Life 'n Knitting

Er kwam veel op mijn pad, toen ik besloot een boek te schrijven en vrijwel alles zelf te doen. Ook dingen waar ik nog nooit eerder bij stil had gestaan. Een ISBN-nummer en streepjescode, hoe kom je daar inshemelsnaam aan? En waar moet een persbericht aan voldoen? Hoe ontvang je betalingen uit het buitenland? Hoe zwaar wordt zo’n boek en past het nog in een A4-envelop…? Wie denkt dat het alleen maar breien en schrijven is, heeft het mis. Maar juist alles wat er extra bij komt, dát is wat het geheel zo’n leerzaam en vooral creatief proces maakt.

I came across lots of things during the process of writing a book and doing almost everything myself. Also things I never thought of before. An ISBN number and bar code, how to obtain those for Heaven’s sake? And what should be the contents of a press release? How to receive payments from abroad? What is the weight of such a book and does it still fit in an A4 envelope…? Anyone who thinks it’s only knitting and writing, is wrong. But in fact all these additional tasks make it such an instructive and above all creative process.

Inmiddels heeft de drukker ons geestelijk voorbereid op het feit dat een oplage van 2000 exemplaren betekent dat er pakweg 65 dozen bij ons worden afgeleverd. Ik ga denk ik eerst maar eens mijn wolzolder op creatieve wijze opruimen. Jullie helpen ons op de Handwerkbeurs toch wel van flink wat dozen af, toch? 😉

In the meantime our printer has mentally prepared us to the fact that 2000 copies of the book means that some 65 boxes will be delivered at our doors. I think I will start clearing my yarn attic in a creative way. You will help us get rid of many boxes at the Handwerkbeurs, won’t you? 😉

Het boek zal vanaf 27 oktober te bestellen zijn via de site van The Dutch Knitters en diverse wol- en boekwinkels. Info volgt binnenkort…

The book can be ordered starting 27 October on the site  of The Dutch Knitters and can be bought at several wool- and bookshops. Info will follow shortly… 

Groot nieuws. Voor mij tenminste wel, want als je nog nooit een boek hebt geschreven en dat wel altijd al één van je levensdoelen was, is dat niet niks. Verleden jaar december ontstond het idee. We wisten direct waar het over moest gaan, Estlandse wanten. Want die zijn zó gevarieerd en mooi, zó leuk, dat iedere breier in Nederland en daar buiten, daar kennis van moet nemen,… vinden wij.

Big news. At least for me because if you have never written a book and nevertheless make it one of the goals in your life, that is not to be sneezed at. December last year the idea struck us. We knew immediately what the subject would be, Estonian mittens. For those mittens are só varied and beautiful, só nice, that every knitter in The Netherlands and abroad, should take note,… that is what we think.
 
De gang naar de uitgever leverde weinig op. Ze stelden allerlei eisen aan de inhoud en als je ons een beetje kent, weet je dat The Dutch Knitters stronteigenwijs zijn en alles zélf willen bepalen. We hebben een duidelijk beeld voor ogen waar we in geloven, en zo moet het worden. Dus we hebben zelf maar een drukker gezocht en eentje gevonden in hartje Amsterdam op de Prinsengracht, in de straat waar mijn moeder, opa en oma woonden. Als dat geen goed voorteken is… Uitgeven in eigen beheer, dus we doen vrijwel alles zelf, ontwerpen, breien, schrijven, stylen, fotograferen, promoten, distributie, layouten enzovoorts. Een bult werk. En passant leerden we er allebei een paar beroepen bij. En de deadline is begin oktober.

Our visit to the publisher’s was rather unproductive. They made many demands about the contents of the book and anyone who knows us a little, knows that The Dutch Knitters are pig-headed and want to decide everything themselves. We have a clear view of what we believe in and that is how it is supposed to be. So we decided to look for our own printer and found one in the centre of Amsterdam at the Prinsengracht, in the street were my mother, grandfather and grandmother lived. If that’s not a good sign… Publishing a book at one’s own means that we do almost everything ourselves, designing, knitting, writing, styling, taking photographs, promotion, distribution, lay-out, etc. Lots and lots of work. In passing we both learned a few new trades. And the deadline is the beginning of October.

Gelukkig zijn we al jaren bezig met vooronderzoek. Stapels oude en nieuwe boeken over Estlands breien vullen onze werkkamers. Tig wanten zijn al gebreid en we geven al jaren workshops over dit onderwerp. Tiina Meeri leerde ons in 2010 tijdens de eerste Estlandreis nog wat extra traditionele opzetten en randjes. De studieweek afgelopen juni in Estland zette beslist de puntjes op de i. Breien met Kihnu Roosi en Ella was ongelooflijk leerzaam. Nu hebben we écht gezien hoe de door de wol geverfde breiers de wanten breien. We bekeken een week lang iedere want die we tegen kwamen. We gingen naar het Eesti Rahva Museum, waar we niet alleen alle wanten in de permanente collectie bekeken, maar ook vele uren doorbrachten in het depot, waar we met witte katoenen handschoentjes de oudste en kwetsbaarste wanten en fragmenten mochten onderzoeken. Twee Dutch Knitters en Monika, onze lieve breivriendin, die ons met raad en daad bijstond.

