Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Rowan Magazine 58 is een succesnummer, dat zag ik meteen toen het magazine eind zomer uitkwam. En dit vestje, ontworpen door Marie Wallin, ging bij mij meteen op de pennen! Het is al een poosje af hoor, maar de foto’s pas vandaag.

Het vest is gebreid van Kid Classic in mijn favoriete kleur ijsblauw.

Rowan Magazine 58 is a successfull issue, I immediately noticed that when the magazine was published at the end of the summer. And this cardigan, designed by Marie Wallin, was on my needles right away! It’s been finished a while ago, but the photot were not made until today.

The cardigan is knitted from Kid Classic in my favorite color ice blue.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Musea hebben vaak veel meer moois in depot dan ze laten zien in de gewone collectie. Een bezoek aan de museumdepot is dan ook altijd iets heel bijzonders. Bovendien beschikken de medewerkers vaak over veel kennis die ze graag met geïnteresseerden willen delen. In Tallinn bezochten we het depot van het Open Air Museum. Maret en Ulla ontvingen ons daar in met een grote verrassing. We werden met paard en wagen naar het gebouw gebracht waar het textieldepot zich bevindt. Ik was er al een keer een paar jaar geleden, maar wilde het dolgraag nog een keer zien en het prachtige brei- en handwerk aan mijn vrienden tonen. En ja, we hebben genóten met onze blauwe beschermschoenen en witte katoenen handschoentjes aan. Gebreide wanten, handschoenen, truien, haakwerk, geborduurde kleden, hoedjes enzovoort. Helaas mag ik geen foto’s van de breisels laten zien, maar natuurlijk heb ik wel álles gefotografeerd voor eigen studie en onderzoek.

Daarna zijn we nog even lekker door het enorme museumterrein gelopen, waar volgend jaar een perkje met Hollandse tulpen zal zijn. Ondanks de winterperiode waren veel boerderijtjes open, vaak zelfs met medewerkers in kleding uit de tijd van de huisjes. We zagen nog een vos, maar dat bleek een doodnormale huispoes. Rond lunchtijd deden we ons te goed aan het authentieke Estlandse eten in de herberg, waarnaar we te voet en te wiel naar Mardilaat vertrokken.

Museums often have many more beautiful things in storage than they show in the regular collection. A visit to the museum depot is always something very special. In addition, the employees often have much knowledge they want to share with interested visitors. In Tallinn we visited the depot of the Open Air Museum. Maret and Ulla received us in there with a big surprise. We were brought by horse and wagon to the building where the textile depot is located. I was already there once a few years ago, but loved to see it again and show the beautiful knitwear and crafts to my friends. And yes, we had a marvelous time, wearing our blue protective shoes and white cotton gloves. Knitted mittens, gloves, sweaters, crochet, embroidered rugs, hats and more. Unfortunately I can not show pictures of the knitted items, but of course I did make photos of everything for personal study and research.

Then we had a nice walk over the museum large grounds, where next year a flower bed with Dutch tulips will appear. Despite the winter time many farms were open for public, often with staff in clothing from the time of the cottages were build. We even saw a fox, but that turned an ordinary house cat. Around lunch time we enjoyed the authentic Estonian food in the inn and then we walk and rolled to spend the afternoon at Mardilaat .

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Toen ik verleden jaar in Riga Anu Randma weer ontmoette en haar prachtige Roositud kousen zag, wist ik het al, ik wilde van haar Roositud leren breien. Monika regelde alles, dus toen ik een paar weken geleden weer in Estland was, schoven mijn reisgenoten, Monika, Monika’s zus Merike en hun teckels Mokka and Nelly en ik aan voor een lesje Roosimine. Het voorwerk hadden we op de appartementen al gebreid, dus we konden direct aan de slag. Roosimine is een prachtige techniek, waar je fantastisch leuke resultaten mee kan bereiken. Tijdens het breien weef je de draad om steken heen, waardoor motieven ontstaan.

Ik was helemaal geïnspireerd en breide thuis binnen enkele dagen een Roositud zakje met franje, Kihnu Vits en Roositud-motieven. Van Anu kocht ik een paar prachtige polswarmers in de traditionele rose-rode kleuren van Tõstamaa. Van vorige reizen naar Estland bracht ik al twee paar wanten met Roositud mee.

Inmiddels heb ik docent Anu Randma hernoemd, ze draagt nu voor ons de geuzennaam Anu Roositud. Dank je wel Anu, voor een geweldige workshop!

When I was in Riga last year I met Anu Randma again and saw her beautiful Roositud stockings, I knew it, I wanted her to learn me how to knit Roositud. Monika arranged everything, so when I was in Estonia again a few weeks ago, my traveling companions, Monika, Monika’s sister Merike and their dachshunds Mokka and Nelly and me joined in for a lesson Roosimine. The basic knitting we had done in the apartment, so we could start immediately. Roosimine  wonderful technique, with which you can achieve great results. While knitting you weave your thread around stitches, causing motives to arise.

I was totally inspired and when back home I knitted within a few days a Roositud bag with fringe, Kihnu Vits and Roositud motifs. From Anu I bought a pair of beautiful wrist warmers in traditional rose-red colors of Tõstamaa. From previous trips to Estonia I brought already two pairs of mittens with Roositud.

