Life 'n Knitting

Richard Rutt, de bischop van Leicester, was als jongetje al geïntrigeerd door de techniek en de historie van het breien. Dat leidde tot een standaardwerk over de geschiedenis van breien, waarvan de eerste editie in 1987 het levenslicht zag. A History of Hand Knitting is een naslagwerk dat verplichte kost is voor iedere fanatieke en zichzelf respecterende breier. Daarnaast heeft Rutt, verzamelaar van oude breiboekjes, zijn collectie in een archief op internet gratis toegankelijk gemaakt voor een ieder die er ze wil inzien of downloaden.

Rutt start zijn boek met hoofdstukken over de essentie van de techniek van het breien. Maar daarna rijst al snel de vraag: hoe oud is breien nu eigenlijk? Rutt deed hier uitgebreid onderzoek naar en kwam met opmerkelijke conclusies, die wel eens veel dichter bij huis kunnen liggen dan je denkt. Enige tijd geleden trad ik in de voetsporen van Rutt en ging zelf op onderzoek uit. Een heel bijzonder en best wel spannend avontuur, dat ik binnenkort graag met je wil delen, houdt Life ‘n Knitting goed in de gaten!

Rutt stierf op 85-jarige leeftijd op 27 juli 2011.

Richard Rutt, the Bishop of Leicester, was as a young boy intrigued by the art and the history of knitting. That led to a standard work on the history of knitting, which first edition was published in 1987. A History of Hand Knitting is a reference book that is a must for any self-respecting and avid knitter. In addition, Rutt, collector of old knitting books, made his collection publicly available in an archive on the Internet for anyone who wants to read or download them.

Rutt starts his book with chapters on the essence of the technique of knitting. But then quickly arises the question: how old is knitting anyway? Rutt did extensive research on this subject and came up with remarkeble claims, which, for the people living in the Netherlands, may well be much closer to home than you expect. Some time ago I followed in the footsteps of Rutt and did some research myself. A very special and quite exciting adventure that I soon would like to share with you, so check out Life ‘n Knitting regularly!

Rutt died at the age of 85 on July 27 2011.

Afgelopen week besteedde Harm Jonkers op zijn blog Estonian World aandacht aan Estlandse breitradities en het boek Warme Handen – Estlandse Wanten en Polswarmers dat The Dutch Knitters in 2011 uitbracht. Zijn blog brengt actuele en interessante nieuwtjes over Estland voor iedereen die het geweldige land een warm hart toedraagt.

Last week Harm Jonkers published an article about on his blog Estonian World about Estonian knitting traditions and the book Warm Hands – Estonian Mittens and Wrist Warmers released by The Dutch Knitters in 2011. His blog brings up-to-date and interesting news about Estonia for all those who love this wonderful country.

Stel je eens voor, je mag de hele maand juli in een prachtig appartement bij de Sumburgh vuurtoren op het zuidelijkste puntje van het Mainland in Shetland doorbrengen… vanuit je ramen zie je de oceaan, het vliegveld, in de verte onder meer het eilandje Fair Isle en soms zelfs walvissen of dolfijnen. Maar we gaan er zéker massa’s puffins (papegaaiduikers) zien. Shetland is uitgeroepen tot de beste plaats ter wereld om deze koddige vogeltjes te zien die op de meer dan honderd meter hoge kliffen iedere zomer hun nesten bouwen.

Jan en ik zijn als ‘Artists in Residence‘ gevraagd voor dit spannende avontuur om ons ter plekke te laten inspireren door Shetland, de prachtige natuur, cultuur en rijke historie. Jan zal er een op Shetland geïnspireerde icoon schilderen en ik ga me op de breicultuur werpen. Ik ga er nieuwe patronen ontwerpen en hoop er meer te ontdekken over de relaties tussen de breitradities van Shetland en de Fair Isle-motieven en die uit de Baltische staten en Nederland. Binnenkort meer informatie over onze activiteiten gedurende de periode dat we in Shetland ‘wonen’.