Fortunately, we have been doing research for years. Stacks of old and new books about Estonia fill up our studies. Loads of mittens were knit and we have been giving workshops about this subject for a couple of years. Tiina Meeri taught us some additional traditional cast-ons and edges during our first trip to Estonia. The study week in Estonia last June definitely dotted the i’s and crossed the t’s. Knitting with Kihnu Roosi and Ella was incredibly instructive. That is when we really saw with our own eyes how the dyed-in-the-wool knitters knit their mittens. We examined every mitten we saw in that week. We went to the Eesti Rahva Museum, were we did not only see the permanent collection but also spent many hours in the depot, where we were allowed to examine the oldest and most delicate mittens and remains, wearing white cotton gloves. Two Dutch Knitters and Monika, our dear knitting friend, who advised and assisted us.

Zijn jullie benieuwd? Meer dan een stapeltje boordjes van elf wanten en twee polswarmers geven we nog niet vrij. Het boek zal eind oktober worden gepubliceerd. We kunnen niet wachten…..

Curious? A stack of cuffs of eleven mittens and two wrist-warmers are all we will show right now. The book will be published at the end of October. We can hardly wait….

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het delen van kennis is belangrijk, dat is waar we in de breiwereld met z’n allen beter van worden. Als dank voor het delen in de kennis van de Estlandse breiers bieden we dan graag iets uit eigen keuken aan, dus gaven we tijdens ons verblijf in Estland een gratis lesje Brioche (Patentsteek). Nancy Marchant, The Queen of Brioche, schreef er haar meesterwerk Knitting Brioche over en op haar verzoek verspreiden wij met veel plezier de kennis over deze geweldige breitechniek. Een door haar getekend exemplaar van het boek gaven we aan Monika als dank voor het organiseren van de avond. Het was heet en wat rumoerig in Kompott, het schattige restaurantje waar je voor een schijntje heerlijk kan eten, de Nederlandse breivrienden waren eigenlijk doodmoe van de overvolle week en er was zelfs één cursist behoorlijk teut (rustig maar Gerard, we noemen geen namen). De Estlandse breiers, onder wie Monika, Liivi, Liina (van de prachtige Haapsalu-kantbreisels) en de medewerkster van de wolfabriek Aade Long in Rasikuu, deden erg hun best en produceerden prachtige proeflapjes. Je kan zien dat het breien hen in de genen zit. Ondertussen oefende Jans spontaan en geheel onbedoeld nog even het breien van een knoopsgat.

Sharing knowledge is important, that’s what helps us all to grow. To thank the Estonian knitters for sharing their knowledge with us we offered some of our knowledge to them by giving a class Brioche during our stay in Estonia. Nancy Marchant, the Queen of Brioche, wrote the masterpiece Knitting Brioche about this stitch and on her request we share our knowledge about this wonderful knitting technique. She signed a copy of the book we gave Monika to thank her for organising the class. Is was hot and a bit noisy in Kompott, the cute restaurant where you can eat for next to nothing, the Dutch knitting friends were dead tired because of the exhausting week and there even was a drunk participant (don’t worry Gerard, we will not tell it was you). The Estonian knitters, among them was Monika, Liivi, Liina (famous for her beautiful Haapsalu lace knitting) and a employee of the wool mill Aade Long in Rasikuu, tried their very best and produced perfect samples. You can see knitting is their genes. Meanwhile Jans spontaneously and without plannnig it, practised  knitting buttonholes.

We ontmoette er ook Monika’s moeder, die vond dat we de week onder haar dochter’s bezielende leiding goed hadden doorstaan. Ze deelde Estlandse chocolade medailles uit. Lekker! Zelf sprong ze pas nog uit een vliegtuig, waarvoor ze zeker ook een medaille verdiende. Evenals Liina, die een schitterende jurk breide in de techniek van de Haapsalu shawls. Práchtig! En precies de kleur van mijn t’shirtje. Kwam dat even mooi uit. 😉 Monika liet zien hoe je een boodschap kan verstoppen in het garen voor een paar sokken. De kits met het garen zijn te koop bij Emma Leppermann in het centrum van Tallinn.

We also met Monika’s mother, who thought that we deserved a chocolate medal as survivors of a week under the guidance of her dauugther, so she brought one for all of us. Tasted great! She had dived out of a airoplane recently, so she deserved one too. Like Liine who knitted a dress in the technique of the Haapsalu shawls. Beautiful! And it matched my shirt so well. 🙂 Monika showed us how to hide a message in sock yarn. The kits with this yarn you can buy at Emma Leppermann in the center of Tallinn.

In Nederland en België geef ik dit najaar als The Dutch Knitters weer workshops. De agenda is nu online op onze site. Je kan je intekenen bij de wolwinkel waar de workshop wordt gehouden.

