Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Toen ik verleden jaar in Riga Anu Randma weer ontmoette en haar prachtige Roositud kousen zag, wist ik het al, ik wilde van haar Roositud leren breien. Monika regelde alles, dus toen ik een paar weken geleden weer in Estland was, schoven mijn reisgenoten, Monika, Monika’s zus Merike en hun teckels Mokka and Nelly en ik aan voor een lesje Roosimine. Het voorwerk hadden we op de appartementen al gebreid, dus we konden direct aan de slag. Roosimine is een prachtige techniek, waar je fantastisch leuke resultaten mee kan bereiken. Tijdens het breien weef je de draad om steken heen, waardoor motieven ontstaan.

Ik was helemaal geïnspireerd en breide thuis binnen enkele dagen een Roositud zakje met franje, Kihnu Vits en Roositud-motieven. Van Anu kocht ik een paar prachtige polswarmers in de traditionele rose-rode kleuren van Tõstamaa. Van vorige reizen naar Estland bracht ik al twee paar wanten met Roositud mee.

Inmiddels heb ik docent Anu Randma hernoemd, ze draagt nu voor ons de geuzennaam Anu Roositud. Dank je wel Anu, voor een geweldige workshop!

When I was in Riga last year I met Anu Randma again and saw her beautiful Roositud stockings, I knew it, I wanted her to learn me how to knit Roositud. Monika arranged everything, so when I was in Estonia again a few weeks ago, my traveling companions, Monika, Monika’s sister Merike and their dachshunds Mokka and Nelly and me joined in for a lesson Roosimine. The basic knitting we had done in the apartment, so we could start immediately. Roosimine  wonderful technique, with which you can achieve great results. While knitting you weave your thread around stitches, causing motives to arise.

I was totally inspired and when back home I knitted within a few days a Roositud bag with fringe, Kihnu Vits and Roositud motifs. From Anu I bought a pair of beautiful wrist warmers in traditional rose-red colors of Tõstamaa. From previous trips to Estonia I brought already two pairs of mittens with Roositud.

Meanwhile I renamed teacher Anu Randma, for us she now can proudly use her nickname Anu Roositud. Thank you Anu for a great workshop!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je naar Estland gaat, verwacht je niet dat je met spullen uit Tadjikistan (land tussen Afghanistan en Kyrgyzstan) terug komt. Een handwerkende Tajikistaanse tante met haar neef/vertaler hadden er een standje vol kleurrijk brei- en haakwerk. Elsbeth vond er fantastische kousen met voeten zo groot, dat er een reus in kan. Gelukkig had tante nog een paar die ze de volgende dag voor mij meenam. Dit zijn echte oude met drie patronen en veel verschillende versteltechnieken in de voet. De wol is ruig en hard, maar de kleuren zijn nog steeds prachtig en mooi op elkaar afgestemd in de Oosterse patronen. Ze zijn ongewassen en ruiken naar een mens te paard, maar dat laat ik zo, want dergelijk mooi en kwetsbaar textiel gaat bij mij het sop niet in.

Ik kocht er ook een paar heel fel gekleurde handschoenen in Bosnisch haakwerk. Tante demonstreerde de techniek met een prachtig metalen haaknaaldje met een krul. Zo krijg je en dik, stevig en vast weefsel. De standhoudster van mooi Estlands aardewerk kocht een paar waar vingerpluimpjes aanzaten. Ze gaf me een zelfgemaakt speldje met een mot en we vonden het humor om het kwade te verzoeken door een mot op je breiwerk te spelden.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

If you go to Estonia, you do not expect you to come back with stuff from Tajikistan (land between Afghanistan and Kyrgyzstan). A crafting Tajikistan aunt and her nephew/translator had a stand with piles of colourful knitted and crocheted items. Elsbeth found it fantastic stockings with feet so large, the size of a giant. Fortunately, the aunt had aother pair for me that she brought for me the next day. This pair is real old with three patterns and many different adjustment techniques in the foot. The wool is rough and hard, but the colors are still gorgeous and nicely combined in the oriental patterns. They are unwashed and smell of a person on horseback, but I will leave them as they are, for I don’t like washing such a beautiful and vulnerable textile.