Bekijk de Sumburgh webcam of een eerder verschenen blog over Sumburgh.

Imagine, you can spend the entire month of July in a beautiful apartment at the Sumburgh Lighthouse on the most Southern spot of the Mainland in Shetland… from your windows you can see the ocean, the airport , in the distance among others the island Fair Isle and sometimes even whales or dolphins. But we are definitely seeing lots of puffins. Shetland has been declared the best place in the world to see these cute, comical birds who build their nests every summer on more than one hundred meters high cliffs.

Jan and I have been asked as ‘Artists in Residence‘ for this exciting adventure to give us the chance to Shetland inspired by the beautiful nature, culture and rich history. Jan will paint a Shetland-inspired icon and I’m going to do some serieus investigation into the knitting culture. I’m going to design new patterns and hope to discover more about the relationships between the knitting traditions of Shetland and Fair Isle patterns and those from the Baltic states and the Netherlands. Soon more information about our activities during the period that we are ‘living’ in Shetland.

Check out the Sumburgh webcam or a previously published blog about Sumburgh.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Pas kreeg ik een mailtje van iemand die zo graag de wanten wilde nabreien die haar 91-jarige moeder ongeveer 60 jaar geleden voor haar vader had gebreid. Ze vroeg mij advies, omdat haar moeder niet meer wist je de steek moest breien. Tijdens mijn wekelijkse breiavondje bij Stitch ‘n Bitch Utrecht in het Polmanshuis in Utrecht kwam ze ze laten zien. Ze had ze net nog aangehad op de fiets. Tja, er is ook wat te zeggen voor acryl, het is wél sterk. 😉
Wij natuurlijk allemaal met ons neus er boven op, maar helaas, we kwamen niet verder dan ‘Brioche-achtig’ en wat het in ieder geval allemaal niet was.

Dus bij deze,… wie weet met welke steek deze wanten zijn gebreid en kan uit leggen hoe deze wordt gebreid?

Recently I received an email from someone who wanted to copy the mittens which had been knitted by her 91 year old mother about 60 years ago for her father. She asked me for advice, because her mother did not know how to knit the stitch pattern. During my weekly knitting evening at Stitch ‘n Bitch Utrecht in the Polmanshuis in Utrecht she came to show them. She had worn them on her bike while riding to the Polsmanshuis. Well, after all, acrylic yarn is quite strong, so they survived 60 years of wear and will last a little longer.
Of course we were all willing to examine the mittens thouroughly, but unfortunately, we did not find out anything beyond “Brioche-like” and what in any case it was not.

So here it is … who knows with which stitch pattern these mittens are knitted and can explain how this is done?

Het Betere Breiwerk is afgelopen week gestart bij de Afstap in Amsterdam. Succes dames!

Last week Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting) started at de Afstap in Amsterdam. Good luck ladies! 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Letse wanten zijn kleurrijk, lekker vast gebreid en ronduit fantastisch. Senā Klēts, het instituut/winkel in het centrum van Riga dat een belangrijke rol vervult met onderzoek en bij de vastlegging van de Letse klederdracht- en wantentraditie, bracht hierover enkele jaren geleden een schitterend boek uit: Latviesu Cimdi, het levenswerk van Maruta Grasmane, die ik in 2014 al ontmoette bij Senā Klēts. Natuurlijk schafte ik het Letse boek direct aan en het werd één van mijn lievelingsboeken. Maar liefst 178 wantenpatronen op 440 pagina’s, compleet met foto van de replica van de antieke want en teltekening, de één nog fantastischer dan de andere. Je weet gewoon niet wat te kiezen voor een volgend project. En natuurlijk zijn de motieven ook geweldig om in andere projecten te verwerken. Het was alleen jammer dat vrijwel alle tekst in het Lets was…

En nu, eindelijk, is er de Engelse versie! We kunnen nu niet alleen de patronen breien en bestuderen, maar ook de tekst over de Letse regio’s en de karakteristieke Letse motieven en kleuren lezen. Ook is er een uitvoerige beschrijving van de werkwijze toegevoegd, speciaal voor de niet-Letse breiers, want velen hebben in hun jeugd niet geleerd hoe je een Letse want breit zoals de Letse breiers en kunnen dat extra stukje begeleiding goed gebruiken.