In the Netherlands and Belgium I as The Dutch Knitters will give workshops again. The agenda is now online on our site. You can sign up at the location where the workshop will be held. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Je voelt je een bevoorrecht breier als je de kans krijgt om op Kihnu eiland in Estland de beroemde Kihnu Roosi op te halen als je met je breivrienden in de Kihnu taxi over het eiland scheurt. De chauffeur haalt haar op bij het huisje waar ze woont nu ze ouder wordt. Enorme zwaar geurende seringenbossen maken het tot een idyllisch plaatje dat op mijn netvlies gebrand lijkt. Na de workshop in het museumpje (daarover later meer), gaan we met haar naar Elumõnu, de boerderij waar ze opgroeide en jaren heeft gewoond. In die jaren stouwde ze het huisje vol met haar prachtige handwerken en de patronen die ze door de jaren heen verzamelde. Er is geen slot op de deur, maar de bezem onder de klink geeft aan dat er op dat moment niemand is. Bang voor diefstal? Probeer maar eens van het eilandje af te komen zonder dat iemand van het eiland er erg in heeft……

You know that you are privileged knitter when you get the chance to pick up Kihnu Roosi at her home, when cruising the island in a Kihnu taxi with your knitting friends. The chauffeur goes to the little house where she lives now she is getting older. Huge bushes of lilacs make this image to on that seems to be burned on your retina. After the workshop (more later), we go to Elumõnu, the farm where Roosi grew up and lived almost all her life. In these years she stuffed the little house with her beautiful crafts and patterns she collected. There is no lock on the door, but the broom under the door handle showes nobody is there. Afraid to be robbed? Try getting of the small island without being seen by someone of the island……

Je kijkt je ogen uit in het kleine huisje. Overal hangt of ligt iets om te worden bewonderd. Roosi vertelt erover en Monika vertaalt haar verhalen in het Engels. Prachtige verhalen over de overlevering van de patronen, de tradities en over het verzamelen van urine voor het blauw verven van de garens. Roosi zingt het liedje over hoe de mannen op het eiland tot God baden voor een blauw schaap, ik kan me er iets bij voorstellen…… De muggen hadden een feestmaal aan ons, maar dat was het dik waard. Na afloop bleef Roosi achter om de nacht door te brengen in haar oude huisje. Wie meer wil zien van alle moois in Elumõnu, koopt het boek.

There is so much to see in the little house. Everywhere something is hanging or laid to be admired. Roosi tells about the items and Monika translates her stories into English. Wonderful stories about the surrendering of patterns, the traditions and about collecting urine for dying yarn. Roosi sings the song about how the menn on the island asked God for a blue sheep and I do understand why…… The musquitos had a feast, but it was worth it. Afterwards Roosi stayed in her old house. If you want to see more of all the beautiful things in Elumõnu, can buy the  boek.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Jullie zitten te wachten op het verhaal en vooral de foto’s van Jans die op een truck over het Estlandse eiland Kihnu wordt gereden, niet? Hier is ‘ie dan.

You are waiting for the story and the photos of Jans on a truck on the Estonian island Kihnu, don’t you. Well, here it is.

Taxi’s zien er op Kihnu anders uit dan elders. Het zijn stokoude trucks waar je met behulp van een wankel trapje op klimt met gammele houten bankjes. Gelukkig is het eiland piepklein en rijdt zo’n truck dus  vooral niet te hard, anders schiet je er zo weer af. Maar geloof me, zo te worden gereden over dit schitterende eiland, waar je overal de geur ruikt van bloeiende seringenbosjes, is het meer dan waard.

Taxi’s on Kihnu are different from taxi’s elsewhere. They are terribly old and you have to climb a wobbly stepladder and have unstable wooden seats. Fortunately the island is very small and the trucks don’t drive very fast, otherwise you would end up in the water around the island. But believe me, to be driven over this gorgeous island, where everywhere you can smell the blooming lilac, is worth all of it.

Maar soms houdt zo’n Kihnu taxi er opeens mee op en moet je een stukje lopen of overstappen op een luxer modelletje, namelijk een half verroest oud busje, wederom met houten bankjes. Dan kan je maar beter in de zijspan van je baasje’s motor zitten, meehelllend in alle bochten en met je oren in de wind.

But sometimes the Kihnu taxi doesn’t move anymorer, so you have to walk a bit or change to a more luxurious model, in this case a rusty old bus, again with the same wooden seats. Maybe you can better drive in the side-car of the motor of you master, leaning over in the curves of the road with your ears in the wind.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vanuit Tallinn ben je zo in Helsinki. Met een cruiseboot duurt het slechts twee uur en je staat midden in de stad. Jans, Titia, Gerard, Tanja, Hil en ik stapten dus, breiwerk in de tas, graag in voor een dagtripje. De bootreis op zich was al een belevenis. Ik begreep als snel dat ik beter een wat strakker rokje had kunnen kiezen voor deze reis. De zonsondergang op de terugreis was prachtig, maar Gerard’s kapsel heeft het niet overleefd. De meeste Finse reizigers slepen gigantische hoeveelheden drank mee, want dat is in Estland veel goedkoper en bovendien betalen ze er zo geen belasting over. De reis betaalt zichzelf en ze houden er waarschijnlijk meer aan over dan een kater.

