Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het was wat vervreemdend om opeens op de eerste rij te zitten bij een conferentie van het National Historical Museum of Latvia in Riga. Stel je voor, een grote zaal vol met alleen maar Letten,… en ik. Vertaling zat er dus niet in, maar toch is het leuk om te zien hoe alles gaat en de sfeer te proeven, de afbeeldingen op het scherm mee te kijken en in de pauzes mensen te ontmoeten. De conferentie duurde twee dagen, dus ik ben af en toe lekker de stad en zo in gegaan ter afwisseling. Maar met de opening van de wantententoonstelling en de tentoonstelling ‘The Latvians: An Interpretation. Latvian Ethnographic Exhibition of 1896’ en het optreden van de zangers uit Alsunga was ik er natuurlijk bij.

It was somewhat alienating to suddenly sit in the front row at a conference of the National Historical Museum in Lativa in Riga. Image, a large hall filled with nothing but Latvians … and me. Translation therefore was of course not an option, but it was fun to see how things were done and to soak up the atmosphere, watching the images on the screen and to meet people during the breaks. The conference lasted for two days, so now and then I took a break in the old city for a change. But with the opening of the mitten exhibition and the exhibition ‘The Latvians: An Interpretation. Latvian Ethnographic Exhibition of 1896″ and the performance of the singers from Alsunga I was of course there.

In 2015 leerden Mieke, Andrea en ik de museummedewerkers Ilze Mikelsone en Inita Heinola kennen toen we in het depot van dit museum stapels prachtige wanten en handschoenen bestudeerden. Ilze , die ervoor heeft gezorgd dat ik bij de conferentie kon zijn, had prachtige polswarmers aan, die haar petit robe noir een mooi accent gaven. Inita, de curator van de wantententoonstelling, had een prachtig overzicht van wanten en handschoenen uit allerlei gebieden in Letland samengesteld. Beiden zijn gedreven mensen die met hart en ziel werken om de collecties uit te breiden, de fragiele textiele objecten te conserveren en te tonen aan het publiek. Omdat dit mijn vierde keer in Letland was, krijg ik meer inzicht in welke motieven, kleuren en patronen uit welke gebieden komen. Ik ga steeds meer overeenkomsten en verschillen zien, ook als ik het Letse breiwerk vergelijk met bijvoorbeeld dat uit Estland.

In 2015 Mieke, Andrea and I met the museum employees Ilze Mikelsone and Inita Heinola when we researched piles of beautiful mittens and gloves at the depot museum. Ilze, who made it possible for me to attend the conference, wore beautiful wrist warmers, which gave her petit robe noir a beautiful accent. Inita, curator of the mitten exhibition, composed a wonderful overview of mittens and gloves from all regions in Latvia. Both are passionate people who work with heart and soul to expand the collections, preserve the fragiles textile items and display it for the public. Because this was my fourth time in Latvia, I’m learning to better understand what motifs, colors and patterns come from which regions. I see more and more similarities and differences, also when compared with Latvian knitwear for example, that in Estonia.

De tentoonstelling bestaat uit een dubbelzijdige zuil met aan beide kanten foto’s van oude wanten en informatie. In de vitrines zijn de echte oude wanten en handschoenen tentoongesteld. Je kan er met je neus op om de details te bestuderen. Met Jan ben ik de er nog terug geweest om in alle rust nog even een blik te werpen zonder alle mensen die er waren tijdens de opening. Het breiwerk wordt iedere maand gewisseld voor een andere selectie, zodat er al met al voor de fanatieke liefhebbers een groot deel van de collectie te bewonderen is als ze een paar keer terug komen. Ook in de permanente collectie zijn enkele prachtige stukken opgenomen.

The exhibition consists of a double-sided folding stand with on both sides pictures of old mittens and information. In the showcases real old mittens and gloves are exhibited. You can look at them closely and study the details. With Jan I have been back for a moment to look at them again without the crowds of people who were at the opening. The knitwear is changed every month for another selection, so the avid enthusiasts can come more as once and admire a large part of the collection. Also, some beautiful pieces included in the permanent collection.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De wantententoonstelling was extra feestelijk vanwege het uitkomen van kalenders met wanten en handschoenen uit het hele land. Er is voor zowel 2017 en 2018 zowel een grote als een kleine kalender samengesteld. Ik nam ze natuurlijk allemaal mee, prachtige souveniers. De opening werd geopend door de directeur van het museum, waarbij Inita en vele andere medewerkers in het zonnetje werden gezet. Ook Linda Rubena en haar dochter Darta waren erbij, beiden met prachtige door Linda gebreide polswarmers. De eerste conferentiedag was een bijzondere en geweldig leuke ervaring. Moe en voldaan en een bezoekje aan het Lido voor een pompoensoepje en een Lets pannenkoekje ging ik terug naar mijn appartement in de Lāčplēsis Iela.

Dank aan Inita en Ilze en alle andere medewerkers van het National Historical Museum voor de uitnodiging om hier bij te mogen zijn! Ilze, het waren heerlijke bonbonnetjes!

The opening of the exhibition was extra special because of the publication of calendars with mittens and gloves from across the country. For both 2017 and 2018 a large and a small calendar is made. I have them all, of course, wonderful souvenirs. The exhibition was opened by the director of the museum, where Inita and many other employees were put in the limelight. Linda Rubena and her daughter Darta were there, both with beautiful wrist warmers knitted by Linda. The first day of the conference was a special and great fun experience. Tired but satisfied, and after a visit to the Lido for a pumpkin soup and a Latvian pancake I went back to my apartment in the Lāčplēsis Iela.

Thanks to Inita and Ilze and all other employees of the National Historical Museum for the invitation be in there! Ilze, the bonbons were delicious! 