Maar eigenlijk moet je ook naar de mooie stad Riga en zélf bij Senā Klēts gaan kijken. Zelden zag ik zoveel mooie wanten bij elkaar. Prachtig tentoongesteld in de winkel tussen de rekken vol klederdracht en traditioneel textiel. Ik was er in juni 2014 en in 2015 met breivrienden en daar zal het zeker niet bij blijven!

Dank je wel Maruta en medewerkers van Senā klēts, voor jullie goede werk voor de Letse breitradities en het door deze Engelse vertaling toegankelijk maken voor de rest van de wereld!

Latvian mittens are colorful, tightly knitted and downright fantastic. Senā Klēts, the institute / shop in the center of Riga, which plays an important role with research and preservation of the Latvian costume- and mitten traditions, published some years ago a magnificent book: Latviesu Cimdi, the life’s work Maruta Grasmane, which I already met at Senā Klēts in 2014. Of course I bought the book directly in the Latvian language and it became one of my favorite books. As many as 178 patterns on 440 pages, complete with pictures of a replica of the ancient mitten, as well as the knitting charts, all really fantastic. You just can’t choose one for the next project. And of course you can use the motifs for other projects too. Just a pity that almost all texts were in the Latvian language…

And now, finally, there is the English version! We can now not only knit and study the patterns, but also read the text on the Latvian regions and the characteristic Latvian motifs and colors. There is also a detailed description of the knitting techniques added, especially for the non-Latvian knitters, because many have not learned in their childhood how a Latvian mitten is knit, as Latvian knitters do, so they  can use that extra bit of guidance well.

But you really should also visit the beautiful city of Riga and check out Senā Klēts your self. I seldom saw so many lovely mittens together. Beautifully showcased in the shop between racks of costumes and traditional textiles. I was there in June 2014 and in 2015 with knitting friends and it certainly will not be my last visit!

Thank you Maruta and staff at Senā Klēts, for your good work for the Latvian knitting traditions and making it accessible through this English translation for the rest of the world!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Jan en ik zijn nèt terug van negendaagse oudejaarsreis naar Denemarken en Kopenhagen. We hebben enorm veel meegemaakt, geleerd, gezien en genoten. Een van de hoogtepunten was de dag dat we waren uitgenodigd bij Vivian en Hubert Høxbro in hun prachtige huis op het eiland Falster. Hubert haalde ons op na onze anderhalf uur durende treinreis naar Vordingborg. Het eerste wat ik zag in de auto was het experimenteerbreiwerkje van Vivian op het dashboard.

Thuis verwelkomde Vivian ons. Wat een warm welkom met allerlei heerlijkheden; koffie met Deense notenkoek, een zalige lunch met quiches, wijn en daarna nog een heerlijk kersenwijntje van het eiland. Tijdens de lunch genoten we van het uitzicht vanuit de eetkamer op het water en het haventje. Jan en Hubert konden het goed samen vinden met zoveel gemeenschappelijke interesses in historie en cultuur en Vivian en ik, nou, jullie snappen het wel hè. Zet twee breiers met grote passie voor breien bij elkaar en ze komen per definitie tijd te kort. Maar lieve Vivian, we weten je huis nu te vinden hoor, we komen zeker terug en wie weet, zien we elkaar op een brei-evenement!

Vivian is een talentvolle, creatieve breier met een geweldig gevoel voor kleur en interesse in historie. Kort geleden heeft ze een Japans boek gepubliceerd over Deense ‘nachthemden’. Gelukkig gaf ze mij er een mapje met een Deense vertaling bij, dat is toch wat makkelijker te vertalen dan Japans. De naam ‘nachthemd’ is trouwens wel misleidend, want het zijn eigenlijk de gebreide ‘blousejes’ van de klederdracht. Ze zijn prachtig gedecoreerd met onder meer stervormige motieven, maar je ziet slechts de bovenkant van de mouwen.