From Tallinn you can easily hop over to Helsinki. With a cruise boot it takes about two hours before they drop you in the center of town. Jans, Titia, Gerard, Tanja and Hil, with our knitting in our bags, took the ferry for a day trip. The trip aslo was an adventure. I soon understood that I had better choosen a tighter skirt for this trip. The sunset on the way back was beautiful, but Gerard’s hairdo did not survive. Most of the Finnish travellers take huge amounts of booze, as it is so much cheaper in Estonia and they also don’t pay any tax on alcohol this way. The trip pays itself this way and they probably end up with more than an hangover.

Helsinki is een prachtige stad. Het weer werkte mee, lekker warm, dus het werd een genoeglijk lui dagje. Lekker slenteren over de boulevard en het marktje, iets eten, drankjes drinken, een toertje breien. Zalig! Er waren diverse kraampjes met breiwerk en ééntje met wat wol, maar de prijzen zijn veel hoger dan in Estland en het aanbod is niet echt interessant. Maar wij zijn zo langzamerhand best verwende breiers.

Helsinki is a wonderful city. The weather was so sunny, very warm, so it became a nice lazy day. Strolling over the boulevard and the little market, eating something, drinking, knitting a few rows. Great! There were several stands with knitted stuff and one with wool, but the prices are so much higher than in Estonia and they don’t offer really interesting stuff. Or is it that we become more and more spoiled?

Het was een Finse feestdag, dus er speelden bandjes. Gerard, die erg goed bleek in het claimen van tafeltjes met goed uitzicht, zorgde voor een plekje met uitzicht op het podium. Hij kreeg lachstuipen vanwege de zinsnedes die hij in de teksten ontwaarde. Hij heeft andere associaties met ‘Fire in my bush’ en ‘Fist of fire’ dan de dansende mensen en kinderen voor het podium. K3 voor volwassenen. En dat terwijl hij net de echte betekenis van het veel door ons gebruikte zinnetje  ‘Lekker hoor!’ had geleerd. Ja, spreek het maar even hardop uit……

It was a Finnish national holiday, so there were some bands that played music. Gerard, who proofed to be very good in claiming tables with a view, found us a place with a view on the stage. He rolled over the floor with laughter when he heard some of the texts. He has different associations with lines as ‘Fire in my bush’ and ‘Fist of fire’ as the dancing adults and children in front of the stage. K3 (Belgium threesome that sing songs for little children) for adults. And he had only recently learned the true meaning of the sentence we use so often ‘Lekker hoor’, which means that we like something and is not related to prostitution.

Tanja en Hil, bedankt voor de foto’s!
Tanja and Hil, thanks for the photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Best heet was het, in Estland toen wij er waren. Acht dagen op Birkies en amper een jas aangehad. En dan zoek je verkoeling. Met een biertje (ja, dat is Titia met dat hele grote glas) en desnoods met je voeten even lekker in de fontein in Haapsalu. Van de acht dagen maar liefst zes dagen superzomerweer, zalig!

It was quite hot in Estonia when we were there. Eight days on Birkies and I wore a coat only a few times. That makes you long for some coolness. Maybe a beer (yes, that is Titia with that huge glass) or you can even dip your feet in the fontain in Haapsalu. On eight days six day of super summer weather, wonderful!

Bedankt Hil en Lennie voor het gebruik van de foto.
Thanks Hil and Lennie for using the photo.

Verleden jaar deelden ze al een kamer en voor de tweede Estland-reis wilden Jans en Ingeborn dat beslist weer. Want ze hadden heel wat bij te kletsen en Jans is nogal breedsprakig en dan is zo’n week zo om. Wij vonden dat allemaal heerlijk, want Jans is een scheet, maar ze heeft nog wel eens wat. Ze is gewoon erg bewerkelijk, ook al beweert ze zelf van niet. Vooral het door de douane loodsen van Jans valt niet mee. Ingeborn had haar tijdens het pakken horen zeggen dat ze haar (omvangrijke) beautycase in haar koffer had gedaan, dus ze dacht dat Jans vloeistofvrij het land uit kon. Maar nee, de paraplu die Jans overdwars het scanhokje in stuurde, blokkeerde het hele systeem, maar kon niet voorkomen dat ze liters schoonheidsmelkjes uit haar handbagage moest lozen.

Last year they shared a room and for the second trip to Estonia Jans and Ingeborn definitely wanted to do that again. It takes a lo of time to chat about everything that happened last year and as Jans is a woman who needs a lot of words to get her point across a week is not that much. We loved that idea, because Jans is adorable, but also a hand full. She just needs lots of attention, even though she herself says she is easy. Especially getting Jans through customs on the airport is not easy at all. Ingeborn heard her say that she put her (gigantic) beautycase in her suitcase, so she thought Jans was able to leave the country fluidless. But no, the embrella that Jans  send vertically into the scanning equipment blocked the whole system, but could not prevent that she had to get rid of liters beauty milk from her hand luggage.  

