Life 'n Knitting

Het Centraal Museum in Utrecht organiseert een tentoonstelling over de Stijl. In het oude winkelcentrum Hoog Catharijne kan je in een etalage een voorproefje krijgen. Daar zie je de bolderwagen van Rietveld en een elegant gebreid jurkje, de Bathilda, ontworpen door Michel Benaart van Bergen. Breiwerk leent zich goed voor dit comfortabele jurkje. Ik zou het zo willen dragen.

In Utrecht, de vroegere woonplaats van architect Rietveld, kan je het Rietveld-Schröderhuis bezichtigen, maar ook zijn graf bezoeken op begraafplaats Soestbergen.

The Centraal Museum in Utrecht is organizing an exhibition on the Stijl. In the old shopping center Hoog Catharijne you can have a taste by looking at a window  display. There you can see the Rietveld wagon and an elegant knitted dress, the Bathilda, designed by Michel Benaart van Bergen. Knitwear can be used very well for a comfortable dress like this one. It would wearable today too.

In Utrecht, the former residence of the architect Rietveld, you can see the Rietveld Schröder House, but also visit his grave at cemetery Soestbergen.

Vanaf nu kan ik met een deel van mijn genenpool op mijn hoofd de kou in. In deze Shetlandmuts zijn de Magische Motieven verwerkt van een deel van de familienamen van mijn voorouders uit diverse landen. Ja, dit noordelijk uitziende natuurlijke blondje heeft minstens 10% Zuid-Europees bloed. 😉

Meer over Magische Motieven en hoe je zo persoonlijke geheime boodschappen in je breiwerk kan verwerken op site van The Dutch Knitters.

From now on I can go out into the cold with some of my gene pool on my head.  The Magic Motifs on this Shetland Cap are processed by some of the names of my ancestors from different countries. Yeah, this northern-looking natural blonde has at least 10% South European blood. 😉

More about Magic Motifs and how you can use personal secret messages in your knittingon site of The Dutch Knitters.

De tijd vliegt. Tien jaar geleden, in januari 2007, startte ik met mijn breiblog Life ‘n Knitting. Dagelijks ontvangt het blog bezoek van breiers over de hele wereld. En nog steeds heb ik, mede dankzij mijn vele breireizen, genoeg inspiratie om iedere week één of meerdere blogjes te maken. Best een hele klus, vooral als er veel foto’s worden gebruikt, maar ik doe het met liefde en plezier en voorlopig is het eind nog niet in zicht. Op naar de volgende tien jaar!

Time flies. Ten years ago, in January 2007, I started my knitting blog Life ‘n Knitting. Every day the blog is visited by knitters from all over the world. And still I have, thanks to my many knitting trips, enough inspiration to make every week one or more blogs. Quite a chore, especially used when I put in many pictures, but I do it with love and there’s no end yet in sight. On to the next ten years!

Het is een rare wereld. Er gebeuren dingen die ik nooit had verwacht omdat ik meer vertrouwen had in menselijkheid en de mensheid. Ik houd mijn hart vast… Zo denken er meer over, en ze vonden dat daar een gebreid mutsje bij hoorde voor herkenbaarheid en het visueel delen van denkbeelden en verzet tegen de ontwikkelingen. De Pussy Hat was geboren en jij kan ‘m ook breien!

It is a strange world. Things happen that I hoped would never occur, because I had more trust in humanity and the world. I’m very worried… A lot of people had the same idea, and thought that a knitted hat would contribute to recognision and visibility of sharing ideas and resistence to the recent developments. The Pussy Hat was born and you can knit it too! 

Snappen doe ik het niet, waarom zou je wild willen breien? Lantaarnpalen hebben geen last van de kou, dus ik maar liever iets met meer nut. Maar in Groningen is het een beetje anders, want daar willen ze hun huizen liever op een manier verwarmen die ze niet in laat storten. Vandaar de actie Brei Mee voor Groningen.