Meanwhile I renamed teacher Anu Randma, for us she now can proudly use her nickname Anu Roositud. Thank you Anu for a great workshop!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je naar Estland gaat, verwacht je niet dat je met spullen uit Tadjikistan (land tussen Afghanistan en Kyrgyzstan) terug komt. Een handwerkende Tajikistaanse tante met haar neef/vertaler hadden er een standje vol kleurrijk brei- en haakwerk. Elsbeth vond er fantastische kousen met voeten zo groot, dat er een reus in kan. Gelukkig had tante nog een paar die ze de volgende dag voor mij meenam. Dit zijn echte oude met drie patronen en veel verschillende versteltechnieken in de voet. De wol is ruig en hard, maar de kleuren zijn nog steeds prachtig en mooi op elkaar afgestemd in de Oosterse patronen. Ze zijn ongewassen en ruiken naar een mens te paard, maar dat laat ik zo, want dergelijk mooi en kwetsbaar textiel gaat bij mij het sop niet in.

Ik kocht er ook een paar heel fel gekleurde handschoenen in Bosnisch haakwerk. Tante demonstreerde de techniek met een prachtig metalen haaknaaldje met een krul. Zo krijg je en dik, stevig en vast weefsel. De standhoudster van mooi Estlands aardewerk kocht een paar waar vingerpluimpjes aanzaten. Ze gaf me een zelfgemaakt speldje met een mot en we vonden het humor om het kwade te verzoeken door een mot op je breiwerk te spelden.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

If you go to Estonia, you do not expect you to come back with stuff from Tajikistan (land between Afghanistan and Kyrgyzstan). A crafting Tajikistan aunt and her nephew/translator had a stand with piles of colourful knitted and crocheted items. Elsbeth found it fantastic stockings with feet so large, the size of a giant. Fortunately, the aunt had aother pair for me that she brought for me the next day. This pair is real old with three patterns and many different adjustment techniques in the foot. The wool is rough and hard, but the colors are still gorgeous and nicely combined in the oriental patterns. They are unwashed and smell of a person on horseback, but I will leave them as they are, for I don’t like washing such a beautiful and vulnerable textile.

I also bought some very bright colored gloves made with the technique Bosnian crocheted. The aunt demonstrated the technique with a beautiful metal hook needle with a curl. This way you get and thick, firm and solid fabric. The woman who had a stand with beautiful Estonian pottery bought a couple with finger tassles. She gave me a homemade china badge with a moth and we thought is was fun to invite the evil by pinning a moth to your knitting.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zijn oma had ‘m leren breien, vertelde Riho Toomra me toen ik zijn tentoonstelling bezocht in het centrum van Tallinn. Hij had destijds wat weinig vrienden na een verhuizing naar een andere woonplaats en breien bleek een prima afleiding. En ondanks een ruig leven als rocker breit hij dat wat hij mooi vindt, de patronen van de Duitse breier Herbert Niebling. Hij ziet zichzelf als vertolker van de werken van een meester, zoals een violist de werken van een componist speelt naar beste kunnen en met een eigen hand van spelen, cq breien. De keurig opgespannen megadoilies zijn stijlvol geëtaleerd in een oud Ests pand met prachtig balkenplafond. Behalve van het schitterende breiwerk genoten we ook van het zien van het mooie pand.

Wie Riho’s werk in Nederland wil zien kan nog in Veendam terecht tot en met 10 january 2016. Echt de moeite waard!

His grandmother taught him how to knit, Riho Toomra told me when I visited his exhibition in the center of Tallinn. He then had few friends after moving to another place and knitting proved a great distraction. And despite a rough life as a rocker he knits what he thinks is most beautiful, the patterns of the German knitter Herbert Niebling. He sees himself as an interpreter of and work of a master, such as a violinist playing the works of a composer the best way he can and giving the music/knitting his own personal touch. The neatly stretched megadoilies are stylishly showcased in an old Estonian house with beamed ceiling. Apart from the wonderful knitting we also enjoyed seeing the beautiful building.

Who wants to see Riho’s work in the Netherlands can go to Veendam where his work is exhibited untill 10 January 2016. It is really worth going there to see it!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ooit kreeg ik van Monika het beroemde en zeer moeilijk te vinden boek van Linda Elgas. Ik was er als een kind zo blij mee, zodat Monika en ik alle momenten van pure blijdschap omdoopten tot Linda Elgas Moments. Verleden week had ik er weer eentje….