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat zullen ze ervan hebben gedacht bij de receptie van ons hotel…… Van die grote groep luidruchtige Dutch Knitters wilden er slechts twee samen in één kamer. Zeekanoër Inge en apple shaped Jans. Je zou er haast iets van gaan denken. En dan krijg je van Inge dan ook nog de bedfoto’s toegemaild. Stel je er niet te veel van voor, de foto’s van hun Estlandse aankopen op bed dus. En van Jans’ onhandig te vervoeren fotopaneel met Ella’s kousenvoeten, dat iedereen behalve zijzelf heeft gedragen. Zo breit ze ook haar shawltje van rode cashmere en KidSilk Haze. Zachtjes zingend zit ze naast je te breien, maar bij de eerste gevallen steek krijg je haar breiwerk direct in je handen gedrukt.

What would the receptionists of our hotel have taught? Of this big and loud group of Dutch Knitters only two want to share a room together. Ingeborn who love sea kano sports and apple shaped Jans. Is there love in the air? And then Inge sends me their bed photos. Don’t think too much of that, it are just the photos of their Estonian purchases spread on the bed.  And of Jans’s difficult to carry along with you photo panel with Ella’s feet with stockings. Everyone in the group carried this object, except for Jans. This is also the way she knits her shawl of red cashmere and KidSilk Haze. Softly singing she sits next to you knitting, but as soon as she drops the first stitch you are the one that continues knitting.

Op Kihnu was Inge het even zat, dus trok Jans tijdelijk bij Lennie in. Len deed haar best, maar was blij dat na Kihnu Inge Jans weer terug nam. Want hoe onwaarschijnlijk de combi ook is, ze kunnen elkaar toch niet missen tijdens hun Estlandse reisjes.

On Kihnu Inge had enough of Jans, so Jans temporarily shared a room with Lennie. Len did all she could, but was happy that after Kihnu Inge took Jans under her wings again. However unlikely the combination of these two is, they can’t do without each other on their Estonian trips.

Bedfoto’s van de andere reisgenoten volgen nog…..
Bed photos of the other participants will follow……

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

‘Pyjama-parties zijn verplicht’, mailde ik Gerard van IKnit, nadat hij had aangegeven dat hij mee wilde met The Dutch Knitters naar Estland. Dat mocht natuurlijk, mits hij zich strict aan de regels zou houden. ‘Oeps, ik draag geen pyjama’, mailde hij terug. Van die mededeling schrok onze Corry zich rot. Ze is niet zo veel gewend. Dus dacht ze het op te lossen door voor Gerard – uit puur eigen belang – een oer-Hollandse Zeeman-pyama te kopen. Het geschenk werd aanvaard, maar Gerard’s blik sprak boekdelen. Beetje ijdel hè.

‘Pyjama parties are obligatory’, I mailed Gerard of IKnit, after he had announced that he wanted to join The Dutch Knitters to Estonia. Of course he could, provided that he strictly obeyed the rules. ‘Oops, I don’t wear pyjamas’, he mailed back. This announcement gave our Corry a real fright. She is not accustomed to this. So she thought she could solve this problem for Gerard – and for her own sake – by buying him very Dutch Zeeman pyjamas. The gift was accepted, but his expression told us enough. A bit of a vain creature, isn’t he?

Dus de pyjama werd steevast door Gerard  ‘vergeten’, maar braaf door ons allen achter zijn kont aangedragen naar alle kamers waar we bij elkaar kwamen voor een wijntje aan het eind van de dag. Het symbool van burgertruttigheid zag zo bijna al onze kamers, iets wat meer zegt over ons drankgedrag dan over de reisrustigheid van de gemiddelde pyjama. Maar er moest wodka uit diverse minibars aan te pas komen om Gerard zo gek te krijgen het ding aan te trekken en ook nog op Tanja’s huurfiets plaats te nemen. Die fiets had trouwens al heel wat meegemaakt. Hij had immers al met Tanja in strak minirokje en Wodka-bidon door Tallinn gereden.

So the pyjamas were ‘forgotten’ every single time by Gerard, but we kept dragging them with us to every room in which we gathered for a glass of wine at the end of the day. This symbol of conventionality saw almost all our rooms, which says more about our drinking habits than about the average pyjama’s fondness of travelling. But it took several bottles of vodka from more than one mini bar to get Gerard crazy enough to put them on and also mount Tanja’s rental bike. That bike had been through a lot already. For Tanja had already been riding around Tallinn on this bike wearing a tight mini skirt and a bottle of Vodka secured to the handlebars.

Thuis doe ik de ronde op Ravelry en wie schetst mijn verbazing? De pyjama-look is blijkbaar in! DutchJan staat tijdens de modebiennale trots op de foto met een hemd dat griezelig veel gelijkenis vertoont met de pyjama van Gerard. Monika had blijkbaar al door dat de pyjama aan een mode-come back toe is, want zij had vanaf het begin al een oogje op de pyjama. De Estlandse winters zijn bitterkoud en dan kan een Ests meisje snakken naar een gezellig flanellen huispak. Dus Tanja pakte de pyjama feestelijk in en bood ‘m tijdens het afscheidsdiner aan Monika aan. Zo kan Monika tenminste modebewust haar bedje in.

