Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ach, het is maar wat je erin ziet, maar in het Finse blad Novita dat Titia meebracht van een reis naar Finland en Noorwegen, ligt het wel heel erg voor de hand… 🙂

Okay, it’s just what you see in it, but in the Finnish magazine Novita that Titia brought from a trip to Finland and Norway, is it very obvious … 🙂

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ik hoop op een flinke plensbui. Want dan kan ik lekker op pad met mijn nieuwe vrolijke Regia ‘breiparaplu’!

I hope it will rain cats and dogs. Then I can use my new cheerful Regia ‘knitted umbrella’!

Te koop bij de Afstap in Amsterdam voor € 19,95 / On sale at de Afstap in Amsterdam for € 19,95

Je zal het maar nodig hebben,… en dan is zo’n helderrood kruis op een witte gehaakte achtergrond best handig. In de garage in Düsseldorf, waar ik verleden week alweer een kerstconcert van Vicky Leandros mee mocht maken met Jan, Linda en Johan, vond ik dit heerlijke tuttige object in de auto naast ons. Meer breigerelateerds heb ik helaas niet te melden, of het moet zijn dat ik ook tijdens het inzingen van Vicky waar we bij mochten zijn en voor het concert lekker het zitten breien in de kerk.

You might need it, need it bad,… and then you are happy that the bright red cross on the white crochet background makes it easy to find. In the garage in Düsseldorf, where last week I joined Jan, Linda and Johan for another Christmas concert of Vicky Leandros, I found this incredible oldfashioned object in the car next to ours. More knitting related information I don’t have for you about this trip, except for the fact that I knitted during the rehearsal where we invited to and before the concert.

Al een poosje draag ik geen horloge meer. Dat bevalt goed, want ik leef daardoor veel relaxter. Maar vandaag was ik even in de verleiding er weer een te kopen….

For some time I don’t wear a watch anymore. That really feels good, as I feel more relaxed. But today I was tempted for a moment to buy one again… 

Alle breiers kijken morgenavond! De BBC zendt woensdag 18 september om 22.00 (22.00 uur NL-tijd – 21.00 uur UK-tijd) op BBC4 een programma van één uur uit over… de historie van het breien.

A must for all knitters, the BBC will broadcast a program about knitting history at 21.00 h. (local time UK) on Wednesday 18 September on BBC4. 

Daklozen zullen met het leven dat zich hoofdzakelijk op straat afspeelt best vaak koud hebben. En ze hebben vaak veel tijd. Voeg die twee elementen samen en de oplossing is dat ze gaan breien! Toch zie je het dat niet veel, maar enkele jaren geleden maakte ik wel een mooie foto van een breiende dakloze man in Düsseldorf in Duitsland.

Homeless people will probably often be cold living on the streets. And they have often lots of time. Combine these two facts and the solution is clear: they should take up knitting! Somehow that doesn’t happen a lot, but a few years ago I made a nice photo of a knitting homeless man in Düsseldorf in Germany. 

Voor al die daklozen die het breien niet zo zien zitten, springt Marja in de bres. Zij startte een actie breien voor daklozen: http://www.dordtcentraal.nl/nieuws/actueel/breien-voor-dak-en-thuislozen.

For the homeless people that don’t want to knit, Marja stepped into the breach. She started a campaign ‘knitting for the homeless: http://www.dordtcentraal.nl/nieuws/actueel/breien-voor-dak-en-thuislozen. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Toen ik een jaar of 15 was, eind jaren zeventig, haakte ik voor de ramen van de verdieping van mijn moeder’s huis gordijntjes van sterke Durable katoen. Jarenlang sierde de nostalgische gordijntjes de ramen van het mooie huis in Soest. Het boekje met de patroontjes ging verloren, maar een poosje terug vond ik het weer op een boekenmarkt. Uit puur sentiment kocht ik het voor een paar euro.

When I was about 15 years old, I crocheted curtains from strong Durable cotton for all the windows of the first floor. All these years the nostalgic curtains were there, behind the windows of the beautiful house in Soest. The booklet with the pattern disappeared, but some time ago I found it on a book market. Being in a sentimental mood, I bought it for a few euros. 

Bij het uitruimen van mijn moeder’s huis begin 2005 nam ik de gordijnen mee en waste ze  in de wasmachine, samen met de kante gordijnen van mijn oma uit haar woning in de Jordaan in Amsterdam. Bij het leeghalen van de trommel waren de gordijnen verdwenen. Hoe kon dat nou? Ik was ervan overtuigd dat ik ze erin gedaan had. Het raadsel werd opgelost toen ik de bovenste randjes, hooguit één cm hoog, terug vond. De rest was opgelost en weggespoeld door de afvoerpijp. Alleen die randjes waren door het kozijn beschermd geweest voor zon en vocht en de gordijnen van oma (beetje synthetisch erin?) hadden de wasbeurt overleefd. Durable,… duurzaam, hoewel, ná dit verhaal… Best wel hoor, ze hebben het ruim 30 jaar volgehouden!