I really don’t understand, why would you want to knit ‘wild’? Lampposts do not suffer from the cold, so I prefer to knit something that serves a real purpose. But in Groningen is a little different, because they want to heat their homes rather in a way that they don’t let them fall apart. Hence the action Brei Mee voor Groningen.

Foutekersttruiwinkel

UglyChristmassweatershop

En daar gaan ik morgen alweer, dit keer naar Riga in Letland, om daar onder meer de opening van de wantententoonstelling van het National History Museum of Latvia mee te maken. En als ik er dan toch ben,… lekker de stad verkennen, naar álle wol- en handwerkwinkels en natuurlijk ook naar Sena Klets, het mekka van de textieltraditie in de vorm van een schitterende winkel in het centrum van de oude stad. Met een volle week de tijd zal ik voldoende tijd hebben om op zoek te gaan naar meer informatie over Magic Motifs en aanverwante zaken. Op vrijdag is er de première van het ballet Peer Gynt (Grieg) en op zondag sluit ik met Jan die vrijdag arriveert in Riga de week feestelijk af met de Fledermaus (Strauss) in het chique operagebouw.

And there I go again tomorrow, this time to Riga in Latvia, to be present at the opening of the mitten exhibition of the National History Museum of Latvia. And if I’m there anyway,… I will stay to explore the city, go to all yarn- and handicraft shops and of course also to Sena Klets, the mecca of textile tradition in the form of a gorgeous shop in the center of the old town. With a full week’s time I will have enough time to try to find more information about Magic Motifs and related matters. On Friday there will be the premiere of the ballet Peer Gynt (Grieg) and on Sunday I close with Jan who will arrive in Riga on Friday the week with the Fledermaus (Strauss) in the chic Opera House.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Soms heb je geluk en kom je voor een habbekrats iets geweldigs tegen. In Inverness stapten Nancy Marchant en ik een tweedehands winkeltje binnen waar ik zoiets geweldigs vond. Voor weinig, slechts 12 pond, dus minder nog dan 14 euro. Nee, dit keer geen breiwerk, maar een andere passie van mij, traditionele kleding. De kilt die ik er vond is prachtig. De kleurechte stof is nog steeds stralend van kleur. Hier en daar een klein mottengaatje mag de pret niet drukken. Maar dat mag dan ook wel, want het oude etiketje in de rokband verraadt dat het hier gaat om de kilt van mrs Hendry uit 1957. Officieel is hij mij te klein, maar met wat kleine ingrepen kan ik ‘m vermaken. Zal ik dat doen? Of blijft het een hebbeding? Ik draag graag kilts en plooirokken en heb vier draagbare kilts in mijn kast hangen. In Shetland heb ik er verleden jaar zelfs nog twee gekocht. Dit zijn kilts die aan de eisen van deze tijd zijn aangepast, lekker vlotte modellen die fijn dragen, maar wel gemaakt van mooie wollen stof en voorzien van een eenvoudige kiltspeld.

Nèt over het water bij ons hotel in het centrum van Inverness vond ik een traditionele kiltmaker. In de winkel veel écht mooie spullen van hoge kwaliteit. Een vitrine met kilttasjes voor mannen, rokspelden en ander moois. Een tafel in het midden van de winkel ligt vol met stalenboeken van diverse stoffenmakers. Hieruit kan je een stof selecteren waar je een traditionele kilt van kan laten maken. De stoffen kunnen per 8 yard worden besteld, maar soms hebben ze restjes te koop. De tartanstof van mrs Hendry’s kilt was ook te koop in de winkel. Op het etiketje staat dat het hier gaat om een tartan van de clan MacDonald, en wel de Ancient.

