Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Eigenlijk is het weer te mooi om te bloggen, maar ik wil toch even pronken met mijn nieuwe wimpel, hier geshowed op een iets te klein koppie. Het patroon komt uit Knitting in America, maar ik het ‘m ietsje langer gemaakt.

Ook het schattige hemdje uit Lace Style vordert lekker. De 50% zijde / 50% merinowol van Verhijde Zijde is er erg geschikt voor. De kleur maakt dat het er echt ondergoed-achtig uitziet.

De Sampler CM is aan z’n 6de patroontje toe. Er zijn nu al bijna 850 breiers lid van deze groep! Knitting in Japan voldoet volgens de vele enthousiaste reacties echt aan een behoefte. Vanmorgen, twee dagen na de start, meldde zich al de 500ste breier aan. Er wordt druk gepost en links toegevoegd, dus het wordt wel wat met deze groep.

Om altijd iets om handen te hebben, heb ik besloten een lekker moeilijke shawl op te zetten met flinterdun garen op pennen 1,5 mm. Het is de kruising tussen een driehoekige en rechthoekige omslagdoek uit Gathering of Lace geworden. Het streven is om ‘m tegen de winter af te hebben, dus jullie horen hier nog meer over in de loop der tijd. Waarschijnlijk ook veel gezeur over de dunheid van het garen en de ingewikkeldheid van het patroon, ik zal proberen me in te houden…….

En terwijl het zonnetje lekker scheen schilderde man Jan in de tuin verder een zijn zesde icoon. Binnenkort zijn er een paar van zijn iconen te bewonderen in de Nicolaikerk in Utrecht.

Well, it is too nice weather to blog right now, but I want to show off my new wimple, here showed on a bit too small head. The pattern can be found in Knitting in America, but I made it a little longer.

The cute shirt is from Lace Style and I knitted almost both back parts. The 50% silk / 50% merino wool from Verhijde Zijde is very nice for it. The color emphizeses the fact that is designed like a piece of underwear.

The Sampler CM just had his sixth pattern uploaded. There are almost 850 knitters member of this group! Knitting in Japan is filling a cap too, many enthousiastic knitters let me know. This morning, two days after the start, the 500th knitter became a member. There is a lot of posting and a lot of links are being added, so I’m sure this will be a great success.

To have to knit something for the coming months I decided to take a very difficult pattern for a shawl and to knit it with super thin yarn and needles of 1,5 mm. It is a triagle mixed with a rectangle shawl from Gathering of Lace. I hope to finish it this winter, so I will keep you updated on the progress. Probably a lot of nagging about the thinness of the yarn and the complixity of the pattern too, but I promise to try to minimize that…….

And while the sun is shining husband Jan paints his sixth icon in the garden zesde icoon. Soon a few of his icons will be in the Nicolaikerk in Utrecht for an exposition.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vandaag vielen er drie prachtige Japanse breiboeken bij mij in de bus. Twee over traditionele truien (Aran- en Guersey-truien). Het derde boek bevat uitleg in foto’s en tekeningen van 120 symbolen die in de patronen gebruikt worden. En ik had er al drie…….

Gelukkig zijn Japanse breiboeken doorspekt met duidelijk foto’s en tekeningen, maar moeilijk blijft het wel om de patronen eruit na te breien. Dat bracht mij op het volgende idee: http://groups.yahoo.com/group/knittinginjapan

En jullie zijn allemaal uitgenodigd om mee te doen!

update 26-04-2007 – 22.45 uur: inmiddels hebben zich al 250 breiers aangemeld!

Today three wonderful Japanese knitting books fell in my postbox. Two about traditional sweaters (Aran- and Guersey-sweaters). The third book contains information in photos and drawings about 120 symbols used in the patterns. And I already owned three wonderful Japanese books……..