Op de tweede dag van onze reis gingen we met twee huurauto’s naar Haapsalu voor een bezoek aan het nieuwe Lace Center, het beeldschone stadje en de wolwinkeltjes. Bij het Lace Center werden we hartelijk ontvangen door Monika (nee, niet de ‘onze’, maar een medewerker van het centrum). Een heerlijke grote ruimte waar alle kantbreisels een mooie plek hebben gekregen en een museumwinkel. Er is ook plaats voor een kleine expositie, in dit geval van een moeder en dochter. Bij de ingang zaten wat oudere dames gezellig te breien, onder wie Aasa Joelaid, de ontwerpster van de kantpatronen in het boek Knitted Shawls of Aasa Joelaid… én Linda Elgas. Eindelijk, na pakweg vijf jaar, kon ik de Grande Dame van het Haapsalu kant persoonlijk ontmoeten! Een Real Life Linda Elgas Moment! Monika vertaalde voor ons dat ik ongelooflijk blij ben met mijn Haapsalu shawl in gesigneerde doos die zij speciaal voor mij heeft gebreid twee jaar geleden. Maar de breisters waren ook heel geïnteresseerd in de twijnend gebreide wanten en vooral ook in mijn Shetland shawl. Na het bestuderen van alle patronen en de breitechniek, meette Linda ‘m nog even aan het lichaam af. ‘Twee meter’, concludeerde ze tevreden.

Na een heerlijke lunch in ons ‘vaste’ restaurantje, bezoek aan diverse (wol)winkeltjes en een wandeling door het stadje en over de boulevard, reden we terug naar Tallinn.

Lieve breisters van het Haapsalu Lace Center, dank jullie wel voor de hartelijke ontvangst en de bijzondere ontmoeting. Tot snel!

Some time ago Monika gave me a  famous and very hard to find book by Linda Elgas. I was happy as a little kid, so after that Monika and I called all moments of pure joy Linda Elgas Moments. Last week I had such an experience again ….

On the second day of our trip we drove with two rental cars to Haapsalu to visit the new Lace Center, the beautiful little town and the wool shops. At the Lace Center we were warmly received by Monika (no, not “our” Monika, but an employee of the center). A nice big space, where the lacy knitwear was beautifully displayed and a museum shop. There is also a space for a small exposition, at this moment the work of a mother and her daughther is displayed there. At the entrance sat some elderly ladies knitting together, including Aasa Joelaid, the designer of the lace patterns in Knitted Shawls of Aasa Joelaid … ánd Linda Elgas. Finally, after about five years, I could personally meet the Grande Dame of the Haapsalu lace! A Real Life Linda Elgas Moment! Monika translated for us that I am incredibly happy with my Haapsalu shawl in autographed box she knitted especially for me two years ago. But the knitters were also very interested in the twined knitted mittens and especially in my Shetland shawl. After studying all the patterns and the knitting technique, Linda was measuring him with her own body. “Two meter,” she concluded in satisfied tone of voice.

After a delicious lunch in our ‘regular’ restaurant, visiting various (wool) shops and a stroll through the town and along the promenade, we drove back to Tallinn. 

Dear knitters of the Haapsalu Lace Center, thank you for the warm welcome, it was so nice to meet you all. See you soon!

Yeah, morgenochtend rijdt de taxi voor om ons (Titia, Elsbeth, Cisca, Marjon en Anneloes en ik) naar Schiphol te brengen voor een reis naar Estland, voor mij alweer de zevende keer sinds 2011. Ik moet dat geweldige landje en al mijn vrienden en bekenden daar toch echt ieder jaar even zien. Heerlijk een dikke week naar Tallinn en de Mardilaat handwerkbeurs die wordt georganiseerd om Sint Maarten te vieren. Veel kraampjes, traditioneel breiwerk en textiel, lekker Ests eten, muziek en alles helemaal authentiek. Op wat Russen, Finnen, Zweden en Letten na, zie je er amper toeristen. De vrouwen van Kihnu dansen op de Estlandse muziek, je ruikt de kummelkaas uit Seto en je voelt je in een andere wereld. Estland, dat gekke authentieke en toch heel moderne Baltische staatje, waar ik zo mijn hart aan heb verpand…

Afgelopen zondag kreeg ik al een gezellig voorproefje op de beurs Scandinavië XL in Nijkerk, waar de Estlandse ambassade een prachtige tentoonstelling voor Estlandse wanten had georganiseerd. En natuurlijk ging er een fles Vana Tallinn mee om in de stemming te komen!

Ik zal jullie op de hoogte houden via Facebook en Life ‘n Knitting.

Monika en al mijn andere Estse vrienden,… we komen eraan!

Yeah, tomorrow morning, our taxi will bring us (Titia, Elsbeth, Cisca, Marjon and Anneloes and me) to the airport for a trip to Estonia, for me already the seventh trip since 2011. I want to visit that wonderful country and meet all my friends and acquaintances there each year. We will spend a week in Tallinn and the Mardilaat craft fair organized to celebrate St. Maarten. Many stalls, traditional knitwear and textiles, tasty Estonian food, music and everything completely authentic Estonian. There might be some Russians, Finns, Latvians and Swedes, but except for them, you hardly see any tourists. Kihnu women dancing on the Estonian music, you smell the Seto cumin cheese and you feel like you are in another world. Estonia, that crazy yet very authentic and modern Baltic state, to which I have pledged my heart…

Last Sunday I went to the fair Scandinavië XL in Nijkerk. The Estonia ambassy had organised a terrific exhibition about Estonian mittens there. Of course I took a bottle of Vana Tallinn home, just to get in the mood!

I will keep you posted on Facebook and Life ‘n Knitting.