Riga! Aan een uitgebreid fotoverslag wordt gewerkt…

Riga! I’m working on a review with lots of photos…

En daar gaan ik morgen alweer, dit keer naar Riga in Letland, om daar onder meer de opening van de wantententoonstelling van het National History Museum of Latvia mee te maken. En als ik er dan toch ben,… lekker de stad verkennen, naar álle wol- en handwerkwinkels en natuurlijk ook naar Sena Klets, het mekka van de textieltraditie in de vorm van een schitterende winkel in het centrum van de oude stad. Met een volle week de tijd zal ik voldoende tijd hebben om op zoek te gaan naar meer informatie over Magic Motifs en aanverwante zaken. Op vrijdag is er de première van het ballet Peer Gynt (Grieg) en op zondag sluit ik met Jan die vrijdag arriveert in Riga de week feestelijk af met de Fledermaus (Strauss) in het chique operagebouw.

And there I go again tomorrow, this time to Riga in Latvia, to be present at the opening of the mitten exhibition of the National History Museum of Latvia. And if I’m there anyway,… I will stay to explore the city, go to all yarn- and handicraft shops and of course also to Sena Klets, the mecca of textile tradition in the form of a gorgeous shop in the center of the old town. With a full week’s time I will have enough time to try to find more information about Magic Motifs and related matters. On Friday there will be the premiere of the ballet Peer Gynt (Grieg) and on Sunday I close with Jan who will arrive in Riga on Friday the week with the Fledermaus (Strauss) in the chic Opera House.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Soms komt er iets heel bijzonders op je pad, waardoor een bijzondere ontmoeting nog veel specialer wordt. Dat gebeurde me tijdens het bezoek aan de breiers van Nica in het zuiden van Kurzeme in Letland. Geholpen door Ilze van het Nationaal Musuem in Riga had ik contact gekregen met de breiers van Nica, die we graag wilden ontmoeten. In Nica wordt het kleurigste breiwerk van Letland gemaakt. Wanten met prachtige heldere kleuren; rose, oranje, grasgroen, geel, een feest van kleur. We waren van harte welkom in het craft house midden in het piepkleine dorpje, waar we werden ontvangen door de burgemeester die de kans te baat nam om zijn mooie dorpje te promoten. Na het aanbieden van een paar wanten aan de burgemeester door de lokale breiers gingen we naar de bovenverdieping waar de breiers een prachtig overzicht gaven van het bijzondere breiwerk uit de regio en hun eigen breiwerk. Na alles goed bekeken te hebben en te zijn toegezongen (wat is dat toch een leuk Lets gebruik!), lieten een paar breiers hun persoonlijke wanten zien. In de wanten waren hun voornamen gebreid, maar ook een individueel patroon dat aan de hand van hun geboortedatum was gegenereerd met magische vierkanten. Fascinerend! Ze stelden voor om ook mijn geboortedatum om te zetten in een patroon. Dat wilde ik natuurlijk graag. Na de eerste poging werd de dame van de administratie werd erbij gehaald. Ze krabbelde een velletje papier vol en tot onze grote verbazing ontstond daar mijn hoogstpersoonlijke patroon. Maar hoe deden ze dat? Helaas konden ze niet overbrengen wat de clue was van deze magische rekenkunst.

Sometimes there comes something very special on your path, so that a special meeting will be much more special. That happened to me while visiting the knitters of Nica in southern Kurzeme in Latvia. With help from Ilze of the National Musuem in Riga I got into contact with the knitters of Nica that we wanted to meet. In Nica the most colorful knitwear from Latvia is made. Mittens with beautiful bright colors; pink, orange, grass green, yellow, a feast of color. We were made very welcome in the craft house in the middle of the tiny village, where we were received by the mayor who took advantage of the opportunity to promote his pretty village. After offering a pair of mittens to the mayor by the local knitters we went to the upper floor where the knitters gave a wonderful overview of the special designs from the region and their own knitting. After having a good look and being serenaded (which is such a great Lets tradition!), a few knitters showed their personal mittens. The mittens had their first names knitted in, but also an individual pattern that was generated based on their birth with magic squares. Fascinating! They offeredd to also turn my birthday into a pattern. I loved that of course. After the first attempt, the lady of the administration was was called. She scribbled a piece of paper full and to our surprise there was my own individual pattern. But how did they do that? Unfortunately they could not convey what the clue was of this magical arithmetic.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Van de lieve breiers kregen we allemaal een prachtige paar wanten cadeau met ‘Nica’ erin gebreid aangeboden. Ik koos de felgekleurde met roze en oranje, want dat is waar ik het breiwerk van Nica het meest mee associeer. Ook mochten we breiwerk van de breiers kopen, en dat hebben we ons geen twee keer laten zeggen, want ze maken bijzonder en mooi werk. Natuurlijk werd er ook een officiële foto gemaakt van ons vijven met de breiers (van links naar rechts: Mieke, Mia Petra, ik, LiesB en LiesW). Ook kregen we een heerlijke lunch aangeboden in het restaurant van het dorp aan een feestelijke tafel, gezellig met alle breiers erbij. Lekker eten, met naar Lets gebruik een glas limonade en een zalig toetje. We voelden ons vereerd en enorm verwend, vooral toen we het fotoverslag op hun website zagen. Wat een gewéldige dag!

Maar goed, toch frusterend dat we niet wisten hoe het maken van de persoonlijke patronen werkte. Na een mooie tocht door de bossen net over de grens met Litouwen, kwamen we in Skuodas terecht, waar we in een cafeetje een drankje dronken. Ik kon het niet loslaten en staarde een poos naar het velletje papier met de berekeningen, en opeens zag ik het! Ik doorzag opeens de essentiële clue, zó deden ze het dus. Ik doopte de techniek Magische Motieven. Hierna maakten ook LiesB, LiesW, Mieke en Mia Petra hun geboortepatroon en konden we proosten op dit succes.