Fortunately Japanese knitting books are full of clear photos and drawings, but it still is difficult to knit from them. That gave me the following idea: http://groups.yahoo.com/group/knittinginjapan

And you are all invited to join in!

update 26-04-2007 – 22.45 uur: 250 knitters are approved to be member of the group!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Deze week nam Mariel, de vrolijke Mexicaanse, weer contact met mij op. Ik had enige tijd geleden haar verteld over de ansichtkaarten die ik verzamel ivm GraveYart. Ze heeft die informatie en wat afbeeldingen opgenomen in het boekwerk dat ze schreef over ansichtkaarten voor haar promotie. Tot mijn verbazing vertelde Mariel me direct dat ze sinds kort ook breit, een prima manier om de spanningen van het promoveren weg te werken.
Het gesprek herinnerde me aan de stapel prachtige, grappige en bijzondere ansichtkaarten over breien die ik nog in de kast heb liggen.

Oude ansichtkaarten geven een beeld van het alledaagse leven van toen en nu. Vroeger was het blijkbaar heel gewoon familie en vrienden te verrassen met een afbeelding van klederdrachten en breiende vrouwen en meisjes. Zelfs het kleine prinsesje Marijke (Christina) was al breiend als ansicht te versturen. En een liefdesverklaAring ontving je met rode wangetjes op het moment dat de breiende chaperone even indutte…….

Nu zien de ansichtkaarten er wat strakker uit, maar het principe blijft hetzelfde. Het is een uiting van dat wat in de maatschappij leeft. En breien is hót, of in ieder geval een nieuwe uitdaging!

This week I got a phonecall from Mariel, the funny and cheerful Mexican lady. Some time ago I had told her about the postcards I had collected for GraveYart. She used the information and some images for her book about postcards she wrote for her promotion. To my surprise she told me that she knits too, a wonderful way to releave stress from the busy promotion period.
The conversation reminded me that I have a pile of wonderful, funny and very special postcards about knitting in my collection.

Old postcards show us an image of daily life in the past and nowadays. In the past it was common use to sent postcards with images of costums and knitting women and girls to family and friends. Even our little princes Marijke (lateron she changed her name in Christina) you could send as a postcard. And a love message (on the card with the old spelling of ‘liefdesverklaAring’ you got while your cheeks turned red when your knitting chaperonne fell asleep…….

Now the postcards look more grafical, but the idea stayes the same. It is still a sign of what happens in society. And knitting is hót, or at least ‘een nieuwe uitdaging’ (a new challenge)!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Op 19 oktober 1994 trouwden Jan en ik in het stadhuis in Utrecht. Mijn toen al niet al te jeugdige ‘bruidsmeisje’ Wil had mijn prachtige zwarte bruidsjurk gemaakt, net als ze destijds voor haar hartsvriendin Greetje (mijn schoonmoeder) had gedaan. Het was een ontwerp van Jan en mij samen, gemaakt van geborduurde zijde met een zijden voile bovenjurk erover om het geheel wat dromeriger te maken. Greetje naaide er een schattig tasje bij. Tante Jans, kapster van beroep, had diverse keren geoefend om mijn haar in een knot te krijgen. Alles zakte er weer uit doordat mijn haar zo glad was. De Fara Diba-knot had dus als basis een stevig haarelastiek en stond zo strak van de lak dat een haarstuk overbodig was. Een bruid zonder hoed, want de lessen bij oud-SOL-docent Harry Scheltens, de hoedenmaker van Beatrix, zouden pas een paar maanden later starten nadat we hem bij de VPRO zagen en zo terug vonden. Jan, Greetje en ik deden 6 cursussen lang mee en hebben daar een kast vol hoeden en veel herinneringen aan een geweldig mens en hoedenmaker aan overgehouden. Harry ligt sinds verleden jaar begraven op Zorgvlied.

Ook geen gebreide shawl om mijn schouders, want tussen 1990 en pakweg 2000 had ik tijdelijk de breipennen aan de wilgen gehangen en me volledig op ICT geworpen. Dat maakte ik gisterenavond goed door mijn bruidsshawl naar een patroon van Sarah Dallas voor de eerste keer te dragen. Man Jan wilde beslist onze huwelijksdag een feestelijk tintje geven en verrastte me met een diner met onze familie en beste vrienden in de Nonnerie in Maarssen (en een prachtige gouden ketting waar ik als een kind zo blij mee ben!). Zelfs mijn lieve bijna 89-jarige vader en Mart op krukken waren er!