Back home I checked out Ravelry and to my utter amazement I discovered that the pyjama-look appears to be hot!  At the Fashion Biennale DutchJan is posing for a photo in a shirt that looks suspiciously like Gerard’s pyjamas. Monika must have known that the pyjamas are in for a come back because she had her eye on them from the beginning. The Estonian winters are bitterly cold and that’s the moment that an Estonian girl would give anything for some comfortable flannel pyjamas. So Tanja wrapped them up nicely and offered them to Monika during the farewell party. At least now Monika can turn in fashion-consciously.

Tanja en Jan, bedankt voor het gebruik van de  foto’s!
Tanja en Jan, thanks for using the photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De mooiste en bijzonderste KIP-dag ooit was voor mij die op het eilandje Kihnu in Estland. Monika had het evenement officieel aangekondigd op de WW KIP-day-site. Maar het was Pinkster en dat wordt in tegenstelling tot veel andere gebieden in Estland wél gevierd op het eilandje. Maar de lokale breisters kwamen toch, allemaal in de traditionele rood gestreepte rok met schortje en Ella zelfs met prachtige kousen. Ze was met die kousen al op de foto gezet voor de fototentoonstelling van Anne Helene Gjelstad, maar wilde voor ons haar rok best nog even hoog optrekken. Op dat moment werd het lieve gesloten gezichtje opeens een zeer guitig en ondeugend bekkie.

For me the nicest and most special KIP-day ever was on Kihnu Island in Estonia. Monika had announced the event officially on the WW KIP-day site. But it was the day before Whitsunday and contrary to what happens in other parts of Estonia on Kihnu this was celebrated. But the local knitters joined in nevertheless, wearing their traditional red striped skirts with aprons and Ella even wore beautiful stockings.  She had been photographed with these stockings before for  Anne Helene Gjelstad‘s photo exhibition, but she was still prepared to pull up her skirt high for us. At that moment the sweet but expressionless face became roguish and naughty.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ondeugend was ook Leili, die gezellig midden tussen ons in aan de voeten van Gerard ging zitten breien. “Ze kon het op haar kontje doen”, zou mijn schoonmoeder Greetje zeggen die deze uitdrukking meestal bewaart voor de ergste k*t-klussen die je zittend kan uitvoeren. Zo beschouw ik althans Leili’s manier om ons vliegvrij te houden, ze ving ze in een zakje en vertelde dat dat een populair kampioenschap is op Kihnu. Zoveel is er blijkbaar nu ook weer niet te doen op Kihnu. Eirwen werd ingezet om het zakje dicht te houden met haar voet. Leili was lichtelijk verbijsterd over de twee sokken toe-up op één rondbreinaald van Saskia. De techniek werd grondig en aan het lijf onderzocht. Na Saskia geleerd te hebben hoe je de muggen van je rug houdt en zich met het beetje Engels dat ze machtig is, door Gerard’s patroon heen te hebben gewerkt, verstevigde ze de banden met hem door hem te bedanken voor zijn cadeautje met een dikke zoen. Helaas waren de camera’s te laat, maar de blik van Leili vlak erna is vastgelegd. En Gerard kreeg een ontzettend lief kaartje van haar. Koester het, Gerard!

Also naughty was Leili who sat down to knit bang in the middle at Gerard’s feet. She could ‘do it on her bum’ as my mother-in-law Greetje would say, who mostly uses this expression for the very shitty jobs that you can do sitting down. That’s how I see Leili’s method to keep the mosquitoes away from us, she caught them in a small plastic bag and told us that this is a popular championship on Kihnu. So apparently there’s not that much to do on Kihnu. Eirwen was put into action to keep the bag closed with her foot. Leili was slightly surprised by Saskia’s two socks on one circular needle. The technique was thoroughly and even bodily inspected. After having taught Saskia how to keep the mosquitoes away from her back and having worked through Gerard’s pattern with the little English she speaks, she tightened the bonds of friendship by thanking him for his gift with a big kiss. Unfortunately the cameras were too late to catch the moment, but the look on her face directly afterwards was caught on camera. And Gerard got a very sweet card from her. Cherish it, Gerard!

Video: Saskia en Leili
Video: Leili

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zo brachten we de middag genoeglijk door, genieten van het lekkere weer, het gezelschap van de Kihnu-breiers en hier en daar een mug wegmeppend. Ella had warm zelfgebakken brood mee, dat heerlijk smaakte. Wij hadden dropjes, Wilhelmina-pepermunten en speculaas. Een kom met ijswater ging van mond tot mond. Ella had voor ons ieder een boekenlegger geweven. Het was zo’n lief cadeautje, dat we massaal besloten het als armbandje te dragen. Leili vond dat de Gelderse mutsen van Anke ook  haar beeldig stonden. Jans legde haar geliefde breiwerkje twee tellen neer om te kletsen met wat jongelui die totaal niet verbaasd waren dat we daar zaten te breien met de lokale breisters in traditionele kleding. Op Kihnu is breien de normaalste zaak, maar valt een groep giebelige Nederlanders met twee Engelsen wel op. De jongste Kihnu-breister breide een bullet proof trui, vertelde ze lachend. Strak, stevig breiwerk. Tot onze verbazing kwamen we haar ook weer tegen op de boot naar het vastenland, dit keer in een matrozenpakje.