Thuisgekomen ben ik direct gestart met onderzoek naar deze ontwerpmethode en inmiddels heb ik een paar flinke uitbreidingen gemaakt, zodat er ook met letters en met meerdere magische vierkanten kan worden gewerkt. Razendsnel kan ik nu de patronen genereren op diverse verschillende manieren. Tijdens mijn verblijf in Shetland als Artist in Residence ging ook mijn workshop over dit onderwerp in première. Ik ben razend enthousiast over deze ontdekking uit de binnenlanden van Letland en werk dagelijks aan nieuwe uitbreidingen en patronen. Je moet er een stukje voor reizen, maar dan heb je ook wat. 😉

De traditionele wanten uit Nica zijn de mooiste van Letland. Mijn lieve breivriendinnen bedankten me de laatste dag in Riga met het allermooiste paar Nica-wanten van Sena Klets als dank voor het organiseren van deze bijzondere Letland-reis. Dank jullie wel!

From these dear knitters we all got some beautiful pair of mittens with “Nica” knitted in as a present. I chose the brightly colored with pink and orange, because that’s what I most associate with the knitting of Nica. Also, we were allowed to buy knitwear from knitters, of course we loved that too, as they make unique and beautiful work. Of course an official photo of the five of us with the knitters (from left to right: Mieke, Mia Petra I, LiesB and LiesW). Also, we were offered a delicious lunch in the restaurant of the village, together with all the knitters at a festive table. Great food, with a glass of lemonade (Latvian tradition) and a delicious dessert. We felt honored and spoiled, especially after seeing the photo review on their site. What a great day!

But, nevertheless frustrating that we did not know how to create the personal patterns. After a nice ride through the woods just over the border with Lithuania, we ended up in Skuodas, where we had a drink in a pub. I could not let go and stared for a while at the piece of paper with calculations, and suddenly I kne. I saw through the vital clue, that was the way they did it. I named the technique Magic Motifs. Hereafter LiesB, LiesW, Mieke and Mia Petra also made their birth pattern and we could toast to this success.

Back home I immediately started researching this design method, and already I made some great enhancements, so we can now work with characters and multiple kind of magic squares. High speed I can generate the patterns in several different ways. During my stay in Shetland as Artist in Residence I gave for the first time my workshop on this topic. I am excited about this discovery from this rural part of Latvia and work daily on new developments and patterns. You have to do a bit of traveling, but then you can find terrific stuff. 😉

The traditional mittens from Nica are the most beautiful in Latvia. My dear knitting friends thanked me the last day in Riga by giving me the most beautiful pair of Nica mittens from Sena Talk as a present for organizing this special Latvia trip. Thank you!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het zuiden van Letland vonden we in Bernati ons huis voor de komende dagen. We hadden geen adres gekregen, maar alles is er zo landelijk en beperkt, dat dit geen probleem was. Ook Mia Petra vond haar weg met haar auto naar ons mooie huis met open haard, vijf slaapkamers, een tuin met prieeltje, wasmachine, eigen poes en oranje badkamer. Dat oranje was wel handig, want het water ruikt er sterk naar ijzer, dat was even wennen. Mijn slaapkamer had een balkon, vanwaar je de ooievaren op hun nest kon zien.

Na lekker getuttel en ontbijten in de zon, zijn we door de duinen naar de zee gelopen. Eerst nog even een bordje volgen naar ‘iets’, wat een groep houten beelden bleek te zijn met een interessant verhaal over de oranje-rode rokken van de vrouwen van Nica, Rucava en Barta. Het strand was hemels mooi.

In the south of Latvia in Bernati we found in our home for the next few days. We were not given an address, but everything is so rural and limited there that this was no problem. Mia Petra also found her way with her car to our beautiful home with fireplace, five bedrooms, a garden with gazebo, washing machine, our own cat and an orange bathroom. That orange was convenient because the water smells strongly of iron, which was not easy getting used to. My room had a balcony from which you could see the storks in their nest.

After a relaxed morning with tasty breakfast in the sun, we walked to the sea through the dunes. First we followed a sign for ‘something’ which turned out to be a group of wooden statues with an interesting story on the orange-red skirts women from Nica, Rucava and Barta. The beach was heavenly beautiful.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na een autotocht door de omgeving (we pasten met z’n vijven makkelijk in de de grote witte gloednieuwe pooierbak die we hadden gehuurd en waar menige Let kwijlend naar keek), gingen we naar Rucava, een idyllisch dorpje vlakbij Bernati. Ik had van te voren video’s gezien over het craft house daar. Wat was het bijzonder om er binnen te stappen! Er hingen zelfs portretjes van de vroegere vrouw des huizes. De breisters uit het dorp kwamen ons ontmoeten en brachten heerlijk traditioneel eten mee. Sandra had roggebrood gebakken, er was honing uit het dorp, aardappeltaart en daarna een toetje met vruchtensap. Zálig! En zo hartelijk allemaal, we voelden ons zó welkom. Ik kreeg zelfs het proefje cadeau waar ik erg in geïnteresseerd was, zo lief! Tijdens het eten werden we toegezongen, echt een kippenvelmomentje. Ze hebben het niet breed, maar dat wat ze hebben, willen ze zo graag delen. Wij deelden ook, cadeautjes en voor de oprichtster van de groep een vergulde breinaald. En natuurlijk Warme Handen en Lekker Warm! voor hun bibliotheekje.

In het craft house was veel handwerk en klederdracht te zien, zowel dingen die te koop waren, als om te bekijken. Ook de wanten en handschoenen uit het boekje Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, waaronder de bijzondere roze handschoenen met rozen, waarschijnlijk afkomstig uit de Balkan, die mogelijk de kleur- en motiefkeuze voor vele andere breisels hebben beïnvloed. Ook hadden de breisters spullen van zichzelf meegenomen om te laten zien. Bijzonder waren de vesten in patentsteek. En wat Mia Petra daar zat te doen, wie zal het zeggen? 😉

Op weg naar huis stond de kilometerstand op 1000,1 km, en er zou nog meer bijkomen. Wat hebben we veel gezien!

