel te goed aan het lekkers in de veronderstelling dat het de lunch was, maar nee, die kwam daarna nog in het handwerkhuis. Een stevige lunch ook, waarvan Ingrid niet altijd alles lekker vond, haar gezicht spreekt boekdelen… Even uitbuiken met een dansspelletje op het grasveld geleid door de energieke Sandra was dus best lekker.

In het centrum van het dorp is nog een gezellig handwerkwinkeltje, waar de jongste verkoopster van Letland mij een paar konijnenvelletjes en fantastische konijnenbontwanten verkocht. Na terugkomst in Liepaja kregen we nog een bustoer langs de bezienswaardigheden van de stad, waaronder het strand en een Russische kerk waar we, zoals dat gebruikelijk is, ons hoofd bedekten. Gelukkig had haast iedereen wel een (gebreide) shawl bij zich.

Last year, after finding some videos about the town and knitwear, I visited the Zvanitaji craft house in Rucava, Latvia, where I met Sandra and the other women from the village. A great experience, so I loved to return this year during the knitting event organised by Sena Klets. Sandra was already on the lookout when we arrived. We got a tasty sandwich with the traditional battered butter and an explanation of the handicrafts, knitwear and costumes of the village and the region. The pink gloves with roses I’ve seen in last year have played an important role, because they may have formed the beginning of the development of colorful knitwear in Rucava. My hands were small related to the gloves, but maybe they were made for a man, because often the men wore knitwear that we would now call feminine. Ansis showed his ‘mauci’ (wristwarmers) with striking beadwork.

After this we went to another building in the village where we learned about traditional cast-ons and the specific honeycomb brioche stitch of the traditional Rucava cardigans. Quite difficult to learn because Estonian teachers are not used to making charts, but eventually with the help of knitting master Maruta Grasmane we got it. We enjoyed the sweets they made for us a bit too much on the assumption that it was lunch, but no, lunch was severd later on in the craft house. A big lunch too, of which Ingrid did not always like everything, you can tell by looking at her face… So a dance game to get an appetite on the lawn led by the energetic Sandra was very nice.

In the center of the village there is another cozy craft shop, where Latvia’s youngest seller sold me some rabbit fur skins and fantastic rabbit fur mittens. After returning to Liepaja we got a bus tour along the sights of the city, including the beach and a Russian church where we covered our head as is usual Russian churches. Fortunately, almost everyone had a knitted shawl at hand.

Anneke, dank voor het gebruik van vier foto’s!
Anneke, thanks for using four photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vrouwen in Nieuw Zeeland sponnen en breiden voor de soldaten in 1942. Daarbij hielden de meeste dames hun hoed op. Ik verwacht niet dat ze met kousenvoeten achter hun spinnenwiel zaten. Sommige hadden het zich makkelijk gemaakt en naaimachinetafels met trapplanken omgebouwd tot spinnenwielen.

Ze breiden onder meer enorme kousen voor de mannen op zee. Waarschijnlijk werden die over andere kousen aangetrokken, zodat een dikke warme laag ontstaat. Op het laatst zie je een man aan boord van een schip die met een stoere blik naar de horizon staart met een gebreide baklava.

Bekijk de video They Toil and Spin

Women in New Zealand spun and knitted for the soldiers in 1942. While doing this most ladies kept their hat on. I do not expect them to sit with their feet in cosy socks behind their spinning wheel. Some of them made it easier for them selves by converting sewing machine tables to spinning wheels.

They knitted enormous stockings for the men at sea. These were probably put on over other stockings, so that a thick warm layer was formed. At the end of the video, you see a man aboard a ship that stares at the horizon with a tough look dressed in a knitted baklava.

Watch the video They Toil and Spin

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Twee weken geleden deden acht breiers van Stitch ‘n Bitch Utrecht mee met het maken van de film van de Democratic Set. Op de Neude was een studiootje opgesteld met een rijdende camera die opnames maakte van een wit geschilderd kamertje waarin diverse mensen en groepen mensen iets konden doen. Of niets doen, dat mocht ook. Een soort Achterwerk in de Kast voor volwassenen, zeg maar. Wij wilden natuurlijk breien, dus bedacht ik dat een groot breiwerk met acht of negen breinaalden waar we met z’n allen aan konden werken wel leuk kon zijn. Bij het opzetten en het vooroefenen werd het  al een complete puinhoop, maar wie daar op let… We hadden een grappige avond die voor een kleinere delegatie eindigde met een borrel en een breitje in ons geliefde café Marktzicht, waar de barkeeper ons opwachtte met rozen op een feestelijke tafel. De film is te zien op internet (start op 3,25 minuten). Daar kan je ook meer lezen over de achtergrond en de ideologie van dit filmproject.