We spent an enjoyable afternoon, enjoying the nice weather, the company of the Kihnu knitters and swatting away a mosquito every now and then. Ella brought us a warm home-baked bread that tasted very well. We had liquorice, Wilhelmina-peppermints and speculaas. A can with ice water went from mouth to mouth. Ella had woven each of us a bookmark. It was such a sweet gift that we decided en masse to wear it as a bracelet. Leili was of the opinion that Anke’s Gelderse mutsen (traditional Dutch hats) suited her perfectly as well. Jans put down her favourite knitting for a few seconds to talk to some youngsters who were not at all surprised by the fact that we sat there knitting with the local knitters in their traditional costumes. On Kihnu knitting is part of daily life, but a group of giggling Dutch and two English people do attract attention. The youngest Kihnu knitter was knitting a bullet proof sweater, she told us, laughing. Knitted very tightly. Much to our surprise we met her again on the ferry to the mainland, this time in a sailor suit.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Gerard van IKnit London, één van de reisgenoten naar Estland, besloot dat zijn Life and Knitting zo verweven met elkaar zijn dat hij dat ook met zijn lijf duidelijk moest maken middels een tattoo. Wat hij met de tattoo op zijn been (man met vinger in de ‘bum’) duidelijk wil maken, dat willen we niet weten, maar de Haapsalu kantbreiwerk-tattoo op zijn arm is prachtig. In  de eerste tattoo-shop in Tallinn weigerde men aan zijn verzoek tegemoet te komen, maar de man in de tweede shop meldde dat hij het maar gek vond en maakte er vervolgens iets moois van. Het patroon, Lily of the Valley (Maikell in het Ests), is afkomstig van een shawl die Gerard kocht in het Rahva Museum in Tartu. De shawl is gebreid door de getalenteerde breister Liina, bekend van haar blog en onder de Ravelry naam Rees. Ze had niet kunnen denken tijdens het breien van de shawl dat ze hiermee Gerard zou inspireren het patroon te vertalen naar een tattoo.

Gerard van IKnit London, one of the travelling companions to Estonia, decided that his Life and Knitting are so intertwined that he better express that fact with his body (body is lijf in Dutch language) too – with a tattoo. What he wanted to express with the tattoo on his leg (man with finger in the bum), that we don’t want to know, but the Haapsalu lace knitting tattoo on his arm is beautiful. In the first tattoo shop in Tallinn they refused to make the tatttoo, but in the second one the man said that he thought it to be weird but then made it so nicely. The pattern, Lily of the Valley (Maikell in Estonian language), is from a shawl Gerard bought in Rahva Museum in Tartu. The shawl is knitted by the talented knitter Liina, also known from her blog and by her Ravelry naamen Rees. She never could have thought that her shawl would inspire Gerard to make the pattern into a tattoo……

Krankzinnig vroeg moesten we op het vliegveld zijn, want ons vliegtuig vertrok om 6.40 uur. En als je dan je wekker op 4.30 in plaats van 3.30 uur zet, heb je een behoorlijk probleem. Maar Hil, praktisch als altijd, viste me toen ik na tien minuten nog niet in de hal verscheen poedelnaakt (ik dan hè) uit de douche op mijn kamer en had me in slechts vier minuten in de kleren en volledig gepakt. Ze heeft het getimed. Klokslag tien uur stapte ik uit de taxi voor mijn huisdeur waar ik nu heerlijk zit bij te komen van het geweldige avontuur met het abrupte einde. Toch wel lekker zo’n uurtje extra slapen, maar lieve reisgenoten, ik beloof jullie dat ik er geen gewoonte van ga maken. Hil, bedankt hè!

We zullen jullie mee laten genieten van alles wat we hebben meegemaakt, zie net dat ik 1634 foto’s heb gemaakt.

Very early we had to be at the airport, as our plane left at 6.40 h. When you made the mistake to put your alarm on 4.30 instead of 3.30 h. you have a problem. But Hil, practical as ever, push me totally naked out of the shower on my room (the naked one was me) and had me dressed and fully  packed in only four minutes. She counted the minutes. Exactly at ten o’clock the taxi stopped for the door of my home and now I’m recovering from our amazing adventure with the sudden end. Well, I liked the extra hour sleep, but I promise my traveling companions never to do this again. Hil, thanks!

We will show your what we experienced, I just saw I have made 1634 photos.

Morgen om half vier gaat de wekker, terug naar Nederland. Na veel te veel laatste drankjes volgt het afscheid van Eirwen, Monika en Gerard die zich van zijn meest beminnelijke kant heeft laten zien. In pyjama en op een fiets. Maar over die gênante toestand later meer…..