I also bought some very bright colored gloves made with the technique Bosnian crocheted. The aunt demonstrated the technique with a beautiful metal hook needle with a curl. This way you get and thick, firm and solid fabric. The woman who had a stand with beautiful Estonian pottery bought a couple with finger tassles. She gave me a homemade china badge with a moth and we thought is was fun to invite the evil by pinning a moth to your knitting.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zijn oma had ‘m leren breien, vertelde Riho Toomra me toen ik zijn tentoonstelling bezocht in het centrum van Tallinn. Hij had destijds wat weinig vrienden na een verhuizing naar een andere woonplaats en breien bleek een prima afleiding. En ondanks een ruig leven als rocker breit hij dat wat hij mooi vindt, de patronen van de Duitse breier Herbert Niebling. Hij ziet zichzelf als vertolker van de werken van een meester, zoals een violist de werken van een componist speelt naar beste kunnen en met een eigen hand van spelen, cq breien. De keurig opgespannen megadoilies zijn stijlvol geëtaleerd in een oud Ests pand met prachtig balkenplafond. Behalve van het schitterende breiwerk genoten we ook van het zien van het mooie pand.

Wie Riho’s werk in Nederland wil zien kan nog in Veendam terecht tot en met 10 january 2016. Echt de moeite waard!

His grandmother taught him how to knit, Riho Toomra told me when I visited his exhibition in the center of Tallinn. He then had few friends after moving to another place and knitting proved a great distraction. And despite a rough life as a rocker he knits what he thinks is most beautiful, the patterns of the German knitter Herbert Niebling. He sees himself as an interpreter of and work of a master, such as a violinist playing the works of a composer the best way he can and giving the music/knitting his own personal touch. The neatly stretched megadoilies are stylishly showcased in an old Estonian house with beamed ceiling. Apart from the wonderful knitting we also enjoyed seeing the beautiful building.

Who wants to see Riho’s work in the Netherlands can go to Veendam where his work is exhibited untill 10 January 2016. It is really worth going there to see it!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ooit kreeg ik van Monika het beroemde en zeer moeilijk te vinden boek van Linda Elgas. Ik was er als een kind zo blij mee, zodat Monika en ik alle momenten van pure blijdschap omdoopten tot Linda Elgas Moments. Verleden week had ik er weer eentje….

Op de tweede dag van onze reis gingen we met twee huurauto’s naar Haapsalu voor een bezoek aan het nieuwe Lace Center, het beeldschone stadje en de wolwinkeltjes. Bij het Lace Center werden we hartelijk ontvangen door Monika (nee, niet de ‘onze’, maar een medewerker van het centrum). Een heerlijke grote ruimte waar alle kantbreisels een mooie plek hebben gekregen en een museumwinkel. Er is ook plaats voor een kleine expositie, in dit geval van een moeder en dochter. Bij de ingang zaten wat oudere dames gezellig te breien, onder wie Aasa Joelaid, de ontwerpster van de kantpatronen in het boek Knitted Shawls of Aasa Joelaid… én Linda Elgas. Eindelijk, na pakweg vijf jaar, kon ik de Grande Dame van het Haapsalu kant persoonlijk ontmoeten! Een Real Life Linda Elgas Moment! Monika vertaalde voor ons dat ik ongelooflijk blij ben met mijn Haapsalu shawl in gesigneerde doos die zij speciaal voor mij heeft gebreid twee jaar geleden. Maar de breisters waren ook heel geïnteresseerd in de twijnend gebreide wanten en vooral ook in mijn Shetland shawl. Na het bestuderen van alle patronen en de breitechniek, meette Linda ‘m nog even aan het lichaam af. ‘Twee meter’, concludeerde ze tevreden.

Na een heerlijke lunch in ons ‘vaste’ restaurantje, bezoek aan diverse (wol)winkeltjes en een wandeling door het stadje en over de boulevard, reden we terug naar Tallinn.

Lieve breisters van het Haapsalu Lace Center, dank jullie wel voor de hartelijke ontvangst en de bijzondere ontmoeting. Tot snel!

Some time ago Monika gave me a  famous and very hard to find book by Linda Elgas. I was happy as a little kid, so after that Monika and I called all moments of pure joy Linda Elgas Moments. Last week I had such an experience again ….