Lieve Vivian en Hubert, dank jullie wel voor het hartelijke welkom en voor je prachtige nieuwe boek!

Jan and I have just returned from a nine-day New Year’s trip to Denmark and Copenhagen. We have many experienced so much, learned a lot, seen everything and enjoyed us tremendously. One of the highlights was the day we were invited by Vivian and Hubert Høxbro in their lovely home on the island of Falster. Hubert picked us up after our one and a half hour train ride to Vordingborg. First thing I saw in the car the was an experimental knitting made by Vivian on the dashboard.

At there home Vivian welcomed us. Such a warm welcome with all kind of delicious treats; coffee with Danish nut cake, a delicious lunch with quiches and wine and afterwards a delicious local cherry wine from the island. Whiling eating we enjoyed the lovely view on the water and the small harbour. Jan and Hubert got along well with so many common interests in history and culture and Vivian and I, well, we couldn’t stop talking. Put two knitters with great passion for knitting together and then, by definition, time is too short. But dear Vivian, we know where to find your house now, so we’ll be back and who knows, we meet at a knitting event!

Vivian is a talented, creative knitter with a great feeling for color and an interest in history. Recently she published a book about Japanese Danish ‘night dresses’. Luckily she also gave me a folder with a Danish translation, as translating Danish is easier than Japanese. The name ‘night dress’ is a bit misleading, because it is actually knitted ‘blouse’ and part of the Danish women’s costume. They are beautifully decorated including star-shaped motifs, but you only see the top of the sleeves.

Dear Vivian and Hubert, thank you for the warm welcome and for your wonderful new book!

“Wát heb je gekregen, een ‘breipot’?”, vroeg Jan verbaasd toen ik ‘m vertelde dat ik een tasje met breiprint van Lea van Lana in Antwerpen en een breipot van Rosemie van ‘t Wolwinkeltje in Leuven. Hij had geloof ik toch andere associaties bij het woord. 😉
Ik geef in België op veler verzoek dit seizoen in vier weekenden Het Betere Breiwerk. De cursisten zijn pas halverwege, maar sommigen vragen nu al om Het Hogere Breiwerk!

“What have you gotten, a ‘breipot’?”, Jan asked surprised when I’m told him that I got a bag with knitting print from Lea (Lana in Antwerp) and a breipot of Rosemie (‘t Wolwinkeltje in Leuven).
As there was high demand for the course Advanced Knitting (Het Betere Breiwerk), I teach this course  this season in four weekends in the Belgium cities Leuven en Antwerp. The students are only half way, but some ask already to do Senior Knitting (Het Hogere Breiwerk)!

Ooit dacht ik dat breiers een cursus als Het Betere Breiwerk te saai zouden vinden… maar wat bleek, serieuze breiers willen juist het naadje van de kous weten. Dus na het geven van de eerste cursussen ontstond er zelfs een wachtlijst en nu geef ik vanaf januari zelfs de 20ste cursus gegeven in Amsterdam. Het Hogere Breiwerk is inmiddels op veler verzoek in de maak. Pas op, deze cursus is nog saaier dan Het Betere Breiwerk! 😉

Maar eerst vieren we dat er dit seizoen weer twee groepen cursisten afzwaaiden met een cerfitcaat Betere Breier onder de arm. Eén groep in Utrecht en één groep in de Schapekop in Nieuwpoort. Gefeliciteerd dames, jullie hebben zó hard gewerkt, zoveel vooruitgang geboekt en zoveel geleerd,… jullie hebben het terecht verdiend. Op één cursist in Utrecht ben ik extra trots, want wie in zware tijden het op kan brengen met zoveel enthousiasme door te zetten, die verdient extra waardering. Chapeau!

Wil je ook in acht lessen meer inzicht in breiwerk in het algemeen en jouw breiwerk in het bijzonder, regelmatig leren breien en ondertussen ook nog veel leuke, handige trucjes leren? Geef je dan snel op, met een beetje geluk kan je al eind januari in Amsterdam starten op de woensdagavonden. Meer informatie.