Sometimes you get lucky and you find a bargain that is really amazing. In Inverness Nancy Marchant and I visited a shop with second hand stuff, where I found a treasure. For next to nothing, only 12 pounds, so even less than 14 euros. No, this time not knitwear, but another passion of mine, traditional clothing. The kilt that I found is lovely. The colours are still bright. A small moth hole here and there  should not spoil the fun. That is to be expected, because the old label on the waistband reveals that this is the kilt worn by Mrs. Hendry in 1957. Officially, it’s too small to me, but with some small alterations I will fit in. Shall I do that? Or shall I keep it like it is? I like to wear kilts and pleated skirts and own four wearable kilts already. In Shetland I have even bought two kilts last year. These are kilts that are adapted to the demands of the times, nice smooth models that I can wear comfortably, but made of fine wool fabric and with a simple kilt pin.

Just across the water at our hotel in the heart of Inverness I found a traditional kilt maker. In the shop there was a lot really nice quality stuff. A showcase with kilt bags for men, kilt pins and other goodies. A table in the middle of the store is filled with sample books of various fabric makers. Here you can select a fabric and they will make it into a traditional kilt. The fabrics can be ordered by 8 yards, but sometimes they have leftovers for sale. The tartan fabric of Mrs. Hendry’s kilt was also available in the store. On the label states that it is a tartan of the MacDonald clan, namely the Ancient.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De winkel van de Schapekop in het idyllische Nieuwpoort was jarenlang een begrip in handwerkland en één van de allerleukste handwerkwinkels in Nederland. Maar helaas, afgelopen zomer werd de winkel opgeheven, om direct te worden omgezet in een geheel nieuw concept; Werkplaats  De Schapekop in Groot-Ammers, hooguit een paar kilometer vanaf Nieuwpoort. Afgelopen weekend hadden ze open huis en jee, wat was het er druk! Allemaal bekende gezichten, gezellig bijpraten met een kopje koffie en een appelpuntje, leuke dingen kopen en natuurlijk de nieuwe werkplaats bekijken. Het is eigenlijk nog als vanouds en heel vertrouwd. Zelfs de mooie oude toonbank heeft weer een plaatsje gekregen. Ruimte zat voor het geven van workshops, wanden vol kleurrijke bolletjes en een praktische verfruimte waar Carina en haar helpers garens verven (ook van hun eigen kudde!).

Ik kocht onder andere een shawl speld met prachtige schapekopjes. Ze lijken precies op mijn schapekopring die ik ooit van Jan kreeg omdat mijn sterrenbeeld ram is, dat echte doorzetters zijn en ik een beetje doorzettingsvermogen toen nodig had om in hoog tempo mijn certificeringen voor mijn ICT-baan te halen.

Het was even wennen, maar wie eenmaal voet over de drempel zet, krijgt meteen weer het oude Schapekop-gevoel en voelt zich weer thuis. Dit najaar start vanaf 10 oktober een nieuwe cursus van Het Betere Breiwerk in de Schapekop, ik heb er nu alweer zin in!

De webshop is open 24/7 en je zal ook op beurzen en bij evenementen de Schapekop regelmatig tegenkomen. Heb je de open dagen gemist en wil je toch graag een kijkje nemen of iets met eigen ogen bekijken wat je wilt kopen, heb je vragen of wil je je opgeven voor Het Betere Breiwerk of een workshop, neem dan vooraf even contact met Carina op.

The shop of the Schapekop in idyllic Nieuwpoort was for years famous among crafters and one of the nicest crafts shops in the Netherlands. But unfortunately, last summer the shop was closed, to be directly converted into an entirely new concept; the Werkplaats Schapekop in Groot-Ammers, at most a few kilometers from Nieuwpoort. Last weekend they opened their doors and it surely was crowded with people! A lot of familiar faces, friendly chat over a cup of coffee and an apple pie, buying nice things, and of course, you could check out the new workshop. Well, it’s still quite familiar. Even the old counter was placed in the workshop. Plenty of space for organizing classes, walls full of colorful balls of wool and a practical dye kitchen where Carina and her helpers dye their yarns (also from their own herd!).

I bought a stunning shawl pin with sheeps heads. They look just like my sheeps head ring I got from Jan years ago because my zodiac sign is Aries, which are real go-getters, and I needed a little perseverance when I needed to pass for my certifications for my IT job rapidly.