After a road trip through the area (all five of us fitted easily in the big brand new shiny car we had rented and f0r which many Latvian men drooled when looking at it), we went to Rucava, an idyllic village near Bernati. Before leaving I had on seen videos on the craft house there. What was special to step over the threshold! There even hung portraits of the former mistress on the walls. Knitters from the village came to meet us and brought delicious traditional food with them. Sandra had baked rye bread and there was honey from the village, potato cake and even a dessert with fruit juice. It tasted so good! And all the women ware so nice, we felt very welcome. I even got the sample that I was very interested as a present, so sweet! During dinner we were serenaded, a real goosebumps moment. They are not rich, but what they have, so they want to share. We also shared, presents and a gilded needle for the founder of the group. And of course Warm Hands Warm and So Warm! for their small library.

In the craft house was so much to see, many handicraft item, costumes , some things were for sale, some where there for show. The mittens and gloves from the booklet Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, including the special pink gloves with roses, probably originating from the Balkans, which may have influenced the color and pattern choice for many other knitwear. Also the knitters had brought stuff themselves to show. Unusual were the jackets in Brioche stitch. No, I don’t have a clue what Mia Petra was doing there. 😉

On the way home the mileage was at exactly 1000.1 km, and we had some more travelling to do. We have seen a so much!

6

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De laatste dag van het Knitting Camp kregen we les van meesterbreier Jolanta Mediņa uit Kuldiga. Ook zij had een grote tas met wanten en handschoenen bij zich. Mijn Shetland-shawl interesseerde haar ook enorm, zodat Dãrta er foto’s van moest maken. Ze herkende veel van de traditionele Shetlandse motieven die ook in Letland voorkomen.

Daarna was het tijd voor het officiële gedeelte, het uitreiken van de diploma’s, uitgegeven door het Letse ministerie van cultuur. We waren allemaal geslaagd! 😉
Eén voor één kregen we ons diploma uitgereikt door Linda Rubena. Als dank voor de geweldige ervaring die we ze voor ons hebben verzorgd hadden we natuurlijk wat leuke Hollandse cadeautjes meegenomen, ook voor onze oude en nieuwe vrienden. Linda verraste we met een gouden breinaald, ach, verguld dan, maar toch. 😉

Daarna vertrokken Titia en Elsbeth naar Riga voor de terugreis. Mia Petra reed met ze mee om de auto op te halen. En wij, LiesB, LiesW, Mieke en ik vertrokken rechtstreeks naar Bernati voor het vervolg van het avontuur.

Wat hebben we genoten van het Knitting Camp, veel meegemaakt en geleerd en wat was het gezellig met nieuwe en oude vrienden!
Dank jullie wel, Linda, Dãrta en alle anderen die hun steentje bijdroegen aan de organisatie. Volgend jaar weer?

The last day of the Knitting Camp we were taught by master knitter Jolanta Medina from Kuldiga. She also had big bag with mittens and gloves with him. My Shetland shawls also interested her greatly, so Darta had to take pictures of it. She recognized a lot of traditional Shetland motifs that are also known in Latvia.

Then it was time for the official ceremony, the awarding of diplomas, issued by the Latvian Ministry of Culture. We all got one! 😉
One by one we got our diplomas from Linda Rubena. As a thank you for the wonderful experience we had of course brought some nice Dutch presents for the organisors and our old and new friends. Linda was surprised with a golden needle, gilded, but anyway. 😉

Then Titia and Elsbeth left for the trip back to Riga for the return trip home. Mia Petra went with them to pick up her car. And we, LiesB, LiesW, Mieke and I headed straight to Bernati for the continuation of the adventure.

What we enjoyed the Knitting Camp, experienced a lot and learned and what was cozy with old and new friends!
Thank you, Linda, Darta and all others who contributed their bit to the organization. Next year again?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De tweede dag van  het Knitting Camp startte met een presentatie van Zinta Vãrpiņa. Op tafel kwamen replica’s van prachtige oude wanten uit de regio Saldus, waar ze over vertelde en waar we uitgebreid foto’s van mochten maken. Mãra Mertena, een van de medecursisten, had een tas vol wanten en handschoenen bij zich om te showen. Daarna leerden we een paar mooie boordjes, waaronder die met driehoekjes in verkorte toeren.

Na de lunch begon het ‘schoolreisje’ naar Talsi. Met z’n allen gezellig de bus in en in sukkeldraf naar het museum, waar we het depot bezochten. Je weet niet wat je ziet, lade na lade vol met oude wanten, prachtig! Ook het museumpje nog even doorgelopen, waar we vooral veel lol hadden met het apparaat dat foto’s van een groepje kon nemen, waarna de hoofden in een oude ansichtkaart met vrouwen in klederdracht werd geplaatst.

The second day of the Knitting Camp started with a presentation of Zinta Vãrpiņa. On the table were replicas of beautiful old mittens from Saldus region. Zinta explained all kind of details on the knitwear and we were allowed to take photos. Mãra Mertena, one of the other participants, had a bag full of mittens and gloves with her to show. Then we learned a few nice cuffs, including those with triangles in short rows.

After lunch, the ‘schooltrip’ to Talsi began. Together cosy in the bus and in a slow tempo to the museum, where we visited the depot. It was amazing what we saw there, so many beautiful old mittens, gloves and socks in a lot of drawers. We also walked throught the museumm where we had a lot of fun with the device that could take pictures of a group of people, placing the heads in an old postcard with women in costumes.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Talsi is een idyllisch dorpje aan het water. Külli poseerde in haar mooie vintagejurk met deze prachtige achtergrond. We bezochten een keramist, waar LiesW een breipot kocht. Een talentvolle weefster liet ons haar atelier zien. We troffen het, want op het binnenplaatsje was een activiteit met kinderen in dracht, die het topleuk vonden om synchroon omhoog te springen voor de fotograaf.