Monika and all my other Estonian friends … here we come!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Tout breiend Nederland was er toen directeur Kris Callens van het Fries Museum afgelopen zondag de tentoonstelling Breien! opende. Behalve het bewonderen van de langverwachte tentoonstelling was het dus ook een gezellig samenkomen van vele bekende gezichten uit de breiwereld. En voor veel Randstad’ers mag Leeuwarden dan wel het hoge noorden zijn, maar hier móet je heen hoor. Vier grote zalen vol moois. Van antieke breisels en boekjes tot kunstzinnige objecten en moderne breikunst. Een goed beeld door de tijd heen gepresenteerd op een sprookjesachtige manier doordat veel breisels waren geëtaleerd op gestyleerde dierfiguren. Er zijn veel activiteiten, waaronder lekker meebreien met de aanwezige gastbreiers, georganiseerd, dus vergeet je breiwerk niet!

Dank je wel Gieneke Arnolli en de vele andere medewerkers van het Fries Museum voor het organiseren van deze prachtige tentoonstelling!

All knitters of the Netherlands were there when the manager Kris Callens of the Fries Museum last Sunday opened the exhibition Breien! (Knitting!). Besides admiring the highly anticipated exhibition it also was a cozy gathering of many familiair people from the knitting world. And even though many people from the center of the Netherlands Leeuwarden may think Leeuwareden is the far north, you really should go here. Four large rooms stuffed with beautiful things. From antique knitwear and booklets to artistic objects and modern knitting art. A good image presented through time in a magical way because many knits were exhibited by stylized animal figures. There are many activities including knitting with the guest knitters invited by the museum, so do not forget to bring your knitting!

Thanks Gieneke Arnolli and the many other employees of the Fries Museum for organizing this wonderful exhibit!

Wildenthousiast wordt ik van wat ik in het buitenland aantref aan authentieke klederdrachten, traditionele handwerken en breiwerk. Maar dat hebben we in Nederland ook, je moet er alleen goed naar op zoek. Crafts Council stelde met docent en deskundige op het gebied van Markense handwerken en klederdrachten Margreet Beemsterboer een lang weekend samen waarin een groep van 12 cursisten werd ondergedompeld in het textiele erfgoed van Marken. Kleurrijke, vrolijke mode die vrijwel niet veranderd is sinds de zestiende eeuw en nu nog steeds regelmatig wordt gedragen door Markenaren. Ik heb zoveel gezien, geleerd, ervaren en zelfs eeuwenoude stukken in mijn handen gehad en mogen onderzoeken.

Full of enthusiasm I will am when I find authentic costumes, traditional crafts and knitting abroad, But we have that too in the Netherlands, you have only to search for it. Crafts Council and teacher and specialist in crafts and costumes of Marken Margreet Beemsterboer had put together a long weekend in which a group of 12 students was immersed in the textile heritage of Marken. Colorful, cheerful fashion that changed hardly since the sixteenth century and is still regularly worn by the inhabitants of Marken. I have seen, learned, experienced so much and even hold ancient pieces in my hands and was allowed to investigate them.

Vrijdag startten we met een rondleiding over de tentoonstelling ‘De Hand van de Maakster‘ door de curator van het Zuiderzee Binnen Museum. Hij vertelde over de specifieke gebruiken, tradities en technieken waarmee de prachtige kledingstukken en accessoires waren gemaakt. Daarna kregen we les van Margreet over het maken van akertjes, handgeknoopte kraaltjes die in trosjes bij elkaar gebonden sieraden worden. Gezellig in de hal van het museum zaten we daar met daglicht van het koepeldak te werken. Soms kwam een toerist even kijken en menige oudere dame maakte een opmerking over onze ijver.

Friday we started with a tour of the exhibition “The Hand of the Maker” by the curator of the Zuiderzee Binnen Museum. He told us about the specific practices, traditions and techniques used to created the beautiful clothes and accessories. After that we had class by Margreet about making akertjes, knotted beads that are tied together in bunches and became jewelry. It was nice to work together in the hall of the museum, we were had daylight from the dome. Sometimes a tourist came to have a look and many older lady made a comment about our diligence.

Zaterdag hebben we eerst open zomen ‘op z’n Markens’ leren maken. Ik had niet gedacht dat ik het zou kunnen. Maar feitelijk tel je de draadjes af en markeer je heel precies de vouwlijnen, dus het is te doen. Als breier ligt dat tellen me wel, dus ik vond het leuk om te doen. Daarna gingen we naar een oudere dame die haar héle huis vol heeft hangen met bijzondere oude merklappen en kamers vol Markense kleding heeft. Ongelooflijk om daar te zijn. Ze weet er zo ongelooflijk veel van en vertelde met liefde en passie over haar verzamelde werk.

Saturday we first were taught how to make open seams the way it is done in Marken. I did not think I could learn it. But actually you count the threads and mark very precise the fold lines, so it’s doable. As a knitter I can do this counting well, so I thought it was really fun to do. Then we went to an elderly lady whose whole house is filled with old samplers and clothing of Marken. Incredible to be there. She knows so incredibly much and told with love and passion about her collected works.