De afmetingen van de shawl zijn wat aangepast, ik houd van lekker groot en warm. En natuurlijk is het materiaal KidSilk Haze van Rowan in een subtiele parelmoer-tint.

On October 19th 1994 Jan and I married in the townhall in Utrecht. My even then not very young ‘bridesmaid’ Wil had made my wonderful black wedding gown, like she did for her best friend Greetje (my mother in law) years before. It was a design of Jan and me, made of embroidered silk with a dress on top made of silk voile to give it a more dreamy look. Aunt  Jans, a professional hairdresser, had practised several times to get my hair in a knot. But my hair was so smooth that it fell over my shoulders on every attempt. So the Fara Diba-knot had a strong elastic as a basis and was strengthened with a lot of hairspray, so even the hairpiece was not neccesary. No hat, as it took some months to find our old teacher Harry Scheltens, the hatmaker of our queen Beatrix. We saw him om television and finally found back our teacher we met years before on the school to become a teacher. Jan, Greetje and I did six courses hatmaking and ended up with closets full of hats and with a lot of memories on a very special men and hatmakerlang. Harry is buried last year on Zorgvlied.

You don’t see a knitted item on the wedding picture, as between 1990 and about 2000 I was only busy with ICT and didn’t knit at all. But yersterday night I wore my wedding shawl for the first time, it’s a pattern of Sarah Dallas. Husband Jan insisted that he wanted to do something memorable for your weddingday and surprised me with a dinner with our family and best friends in the Nonnerie in Maarssen (and with a wonderful golden necklace which made me so happy!). Even my beloved almost 89 year old father and Mart on crutches were there!

The dimensions of the shawl I adjusted a bit, I like my knittings to be big and warm. And of course the material is KidSilk Haze from Rowan in a subtile mother of pearl color.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een hartelijk welkom kregen man Jan en ik toen we onverwachts opdoken bij Wolboerderij Blij Bezuiden in Koewacht (Zeeland).
Janny, de eigenares van de schapen en het wolwinkeltje zette ons na de rondleiding over het terrein meteen aan de koffie en chocolaatjes. De Merino– en Romney-schapen zijn bijzonder vriendelijk en makkelijk te benaderen omdat ze zoveel met mensen omgaan. Een overheerlijk emmertje voer hielp ook de wat verlegener schaapjes ook over de streep. En ze demonstreerden ons hoeveel schapenkoppen er in één emmertje voer passen.

Janny heeft haar winkeltje nog niet zo lang, maar wordt alsmaar bekender onder breiers en spinners omdat ze veel aan allerlei activiteiten doet, waardoor ze regelmatig de publiciteit haalt. Zo heeft ze in januari een spinweekend georganiseerd met medewerking van Dineke en Marianne van De Spinners. Een groot succes. En iedere maand is er een gezellige brei-avond. Misschien moet ik volgende keer ook maar eens de moeite nemen naar Zeeland te rijden om zo’n gezellige activiteit mee te maken.

Wolboerderij Blij Bezuiden
Het zand 61
4576 CB  Koewacht
Tel. 0114 361402
Openingstijd: vrijdag van 10.00 tm 18.00 uur

Such a nice welcome husband Jan and I got when we unexpectedly went to woolfarm Blij Bezuiden in Koewacht (Zeeland).
Janny, the owner of the sheep and the woolshop served us coffee with chocolats after showing us the farm and lifestock. The Merino– and Romney-sheep are very friendly and easy to approach because the are around people so much. A bucket full of delicious sheepfood helped even the shy sheep to come to us. And demonstrated us how many sheephead fit into one bucket of food.