It takes time to get used to things, but once you have set foot over the threshold, you will feel the old Schapekop ambiance and you will feel at home again. This autumn, starting 10 October a new course Het Betere Breiwerk (Advanced Knitting) in the Schapekop, I have now already excited!

The webshop is open 24/7 and you will meet the Schapekop at fairs and other events regularly. Did you miss the open door days and you would still like to take a look or see with your own eyes what you want to buy, if you have questions or want to sign up for Advanced Knitting or a class, please in advance contact Carina on.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Eén of twee keer per jaar worden de schapen op Shetland geschoren. Stoere mannen en vrouwen werken hard om hele kuddes zo snel mogelijk van hun warme jas te ontdoen. Doe je dat niet gedurende een paar jaar, dan blijft de wol groeien en zal het dier zijn bewegingsvrijheid ontnemen het het verstikken. Sommige schapen, zoals het schaapje op de rotsen bij de kust van Mousa, komen in de problemen. Dit schaap was waarschijnlijk van de rots afgevallen en op een plateau dichtbij het water terecht gekomen. Zo’n dier zou verhongeren als er niet zou worden ingegrepen, dus we hebben het gemeld bij schipper van de boot die ons naar Mousa bracht, maar die stelde ons gerust, het schaap zou die dag nog worden gered door de boer.

Op Bressay, het eilandje vlakbij Lerwick waar je met de ferrie naar toe kan varen, hadden we het geluk om het proces van het schapenscheren van dichtbij te mogen aanschouwen. De schaapscheerders vertelden honderduit over wat er allemaal bij komt kijken. Ze zijn duidelijk blij met de belangstelling voor hun werk. Trots wees de ene man naar de andere en vertelde ons dat dit de echte expert was. Vakkundig, supersnel en doeltreffend hielp hij in de korte tijd dat we stonden te kijken menig schaap van z’n wolletje af. Knap hoor.

Once or twice a year all sheep on Shetland are being shorn. Tough men and women work hard to help entire herds to get rid of their warm coats as soon as possible. If you do not do this for a few years on a row, the wool continues to grow and will immobilize and choke the animal. Some sheep, as the sheep on the rocks on the coast of Mousa, get into trouble. This sheep probably dropped down the rock and landed on a plateau near the water. Such an animal would starve if there would be no intervention, so we reported it to captain of the boat that brought us to Mousa, but reassured us, the sheep would to be save by the farmer that day.

On Bressay, the small island close to Lerwick where you can go to by ferry, we were lucky to be able to see the sheep shearing process up close. The shearers told endlessly about what all is involved. They are clearly delighted with the interest in their work. Proudly one man pointed to the other and told us that this was the real expert. Skilled, fast and effective, he removed the fleece of many sheep in the short time we were watching. Well done.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Galina Khmeleva, van oorsprong Russin uit Sint Petersburg, maar nu woonachtig in Colorado, trok in de jaren negentig het kantbreien uit Orenburg uit het slop. Door haar strijd veroverde deze breikunst de breiwereld en werd het op de kaart gezet als één van de belangrijkster kantbreitradities, naast het kantbreien uit Shetland en Estland.

Gisteren was ze in Amsterdam, waar ik haar ontmoette en haar en Constance die haar hand- en spandiensten verleent tijdens de reis, de Afstap liet zien. Vandaag start de Baltic Craft Cruise die hen naar de Baltische staten en enkele Scandinavische landen gaat brengen. De hele dag hadden opgewonden breisters die deelnemen aan de cruise de Afstap al gevonden, waar ze werden verwelkomd door Jans. Ze liet Galina de Shetland-shawl zien die op dit moment in de verkoop is. Galina beoordeelde het garen, patroon en kwaliteit en vond ‘m prachtig. Ik had mijn laatste Estlandse Haapsalu-shawl meegenomen om haar te laten zien, waarmee ze op de foto wilde. Zelf had ze niet zoveel met nupps, al dat gedoe, gaf ze toe.