Zondag begon met een les boezelbreitjes, wat niets met breien te maken heeft. Het is de manier waarop ze in Marken de kleurrijke bovenkant van het schort aan de onderkant bevestigen. Door de bovenkant te wisselen, geven ze een stemmingswisseling aan, bv diepe of minder diepe rouw. Er zijn veel manieren en het is leuk om te proberen. Ik bedacht al meteen leuke toepassingen voor gebreide dingen. Daarna op naar Marken, want daar draaide alles nu eenmaal om. In het Marker museum werden we ontvangen door een drietal rondleiders in authentieke klederdracht die met liefde vertelde over hun cultuur, de kleding die ze droegen en het museum. We mochten zelfs wat geborduurde banden kopen voor een prikkie! Kers op de taart van het bezoek aan Marken was het bezoek aan één van de bewoners die ons uitnodigde om mee te gaan naar zijn Markense huis vol textiel, tegeltjes, keramiek en alles wat hij het verzamelen waard vond. En dat was nogal wat…

Sunday began with a lesson boezelbreitjes, which has nothing to do with knitting. It’s the way the women of Marken attach the colorful top of the skirt to the bottom. By alternating the top, they indicate a mood change, for example deep or less deep mourning. There are many ways to do this and it is fun to try. I thought immediately of the coolest ways to use it for knitted projects. Then we went to Marken, because that was the subject of the weekend. In the Marker museum we were received by three guides in authentic costumes who told lovingly about their culture, the clothes they wore and the museum. We could even buy some embroidered pieces for next to nothing! Icing on the cake of the visit to Marken was a visit to one of the residents who invited us to go with him to his house full of textiles of Marken, tiles, ceramics and all he thought worth collecting. And that was quite a bit …

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Al met al een ongelooflijk bijzonder weekend dat ik voor geen geld had willen missen. Crafts Council had er werkelijk een inspirerend, leerzaam en gezellig weekend van gemaakt. Margreet Beemsterboer is een gewéldige docent en ik hoop nog een keer de kans te krijgen in haar klas aan te schuiven. Zo leuk, ik kan er verslaafd aan raken. 😉 Ik heb dus maar meteen haar twee digitale cursussen over Marken besteld, dat houdt me voorlopig wel van de straat!

Dank aan Crafts Council en Margreet Beemsterboer! En wees maar niet bang, breien blijft mijn passie en core business van The Dutch Knitters, maar het was wel een geweldig uitstapje!

All in all an incredibly special weekend that I would not have missed for the world. Crafts Council truly made it an inspiring, informative and fun weekend. Margreet Beemsterboer is a great teacher and I hope to have the chance to sit in her class again. Loved it so much, I could become addicted to. 😉 So I immediately ordered its two digital courses on Marken, that will keep me busy for a while!

Thanks to Crafts Council, and Beemsterboer Margreet! And do not worry, knitting will stay my passion and will remain core business of The Dutch Knitters!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Sandness bevindt zich het hoofdkwartier van Jamieson’s of Shetland, de enige echte wolfabriek in Shetland. Jan en ik bezochten de fabriek en natuurlijk ook de fabriekswinkel, die uitpuilt van de prachtige truien, spencers en vesten. Deze worden dan wel op de machine gebreid, maar er komt nog veel handwerk bij kijken. Een Letse werknemer was bezig met het in elkaar zetten van truien voor de Japanse markt. Tja, je zal als Letse maar vallen voor een stoere Shetlander…

In de fabriek staan de kaard-, spin- en twijnmachines te stampen. Gary liet ons zien hoe je in een aparte ruimte, groot genoeg voor een Utrechtse student, feloranje, blauwe en gele vezeltjes een prachtige subtiele kleur opleveren als ze maar lang en vaak genoeg in het kamertje ronddwarrelen. Ergens anders was een wever bezig met nauwgezette precisie stoffen te weven. Práchtig!

Na het bewonderen van een oldtimer (het laatste wat je daar verwacht…), nog éven in de winkel kijken dan maar, want Jan wist meteen al dat hij niet zonder lekker warm vest zou vertrekken!

In Sandness  the headquarters of Jamieson’s of Shetland are located, the only real Shetland wool factory. Jan and I visited the factory and of course the factory shop, which is stuffed with beautiful sweaters, spencers and cardigans. These are knitted on the machine, but there is still a lot of handwork involved. A Latvian worker was busy assembling sweaters for the Japanese market. Well, that is what happens when a Latvian fells in love with a tough man of Shetland…

In the factory the carding, spinning and twisting machines are pounding. Gary showed us how in a separate room, large enough for a student in Utrecht, bright orange, blue and yellow fibers produce a beautiful and subtle color as long as they often and long enough whirl around in the room. Elsewhere was weaving a weaver working with painstaking precision fabrics. Beautiful!