On the second day of our trip we drove with two rental cars to Haapsalu to visit the new Lace Center, the beautiful little town and the wool shops. At the Lace Center we were warmly received by Monika (no, not “our” Monika, but an employee of the center). A nice big space, where the lacy knitwear was beautifully displayed and a museum shop. There is also a space for a small exposition, at this moment the work of a mother and her daughther is displayed there. At the entrance sat some elderly ladies knitting together, including Aasa Joelaid, the designer of the lace patterns in Knitted Shawls of Aasa Joelaid … ánd Linda Elgas. Finally, after about five years, I could personally meet the Grande Dame of the Haapsalu lace! A Real Life Linda Elgas Moment! Monika translated for us that I am incredibly happy with my Haapsalu shawl in autographed box she knitted especially for me two years ago. But the knitters were also very interested in the twined knitted mittens and especially in my Shetland shawl. After studying all the patterns and the knitting technique, Linda was measuring him with her own body. “Two meter,” she concluded in satisfied tone of voice.

After a delicious lunch in our ‘regular’ restaurant, visiting various (wool) shops and a stroll through the town and along the promenade, we drove back to Tallinn. 

Dear knitters of the Haapsalu Lace Center, thank you for the warm welcome, it was so nice to meet you all. See you soon!

Wildenthousiast wordt ik van wat ik in het buitenland aantref aan authentieke klederdrachten, traditionele handwerken en breiwerk. Maar dat hebben we in Nederland ook, je moet er alleen goed naar op zoek. Crafts Council stelde met docent en deskundige op het gebied van Markense handwerken en klederdrachten Margreet Beemsterboer een lang weekend samen waarin een groep van 12 cursisten werd ondergedompeld in het textiele erfgoed van Marken. Kleurrijke, vrolijke mode die vrijwel niet veranderd is sinds de zestiende eeuw en nu nog steeds regelmatig wordt gedragen door Markenaren. Ik heb zoveel gezien, geleerd, ervaren en zelfs eeuwenoude stukken in mijn handen gehad en mogen onderzoeken.

Full of enthusiasm I will am when I find authentic costumes, traditional crafts and knitting abroad, But we have that too in the Netherlands, you have only to search for it. Crafts Council and teacher and specialist in crafts and costumes of Marken Margreet Beemsterboer had put together a long weekend in which a group of 12 students was immersed in the textile heritage of Marken. Colorful, cheerful fashion that changed hardly since the sixteenth century and is still regularly worn by the inhabitants of Marken. I have seen, learned, experienced so much and even hold ancient pieces in my hands and was allowed to investigate them.

Vrijdag startten we met een rondleiding over de tentoonstelling ‘De Hand van de Maakster‘ door de curator van het Zuiderzee Binnen Museum. Hij vertelde over de specifieke gebruiken, tradities en technieken waarmee de prachtige kledingstukken en accessoires waren gemaakt. Daarna kregen we les van Margreet over het maken van akertjes, handgeknoopte kraaltjes die in trosjes bij elkaar gebonden sieraden worden. Gezellig in de hal van het museum zaten we daar met daglicht van het koepeldak te werken. Soms kwam een toerist even kijken en menige oudere dame maakte een opmerking over onze ijver.

Friday we started with a tour of the exhibition “The Hand of the Maker” by the curator of the Zuiderzee Binnen Museum. He told us about the specific practices, traditions and techniques used to created the beautiful clothes and accessories. After that we had class by Margreet about making akertjes, knotted beads that are tied together in bunches and became jewelry. It was nice to work together in the hall of the museum, we were had daylight from the dome. Sometimes a tourist came to have a look and many older lady made a comment about our diligence.

Zaterdag hebben we eerst open zomen ‘op z’n Markens’ leren maken. Ik had niet gedacht dat ik het zou kunnen. Maar feitelijk tel je de draadjes af en markeer je heel precies de vouwlijnen, dus het is te doen. Als breier ligt dat tellen me wel, dus ik vond het leuk om te doen. Daarna gingen we naar een oudere dame die haar héle huis vol heeft hangen met bijzondere oude merklappen en kamers vol Markense kleding heeft. Ongelooflijk om daar te zijn. Ze weet er zo ongelooflijk veel van en vertelde met liefde en passie over haar verzamelde werk.

Saturday we first were taught how to make open seams the way it is done in Marken. I did not think I could learn it. But actually you count the threads and mark very precise the fold lines, so it’s doable. As a knitter I can do this counting well, so I thought it was really fun to do. Then we went to an elderly lady whose whole house is filled with old samplers and clothing of Marken. Incredible to be there. She knows so incredibly much and told with love and passion about her collected works.