Tomorrow the wake up call will be at 4.30, back to the Netherlands. After too many last drinks there is the farewell from Eirwen, Monika and Gerard, who has been a darling all the time. In pyjamas on a bike. I will update you about this embarresing situation soon.

Even een kort blogje vanuit Estonia met de HTC mobiel op de hotelkamer. We hebben Kihnu Roosi ontmoet en zij, Ella en de andere breisters van eiland zijn geweldig. En we hebben met ze geKIPt! Mooier kan de KIP dag toch niet worden?

Just a short blog from Estonia made on the HTC mobile in de hotel room. We have met Kihnu Roosi. She, Ella and the other knitters of the island are amazing. And we have KIP-ed with them. This was the best KIP Day ever!

Nou, daar gaan we dan. Ingeborn, Jans, Saskia,  Corry, Lennie, Marnel, Anke,  Tanja, Titia, Gerard, Eirwen, Hilly en ik. De bagage staat gepakt en de taxi naar Schiphol is besteld. Morgenvroeg start ons Estlandse avontuur 2011. Met een beetje geluk zijn we er al rond 13.00 uur in Tallinn en lopen we rond 14.00 het prachtig stadje in. s Avonds, net als verleden jaar, vieren we de start van de vakantie met het welkomstdinertje bij Kaerejaan aan het grote plein. De weersverwachting belooft goed weer. Wat hebben we er zin in!

So, there we go! Ingeborn, Jans, Saskia,  Corry, Lennie, Marnel, Anke,  Tanja, Titia, Gerard, Eirwen, Hilly and me. The luggage is packed and the taxi to airport Schiphol is ordered. Tomorrow morning early our Estonian adventure 2011 will start. With a bit of luck we  will be in Tallinn at 13.00h and in the old city at about 14.00h. In the evening, just like last year, we will celebrate the start of the holidays with the welcoming diner at Kaerejaan at the big square. The weather forecast promises good weather. We can’t wait!

Een paar jaar terug kreeg ze via Monika al de groeten van mij. Kihnu Roosi, een vrouw in klederdracht van tegen de tachtig van het eilandje Kihnu in het zuiden van Estland, is mijn idool. Ze is namelijk gewéldig. Wat haar ogen zien, maken haar handen. Borduurwerk, geweven stoffen, kaartgeweven banden, gehaakte randen, maar vooral veel breisels. Sokken, kousen, wanten, handschoenen enz. in wolwit garen met kleurrijke randen. Doorspekt met symboliek en van een ongelooflijk hoge kwaliteit. Inmiddels verschenen er al drie boeken over Kihnu Roosi en al het moois dat er uit haar handen is gekomen. Wat een schatje hè. 😉

A few years ago Monika said hello to her for me. Kihnu Roosi, a woman in traditional costum, nearly eighty years old on Kihnu island in the South of Estonia, is my idol. She is great. What her eyes see, her hand can make. Embroidery, woven fabrics, cardweaving, crocheted borders, but formost knitting. Socks, stockings, mittens, gloves etc. in wool white yarn with colourful borders. Stuffed with symbolic meaning and of incredible high quality. By now already three books have been written about Kihnu Roosi and all the beautfiul stuff she made. Ain’t she cute. 😉

Monika heeft geregeld dat we haar gaan ontmoeten. Haar ouderlijk huis vol met haar handwerk zal ze ons zelf laten zien en daarna leert ze ons de fijne kneepjes van breien zoals ze dat op Kihnu al sinds heugenis doen. Vrijdagmorgen gaan we vroeg op. Monika’s broer brengt ons in zijn busje van Tallinn naar de pond in Munalaiu Port die ons over zal zetten naar Kihnu. Daar zullen we met z’n allen in een truck worden gehesen die ons over het eiland zal rijden. Zien jullie in gedachten Jans al zitten, inclusief haar grote mooie kralenkettingen en zilverkleurig regenjassie? Misschien nog even een stopje bij de wolwinkel? Dan naar het museum voor de rondleiding en Roosi’s workshop.

Monika arrange that we could meet her. The house she was born in is now filled with her handicraft and she will lead us through the house herself . Afterwards she will learn us the details of how the Kihnu knitters knit for ages. Friday morning we will rise early. Monika’s brothter will bring us in his bus from Tallinn to the ferry in Munalaiu Port  that will bring us to Kihnu. There we will be put in a truck and droven over the island. Can you imagine Jans, with her big beads round her neck and her silver coloured raincoat? Maybe a stop at a yarn shop? Than straighton to the museum and Roosi’s workshop.

En laat het nu toevallig WWKIP-day zijn de volgende dag. Monika nodigt ons allen plus de breiers van Kihnu uit om samen te KIP-pen op het eiland. Het belooft de bijzonderste KIP-dag ooit te worden. De lokale radio en de krant zijn al ingeseind en wie weet…. wordt dit ook de eerste KIP-dag van Kihnu Roosi!

And such a coincidence, WWKIP-day will be the next day. Monika invited us all plus the knitters of Kihnu to KIP on the island. It will probably be the most remarkeble KIP Day ever. The local radio and the paper already know about our plans and who knows….. maybe this will be Kihnu Roosi’s first KIP Day!