When I cleared out mother’s house beginning of 2005, I took the curtains and washed them in the washing machine, together with the lace curtains of my grandmother from her appartment in the Jordaan in Amsterdam. When I got the textiles out of the machine, they had disappeared. How could that be possible? I was convinced that I had putted them in. The riddle was solved when I found the upper hems, only a centimeter high. The rest of the curtains had dissolved and washed away, down the drain. Only the hems that had been protected from direct sunlight and moist by the window frames and grandmothers curtains (maybe they contained a bit synthetic fiber?) had survived. Durable means that it last a long time, but after this story… Well, at least they lasted more than 30 years!

Bij het zien van babyfoto’s kijken de meeste mensen eerst naar de baby. Zo niet ik… als rechtgeaard breier in hart en ziel kijk ik eerst naar het babydekentje. En denk dan: “Wie doet een baby die regelmatig spuugt en in luiers in zo iets delicaats?”.

De baby van William en Kate werd getoond aan de Britten en wie er verder interesse in had in een beeldig wit dekentje met stijlvolle kanten bloempjes op een rechte tricot ondergrond.

When people see baby pictures they usually look at the baby. Not me… as a true and avid knitter I check out the baby blanket first. And then I think: “Who wraps a baby that often vomits and still wears dipers in such a delicate thing?”. 

William and Kate’s baby was shown to the Brittish people and whoever was interested in a cute white blanket with stylish lacy flowers on a straight stockinette background. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ik had niet bedacht dat ik afgelopen vrijdag iets brei-gerelateerds zou gaan doen tijdens ons dagje uit in Amsterdam. Maar ik had het mis. Het warme en zonovergoten Artis had gekozen voor een gebreid diertje, Artis de Partis, als mascotte. Hij/zij/het bungelt nu gezellig aan mijn tas.

I didn’t think to do anything knitting related last Friday during our day out in Amsterdam. But I was wrong.  It was warm and sunny in zoo Artis. The mascotte is a knitted animal, Artis de Partis. He/she/it is now dangling on my bag. 

Een duifje at gezellig een hapje mee tijdens de lunch. En ‘s avonds naar een concert van Jo Lemaire in de Westerkerk. Het was een buitengewoon genoeglijk dagje…

We shared our lunch with a pigeon. And in the evening we went to a concert of Jo Lemaire. We had such a nice day…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Met mooi weer is een evenement in de buitenlucht altijd veel leuker. Dat gold vandaag ook voor de Weversmarkt in Hoorn. Zon, warmte, vrolijk, kortom, zalig om lekker langs de kraampjes te slenteren en overal vrienden en bekenden te zien. Ik had al heel snel door waar de mooiste wol lag, maar helaas was die niet te koop, want deze vezeltjes zaten nog aan het beestje vast. Op de kraam van De Vlotte Knot op een kussentje, met alle vier de pootjes omhoog en klaar om te genieten van veel aandacht en buikie-kroel.

With nice weather an event in open air is always a lot more successful. That was the case today for the Weversmarkt in Hoorn. Sun, warmth, cheerful, for short, so nice to slowly walk along the market to see all the stands, but also to meet friends and acquintances. I saw right away where to find the best wool, but unfortunately it was not on sale, as these fibers were still attached to the animal. On the stand of De Vlotte Knot on a pillow, with all foor paws in the air and ready to enjoy all the attention and maybe a cuddle on his little belly. 

Gisteravond won Jan, ja, mijn man Jan, de onderscheiding Telecommanager van het Jaar. Een geweldige prestatie waar hij jaren hard voor heeft gewerkt. Gefeliciteerd lieverd!

Yesterday night Jan, yes, my husband Jan, the award Telecom Manager of the Year. A huge achievement for which he worked hard for years. Congratulations darling! 

Jaren geleden, nog voordat Beatrix koningin werd, zat ze onder het genot van een sigaretje en glaasje te breien in de lounge van de SS Rotterdam. De plek waar Jan gisteren zijn onderscheiding ontving. En zo wordt ook dit off-topic blogje een beetje brei-gerelateerd…

Years ago, even before Beatrix became queen, she sat in the lounge of the SS Rotterdam, drinking something, smoking a sigaret and knitting. The place where Jan got his award yesterday. So, this makes this off-topic blog a bit knitting related…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Iets geliefds verliezen is nooit leuk. Toch gebeurt het af en toe. Bijvoorbeeld als je in de bus of trein zit, lekker warm, en bij het uitstappen je handschoen of want laat vallen. Eenmaal in de kou realiseer je je dat met één of twee koude handen naar huis moet. Je moet er toch niet aan denken als rechtgeaard breier? Mitaines raken minder vaak zoek. Die houd je aan als je even iets met je handen moet doen, dus het risico op verliezen of vergeten is kleiner.