Tot slot werden we naar een kamer geleid waar de plaatselijke breiers ons opwachten om ons trots hun werk te tonen. Weer een tafel vol wanten en handschoenen, de een nog mooier dan de ander. Een van de wanten was gemaakt in een heel speciaal steekje dat ik nog nooit gezien had, dat ik thuis al heb uitgeprobeerd. De effecten ervan zijn sensationeel leuk. Maar daarover later meer…

Wij hadden inmiddels wel een ijsje verdiend, dus doken snel de supermarkt even in. Linda Rubena deed ook meteen een boodschapje naast het potje rijstdrank dat ze had gehad, ze kocht een heerlijk flesje Balsam voor een slaapmutsje. Nooit zagen we meer wanten op één dag, dus dat werd vast dromen van al dat moois, Prieka!

Talsi is an idyllic lakeside village. Külli posed in her beautiful vintage dress with this beautiful background. We visited a pottery maker, where LiesW bought a bowl to hold her ball of yarn. A talented weaver showed us her atelier. We were lucky, because in the courtyard there was an activity with children in costume who found it awesome to jump synchronously up for the photographer who was taking their picture.

Finally, we were led to a room where local knitters were waiting for us to proudly show their work. Another table full of mittens and gloves, each more beautiful than the other. One of the patterns was created in a very special stitch I had never seen before, which I’ve tried at home. Its effects are sensational fun. But more on that later …

We already had earned an ice cream, so quickly surfaced in the supermarket here. Linda Rubena got a jar with rice drink, but also bought a bottle of Balsam for a nightcap. Never we saw so many mittens on one day, so she must have been dreaming of all that knitwear, Prieka!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Drie dagen brachten we door in Strazde tijdens het Knitting Camp dat was georganiseerd door Dãrta Anna en Linda Rubena van Sena Klets. Workshops, presentaties, heel veel wanten en bovendien nog lekker Lets eten, wat wil je nog meer?

Dag 1 startte met een buitengewoon interessante presentatie van Baiba Vaivare over de traditie van Letse wanten, handschoenen en polswarmers. Dãrta vertaalde de belangrijkste dingen voor ons in het Engels.
Daarna,… hands on! Baiba Pilãne leerde ons een aantal Letse opzetten en boordjes breien.
Ina, een gediplomeerd breister, had tassen vol breiwerk meegenomen om ons te laten zien. Prachtig vakwerk, waar ik grote bewondering voor had. Sommige dingen waren te koop. Ik kocht de grijs-groene wanten en twee paar miniatuur wantjes. Een daarvan mocht ik toch niet kopen, want die waren kapot gegaan in de loop der jaren, maar omdat ze de mooiste patroontjes hadden, wilde ik ze toch. Daar snapte Ina helemaal niets van…

En dan denk je dat je er bent, nee dus. Een struise Letse dame met accordeon kreeg bij vrijwel iedereen de voetjes van de vloer, zelfs bij mij met als danspartners Külli (die in haar eentje team Estonia vertegenwoordigde) en Ina.

Three days were spent in Strazde during the Knitting Camp organized by Dãrta Anna and Linda Rubena from Sena Klets. Workshops, presentations, many, many mittens and tasty Latvian food, what more could you want?

Day 1 started with a very interesting presentation by Baiba Vaivare about the tradition of Latvian mittens, gloves and wrist warmers. Dãrta translated the most important things into English for us.
Afterwards, … hands on! Baiba Pilãne tought us how to knit some Latvian cast and traditional cuffs.
Ina, a qualified knitter, had brought bags full of knitwear to show to us. I admired the beautiful craftmenship. Some things were for sale. I bought the gray-green gloves and two pairs of miniature mittens. One of these Ina did not want me to buy, because they were damaged by aging, but because they had the most beautiful patterns, I wanted them anyway. Ina did not understand that at all…

And then you think you’re here, nope. A sturdy Latvian woman with an accordion got to almost everyone dancing on the dance floor, even to me with as dance partners Külli (representing just on her own team Estonia) and Ina.

Eind van de dag bezochten we het craft house, waar de eigenares een uitstalling van handwerken had gemaakt en een paar oudere dames fanatiek aan het weven waren.

End of the day we visited the craft house where the owner had made a display of handicrafts and a few elderly ladies were fanatically weaving.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wij logeerden niet in de campus, maar in een prachtig hotel vlakbij, waar ik iedere ochtend en avond vanuit het raam in mijn kamer genoot van het uitzicht over het meer. Het water uit het meer werd in gezuiverde vorm gebruikt voor het zwembad in de enorme kelder van het gebouw. Daar hebben we natuurlijk ook heerlijk gebruik van gemaakt!

We did not stay in the campus, but stayed in a beautiful hotel closeby, where I enjoying the view over the lake from the window in my room every morning and evening. The lake water was used in purified form for the pool in the enourmous basement of the building. Of course we had to try that too!

In het mooie gebouw waarin het Craft Camp werd gehouden, bleek ook nog een groep elfjes te wonen die de kerstman helpen. Honderden kinderen komen jaarlijks in zijn kamer in de kelders een cadeautje halen. Gelukkig had de kerstman ook aan ons gedacht, want iedereen mocht bij zijn hulpelf een beker van Talsi komen halen, maar gelukkig hoefde niet iedereen op schoot.

The beautiful building in which the Craft Camp was held, also housed  to attend a group of elves, helpers of Santa. Hundreds of children every year come to his room in the basement to pick up a present. Luckily Santa had thought of us, because everyone got a Talsi mug from his elf, but fortunately I did not need sit on his lap.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar was er veel belangstelling voor de Turkse opzet, die de vrouwen uit Alsunga bij het doorbladeren van Lekker Warm! tegenkwamen. Ik beloofde dat ik terug zou komen en ze dan deze intrigerende techniek zou leren. Dat hebben we nu, met z’n allen, gedaan en het was een doorslaand succes! Hoewel ik nog wat leuke dingen op het programma had staan, konden de breiers bijna niet ophouden met het breien met de magic loop op de door mij meegebrachte rondbreinaalden. Ondertussen werd gezongen, gesnoept van alle lekkers dat ze mee hadden gebracht en gekletst. Ze hadden allerlei breiwerk meegenomen om ons te laten zien. Tot hun stomme verbazing ontstonden er al snel kleine zakjes, die ze trots aan hun dracht hingen. Zo zie je maar weer, tradities zijn springlevend en passen zich aan aan de omstandigheden, kennis en vaardigheden en dat wat voor handen is.