After admiring an oldtimer (last thing to expect there),  we returnd to the shop, because Jan already knew that he would not leave without a warm cardigan!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In een oud crofters house (keuterboerhuisje) aan de rand van Lerwick in Shetland vind je in het Bod of Gremista and Shetland Textile Working Museum een fantastiches collectie breiwerk waar iedere breier van smult. Brita, de Zweedse Shetlandse verwelkomde ons bij aankomst. Ik had haar verleden jaar tijdens Wool Week al leren kennen. Ze maakt twijnend breiwerk naar eigen ontwerp. Ook dit keer vond ik ook weer iets moois dat ik van haar kocht. Prachtige handschoenen van Shetlandse wol in natuurtinten, die we samen showden, hand in hand. Naast de geweldig leuke giftshop is op de begane grond aandacht voor weven, wol en spinnen. Meestal zit er een breister te breien, die je graag vertelt over haar werk. Op de eerste verdieping vind je twee ruimtes met vitrines met Fair Isle-breiwerk, kanten shawls en soms nog een wisselende tentoonstelling. Er is aandacht voor zowel oude breitradities als voor de moderne ontwerpers, zoals Hazel Tindall, Elizabeth Johnston (Handspun) en Wilma Malcolmson (The Shetland Designer). Ook de legendarische trui van Kathy Coull bij wie we op Fair Isle de nacht doorbrachten, was er te bewonderen. Mary Macgregor vulde er een laadje met de voorbeelden uit haar beroemde boek over Fair Isle-patronen. Jan, die de weken op Shetland vermomd als Derrick doorbracht, onderzoek ieder steekje nauwkeurig.

Brita nodigde mij uit om me aan te sluiten bij het spin- en breiavondje die week. Het was een zeer genoeglijke avond in dit schattige gebouwtje, omringd door het mooie breiwerk. Ik spon een schootje-vol gekamde wol weg op een antiek Shetland’s spinnenwieltje. Leuk om weer eens te doen! Het is inderdaad net als fietsen, eenmaal geleerd vergeet je het niet meer. Maar sommige anderen hadden er meer moeite mee en hadden de hulp van Elizabeth Johnston, Hazel Tindall of een andere meer ervaren spinner hard nodig. En ondertussen maakte een tekenaar een prachtig portret van Sue. Na een lekker kopje sterke Schotse thee met de door mij meegenomen stroopwafels reed ik met mijn auto door nachtelijke Shetland terug naar huis in Scalloway.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

An old crofters house on the outskirts of Lerwick in Shetland, theBod of Gremista and Shetland Textile Working Museum, contains a fantastic collection of knitting that every knitter will love. Brita, the Swedish Shetlander welcomed us at our arrival. I had already met her last year during Wool Week. She makes twined knitwear of your own design. This time I again found something beautiful that I bought from her. Wonderful gloves of Shetland wool in natural shades. We showed them off together, hand in hand. Besides the awesome cute gift shopyou find information on weaving, wool and spinning on the ground floor. Most of the times there is a knitter present that loves to tell you about her work. On the first floor there are two rooms with displays of Fair Isle knitwear, lace shawls and sometimes a changing exhibition. The legendary sweater Kathy Coull on Fair Isle with whom we spent the night, was there to admire. Attention is paid to both old knitting traditions as to for modern designers such as Hazel Tindall, Elizabeth Johnston (Handspun) and Wilma Matelson (The Shetland Designer). The legendary sweater Kathy Coull on Fair Isle with whom we spent the night, there was to admire. Mary Macgregor filled a drawer with samplers that she used in her famous book with Fair Isle knitting patterns. Jan, who weeks Shetland disguised as Derrick spent, research each stitch exactly.

Brita invited me to join in for a spinning and knitting night that week. It was a very pleasant evening in this lovely building, surrounded by the beautiful knitwear. I spun a handfull of combed wool on an antique spinning wheel from Shetland. Fun to do once again! Indeed, it is like riding a bicycle, once learned you ill never forget how to do it. But some others had more difficulty and needed the assistance of Elizabeth Johnston, Hazel Tindall or another more experienced spinner badly. Meanwhile an artist made a beautiful portrait of Sue. After having a cup of strong Scottish tea with a stroopwafel (Dutch sirup cookie) that I brought, I left for a drive in my car back home to Scalloway.

.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Afgelopen week bezocht een groep Deense breiers onder leiding van Bodil Munch Nederland voor een breireis. Hier vindt je Bodil’s blog met een verslag van de reis. ze kwamen ook even naar de Afstap voor een Meet & Greet / trunkshow met mij. Een entresol vol gezellige dames die zich de stroopwafeltjes goed lieten smaken terwijl ik ze vertelde over mijn werk, de boeken en mijn breireizen. Na twee uurtjes vertrokken ze met tassen vol spullen en boeken naar de volgende activiteit in Amsterdam.

Bodel, bedankt voor het gebruik van enkele van je foto’s!
Bedankt voor jullie bezoek en tot ziens!

Last week a group of Danish knitters led by Bodil Munch visited Netherlands for a knitting journey. Here you can find Bodil’s blog  with a review of the journey. They also came to the Afstap for a Meet & Greet / trunk show with me. A mezzanine full of chatting ladies that the loved to tast stroopwafels (Dutch syrup waffles) while I told them about my work, my knitting books and knitting travels. After two hours they left with bags full of stuff and books to the next activity in Amsterdam.