Losing stuff you love is awful. But shit happens. For example when you are in the bus or train, cosy and warm. When you get out, you drop a mitten or glove. Once you are in the cold outside you realise that you have to go home with one or two cold hands. An terrible thought for every knitter. Mitaines are less likely to get lost. You keep them on your hands, even when you have to use your fingers to do something, so the risc they get lost is smaller. 

Na een paar dagen opletten wat er op straat te vinden is, heb ik al heel wat foto’s van zielig verloren breiwerk bij elkaar. Vooral de handgebreide zijn triest. Wanten, een das en zelfs een sok. Ooit met liefde gebreid, met plezier gedragen en nu vies en verlaten op de grond…

After a few days of looking out what’s is to be found on the streets, I collected some photos of pityfull lost knitwear. Especially the hand knitted items are pathetic. Mittens, a scarf and even a sock. Some day they were knitted with love and care, worn with pleasure and now abandoned and alone on the street…

Trouwens, die oranje muts, die was niet echt verloren, maar even op de bus voor het kaarsengeld gelegd in een kerk in Trier, Duitsland. Het jochie dat zijn muts daar zag liggen verwonderde zich over de vrouw die er foto’s van nam. Dus hij maakte een sprintje naar de muts, greep ‘m en verdween in de kerk.

Btw, the orange hat was not really lost, but just place on the chest for coins in a church in Trier, Germany. The little boy that spotted his hat and the woman taking photos of it was very confused. Why all this attention for his hat? So he run for it, grabbed his hat and disappeared into the church. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ik ben verliefd. Op een piepklein hondje dat regelmatig met baasje Erik op donderdag de Afstap binnen komt trippelen op haar kleine pootjes. Het chihuahuatje is niet alleen uiterlijk om op te vreten, maar heeft ook een karaktertje dat staat als een huis. Pittig, energiek, vol vertrouwen en bovenal zo lief dat ze in je armen springt en je een hondenzoentje geeft zodra Erik haar op de toonbank heeft getild. Hanneke heeft het ook al zwaar te pakken.

I’m in love. With a tiny dog that regularly visites the Afstap on Thursday with her owner Erik. The little chihuahua is so cute, but also has a lot of character. With a lot of guts, energetic, full of convidence in the world around her and so sweet. She jumps into your arms and give you a doggie-kiss as soon as Erik lifts her on the counter. Hanneke is in love too. 

Erik breit prachtige sjuupjes voor zijn oogappeltje. Roze glittertruitjes met kabeltjes, één voor aan het lijf en één voor de groei want zijn prinsesje mag niet zonder uitgebreide garderobe zitten. En grijze borsterokjes voor eronder, dat is lekker warm… net als het mooie groene vest van Hanneke dat ze breide voor zichzelf van Rowan Tweed.

Erik knits beautiful little dresses for the apple of his eye. Pink cabled sweaters with sparkles, one for her to wear and one to grow into. His little prinses will also have a well filled wardrobe. And grey undergarments, just for warmth… just like the beautiful green cardigan Hanneke made for herself of Rowan Tweed. 

Man Jan vindt het machtig interessant dat zijn vrouw én zijn huiskamer te zien zijn in het museum Boijmans van Beuningen als onderdeel van het werk van Ellen Korth. Hij wilde dan ook de graag de opening meemaken. Ik zag het als een leuk dagje uit en goed te combineren met een bezoek aan de tentoonstelling van Jean Paul Gaultier in de Kunsthal. Ondanks dat het de hele dag zeek van de regen, er kwam geen einde aan, hadden we zo een genoeglijk dagje en maakten we ook nog een stukje mee van de gezellige Rotterdamse Museumnacht.

Husband Jan thinks it to be very special that his wife ánd his living room can be seen in museum Boijmans van Beuningen as part of the work of Ellen Korth. He loved to be there as soon as the exposition was opened. I thought it to be a nice day out. It could very well be combined with a visit to the exposition of Jean Paul Gaultier in the Kunsthal. Despite of the fact that it didn’t stop raining all day long, we had a lovely day and even experienced a bit of the very nice Museum Night in Rotterdam (an evening where lots of museum are open until late at night). 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De expositie HandMade is gericht op traditioneel en hedendaags ambacht. Er zijn workshops, demonstraties en tijdens de Museumnacht een markt met handgemaakte produkten. Daar vind je van alles, van handwerk van hoge kwaliteit tot leuk in elkaar gefröbelde objecten. En allerlei lekkers voor wie trek heeft. Ellen Korth was natuurlijk ook aanwezig en apetrots op het grote succes van haar project waar ze zoveel jaren aan heeft gewerkt. De expositie zal over enkele maanden te zien zijn in het textielmuseum in Bochelt in Duitsland. Het prachtige boek Utilité waarin alle geïnterviewde ambachters in hun eigen uitvouwbare huisje vertellen over hun werk, is te koop bij het museum.