Janny started her shop only a few years ago, but is getting wellknown to knitters and spinners quickly as she organized fun activities and gets a lot of publicity. In January she organised a spin week end in coorporation with Dineke and Marianne from De Spinners. A big success. And every month there is a nice knitting night to join. Maybe I should consider going to Zeeland to join one of the activities myself.

Wolboerderij Blij Bezuiden
Het zand 61
4576 CB
Koewacht
Tel. 0114 361402
Opened: Friday from 10.00 until 18.00 h.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het Paasweekend was rustig dus veel tijd om te breien. Diverse WIPs (Work in Progress) werden dus maar even omgezet in FPs (Finished Projects).

Verleden week moesten de kniertjes voor schoonzus Henriëtte al af want ze was jarig. Gelukkig vielen ze enorm in de smaak en pasten ze precies. Leuk dat je als breier zulke persoonlijke cadeautjes kan maken.

De Suri-omslagdoek breide zo lekker weg dat hij nu alweer af is, haast jammer, het was zo’n fijn werkje. Anti vond ‘m ook in ongeblockte toestand al lekker als poezendekentje.
Het Kiri-patroon is veel beter dan de Birch van Rowan. Doordat je in de nek start weet je zeker dat je altijd uitkomt met je garen en het model wordt er ook beter van vorm en mooier door. En lekker warm en superzacht dat ‘ie is!

De Hundertwasser-sokken hadden alleen nog een neusje nodig. Toch maar de French Toe uit Nancy Bush‘s boek Vintage Socks geprobeerd, hoewel ik het wel wat vreemd vond, een teen met drie naden. Maar tot mijn verbazing staat het juist heel mooi en is de neus zo ronder dan onze Hollandse platte neus. Het zit heel fijn. Man Jan vindt de sokken veel te kleurig, hij draagt liever bruin en donkerblauw, maar ik vind ze wel lekker vrolijk. Echte Paas-sokken?

Wat nog niet af is, maar dat duurt vast niet lang meer, is de Wimple uit Knitting in America. In Oh Lekker-mohair wordt ‘ie heel mooi. Ik moet wel iets verzinnen voor het omkrullende randje, misschien een romantisch fluwelen bandje aan de binnenkant. Maar dat zien we dan wel weer…….

The Easter week end was quiet so lot’s of time to knit. So several WIPs (Work in Progress) became FPs (Finished Projects).

Last week de kniertjes for sister in law Henriëtte needed to be finished as she had had birthday and it was my gift for her. To my relief she loved them and they fitted fine. It is such a nice feeling to be able to make such personal gifts as a knitter.

The Suri-shawl knitted fast so it is already finished too. It is almost a pity, it was so nice to knit it. Anti liked it even before the blocking as a cat blanket.
The  Kiri-patroon is so much better that the Birch of Rowan (designer Sharon Miller). As you start it in the back of the neck you are always sure you have enough yarn to finish the project and the model is better formed which makes it more beautifil and nicer to wear. And it is so warm, fluffy and soft!

The Hundertwasser-socks only needed a nose. I was in doubt, but decided to try out the French Toe from Nancy Bush‘s book Vintage Socks, even though I thought it to be weird that it existed from three parts. But to my surprise it looks wonderful and is even rounder and better fitting than the flat nose we knit in the Netherlands most of the time. It wears very well. Husband Jan thinks the socks are too colorful, he prefers brown and dark blue, but I think they are lovely colored. Real Easter socks?

Not yet finished but knitted in high tempo, is the Wimple from Knitting in America. In Oh Lekker-mohair wordt ‘ie heel mooi. Ik moet wel iets verzinnen voor het omkrullende randje, misschien een romantisch fluwelen bandje aan de binnenkant. Maar dat zien we dan wel weer…….