Once I thought knitters courses as Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting) too be considered boring … but what turned out? Serious knitters just want to know the ins and outs. So after giving the first courses a waiting list was made and now I’m starting the 20th course in Amsterdam in January. Also, I’m now developing Advanced Senior Knitting (Het Hogere Breiwerk)  as there were so many requests for an even more advanced course. Beware, this course is even more boring than Advanced Knitting! 😉

But first we celebrate this season again two groups of participants got their cerfitcaat as Advanced Knitter. One group in Utrecht and one group in the Schapekop in Nieuwpoort. Congratulations ladies, you have worked so hard, progressed a lot and learned so much … you’ve really earned this. I’m especially proud on one of my students in Utrecht, as who is able to be so positive and work so hard in difficult times, deserves extra appreciation. Chapeau!

Do you want more insight into knitting in general and your knitting in particular, learn how to knit more regularly, while simultaneously learn fun, useful tricks? Then sign up quickly, with a little luck you can start end of January in Amsterdam on Wednesday evenings. More information.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Musea hebben vaak veel meer moois in depot dan ze laten zien in de gewone collectie. Een bezoek aan de museumdepot is dan ook altijd iets heel bijzonders. Bovendien beschikken de medewerkers vaak over veel kennis die ze graag met geïnteresseerden willen delen. In Tallinn bezochten we het depot van het Open Air Museum. Maret en Ulla ontvingen ons daar in met een grote verrassing. We werden met paard en wagen naar het gebouw gebracht waar het textieldepot zich bevindt. Ik was er al een keer een paar jaar geleden, maar wilde het dolgraag nog een keer zien en het prachtige brei- en handwerk aan mijn vrienden tonen. En ja, we hebben genóten met onze blauwe beschermschoenen en witte katoenen handschoentjes aan. Gebreide wanten, handschoenen, truien, haakwerk, geborduurde kleden, hoedjes enzovoort. Helaas mag ik geen foto’s van de breisels laten zien, maar natuurlijk heb ik wel álles gefotografeerd voor eigen studie en onderzoek.

Daarna zijn we nog even lekker door het enorme museumterrein gelopen, waar volgend jaar een perkje met Hollandse tulpen zal zijn. Ondanks de winterperiode waren veel boerderijtjes open, vaak zelfs met medewerkers in kleding uit de tijd van de huisjes. We zagen nog een vos, maar dat bleek een doodnormale huispoes. Rond lunchtijd deden we ons te goed aan het authentieke Estlandse eten in de herberg, waarnaar we te voet en te wiel naar Mardilaat vertrokken.

Museums often have many more beautiful things in storage than they show in the regular collection. A visit to the museum depot is always something very special. In addition, the employees often have much knowledge they want to share with interested visitors. In Tallinn we visited the depot of the Open Air Museum. Maret and Ulla received us in there with a big surprise. We were brought by horse and wagon to the building where the textile depot is located. I was already there once a few years ago, but loved to see it again and show the beautiful knitwear and crafts to my friends. And yes, we had a marvelous time, wearing our blue protective shoes and white cotton gloves. Knitted mittens, gloves, sweaters, crochet, embroidered rugs, hats and more. Unfortunately I can not show pictures of the knitted items, but of course I did make photos of everything for personal study and research.

Then we had a nice walk over the museum large grounds, where next year a flower bed with Dutch tulips will appear. Despite the winter time many farms were open for public, often with staff in clothing from the time of the cottages were build. We even saw a fox, but that turned an ordinary house cat. Around lunch time we enjoyed the authentic Estonian food in the inn and then we walk and rolled to spend the afternoon at Mardilaat .