The exposition HandMade is aimed at tradtional and contemporary craftsmanship. There are workshops, demonstrations and during the Museum Night there was a markt where  handmade products could be bought. There was a lot of stuff, from high quality handmade objects to quickly puttted together things. And nice food for those who had a graving. Ellen Korth was there also of course. She was very proud of the big succes of her project, on which she spend so many hours during the last years. The exposition will be transferred to the textile museum in Bochelt Germany. The beautiful book Utilité in which you can find the interviews with the crafters is still on sale at the museum. In this book every crafter has its own foldable ‘home’ where they tell about the love for their handmade work. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het werk van Jean Paul Gaultier was boven verwachting interessant. De speelse manier van exposeren, waarbij je heel dicht bij de meeste kledingstukken kan komen zonder glas ervoor, draagt daaraan bij. Heel bijzonder waren de paspoppen waarop de kleding werd getoond. Haast iedere pop had een projectie van het gezicht van het model op het hoofddeel. Dit waren filmpjes, waardoor het leek of de poppen tot leven kwamen als ze een stuk tekst uitspraken. Vriendelijke lachjes en stemmetjes zorgden ervoor dat de sfeer gemoedelijk bleef, ondanks de vaak erotische uitstraling van de kleding.

The work of Jean Paul Gaultier was even better as I had hoped for. The playful way of putting the exposition together and the fact that most of pieces of clothing were in your reach without glass, adds to the feeling of being able to touch it. Very special were the dolls on with the clothes was shown. Most of the dools had a projection of the models face on the head part. These projections were short movies, so the dolls seemed to come alive when they spoke little pieces of text. Friendly smiles and voices made the atmosphere nice, even though the collection had an erotic appearance. 

De foto’s en video’s zijn gemaakt met mobiele telefoons… sorry voor de mindere kwaliteit.

The photos and videos are made with mobile phones… excuses for the poor quality.

Er wordt wat afgebreid voor het goeie doel. Babymutsen, mutsjes voor flesjes sap, dekens voor daklozen, berentruien, truitjes voor kale kippen en vieze pinguins en noem maar op. Maar deze actie ligt me nòg meer na aan het hart, want ik ben erg gek op poezen. Jij ook? Brei dan een knitten!

Lot of knitting is done for charity. Baby hats, little hats for bottles of juice, blankets for homeless people, sweaters for bears, sweaters for bold chicken and dirty pinguins and so on. But this charity is even closer to my heart, as I’m fond of cats. You too? Then knit a knitten! 

Het komt nog wel eens voor,… dat iemand verbaasd zegt: “Stitch ‘n Wát?”. Maar niet zo vaak, want Stitch ‘n Bitch, oftewel Breien en Beppen, is een behoorlijk ingeburgerd fenomeen geworden in Nederland. Er zijn al 141 geregistreerde en vast nog veel meer ongeregistreerde groepen in Nederland. De belangstelling van voorbijgangers in het café waar we zitten te breien op de dinsdagavond wordt ook minder. Vroeger deelden met name oudere mannen als geintje je nog mee welke schoenmaat ze hadden of vielen de monden van jongeren open van verbazing bij het zien van zoveel nuttige en fraaie handwerken. Stitch ‘n Bitch Utrecht bestaat inmiddels al zeven jaar en nog steeds gaat er geen dinsdagavond voorbij dat ik er niet met veel plezier zit te breien. Tenzij ik weg ben of ziek, zwaar ziek, want mijn gezellige wekelijkse avondje met de breiers sla ik niet graag over! Zin om een keer mee te breien? Je bent welkom! Vergeet je breispullen niet…

Every now and then it happens that you hear someone say: “Stitch ‘n Whát?”. But not very often, as Stitch ‘n Bitch is becoming more and more a common phenonomenon in the Netherlands. There are already 141 registrated and maybe even more not registrated groups in the Netherlands. The interest from the public in the café where we knit on Tuesday nights is decreasing too. Some years ago the older men made jokes telling us which size of shoes they wear or the mouths of younger people fell open by pure astonishment, seeing so much old fashioned crafts. The knitters of Stitch ‘n Bitch Utrecht come together for seven years now and I never skip a meeting, unless I’m on a holiday or sick. Very sick, as I love getting together with my knitting friends! Do you want to join in? You are welcome! Don’t forget je knittings…