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het was 1981, ik was 19 en startte met mijn opleiding tot docent Textiele Werkvormen. Het was een geweldige tijd, alles en iedereen breide, haakte en spon dat het een lieve lust was. Inspiratie en patronen haalde je uit Handwerken en Ariadne. In mei van dat jaar stond de Delftsblauwe tegeltjes-trui van Nancy Marchant in de Ariadne en ik was er wég van! Nancy was mijn grote breiheldin, wat ontwierp ze toch hippe truien……

Afgelopen maandag breide ik gezellig een avondje mee bij SnB Amsterdam. Natuurlijk was Nancy daar ook. We kennen elkaar nu een al beetje, mijn breiheldin en ik. Na pakweg 35 succesvolle ontwerpen en artikelen in Ariadne wierp ze zich op de Patent-steek, maar dan even anders. In de winter van 1992/1993 schreef ze er al over in Vogue Knitting en in 1995 werd haar patentsteek-artikel zelfs aangekondigd op de omslag van Interweave Knits Spring. Ook stond er een prachtige door haar ontworpen wrap in Wrap Style en leverde ze regelmatig patronen voor onder meer Threads.
Vanzelfsprekend vroeg ik haar voor de SnB-Dag 2006 om workshops en lezingen hierover te geven, al was het alleen maar omdat ik die graag ook zelf wilde volgen. Helaas werd ik halverwege weggebeld , maar gelukkig was Nancy bereid om mijn gebrekkige kennis over deze interessante steek maandagavond stevig bij te spijkeren. Hopelijk komt er meer uit dat het rare blauw-groene friemelwerkje.

Dank je wel, Koningin van de Patentsteek (en Delftsblauwe tegeltjes-truien)!

It was 1981, I was 19 and started my education to become a teacher Textiele Werkvormen (Crafts). It was a wonderful era, everybody knitted, crocheted and spun like crazy. Inspiration and patterns we got from the magazines Handwerken and Ariadne. In May 1981 Nancy  Marchant designed the Delftsblue tiles-sweater in Ariadne and I thought it was the hottest piece of knitwear ever. Nancy was my big knitting herion, she made such groovy stuff……

Last Monday night I knitted an evening with SnB Amsterdam. Of course Nancy was there. We know each other a bit now, my knitting herion and I. After 35 successful designs and articles in Ariadne she found a new technique to explore thouroughly: the Brioche-stitch, but with a twist. In winter 1992/1993 she wrote about it iin Vogue Knitting and in 1995 her Brioche stitch article was even pronounced on the cover of Interweave Knits Spring. Also there was a wonderful design for a wrap in Wrap Style and she designed several patterns for Threads and lots of other knitting magazines.
Of course I asked her for the SnB-Dag 2006 to do some workshops and readings about the Brioche stitch, also because I wanted to attend them myself. But unfortunately I was called away half way. It was so nice that Nancy wanted to explain the possibilities of the interesting stitch Monday night. Hopefully I will manage to make more out of it then the strange blue-green egg cozy I made for now.

Thanks, Queen of Brioche (and Delftsblue tiles-sweaters)!

Er zijn weekends dat ik mijn breimaatjes meer zie dan mijn eigen man Jan en dit was er weer zo’n weekend. En het was het waard. Zaterdag vierde we onder het genot van een kopje koffie, ‘n eitje en een breitje het 12,5-jarig Schapekop-jubileum mee met Gretha in Nieuwpoort. We zijn er dan ook niet vertrokken zonder iets te kopen. De achterbak van de auto zat (weer) vol met tasjes. Ook tasjes met zijde en mohair die we in de Distel in Oudewater scoorden, 3 eurootjes voor een bolletje van 25 gram zuivere zijde in schitterende kleuren is natuurlijk niet veel en na ons bezoek was de etalage dan ook helemaal zo goed als leeg.