Maar zoals iedere kantbreier zal beamen, soms wil je even iets anders en een dikker draadje en was erg geïnteresseerd in mijn boeken Warme Handen en Lekker Warm!, die ze van mij cadeau kreeg, van zelfsprekend met persoonlijke signering. Na samen een lekkere lunch bij Zeezicht, scheidde onze wegen, maar wie weet, niet voor lang!

Galina Khmeleva, originating from Russian St. Petersburg, but now living in Colorado, drew in the nineties lace knitting from Orenburg out of the doldrums. Through her struggles this knitting art captured the knitting world and it was recognized as one of the important lace knitting traditions, like lace knitting from Shetland and Estonia.

Yesterday she was in Amsterdam, where I met her and showed the Afstap to her and to Constance which granted her a helping hand during the trip. Today, the Baltic Craft Cruise launches which will bring them to the Baltics and some Scandinavian countries. During the day excited knitters participating at the crusie already found de Afstap, where they were welcomed by my colleague Jans. She showed Galina  the Shetland shawl that is on sale at the moment. Galina appreciated the yarn, pattern and quality and thought it to be very beautiful. I showed my last-Estonian Haapsalu shawl to her, with which she wanted to be photographed. She didn’t like to knit so much nupps, a lot of hazzle, she admitted.

But as any kantbreier will agree, sometimes you want something a little different with a thicker thread and so she was very interested in my books Warm Hands and So Warm!, which she received a gift from me. Of course I had to sign them personally to her. After a nice lunch together at Zeezicht, our roads separated but maybe not for long!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar bezochten Mieke en ik voor het eerst het katholieke dorpje Alsunga. Net als toen werden we ook dit jaar weer hartelijk ontvangen in het Rijahuis, het plaatselijke handwerkhuis/winkeltje. Mieke had voor de vakantie een poging gedaan om de worteltaartjes, sklandrauši, waar het dorp beroemd om is, na te maken, maar die waren oneetbaar, dus toen Inga dat hoorde, tekende ze de hele groep meteen in voor een sklandrauši-workshop. Eerst met Inga en Mara naar de bron voor water, daarna hebben zelfs slechte koks als Titia en ik het voor elkaar gekregen om een taartje in elkaar te draaien. Die van mij had een hartje. Daarna hebben we de breiers uit het dorp een workshop gegeven en ben ik als Alsunga-vrouw aangekleed, maar daarover in de volgende blogs meer…

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Letland zijn maar een paar wolfabrieken. Wij bezochten Paces Fabrika in Paces bij Dundaga. De garens die ze er maken worden verkocht als Dandaga Paces. We kregen een rondleiding door de fabriek, waar door bijna 20 mensen iedere dag hard wordt gewerkt. Dat harde werken straalt er overal van af. Er hangt en oostbloksfeertje en het ruikt er naar wolvet en spinolie. De machines zijn lawaaiig en oud, maar stampen lekker door. De gedegen kwaliteit van de oude werktuigen zorgt ervoor dat alles nog steeds draait. Verfstoffen staan op de grond in potjes klaar om in de enorme ketels te worden gebruikt om de garens prachtige kleuren te geven. De gekaarde wol komt via een buizensysteem in de spinruimte, waar stoere vrouwen de zware balen op hun schouders naar de machines dragen.

Ik heb inmiddels veel wolfabrieken bezocht, variërend van keurig nette schone spinnerijen tot dit soort fabrieken waar met man en macht wordt gezwoegd om ons breiers te voorzien van lekker authentieke garens waar we onze creativiteit op uit kunnen leven. In deze fabriek weinig tierlantijnen, hooguit een gebreid muisje tussen de strengen en een enorme sok in het kantoortje, maar wat hier geproduceerd wordt is echt en met liefde gemaakt. De getwijnde garens zijn iets dikker dan de Limbazu-garens en worden in effen en verlopende kleuren geverfd. Voor onze begrippen zijn de garens die je daar direct in de fabriek koopt erg goedkoop, dus er werd flink ingeslagen. In heel Letland kom je de Dundaga-strengen tegen, ook in Alsunga, waar ik jullie binnenkort over ga vertellen.