Zondag begon met een les boezelbreitjes, wat niets met breien te maken heeft. Het is de manier waarop ze in Marken de kleurrijke bovenkant van het schort aan de onderkant bevestigen. Door de bovenkant te wisselen, geven ze een stemmingswisseling aan, bv diepe of minder diepe rouw. Er zijn veel manieren en het is leuk om te proberen. Ik bedacht al meteen leuke toepassingen voor gebreide dingen. Daarna op naar Marken, want daar draaide alles nu eenmaal om. In het Marker museum werden we ontvangen door een drietal rondleiders in authentieke klederdracht die met liefde vertelde over hun cultuur, de kleding die ze droegen en het museum. We mochten zelfs wat geborduurde banden kopen voor een prikkie! Kers op de taart van het bezoek aan Marken was het bezoek aan één van de bewoners die ons uitnodigde om mee te gaan naar zijn Markense huis vol textiel, tegeltjes, keramiek en alles wat hij het verzamelen waard vond. En dat was nogal wat…

Sunday began with a lesson boezelbreitjes, which has nothing to do with knitting. It’s the way the women of Marken attach the colorful top of the skirt to the bottom. By alternating the top, they indicate a mood change, for example deep or less deep mourning. There are many ways to do this and it is fun to try. I thought immediately of the coolest ways to use it for knitted projects. Then we went to Marken, because that was the subject of the weekend. In the Marker museum we were received by three guides in authentic costumes who told lovingly about their culture, the clothes they wore and the museum. We could even buy some embroidered pieces for next to nothing! Icing on the cake of the visit to Marken was a visit to one of the residents who invited us to go with him to his house full of textiles of Marken, tiles, ceramics and all he thought worth collecting. And that was quite a bit …

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Al met al een ongelooflijk bijzonder weekend dat ik voor geen geld had willen missen. Crafts Council had er werkelijk een inspirerend, leerzaam en gezellig weekend van gemaakt. Margreet Beemsterboer is een gewéldige docent en ik hoop nog een keer de kans te krijgen in haar klas aan te schuiven. Zo leuk, ik kan er verslaafd aan raken. 😉 Ik heb dus maar meteen haar twee digitale cursussen over Marken besteld, dat houdt me voorlopig wel van de straat!

Dank aan Crafts Council en Margreet Beemsterboer! En wees maar niet bang, breien blijft mijn passie en core business van The Dutch Knitters, maar het was wel een geweldig uitstapje!

All in all an incredibly special weekend that I would not have missed for the world. Crafts Council truly made it an inspiring, informative and fun weekend. Margreet Beemsterboer is a great teacher and I hope to have the chance to sit in her class again. Loved it so much, I could become addicted to. 😉 So I immediately ordered its two digital courses on Marken, that will keep me busy for a while!

Thanks to Crafts Council, and Beemsterboer Margreet! And do not worry, knitting will stay my passion and will remain core business of The Dutch Knitters!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Sandness bevindt zich het hoofdkwartier van Jamieson’s of Shetland, de enige echte wolfabriek in Shetland. Jan en ik bezochten de fabriek en natuurlijk ook de fabriekswinkel, die uitpuilt van de prachtige truien, spencers en vesten. Deze worden dan wel op de machine gebreid, maar er komt nog veel handwerk bij kijken. Een Letse werknemer was bezig met het in elkaar zetten van truien voor de Japanse markt. Tja, je zal als Letse maar vallen voor een stoere Shetlander…

In de fabriek staan de kaard-, spin- en twijnmachines te stampen. Gary liet ons zien hoe je in een aparte ruimte, groot genoeg voor een Utrechtse student, feloranje, blauwe en gele vezeltjes een prachtige subtiele kleur opleveren als ze maar lang en vaak genoeg in het kamertje ronddwarrelen. Ergens anders was een wever bezig met nauwgezette precisie stoffen te weven. Práchtig!

Na het bewonderen van een oldtimer (het laatste wat je daar verwacht…), nog éven in de winkel kijken dan maar, want Jan wist meteen al dat hij niet zonder lekker warm vest zou vertrekken!

In Sandness  the headquarters of Jamieson’s of Shetland are located, the only real Shetland wool factory. Jan and I visited the factory and of course the factory shop, which is stuffed with beautiful sweaters, spencers and cardigans. These are knitted on the machine, but there is still a lot of handwork involved. A Latvian worker was busy assembling sweaters for the Japanese market. Well, that is what happens when a Latvian fells in love with a tough man of Shetland…

In the factory the carding, spinning and twisting machines are pounding. Gary showed us how in a separate room, large enough for a student in Utrecht, bright orange, blue and yellow fibers produce a beautiful and subtle color as long as they often and long enough whirl around in the room. Elsewhere was weaving a weaver working with painstaking precision fabrics. Beautiful!