Zondag gingen we al om half 7 op pad, richting Keulen, waar de Fachmesse Hobby & Handarbeiten werd gehouden. We hebben onze ogen uitgekeken en ons helemaal verlekkerd aan de nieuwe garen en breitools. Vooral de sokkengarens van Kaffe Fassett van Regia en de Hundertwasser van Opal waren prachtig. De show van Opal was wel wat merkwaardig en wie wil er dood gevonden worden in een gebreide broek of mantelpakje van de Hundertwasser waar ik nu sokken van brei? Of in de restjesjurk van plastic fluf?
Mooi spul was er zeker ook. De klapper waren de prachtige zijdes, zijdemengingen en andere natuurlijke garens van Hasegawa, een Japans bedrijf. En Kauni uit Denemarken. En ons oude vertrouwde Clover die ons gul ieder twee paar breinaalden schonk. Elders krijgen we de Sabrina, wie had kunnen denken dat dit tijdschriftje nog eens bij mij binnen zou komen, maar goed, het was gratis hè, net als de tasjes garen om uit te testen waar we als kinderen zo blij mee weg liepen! 😉 Helaas geen minibolletjes Opal dit jaar. Toch wel het leukste van zo’n beurs, gratis spullen scoren.
Miriam en Frans Tegels leidden het schnellstricken weer. Ik breide net als in Parijs 132 steken. Om 17.00 uur richting huis, een heerlijke foute maaltijd van kibbeling, patat en sperziebonen bij de Campanile in Zevenaar en om 20.00 uur alweer thuis. En om 22.00 uur op bed…… volledig uitgeteld……

Zalig in de tuin gebreid met wat kenissen met koffie verkeerd, chocolaatjes, broodjes met eikenhoutsplinters (Mont d’Or-kaas dus) en sapjes. Ik moest ze ook wel paaien met lekkers, want we breiden de Grolsche Wanten na en dat viel af en toe niet mee. Vanavond zie ik ze alweer…… om 19.00 uur verzamelen voor een avondje breien met Stitch ‘n Bitch Amsterdam waarbij Nancy Marchant ons de Brioche steek zal uitleggen: de Patentsteek.

There are week ends that I see my knittingmates more than I see my husband Jan and this was such a weekend. And it was worth is. Saterday we celebrated Gretha’s 12,5 jubileum at the Schapekop in Nieuwpoort with coffee, easter eggs and some knitting.  We didn’t leave the shop buying nothing. The trunk of car was stuffed with bags. Also bags containing silk and mohair that we bought at the Distel in Oudewater, 3 euro for a ball of 25 gram pure silk in wonderful bright colors is of course not too much, so when we left the shop-window was almost empty.

Sunday we left at 6.30 in the morning for Köln, where we attended the Fachmesse Hobby & Handarbeiten. We have seen so many wonderful things, all the new hits in the knitting world, yarn, needles, tools etc. Especially the socks yarn of Kaffe Fassett (Regia) and the Hundertwasser (Opal) were wonderful. The show presented by Opal was a little perculiar, and who wants to wear a knitted pants or ladies suit made of the Hundertwasser yarn which I use now to knit socks from? Or a dress made of odd balls plastic fluf?
Beautiful stuff was there also. My favorite were the wonderful silk, silk mixes and other natural yarns of Hasegawa, a Japanese company. And Kauni from Denemark. And our wellknown Clover. Generously they gave us all two pairs of free needles. From another company we got the Sabrina, not the most exiting magazine, but well, it was free, just like the little plastic bags with yarn to testknit which made us very happy too. (the Dutch love to get things for free) 😉 But no mini balls of Opal, sorry Hil, who almost could not control herself to steal them from the walls of the stand. Eventually that is the nicest aspect of going to tradeshows, getting stuff you would never ever buy yourself for free.
Miriam ann Frans Tegels led the speedknitting again. I knitted the same amount as in Paris, 132 stitches. At 17.00 h we left to go home, eat a wonderful but very unhealhty meal of fried fish, chips and beans at the Campanile in Zevenaar and at 20.00 h we were home. And at 22.00 h I went to bed….. totally exhausted……

A nice knitting meeting with some acquintances in my garden with milkcoffee, chocalat, bread with oak (French Mont d’Or cheese) and juice. I had to make them this nice lunch as I wanted them to help me knit the Grolsche Wanten and that was not easy. Tonight I see them again…… at 19.00 h we gather to go to Amsterdam to knit with Stitch ‘n Bitch Amsterdam where Nancy Marchant will show us how many possibilities there are for the Brioche stitch.  (In Ducht: Patentsteek)