Last year there was a lot of interest in the Turkish cast on, a technique the women of Alsunga found in Lekker Warm! while browsing the book. I promised that I would come back and would teach them this intriging technique. We, all together, gave this workshop and it was a resounding success! Although I had some nice techniques on the program, the knitters could hardly stop knitting with the magic loop on circular needles brought with me. Meanwhile they sang, tried all the goodies that they had brought along and chatted. They had brought all kind of knitwear to show us. To their astonishment little pouches developed, which they proudly hung on their costumes. So there you have it, traditions are alive and adapt to the circumstances, knowledge and skills and the materials that are is available.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar bezochten Mieke en ik voor het eerst het katholieke dorpje Alsunga. Net als toen werden we ook dit jaar weer hartelijk ontvangen in het Rijahuis, het plaatselijke handwerkhuis/winkeltje. Mieke had voor de vakantie een poging gedaan om de worteltaartjes, sklandrauši, waar het dorp beroemd om is, na te maken, maar die waren oneetbaar, dus toen Inga dat hoorde, tekende ze de hele groep meteen in voor een sklandrauši-workshop. Eerst met Inga en Mara naar de bron voor water, daarna hebben zelfs slechte koks als Titia en ik het voor elkaar gekregen om een taartje in elkaar te draaien. Die van mij had een hartje. Daarna hebben we de breiers uit het dorp een workshop gegeven en ben ik als Alsunga-vrouw aangekleed, maar daarover in de volgende blogs meer…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Letland zijn maar een paar wolfabrieken. Wij bezochten Paces Fabrika in Paces bij Dundaga. De garens die ze er maken worden verkocht als Dandaga Paces. We kregen een rondleiding door de fabriek, waar door bijna 20 mensen iedere dag hard wordt gewerkt. Dat harde werken straalt er overal van af. Er hangt en oostbloksfeertje en het ruikt er naar wolvet en spinolie. De machines zijn lawaaiig en oud, maar stampen lekker door. De gedegen kwaliteit van de oude werktuigen zorgt ervoor dat alles nog steeds draait. Verfstoffen staan op de grond in potjes klaar om in de enorme ketels te worden gebruikt om de garens prachtige kleuren te geven. De gekaarde wol komt via een buizensysteem in de spinruimte, waar stoere vrouwen de zware balen op hun schouders naar de machines dragen.

Ik heb inmiddels veel wolfabrieken bezocht, variërend van keurig nette schone spinnerijen tot dit soort fabrieken waar met man en macht wordt gezwoegd om ons breiers te voorzien van lekker authentieke garens waar we onze creativiteit op uit kunnen leven. In deze fabriek weinig tierlantijnen, hooguit een gebreid muisje tussen de strengen en een enorme sok in het kantoortje, maar wat hier geproduceerd wordt is echt en met liefde gemaakt. De getwijnde garens zijn iets dikker dan de Limbazu-garens en worden in effen en verlopende kleuren geverfd. Voor onze begrippen zijn de garens die je daar direct in de fabriek koopt erg goedkoop, dus er werd flink ingeslagen. In heel Letland kom je de Dundaga-strengen tegen, ook in Alsunga, waar ik jullie binnenkort over ga vertellen.

In Latvia there are only a few wool mills. We visited Paces Fabrika in Paces, near Dundaga. The yarns that they make there are sold as Dandaga Paces. We got a tour of the factory, where almost 20 people are working hard every day. That hard work radiates from it everywhere. You can feel the atmosphere of the old Eastern bloc and everywhere it smells of lanolin and spin oil. The machines are old and noisy, but still work. The good quality of the old tools ensures that everything is still running. Dyes are lying on the ground in pots ready to be used in the huge boilers to give the yarns beautiful colors. The carded wool comes through a pipe system into the spin room, where strong women carry the heavy bags on their shoulders to the machines.

I have already visited many wool mills ranging from neat tidy clean spinneries to this type of factories where people work hard hard to provide us knitters with delicious authentic yarns with we can use to produce our creative work. In this factory there are few frills, at most, a knitted mouse between the strands and a huge sock at the office, but what is produced here is genuine and made with love. The twisted yarns are slightly thicker than the Limbazu yarns and are dyed in solid and gradient colors. To our standards these yarns bought directly from the factory are very cheap, so we didn’t hold back buying a lot. Throughout Latvia we found the Dundaga skeins, also in Alsunga, where I’m soon going to tell you about.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na het bezoek aan de wolfabriek, een heerlijke lunch in de dorpskantine en een rondje door Dundaga, zijn we naar Kolka, het meest noordelijke puntje van Letland gereden om even over de Straat van Irbe te zwaaien naar het Estlandse eiland Saaremaa. Hier komen de Oostzee en de Baltische zee bij elkaar. Je kan nog nèt de vuurtoren van het eiland onderscheiden. Net als toen we op Saaremaa waren, zijn we met z’n allen naar het puntje gelopen. Je kan er zelfs naar de sauna in een vrachtwagentje vlakbij het strand. Heerlijk doorwaaien op een goddelijk mooi strand met de zon op je gezicht en de gezelligheid van zes fanatiek juttende breivriendinnen, kan het mooier?