After admiring an oldtimer (last thing to expect there),  we returnd to the shop, because Jan already knew that he would not leave without a warm cardigan!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In een oud crofters house (keuterboerhuisje) aan de rand van Lerwick in Shetland vind je in het Bod of Gremista and Shetland Textile Working Museum een fantastiches collectie breiwerk waar iedere breier van smult. Brita, de Zweedse Shetlandse verwelkomde ons bij aankomst. Ik had haar verleden jaar tijdens Wool Week al leren kennen. Ze maakt twijnend breiwerk naar eigen ontwerp. Ook dit keer vond ik ook weer iets moois dat ik van haar kocht. Prachtige handschoenen van Shetlandse wol in natuurtinten, die we samen showden, hand in hand. Naast de geweldig leuke giftshop is op de begane grond aandacht voor weven, wol en spinnen. Meestal zit er een breister te breien, die je graag vertelt over haar werk. Op de eerste verdieping vind je twee ruimtes met vitrines met Fair Isle-breiwerk, kanten shawls en soms nog een wisselende tentoonstelling. Er is aandacht voor zowel oude breitradities als voor de moderne ontwerpers, zoals Hazel Tindall, Elizabeth Johnston (Handspun) en Wilma Malcolmson (The Shetland Designer). Ook de legendarische trui van Kathy Coull bij wie we op Fair Isle de nacht doorbrachten, was er te bewonderen. Mary Macgregor vulde er een laadje met de voorbeelden uit haar beroemde boek over Fair Isle-patronen. Jan, die de weken op Shetland vermomd als Derrick doorbracht, onderzoek ieder steekje nauwkeurig.

Brita nodigde mij uit om me aan te sluiten bij het spin- en breiavondje die week. Het was een zeer genoeglijke avond in dit schattige gebouwtje, omringd door het mooie breiwerk. Ik spon een schootje-vol gekamde wol weg op een antiek Shetland’s spinnenwieltje. Leuk om weer eens te doen! Het is inderdaad net als fietsen, eenmaal geleerd vergeet je het niet meer. Maar sommige anderen hadden er meer moeite mee en hadden de hulp van Elizabeth Johnston, Hazel Tindall of een andere meer ervaren spinner hard nodig. En ondertussen maakte een tekenaar een prachtig portret van Sue. Na een lekker kopje sterke Schotse thee met de door mij meegenomen stroopwafels reed ik met mijn auto door nachtelijke Shetland terug naar huis in Scalloway.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

An old crofters house on the outskirts of Lerwick in Shetland, theBod of Gremista and Shetland Textile Working Museum, contains a fantastic collection of knitting that every knitter will love. Brita, the Swedish Shetlander welcomed us at our arrival. I had already met her last year during Wool Week. She makes twined knitwear of your own design. This time I again found something beautiful that I bought from her. Wonderful gloves of Shetland wool in natural shades. We showed them off together, hand in hand. Besides the awesome cute gift shopyou find information on weaving, wool and spinning on the ground floor. Most of the times there is a knitter present that loves to tell you about her work. On the first floor there are two rooms with displays of Fair Isle knitwear, lace shawls and sometimes a changing exhibition. The legendary sweater Kathy Coull on Fair Isle with whom we spent the night, was there to admire. Attention is paid to both old knitting traditions as to for modern designers such as Hazel Tindall, Elizabeth Johnston (Handspun) and Wilma Matelson (The Shetland Designer). The legendary sweater Kathy Coull on Fair Isle with whom we spent the night, there was to admire. Mary Macgregor filled a drawer with samplers that she used in her famous book with Fair Isle knitting patterns. Jan, who weeks Shetland disguised as Derrick spent, research each stitch exactly.