Two weeks ago, eight knitters from Stitch ‘n Bitch Utrecht (Cecile, Tineke, Linda, Marjon, Lies, Anneke, Sanne en ik) participated in making the film of the Democratic Set. On the Neude, a square in the center of Utrecht, a small studio was set up with a moving camera that made recordings of a white painted room in which various people and groups of people could do something. Or do nothing, that you could do too. We used the have a program on the television for small children, Achterwerk in de Kast, (with you bottom in the closet, freely translated) and this was the version for adults, so to say. Of course, we wanted to knit, so I came up with the idea to make a big knitting project with eight or nine knitting needles that we could all knit with, just for fun. When casting it on and practicing it was already a complete mess, but well, how cares… We had a fun evening that ended for a smaller delegation with a drink and a knit in our beloved café Marktzicht, where the barkeeper waited for us with roses on a festive table. The movie can be seen on the internet (start at 3.25 minutes). There you can also read more about the background and ideology of this film project.

Dank aan Anneke van Meenen voor de twee rechter foto’s op de vijfde rij.
Thanks to Anneke van Meenen for the two photos on the right of the fifth row.

Een aantal jaar geleden startte ik met een ex-collega en breivriendin aan het programma dat moest leiden tot certificering als Master Knitter bij het Amerikaanse breiersgilde TKGA (The Knitting Guild of America). We richten een soort studiegroepje en gingen aan de slag met Level I. Beide dames besloten al snel na de enthousiaste start te stoppen, maar ik vond het allemaal wel leuk en zinvol, dus ik ging in mijn eentje door. Soms met lange tussenpozen of in laag tempo als ik het druk had met het schrijven van boeken en dergelijke, maar nu is het eindelijk zo ver! Ik heb Level III afgesloten en ben sinds vanmorgen Master Knitter!

Dank aan de vrijwilligers van de TKGA die zoveel tijd en energie steken in het maken en updaten van het programma en het beoordelen en verder helpen van de deelnemers.

En morgen,…. door met andere spannende activiteiten!

A few years ago I started with a former colleague and knitting friend on the program that should lead to certification as a Master Knitter at the American knitters guild TKGA (The Knitting Guild of America). We formed a study group and started working at Level I. Both ladies soon after the enthousiastic start decided to stop soon, but I liked it and thought it was very good to test your skills, so I continued. Sometimes, I stopped or slowed down for a while when I was busy writing books and such, but now it’s finally happened! I have finished Level III and since this morning I’m a Master Knitter!

Thanks to the volunteers of the TKGA who put so much time and energy in creating and updating of the program and judging and further helping the participants.

And tomorrow …. I will continue with lots of other exciting activities!

Gekker moet het toch echt niet worden. Bosch verkoopt sinds kort onesies voor je stofzuiger in de vorm van een olifant, flamengo of giraf. Alleen te bestellen op 1 april… 😉

This is one of the funniest things I came across lately. Bosch recently started selling onesies for your vacuum cleaner in the form of an elephant, giraffe or flamenco. You can order one on 1 April… 😉

Kijk, dat is nou nog eens een leuk affiche!

Check out this poster, it is great!

.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Afgelopen week bezocht een groep Deense breiers onder leiding van Bodil Munch Nederland voor een breireis. Hier vindt je Bodil’s blog met een verslag van de reis. ze kwamen ook even naar de Afstap voor een Meet & Greet / trunkshow met mij. Een entresol vol gezellige dames die zich de stroopwafeltjes goed lieten smaken terwijl ik ze vertelde over mijn werk, de boeken en mijn breireizen. Na twee uurtjes vertrokken ze met tassen vol spullen en boeken naar de volgende activiteit in Amsterdam.

Bodel, bedankt voor het gebruik van enkele van je foto’s!
Bedankt voor jullie bezoek en tot ziens!