After visiting the woolen mill, a delicious lunch in the village canteen and a tour around Dundaga, we went to Kolka, the most northern tip of Latvia to wave over the Irbe Strait to the Estonian island Saaremaa. Here the Baltic Sea and the Baltic Sea come together. You can just see the lighthouse on the island. Just like when we were on Saaremaa, all of us walked to the edge of the tip. You can even go to the sauna in a truck near the beach. The wind felt great, blowing through your hair on a divinely beautiful beach with the sun on your face and the companionship of six friends who fanatically combed the beach for shells and other nice stuff, it can be more beautiful?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het noord-westen van de regio Kurzeme (Koerland) ligt Ventspils, waar je heerlijke culinaire hapjes kan eten in schattige kleine restaurantjes. Ook is er een kasteel met vitrines vol traditionele sieraden en wat vitrines met klederdracht uit de omgeving. Maar de aanleiding voor ons bezoek was eigenlijk het craft house Amatu Maja, waar we werden ontvangen om kennis te maken met de wevers en hen in actie te zien achter hun imposante weefgetouwen. En passant hebben we ook maar de halve shop leeg gekocht, want ze hebben een prachtige gevarieerde collectie leuke Lets handwerk.

Het bijzonderste was het garen dat wordt gemaakt van echte amber. Dit nieuwe flinterdunne materiaal zal waarschijnlijk ook in de gezondheidszorg worden gebruikt als hechtmateriaal, maar je kan het ook mengen met linnen of andere vezels en er mee breien. Ik kocht een setje grijs-blauwe mitaines, als was het alleen al leuk om iets van dit grappige moderne materiaal te hebben.

In één van de ruimtes was een tentoonstelling van het werk van de plaatselijke schoolkinderen. Het zag er top uit, vooral het rode spencertje, en je kan je amper voorstellen dat onze Nederlandse kids hier iets dergelijks voort zouden kunnen brengen. Maar dat ligt in Letland blijkbaar toch anders. Er is daar wel handwerkonderwijs op alle lagere scholen en echt handwerk wordt er gewaardeerd. Een blik in het verleden van de schooltjes werd ons gegeven door in het authentieke oude klaslokaaltje, compleet met leitjes en griffels en een harmonicum.

In the north-west of the region Kurzeme (Courland) you find Ventspils, where you can eat delicious culinary snacks in cute little restaurants. There is also a castle with display cases full of traditional jewelry and some showcases with costumes from the area. But the reason for our visit was actually the craft house Amatu Maja, where we were received to meet the weavers and see them in action behind their impressive looms. And of course, we found lots of stuff to buy in the shop bought because there was a wonderfully diverse collection of nice Latvian handicrafts.

The most special item was the yarn made of real amber. This new wafer-thin material is also likely to be used in health care as suture material, but you can also mix it with cloth orother fibers and knit with it. I bought a set of gray-blue mittens, as I liked to have something of this funny modern material.

In one of the rooms was an exhibition of the work of local schoolchildren. It looked top off, especially the red spencer, and you can hardly imagine that our Dutch kids could do te same. But it is in Latvia apparently different. There’s handiwork or education is valued in all primary schools and really handicraft. A look into the past, schools were given to us by the authentic old class lokaaltje complete with slates and slate pencils and a harmonicum.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

 

We zijn er helemaal klaar voor. Morgen vliegen we met z’n zevenen naar Letland, gezellig op breireis. Na aankomst in Riga halen we de huurauto’s op en rijden we naar Strazde, Talsi Novad, waar we de eerste week zullen doorbrengen in Ūdensdzirnavas, een hotel bij een oude watermolen. In Strazde zullen we ook deelnemen aan het driedaagse Craft Camp. Daarna gaan we met z’n vijven door naar Bernati in het Zuiden van Kurzeme, bij Rucava, Nica en Liepaja and the border of Luthuania. Daar worden de kleurrijkste wanten gebreid en die willen we wel eens zien. De laatste dag brengen we door in Riga, om alles feestelijk af te ronden met Le Nozze di Figaro in de opera tegenover ons hotel.

Deze reis zal in het teken staan van de ontmoetingen met Letse breiers. En passant zullen we ook nog leren hoe we Alsunga worteltaartjes moeten bakken.

Ik zal veel foto’s maken en jullie zo veel mogelijk via Facebook en Instagram op de hoogte houden! Tot later!

We can’t wait any long. Tomorrow the seven of us will fly to Latvia, together on knitting journey. After our arrival in Riga we pick up the rental cars and drive to Strazde, Talsi Novad, where we will spend the first week in Ūdensdzirnavas, a hotel near an old water mill. In Strazde we will also participate in the three-day Craft Camp. Then five of us will go to Bernati in the South of Kurzeme, near Rucava, Nica and Liepaja en de grens met Litouwen. The most colorful mittens  are knitted there and we want to see them of course. The last day we spent in Riga, to finalize all festive with Le Nozze di Figaro at the opera house opposite our hotel.

This journey will be devoted to meeting Latvian knitters. We will also learn how to make Alsunga carrot cakes.

I’ll take lots of pictures and if possible, keep you all informed through Facebook and Instagram! See you later!

Gisteren was de voorpretmiddag voor Letland. Met z’n zevenen (Elsbeth, twee Liesen, Mia Petra, Titia, Mieke en ik) gaan we 12 dagen naar Letland. Het wordt de reis van de ontmoetingen met breiers in de provincie Kurzeme. Dit gebied is het interessantst voor breiers vanwege de diversiteit van het breiwerk en de diverse stadjes en dorpjes met hun eigen kleurrijke breitradities. We sluiten drie dagen aan bij het Crafts Camp dat wordt georganiseerd door Sena Klets in Riga, de winkel/organisatie die zich bezighoudt met het conserveren en vastleggen van klederdracht- en breitradities. Het programma zit tjokvol activiteiten, zoals een bezoek aan een wolfabriek, workshops, operabezoek, dagje Riga enz maar daarover later meer, want het is te veel om op te noemen. Tijdens een genoeglijk voorpretmiddagje bij mij thuis hebben we alles goed doorgesproken, elkaars Letse spullen en boeken bekeken, samen Letse bietensoep, haringsalade en Letse appeltaart gegeten en geproost op een heerlijke breireis!