Brita invited me to join in for a spinning and knitting night that week. It was a very pleasant evening in this lovely building, surrounded by the beautiful knitwear. I spun a handfull of combed wool on an antique spinning wheel from Shetland. Fun to do once again! Indeed, it is like riding a bicycle, once learned you ill never forget how to do it. But some others had more difficulty and needed the assistance of Elizabeth Johnston, Hazel Tindall or another more experienced spinner badly. Meanwhile an artist made a beautiful portrait of Sue. After having a cup of strong Scottish tea with a stroopwafel (Dutch sirup cookie) that I brought, I left for a drive in my car back home to Scalloway.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Als je Fair Isle breiwerk serieus neemt, móet je echt naar Fair Isle om je daar op de plaats waar dit alles is ontstaan, te verdiepen in de techniek en de prachtige oude breiwerken in het museum te bekijken. Anne Sinclair, de curator van het Waterston Memorial Museum, ontving ons in het prachtige kleine oude museumgebouwtje, dat we bijna vanuit onze kamer in de B&B konden zien. Ze vertelde veel over het breiwerk, de tradities, de relatie met Nederland en over het eiland en de mensen die er wonen. Helaas mocht ik wél foto’s maken voor mijn eigen onderzoek, maar ze niet openbaar maken. Je zal er zelf naar toe moeten om al het moois te zien.

Wat ik wel mag laten zien is het fotoverslag van het Fair Isle-mutsenproject uit 2011. De breiers van Fair Isle breiden toen stapels mutsen voor de ruilhandel met de zeelui op de grote Noorse boten die Fair Isle aandeden. Net zoals ze dat vroeger deden. De opbrengst ging naar het museum, zodat er een uitbouw kan worden gerealiseerd.

If you take Fair Isle knitting seriously, you really have to go to Fair Isle, as this is the place where it was started and where you can dive into the technology and to see the beautiful old knitting works in the museum. Anne Sinclair, the curator of the Waterston Memorial Museum, welcomed us in the wonderful little old museum building, that we could almost see from our room at the B&B. She told a lot about knitting, the traditions, the relationship with the Netherlands and about the island and its inhabitants. Unfortunately, I could indeed take pictures for my own research, but they may not be uses publicly. You will have to go there yourself to see all the beautiful knitwear.

What can I do show is the photo report of the Fair Isle Cap project in 2011. The Fair Isle knitters knitted lots of caps for bartering with the sailors on the great Norwegian boats that went to Fair Isle. Just like they used to do that in the old day. The proceeds went to the museum, so that an extension can be build.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Fair Isle, het eilandje dat zo’n 60 km onder het grootste eiland Mainland van Shetland ligt, heeft z’n naam gegeven aan de techniek Fair Isle. Dit is de plaats waar de techniek Fair Ilse is ontstaan en dus natuurlijk wilden Jan en ik daar naar toe. En reken maar dat dat een heel avontuur werd! Vliegen leek me veel leuker dan de boot, dus namen we een retourtje vanaf Tingwall Airport. Een piepklein vliegtuigje voor maar vier tot zes passagiers bracht ons in een half uurtje naar het prachtige Fair Isle, waar onze nieuwe hospita Kathy ons opwachtte. Toen ik het eerste Fair Isle breiseltje in haar auto ontwaarde, voelde ik me al thuis. Katherine, één van onze huisgenoten, was aangenaam verrast te vernemen dat ik de schrijver ben van Lekker Warm!, het boek dat op haar verlanglijstje stond. Ze had zich twijnend breien al eigen gemaakt en liet met trots haar handschoenen zien. Ze kon ook prachtig weven, dus één van haar dekentjes ging mee naar Nederland, net al een zak met échte Fair Isle-garens van de lokale schaapjes, geproduceerd door Kathy.

Het eilandje telde op dat moment precies 57 inwoners, dus wie er iemand anders opbelt, noem gewoon alleen de voornaam. Slechts een paar huisjes, één of twee kerkjes, een begraafplaatsje, een vogelobservatiepost en prachtige vuurtorens, dat is het wel. We maakten er een paar prachtige wandelingen over de kliffen. Zon, zee, wind, overal cockleschelpen en waar je ook kijkt, zie je kijkt schapen en zeevogels. Wat is er het prachtig mooi!

Maar het weer in Shetland kan ieder moment omslaan, dus was het even onzeker of we minstens één extra nacht op Fair Isle moesten blijven. Gelukkig durfde één van de piloten zijn vliegtuigje tussen de buien door naar het eiland te vliegen om vier van ons naar het Mainland te vliegen. In afwachting van de vlucht heeft Jan leren breien op dit bijzondere plekje. Tijdens de vlucht zagen we walvissen en konden we het kasteel en ons huis zien in Scalloway.

Binnenkort meer over het Fair Isle-breiwerk!