Bodel, thanks for using some of your photos!
Thanks for your visit and see you soon!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je Fair Isle breiwerk serieus neemt, móet je echt naar Fair Isle om je daar op de plaats waar dit alles is ontstaan, te verdiepen in de techniek en de prachtige oude breiwerken in het museum te bekijken. Anne Sinclair, de curator van het Waterston Memorial Museum, ontving ons in het prachtige kleine oude museumgebouwtje, dat we bijna vanuit onze kamer in de B&B konden zien. Ze vertelde veel over het breiwerk, de tradities, de relatie met Nederland en over het eiland en de mensen die er wonen. Helaas mocht ik wél foto’s maken voor mijn eigen onderzoek, maar ze niet openbaar maken. Je zal er zelf naar toe moeten om al het moois te zien.

Wat ik wel mag laten zien is het fotoverslag van het Fair Isle-mutsenproject uit 2011. De breiers van Fair Isle breiden toen stapels mutsen voor de ruilhandel met de zeelui op de grote Noorse boten die Fair Isle aandeden. Net zoals ze dat vroeger deden. De opbrengst ging naar het museum, zodat er een uitbouw kan worden gerealiseerd.

If you take Fair Isle knitting seriously, you really have to go to Fair Isle, as this is the place where it was started and where you can dive into the technology and to see the beautiful old knitting works in the museum. Anne Sinclair, the curator of the Waterston Memorial Museum, welcomed us in the wonderful little old museum building, that we could almost see from our room at the B&B. She told a lot about knitting, the traditions, the relationship with the Netherlands and about the island and its inhabitants. Unfortunately, I could indeed take pictures for my own research, but they may not be uses publicly. You will have to go there yourself to see all the beautiful knitwear.

What can I do show is the photo report of the Fair Isle Cap project in 2011. The Fair Isle knitters knitted lots of caps for bartering with the sailors on the great Norwegian boats that went to Fair Isle. Just like they used to do that in the old day. The proceeds went to the museum, so that an extension can be build.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Fair Isle, het eilandje dat zo’n 60 km onder het grootste eiland Mainland van Shetland ligt, heeft z’n naam gegeven aan de techniek Fair Isle. Dit is de plaats waar de techniek Fair Ilse is ontstaan en dus natuurlijk wilden Jan en ik daar naar toe. En reken maar dat dat een heel avontuur werd! Vliegen leek me veel leuker dan de boot, dus namen we een retourtje vanaf Tingwall Airport. Een piepklein vliegtuigje voor maar vier tot zes passagiers bracht ons in een half uurtje naar het prachtige Fair Isle, waar onze nieuwe hospita Kathy ons opwachtte. Toen ik het eerste Fair Isle breiseltje in haar auto ontwaarde, voelde ik me al thuis. Katherine, één van onze huisgenoten, was aangenaam verrast te vernemen dat ik de schrijver ben van Lekker Warm!, het boek dat op haar verlanglijstje stond. Ze had zich twijnend breien al eigen gemaakt en liet met trots haar handschoenen zien. Ze kon ook prachtig weven, dus één van haar dekentjes ging mee naar Nederland, net al een zak met échte Fair Isle-garens van de lokale schaapjes, geproduceerd door Kathy.

Het eilandje telde op dat moment precies 57 inwoners, dus wie er iemand anders opbelt, noem gewoon alleen de voornaam. Slechts een paar huisjes, één of twee kerkjes, een begraafplaatsje, een vogelobservatiepost en prachtige vuurtorens, dat is het wel. We maakten er een paar prachtige wandelingen over de kliffen. Zon, zee, wind, overal cockleschelpen en waar je ook kijkt, zie je kijkt schapen en zeevogels. Wat is er het prachtig mooi!

Maar het weer in Shetland kan ieder moment omslaan, dus was het even onzeker of we minstens één extra nacht op Fair Isle moesten blijven. Gelukkig durfde één van de piloten zijn vliegtuigje tussen de buien door naar het eiland te vliegen om vier van ons naar het Mainland te vliegen. In afwachting van de vlucht heeft Jan leren breien op dit bijzondere plekje. Tijdens de vlucht zagen we walvissen en konden we het kasteel en ons huis zien in Scalloway.

Binnenkort meer over het Fair Isle-breiwerk!

Fair Isle, the island which lies about 60 km below the main island of Mainland Shetland, has given its name to the Fair Isle technique. This is where the technique Fair Ilse originated, so of course Jan and I wanted to go there. And you bet that it was quite an adventure! Flying seemed much nicer than the boat to me, so we took a round trip from Tingwall Airport. A tiny plane for only four to six passengers took us in about half an hour to gorgeous Fair Isle, where our new landlady Kathy was waiting for us. When I saw the first Fair Isle breiseltje in her car, I already felt at home. Katherine, one of the other guests, was pleasantly surprised to learn that I am the author of So Warm!, the book that was on her wish list. She had tried twined knitting already and proudly showed show me her gloves. She is also good at weaving, so one of her blankets went with us to the Netherlands, as did a bag of real Fair Isle yarns from local sheep, procuded by Kathy. 