Last week a group of Danish knitters led by Bodil Munch visited Netherlands for a knitting journey. Here you can find Bodil’s blog  with a review of the journey. They also came to the Afstap for a Meet & Greet / trunk show with me. A mezzanine full of chatting ladies that the loved to tast stroopwafels (Dutch syrup waffles) while I told them about my work, my knitting books and knitting travels. After two hours they left with bags full of stuff and books to the next activity in Amsterdam.

Bodel, thanks for using some of your photos!
Thanks for your visit and see you soon!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Een van de mooiste – en winderigste – locaties op Shetland is de Sumburgh Head Lighthouse uit 1821 in het zuiden van het Mainland, vlakbij het vliegveld. Een groot wit gevaarte dat bovenop de enorme rotsen van meer dan 100 meter hoog de veiligheid van de schepen in de buurt verhoogt. Recentelijk zijn het gebouw en de directe omgeving volledig gerenoveerd, iets waar de medewerkers erg trots op zijn. Als je geluk hebt, zie je er walvissen. Tussen mei en half augustus wemelt het op de rotsen van de puffins die er nesten. Deze penquinachtige vogels met hoog schattigheidsgehalte worden ook afgebeeld op allerlei artikelen die je in de giftshop kan kopen. Maar dan hebben ze wel een gebreid truitje aan.

De mok is versierd met Shetlandse vuurtorentjes in Fair Ilse breiwerk. Op de andere foto zijn een muismatje, onderzetters, een prachtig opschrijfboekje met een kantgebreide shawl en een map met oude reclames uit het Shetland Museum and Archives te zien. En nog twee gezellige mokken, want wat is het leuk om iedere morgen bij de koffie al even aan Shetland te worden herinnerd.

One of the most beautiful – and windy – locations in Shetland you find at the Sumburgh Head Lighthouse, build in 1821 in the south of the Mainland, near the airport. A big white colossus that rises on top of huge rocks of more than 100 meters high, increasing the safety of the vessels in the vicinity. Recently the building and surrounding area are renovated, something the employees are very proud of. If you are lucky, you can spot some whales. Between May and mid-August lots of puffins nest on the rocks. These extremely cute birds that look like penquins, are also depicted on many articles you can buy in the gift shop. But then they do have a knitted sweater on.

The mug is decorated with lighthouses in Shetland, covered in Fair Ilse knitwear. The other photo shows a mouse pad, coasters, a beautiful notebook with a hand-knitted shawl and a folder with old advertisements from the Shetland Museum and Archives. And two cozy mugs, as it is so nice to be reminded of Shetland every morning when I take a cup of coffee.

Je mag drie keer raden waar Jan en ik de afgelopen weken hebben doorgebracht…

You are allowed three guesses where Jan and I have spent the past few weeks…

Breiers zijn blijkbaar een altruïstisch volkje (de meesten dan :-)), want ze zijn meestal wel bereid om de naalden te pakken voor een goed doel. Mutsen voor Indiase babies, gebreide kippenjurken tegen het pikken van de veren, penguintruitjes tegen olie, minimutsjes voor fruitdrankjes voor ouderen etc. Ook op Le Lot et la Laine werd aan goede-doelen-breien gedaan. Op de stand van Amis sans Frontières lagen prachtige pakketten met gebreide spullen die vrouwen die net moeder zijn geworden, prima kunnen gebruiken. Met liefde gemaakt en met plezier cadeau gedaan aan wie dat nodig heeft.

Knitters apparently are altruistic folks (at least most of them :-)), because they are usually prepared to grab the needles for a good cause. Hats for Indian babies, knitted dresses for chickens preventing pecking the feathers, penguin sweaters to keep away oil, mini caps for fruit drinks to support the elderly etc. Also at Le Lot et la Laine was made of good targets-knit. At the stand of Amis sans Frontières were wonderful packages with knitted stuff that women who have just become mothers, need. Made with love they make a nice gift when they are given to those who need it.

Website Amis sans Frontières

Het mooiste klaslokaal waar ik ooit les heb gegeven…
Over een paar dagen meer op www.lifenknitting.net over het prachtige avontuur in Frankrijk!

The most beautiful class room I ever have given a workshop in…
I will tell more about this wonderful adventure in France onwww.lifenknitting.net
Le Lot et la Laine