In Latvia there are only a few wool mills. We visited Paces Fabrika in Paces, near Dundaga. The yarns that they make there are sold as Dandaga Paces. We got a tour of the factory, where almost 20 people are working hard every day. That hard work radiates from it everywhere. You can feel the atmosphere of the old Eastern bloc and everywhere it smells of lanolin and spin oil. The machines are old and noisy, but still work. The good quality of the old tools ensures that everything is still running. Dyes are lying on the ground in pots ready to be used in the huge boilers to give the yarns beautiful colors. The carded wool comes through a pipe system into the spin room, where strong women carry the heavy bags on their shoulders to the machines.

I have already visited many wool mills ranging from neat tidy clean spinneries to this type of factories where people work hard hard to provide us knitters with delicious authentic yarns with we can use to produce our creative work. In this factory there are few frills, at most, a knitted mouse between the strands and a huge sock at the office, but what is produced here is genuine and made with love. The twisted yarns are slightly thicker than the Limbazu yarns and are dyed in solid and gradient colors. To our standards these yarns bought directly from the factory are very cheap, so we didn’t hold back buying a lot. Throughout Latvia we found the Dundaga skeins, also in Alsunga, where I’m soon going to tell you about.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na het bezoek aan de wolfabriek, een heerlijke lunch in de dorpskantine en een rondje door Dundaga, zijn we naar Kolka, het meest noordelijke puntje van Letland gereden om even over de Straat van Irbe te zwaaien naar het Estlandse eiland Saaremaa. Hier komen de Oostzee en de Baltische zee bij elkaar. Je kan nog nèt de vuurtoren van het eiland onderscheiden. Net als toen we op Saaremaa waren, zijn we met z’n allen naar het puntje gelopen. Je kan er zelfs naar de sauna in een vrachtwagentje vlakbij het strand. Heerlijk doorwaaien op een goddelijk mooi strand met de zon op je gezicht en de gezelligheid van zes fanatiek juttende breivriendinnen, kan het mooier?

After visiting the woolen mill, a delicious lunch in the village canteen and a tour around Dundaga, we went to Kolka, the most northern tip of Latvia to wave over the Irbe Strait to the Estonian island Saaremaa. Here the Baltic Sea and the Baltic Sea come together. You can just see the lighthouse on the island. Just like when we were on Saaremaa, all of us walked to the edge of the tip. You can even go to the sauna in a truck near the beach. The wind felt great, blowing through your hair on a divinely beautiful beach with the sun on your face and the companionship of six friends who fanatically combed the beach for shells and other nice stuff, it can be more beautiful?

Gekker moet het toch echt niet worden. Bosch verkoopt sinds kort onesies voor je stofzuiger in de vorm van een olifant, flamengo of giraf. Alleen te bestellen op 1 april… 😉

This is one of the funniest things I came across lately. Bosch recently started selling onesies for your vacuum cleaner in the form of an elephant, giraffe or flamenco. You can order one on 1 April… 😉

Door mijn schoonzusjes wordt weinig gebreid, maar ze hebben wel een neus voor geinige breispullen. Voor mijn verjaardag werd ik verrast met een verjaarskalender met bijna blote mannen in gebreide en gehaakte boxers. Alle rekwisieten zijn ook gebreid, van de koekoeksklok tot de het slagersmes.

De kalender is gemaakt door Club Geluk, ook bekend van hun gebreide hammen.

Although they don’t knit a lot, my sisters do have a talent to find funny knitting stuff for me. For my birthday I was surprised with a birthday calendar with nearly naked men in knitted and crocheted boxers shorts. All props are knitted, from the cuckoo clock to the butcher’s knife.

The calendar has been created by Club Geluk, also known by their knitted hams.