The island has exactly 57 inhabitants when we were there, so is someone makes that call to another inhabitant, he/she just say only the first name. Just a few little houses, one or two churches, a burial place, a bird observatory and beautiful lighthouses, that’s about it. We made some beautiful walks on the cliffs. Sun, sea, wind, cockle shells and everywhere you look you see sheep and seabirds. It is so extremely beautiful!

The weather in Shetland can change very quickly, so it was uncertain whether we would have to spend at least one extra night on Fair Isle. Luckily, one of the pilots dared to fly his plane between showers to fly four of us to the Mainland. Jan learned to knit in this special place, awaiting the flight. During the flight we saw whales and we could also spot the castle and our house in Scalloway.

Soon more about the Fair Isle knitting!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hazel Tindall tipte me om tijdens mijn verblijf in Shetland vooral naar de Cunningburgh Show te gaan. Ik verwachtte een gebouwtje met wat tafeltjes met breiwerk, maar dat was het dus niet. Het bleek een enorm terrein vol dieren, zoals schapen, kippen en ponies, taarten, groentes, bloemen, standjes met informatie over landelijke onderwerpen en breiwerk te zijn. Alles werd grondig onderzocht door de juryleden en gekeurd aan het begin van de dag. Aan het eind prijkte menig schaap, courgette, krentencake of breiwerk met een prijslint.

Alle schapenrassen in Shetland waren aanwezig, sommige met een geel of oranje kleurspoelinkje. Dit was niet gedaan om aan de laatste schapenmode te voldoen, maar om de kwaliteit van de wol beter zichtbaar te maken.

In een apart gebouw was het breiwerk tentoongesteld. Jamieson’s and Smith had de garens geleverd in een kleurenpalet waar iedere breier het mee moest doen. Het leuke is dat, ondanks dat iedere breier met dezelfde kleuren moet werken, zij toch steeds tot heel verschillend resultaten komen. Er waren ook prachtige kanten shawls en ander breiwerk. Wat een creativiteit van de Shetlandse breiers!

Jan zag een paar mooie mitaines die de eerste prijs hadden wonnen. Niet alle breiwerk was te koop, maar deze wel. Wat een gelukkie!

Hazel Tindall tipped me to go to the Cunningburgh Show going during my stay in Shetland. I was expecting a small building with a few tables with knitting, but it was not at all like that. It turned out to be a big terrain full of animals such as sheep, chickens and ponies, cakes, vegetables, flowers, stands with information on rural issues and knitting. Everything was thoroughly examined by the judges and judged at the start of the day. At the end adorned many a sheep, zucchini, raisins cake or knitting a prize ribbon.

All breeds of sheep in Shetland were present, some with yellow or orange coloured fur. This was not done in order to meet the last sheep fashion, but in order to better visualize the quality of the wool.

In a separate building the knitwear was exhibited. Jamieson’s and Smith supplied the yarn in a color palette where every knitter had to work with. The nice thing is that even though every knitter had to work with the same colour, yet they still come to very different looking results. There were also beautiful lace shawls and other garments. The Shetland knitters had been so creative!

Jan saw some pretty mitts which had won the first prize. Not all knitting was for sale, but it does. He was so lucky!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Een van de mooiste – en winderigste – locaties op Shetland is de Sumburgh Head Lighthouse uit 1821 in het zuiden van het Mainland, vlakbij het vliegveld. Een groot wit gevaarte dat bovenop de enorme rotsen van meer dan 100 meter hoog de veiligheid van de schepen in de buurt verhoogt. Recentelijk zijn het gebouw en de directe omgeving volledig gerenoveerd, iets waar de medewerkers erg trots op zijn. Als je geluk hebt, zie je er walvissen. Tussen mei en half augustus wemelt het op de rotsen van de puffins die er nesten. Deze penquinachtige vogels met hoog schattigheidsgehalte worden ook afgebeeld op allerlei artikelen die je in de giftshop kan kopen. Maar dan hebben ze wel een gebreid truitje aan.

De mok is versierd met Shetlandse vuurtorentjes in Fair Ilse breiwerk. Op de andere foto zijn een muismatje, onderzetters, een prachtig opschrijfboekje met een kantgebreide shawl en een map met oude reclames uit het Shetland Museum and Archives te zien. En nog twee gezellige mokken, want wat is het leuk om iedere morgen bij de koffie al even aan Shetland te worden herinnerd.

One of the most beautiful – and windy – locations in Shetland you find at the Sumburgh Head Lighthouse, build in 1821 in the south of the Mainland, near the airport. A big white colossus that rises on top of huge rocks of more than 100 meters high, increasing the safety of the vessels in the vicinity. Recently the building and surrounding area are renovated, something the employees are very proud of. If you are lucky, you can spot some whales. Between May and mid-August lots of puffins nest on the rocks. These extremely cute birds that look like penquins, are also depicted on many articles you can buy in the gift shop. But then they do have a knitted sweater on.

The mug is decorated with lighthouses in Shetland, covered in Fair Ilse knitwear. The other photo shows a mouse pad, coasters, a beautiful notebook with a hand-knitted shawl and a folder with old advertisements from the Shetland Museum and Archives. And two cozy mugs, as it is so nice to be reminded of Shetland every morning when I take a cup of coffee.