Yesterday we came together in the  afternoon for last preparations for our trip to Latvia. We, seven knitters (Elsbeth, two Liesen, Mia Petra, Titia, Mieke and I) go to to Latvia for 12 days. It is the journey of meeting knitters in the Kurzeme province. This area is the most interesting for knitters because of the diversity of the knitting and the various towns and villages with their own colorful knitting traditions. We will also attend three days at the Crafts Camp organized by Sena Klets in Riga, the store/organization dedicated to preserving traditional costumes and knitting traditions. The program is bursting with activities, such as visiting a wool factory, workshops, opera, a day in Riga etc but more on that later, because it’s just too much to mention. During a pleasurable afternoon at my home we discussed everything, checked out eachothers Latvian stuff and browsed through Latvian knitting books. Together we had dinner with Latvian beet soup, herring salad and Latvian apple pie and toasted on a wonderful journey knit!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Letse wanten zijn kleurrijk, lekker vast gebreid en ronduit fantastisch. Senā Klēts, het instituut/winkel in het centrum van Riga dat een belangrijke rol vervult met onderzoek en bij de vastlegging van de Letse klederdracht- en wantentraditie, bracht hierover enkele jaren geleden een schitterend boek uit: Latviesu Cimdi, het levenswerk van Maruta Grasmane, die ik in 2014 al ontmoette bij Senā Klēts. Natuurlijk schafte ik het Letse boek direct aan en het werd één van mijn lievelingsboeken. Maar liefst 178 wantenpatronen op 440 pagina’s, compleet met foto van de replica van de antieke want en teltekening, de één nog fantastischer dan de andere. Je weet gewoon niet wat te kiezen voor een volgend project. En natuurlijk zijn de motieven ook geweldig om in andere projecten te verwerken. Het was alleen jammer dat vrijwel alle tekst in het Lets was…

En nu, eindelijk, is er de Engelse versie! We kunnen nu niet alleen de patronen breien en bestuderen, maar ook de tekst over de Letse regio’s en de karakteristieke Letse motieven en kleuren lezen. Ook is er een uitvoerige beschrijving van de werkwijze toegevoegd, speciaal voor de niet-Letse breiers, want velen hebben in hun jeugd niet geleerd hoe je een Letse want breit zoals de Letse breiers en kunnen dat extra stukje begeleiding goed gebruiken.

Maar eigenlijk moet je ook naar de mooie stad Riga en zélf bij Senā Klēts gaan kijken. Zelden zag ik zoveel mooie wanten bij elkaar. Prachtig tentoongesteld in de winkel tussen de rekken vol klederdracht en traditioneel textiel. Ik was er in juni 2014 en in 2015 met breivrienden en daar zal het zeker niet bij blijven!

Dank je wel Maruta en medewerkers van Senā klēts, voor jullie goede werk voor de Letse breitradities en het door deze Engelse vertaling toegankelijk maken voor de rest van de wereld!

Latvian mittens are colorful, tightly knitted and downright fantastic. Senā Klēts, the institute / shop in the center of Riga, which plays an important role with research and preservation of the Latvian costume- and mitten traditions, published some years ago a magnificent book: Latviesu Cimdi, the life’s work Maruta Grasmane, which I already met at Senā Klēts in 2014. Of course I bought the book directly in the Latvian language and it became one of my favorite books. As many as 178 patterns on 440 pages, complete with pictures of a replica of the ancient mitten, as well as the knitting charts, all really fantastic. You just can’t choose one for the next project. And of course you can use the motifs for other projects too. Just a pity that almost all texts were in the Latvian language…

And now, finally, there is the English version! We can now not only knit and study the patterns, but also read the text on the Latvian regions and the characteristic Latvian motifs and colors. There is also a detailed description of the knitting techniques added, especially for the non-Latvian knitters, because many have not learned in their childhood how a Latvian mitten is knit, as Latvian knitters do, so they  can use that extra bit of guidance well.

But you really should also visit the beautiful city of Riga and check out Senā Klēts your self. I seldom saw so many lovely mittens together. Beautifully showcased in the shop between racks of costumes and traditional textiles. I was there in June 2014 and in 2015 with knitting friends and it certainly will not be my last visit!

Thank you Maruta and staff at Senā Klēts, for your good work for the Latvian knitting traditions and making it accessible through this English translation for the rest of the world!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wij waren niet de enigen die een breireis maakten naar Letland. Ook 20 Belgische breiers waren in de stad rond het weekend van de grote handwerkmarkt. Rosemie van ‘t Wolwinkeltje in Leuven, Lea van Lana in Antwerpen en een aantal oud-cursisten doken overal op de markt op. Zoveel toevalligheid moet natuurlijk gevierd worden, dus Rosemie en Lea nodigden ons uit ons voor het diner bij het schattige traditioneel Letse restaurant 1221 aan te sluiten. Ze hadden er zelfs bever en bloedworst, maar wij hielden het bij veilige pasta, zalm en iets op een zoutblok. Heerlijk om eens in een andere setting met Rosemie en Lea bij te kletsen. Waar gaan we elkaar volgend jaar treffen voor een gezellig breireisdineetje?

We were not the only ones who went on a knitting trip to Latvia. Also 20 Belgiun knitters were in town around the weekend of the big handicraft market. Rosemie from ‘t Wolwinkeltje in Leuven, Lea from Lana in Antwerp and a number of former students turned up everywhere on the market. So much coincidences should be celebrated, so Rosemie and Leah invited us to join for dinner at the lovely traditional Latvian restaurant 1221. They even served beaver meat and blood sausage, but we sticked to pasta, zalm and something on a salt plate. So nice to chat in a different setting with Rosemie and Lea. Where are we going to meet next year for a cozy knit journey dinner?