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Toen ik verleden jaar in Riga Anu Randma weer ontmoette en haar prachtige Roositud kousen zag, wist ik het al, ik wilde van haar Roositud leren breien. Monika regelde alles, dus toen ik een paar weken geleden weer in Estland was, schoven mijn reisgenoten, Monika, Monika’s zus Merike en hun teckels Mokka and Nelly en ik aan voor een lesje Roosimine. Het voorwerk hadden we op de appartementen al gebreid, dus we konden direct aan de slag. Roosimine is een prachtige techniek, waar je fantastisch leuke resultaten mee kan bereiken. Tijdens het breien weef je de draad om steken heen, waardoor motieven ontstaan.

Ik was helemaal geïnspireerd en breide thuis binnen enkele dagen een Roositud zakje met franje, Kihnu Vits en Roositud-motieven. Van Anu kocht ik een paar prachtige polswarmers in de traditionele rose-rode kleuren van Tõstamaa. Van vorige reizen naar Estland bracht ik al twee paar wanten met Roositud mee.

Inmiddels heb ik docent Anu Randma hernoemd, ze draagt nu voor ons de geuzennaam Anu Roositud. Dank je wel Anu, voor een geweldige workshop!

When I was in Riga last year I met Anu Randma again and saw her beautiful Roositud stockings, I knew it, I wanted her to learn me how to knit Roositud. Monika arranged everything, so when I was in Estonia again a few weeks ago, my traveling companions, Monika, Monika’s sister Merike and their dachshunds Mokka and Nelly and me joined in for a lesson Roosimine. The basic knitting we had done in the apartment, so we could start immediately. Roosimine  wonderful technique, with which you can achieve great results. While knitting you weave your thread around stitches, causing motives to arise.

I was totally inspired and when back home I knitted within a few days a Roositud bag with fringe, Kihnu Vits and Roositud motifs. From Anu I bought a pair of beautiful wrist warmers in traditional rose-red colors of Tõstamaa. From previous trips to Estonia I brought already two pairs of mittens with Roositud.

Meanwhile I renamed teacher Anu Randma, for us she now can proudly use her nickname Anu Roositud. Thank you Anu for a great workshop!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je naar Estland gaat, verwacht je niet dat je met spullen uit Tadjikistan (land tussen Afghanistan en Kyrgyzstan) terug komt. Een handwerkende Tajikistaanse tante met haar neef/vertaler hadden er een standje vol kleurrijk brei- en haakwerk. Elsbeth vond er fantastische kousen met voeten zo groot, dat er een reus in kan. Gelukkig had tante nog een paar die ze de volgende dag voor mij meenam. Dit zijn echte oude met drie patronen en veel verschillende versteltechnieken in de voet. De wol is ruig en hard, maar de kleuren zijn nog steeds prachtig en mooi op elkaar afgestemd in de Oosterse patronen. Ze zijn ongewassen en ruiken naar een mens te paard, maar dat laat ik zo, want dergelijk mooi en kwetsbaar textiel gaat bij mij het sop niet in.

Ik kocht er ook een paar heel fel gekleurde handschoenen in Bosnisch haakwerk. Tante demonstreerde de techniek met een prachtig metalen haaknaaldje met een krul. Zo krijg je en dik, stevig en vast weefsel. De standhoudster van mooi Estlands aardewerk kocht een paar waar vingerpluimpjes aanzaten. Ze gaf me een zelfgemaakt speldje met een mot en we vonden het humor om het kwade te verzoeken door een mot op je breiwerk te spelden.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

If you go to Estonia, you do not expect you to come back with stuff from Tajikistan (land between Afghanistan and Kyrgyzstan). A crafting Tajikistan aunt and her nephew/translator had a stand with piles of colourful knitted and crocheted items. Elsbeth found it fantastic stockings with feet so large, the size of a giant. Fortunately, the aunt had aother pair for me that she brought for me the next day. This pair is real old with three patterns and many different adjustment techniques in the foot. The wool is rough and hard, but the colors are still gorgeous and nicely combined in the oriental patterns. They are unwashed and smell of a person on horseback, but I will leave them as they are, for I don’t like washing such a beautiful and vulnerable textile.