Fair Isle, the island which lies about 60 km below the main island of Mainland Shetland, has given its name to the Fair Isle technique. This is where the technique Fair Ilse originated, so of course Jan and I wanted to go there. And you bet that it was quite an adventure! Flying seemed much nicer than the boat to me, so we took a round trip from Tingwall Airport. A tiny plane for only four to six passengers took us in about half an hour to gorgeous Fair Isle, where our new landlady Kathy was waiting for us. When I saw the first Fair Isle breiseltje in her car, I already felt at home. Katherine, one of the other guests, was pleasantly surprised to learn that I am the author of So Warm!, the book that was on her wish list. She had tried twined knitting already and proudly showed show me her gloves. She is also good at weaving, so one of her blankets went with us to the Netherlands, as did a bag of real Fair Isle yarns from local sheep, procuded by Kathy. 

The island has exactly 57 inhabitants when we were there, so is someone makes that call to another inhabitant, he/she just say only the first name. Just a few little houses, one or two churches, a burial place, a bird observatory and beautiful lighthouses, that’s about it. We made some beautiful walks on the cliffs. Sun, sea, wind, cockle shells and everywhere you look you see sheep and seabirds. It is so extremely beautiful!

The weather in Shetland can change very quickly, so it was uncertain whether we would have to spend at least one extra night on Fair Isle. Luckily, one of the pilots dared to fly his plane between showers to fly four of us to the Mainland. Jan learned to knit in this special place, awaiting the flight. During the flight we saw whales and we could also spot the castle and our house in Scalloway.

Soon more about the Fair Isle knitting!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hazel Tindall tipte me om tijdens mijn verblijf in Shetland vooral naar de Cunningburgh Show te gaan. Ik verwachtte een gebouwtje met wat tafeltjes met breiwerk, maar dat was het dus niet. Het bleek een enorm terrein vol dieren, zoals schapen, kippen en ponies, taarten, groentes, bloemen, standjes met informatie over landelijke onderwerpen en breiwerk te zijn. Alles werd grondig onderzocht door de juryleden en gekeurd aan het begin van de dag. Aan het eind prijkte menig schaap, courgette, krentencake of breiwerk met een prijslint.

Alle schapenrassen in Shetland waren aanwezig, sommige met een geel of oranje kleurspoelinkje. Dit was niet gedaan om aan de laatste schapenmode te voldoen, maar om de kwaliteit van de wol beter zichtbaar te maken.

In een apart gebouw was het breiwerk tentoongesteld. Jamieson’s and Smith had de garens geleverd in een kleurenpalet waar iedere breier het mee moest doen. Het leuke is dat, ondanks dat iedere breier met dezelfde kleuren moet werken, zij toch steeds tot heel verschillend resultaten komen. Er waren ook prachtige kanten shawls en ander breiwerk. Wat een creativiteit van de Shetlandse breiers!

Jan zag een paar mooie mitaines die de eerste prijs hadden wonnen. Niet alle breiwerk was te koop, maar deze wel. Wat een gelukkie!

Hazel Tindall tipped me to go to the Cunningburgh Show going during my stay in Shetland. I was expecting a small building with a few tables with knitting, but it was not at all like that. It turned out to be a big terrain full of animals such as sheep, chickens and ponies, cakes, vegetables, flowers, stands with information on rural issues and knitting. Everything was thoroughly examined by the judges and judged at the start of the day. At the end adorned many a sheep, zucchini, raisins cake or knitting a prize ribbon.

All breeds of sheep in Shetland were present, some with yellow or orange coloured fur. This was not done in order to meet the last sheep fashion, but in order to better visualize the quality of the wool.

In a separate building the knitwear was exhibited. Jamieson’s and Smith supplied the yarn in a color palette where every knitter had to work with. The nice thing is that even though every knitter had to work with the same colour, yet they still come to very different looking results. There were also beautiful lace shawls and other garments. The Shetland knitters had been so creative!

Jan saw some pretty mitts which had won the first prize. Not all knitting was for sale, but it does. He was so lucky!

Oeps, ik ben verslaafd aan mijn Fair Isle-experiment…

Oops, I’m addicted to my Fair Isle experiment…

Drie dagen later/three days later

In een van de Franse tijdschriften waarover ik mijn vorige blog vertelde, stond nog wat opmerkelijks. Een nieuwe betekenis van de term ‘breiboek’. Niet inhoudelijk, maar wel als kaft voor de boeken in je boekenkast. Nou, voorlopig ben ik nog wel even bezig als ik voor al mijn boeken een jasje wil breien!