I also bought some very bright colored gloves made with the technique Bosnian crocheted. The aunt demonstrated the technique with a beautiful metal hook needle with a curl. This way you get and thick, firm and solid fabric. The woman who had a stand with beautiful Estonian pottery bought a couple with finger tassles. She gave me a homemade china badge with a moth and we thought is was fun to invite the evil by pinning a moth to your knitting.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zijn oma had ‘m leren breien, vertelde Riho Toomra me toen ik zijn tentoonstelling bezocht in het centrum van Tallinn. Hij had destijds wat weinig vrienden na een verhuizing naar een andere woonplaats en breien bleek een prima afleiding. En ondanks een ruig leven als rocker breit hij dat wat hij mooi vindt, de patronen van de Duitse breier Herbert Niebling. Hij ziet zichzelf als vertolker van de werken van een meester, zoals een violist de werken van een componist speelt naar beste kunnen en met een eigen hand van spelen, cq breien. De keurig opgespannen megadoilies zijn stijlvol geëtaleerd in een oud Ests pand met prachtig balkenplafond. Behalve van het schitterende breiwerk genoten we ook van het zien van het mooie pand.

Wie Riho’s werk in Nederland wil zien kan nog in Veendam terecht tot en met 10 january 2016. Echt de moeite waard!

His grandmother taught him how to knit, Riho Toomra told me when I visited his exhibition in the center of Tallinn. He then had few friends after moving to another place and knitting proved a great distraction. And despite a rough life as a rocker he knits what he thinks is most beautiful, the patterns of the German knitter Herbert Niebling. He sees himself as an interpreter of and work of a master, such as a violinist playing the works of a composer the best way he can and giving the music/knitting his own personal touch. The neatly stretched megadoilies are stylishly showcased in an old Estonian house with beamed ceiling. Apart from the wonderful knitting we also enjoyed seeing the beautiful building.

Who wants to see Riho’s work in the Netherlands can go to Veendam where his work is exhibited untill 10 January 2016. It is really worth going there to see it!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ooit kreeg ik van Monika het beroemde en zeer moeilijk te vinden boek van Linda Elgas. Ik was er als een kind zo blij mee, zodat Monika en ik alle momenten van pure blijdschap omdoopten tot Linda Elgas Moments. Verleden week had ik er weer eentje….

Op de tweede dag van onze reis gingen we met twee huurauto’s naar Haapsalu voor een bezoek aan het nieuwe Lace Center, het beeldschone stadje en de wolwinkeltjes. Bij het Lace Center werden we hartelijk ontvangen door Monika (nee, niet de ‘onze’, maar een medewerker van het centrum). Een heerlijke grote ruimte waar alle kantbreisels een mooie plek hebben gekregen en een museumwinkel. Er is ook plaats voor een kleine expositie, in dit geval van een moeder en dochter. Bij de ingang zaten wat oudere dames gezellig te breien, onder wie Aasa Joelaid, de ontwerpster van de kantpatronen in het boek Knitted Shawls of Aasa Joelaid… én Linda Elgas. Eindelijk, na pakweg vijf jaar, kon ik de Grande Dame van het Haapsalu kant persoonlijk ontmoeten! Een Real Life Linda Elgas Moment! Monika vertaalde voor ons dat ik ongelooflijk blij ben met mijn Haapsalu shawl in gesigneerde doos die zij speciaal voor mij heeft gebreid twee jaar geleden. Maar de breisters waren ook heel geïnteresseerd in de twijnend gebreide wanten en vooral ook in mijn Shetland shawl. Na het bestuderen van alle patronen en de breitechniek, meette Linda ‘m nog even aan het lichaam af. ‘Twee meter’, concludeerde ze tevreden.

Na een heerlijke lunch in ons ‘vaste’ restaurantje, bezoek aan diverse (wol)winkeltjes en een wandeling door het stadje en over de boulevard, reden we terug naar Tallinn.

Lieve breisters van het Haapsalu Lace Center, dank jullie wel voor de hartelijke ontvangst en de bijzondere ontmoeting. Tot snel!

Some time ago Monika gave me a  famous and very hard to find book by Linda Elgas. I was happy as a little kid, so after that Monika and I called all moments of pure joy Linda Elgas Moments. Last week I had such an experience again ….

On the second day of our trip we drove with two rental cars to Haapsalu to visit the new Lace Center, the beautiful little town and the wool shops. At the Lace Center we were warmly received by Monika (no, not “our” Monika, but an employee of the center). A nice big space, where the lacy knitwear was beautifully displayed and a museum shop. There is also a space for a small exposition, at this moment the work of a mother and her daughther is displayed there. At the entrance sat some elderly ladies knitting together, including Aasa Joelaid, the designer of the lace patterns in Knitted Shawls of Aasa Joelaid … ánd Linda Elgas. Finally, after about five years, I could personally meet the Grande Dame of the Haapsalu lace! A Real Life Linda Elgas Moment! Monika translated for us that I am incredibly happy with my Haapsalu shawl in autographed box she knitted especially for me two years ago. But the knitters were also very interested in the twined knitted mittens and especially in my Shetland shawl. After studying all the patterns and the knitting technique, Linda was measuring him with her own body. “Two meter,” she concluded in satisfied tone of voice.

After a delicious lunch in our ‘regular’ restaurant, visiting various (wool) shops and a stroll through the town and along the promenade, we drove back to Tallinn. 

Dear knitters of the Haapsalu Lace Center, thank you for the warm welcome, it was so nice to meet you all. See you soon!

Yeah, morgenochtend rijdt de taxi voor om ons (Titia, Elsbeth, Cisca, Marjon en Anneloes en ik) naar Schiphol te brengen voor een reis naar Estland, voor mij alweer de zevende keer sinds 2011. Ik moet dat geweldige landje en al mijn vrienden en bekenden daar toch echt ieder jaar even zien. Heerlijk een dikke week naar Tallinn en de Mardilaat handwerkbeurs die wordt georganiseerd om Sint Maarten te vieren. Veel kraampjes, traditioneel breiwerk en textiel, lekker Ests eten, muziek en alles helemaal authentiek. Op wat Russen, Finnen, Zweden en Letten na, zie je er amper toeristen. De vrouwen van Kihnu dansen op de Estlandse muziek, je ruikt de kummelkaas uit Seto en je voelt je in een andere wereld. Estland, dat gekke authentieke en toch heel moderne Baltische staatje, waar ik zo mijn hart aan heb verpand…

Afgelopen zondag kreeg ik al een gezellig voorproefje op de beurs Scandinavië XL in Nijkerk, waar de Estlandse ambassade een prachtige tentoonstelling voor Estlandse wanten had georganiseerd. En natuurlijk ging er een fles Vana Tallinn mee om in de stemming te komen!

Ik zal jullie op de hoogte houden via Facebook en Life ‘n Knitting.

Monika en al mijn andere Estse vrienden,… we komen eraan!

Yeah, tomorrow morning, our taxi will bring us (Titia, Elsbeth, Cisca, Marjon and Anneloes and me) to the airport for a trip to Estonia, for me already the seventh trip since 2011. I want to visit that wonderful country and meet all my friends and acquaintances there each year. We will spend a week in Tallinn and the Mardilaat craft fair organized to celebrate St. Maarten. Many stalls, traditional knitwear and textiles, tasty Estonian food, music and everything completely authentic Estonian. There might be some Russians, Finns, Latvians and Swedes, but except for them, you hardly see any tourists. Kihnu women dancing on the Estonian music, you smell the Seto cumin cheese and you feel like you are in another world. Estonia, that crazy yet very authentic and modern Baltic state, to which I have pledged my heart…

Last Sunday I went to the fair Scandinavië XL in Nijkerk. The Estonia ambassy had organised a terrific exhibition about Estonian mittens there. Of course I took a bottle of Vana Tallinn home, just to get in the mood!

I will keep you posted on Facebook and Life ‘n Knitting.

Monika and all my other Estonian friends … here we come!