In one of the French magazines that I told about my previous blog, I found another remarkable article. A new meaning of the term “knitting book”. Not substantive, but as cover for the books on your bookshelf. Well, I will be busy for a while if want to knit a jacket for all my books.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Tijdens Le Lot et la Laine zag ik een paar prachtig mooie shawls, waarvan ik er een paar heb gefotografeerd. Het bleek te gaan om een knitalong, oftewel de SKAL, een samenbreiproject geleid door Ambre Nid de Vigogne.

On Le Lot et la Laine I saw some awesome shawls. Some of them I have photographed. It appeared to be the design for the knit along, called the SKAL, a project led by Ambre Nid de Vigogne.

Breiers zijn blijkbaar een altruïstisch volkje (de meesten dan :-)), want ze zijn meestal wel bereid om de naalden te pakken voor een goed doel. Mutsen voor Indiase babies, gebreide kippenjurken tegen het pikken van de veren, penguintruitjes tegen olie, minimutsjes voor fruitdrankjes voor ouderen etc. Ook op Le Lot et la Laine werd aan goede-doelen-breien gedaan. Op de stand van Amis sans Frontières lagen prachtige pakketten met gebreide spullen die vrouwen die net moeder zijn geworden, prima kunnen gebruiken. Met liefde gemaakt en met plezier cadeau gedaan aan wie dat nodig heeft.

Knitters apparently are altruistic folks (at least most of them :-)), because they are usually prepared to grab the needles for a good cause. Hats for Indian babies, knitted dresses for chickens preventing pecking the feathers, penguin sweaters to keep away oil, mini caps for fruit drinks to support the elderly etc. Also at Le Lot et la Laine was made of good targets-knit. At the stand of Amis sans Frontières were wonderful packages with knitted stuff that women who have just become mothers, need. Made with love they make a nice gift when they are given to those who need it.

Website Amis sans Frontières

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wie neemt er nog de moeite een oude trui uit te halen voor de wol? In de Baltische staten is dat heel gebruikelijk en worden de bolletjes uitgehaalde wol in tweedehands winkeltjes verkocht. Maar daar is de economische situatie dan ook een stuk minder rooskleurig dan die van Nederland. Het vergelijken van het minimum loon geeft daar een goed beeld van. Enorme verschillen, maar helaas weerspiegelt dat niet het prijspeil in bv de supermarkt, die maar iets goedkoper is dan bij ons. Dan loont het best wel om oud breiwerk te recyclen. De medewerkers van tweedehands winkeltjes maken er stevige ovale bolletjes van die je voor een prikkie mee kan nemen. Overigens is ook de nieuwe wol niet duur, voor de wollen garens die geschikt zijn om wanten mee te breien betaal je tussen de 1,80 en 2,50 per 100 gram. Maar Adele, de lokale wolwinkel verderop in ‘onze’ straat Gertrudes Iela, verkoopt nog veel meer.

Who still takes the trouble to rip an old sweater for the wool? In the Baltic countries this is very common, and the bolls of ripped yar are sold in second hand shops. But the economic situation is also a lot less flourishing than that of the Netherlands. Comparing the minimum wage makes that clear. Huge differences, but unfortunately that does not reflect the price level, for example in supermarkets, which are slightly cheaper than ours. Then it is worthwhile to recycle old knitwear. The employees of second hand shops  make solid oval balls that you can buy for next to nothing. By the way, also the new wool is not expensive, for the woollen yarns which are suitable to knit the gloves, you pay between 1.80 and 2.50 per 100 gram. But Adele, the local yarn shop in ‘our’ street Gertrudes Iela sells a lot more.

Breivriendin Carolien keek een beetje verbaasd op toen ze podcast 41 van Sjomajlin bekeek en  bleek dat het uitvoerige verhaal over een of ander breiboek over een Zweedse techniek mijn boek Lekker Warm! bleek te zijn. Start de video op ongeveer 28 minuten om direct bij het fragment uit te komen.

Ja ja, ik ben nog lang niet klaar met jullie vertellen over de avonturen in Letland hoor, blogjes volgen!

Knittingfriend Carolien was a little surprised when she watched podcast 41 made by Sjomajlin and found out that the detailed story about some knitting book about a Swedish technique turned out to be my book So Warm! Start the video at about 28 minutes to arrive at the fragment directly.

Yeah, I’m still not ready to tell you all about the adventures in Latvia, blogs will follow soon!