Life 'n Knitting

6

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De laatste dag van het Knitting Camp kregen we les van meesterbreier Jolanta Mediņa uit Kuldiga. Ook zij had een grote tas met wanten en handschoenen bij zich. Mijn Shetland-shawl interesseerde haar ook enorm, zodat Dãrta er foto’s van moest maken. Ze herkende veel van de traditionele Shetlandse motieven die ook in Letland voorkomen.

Daarna was het tijd voor het officiële gedeelte, het uitreiken van de diploma’s, uitgegeven door het Letse ministerie van cultuur. We waren allemaal geslaagd! 😉
Eén voor één kregen we ons diploma uitgereikt door Linda Rubena. Als dank voor de geweldige ervaring die we ze voor ons hebben verzorgd hadden we natuurlijk wat leuke Hollandse cadeautjes meegenomen, ook voor onze oude en nieuwe vrienden. Linda verraste we met een gouden breinaald, ach, verguld dan, maar toch. 😉

Daarna vertrokken Titia en Elsbeth naar Riga voor de terugreis. Mia Petra reed met ze mee om de auto op te halen. En wij, LiesB, LiesW, Mieke en ik vertrokken rechtstreeks naar Bernati voor het vervolg van het avontuur.

Wat hebben we genoten van het Knitting Camp, veel meegemaakt en geleerd en wat was het gezellig met nieuwe en oude vrienden!
Dank jullie wel, Linda, Dãrta en alle anderen die hun steentje bijdroegen aan de organisatie. Volgend jaar weer?

The last day of the Knitting Camp we were taught by master knitter Jolanta Medina from Kuldiga. She also had big bag with mittens and gloves with him. My Shetland shawls also interested her greatly, so Darta had to take pictures of it. She recognized a lot of traditional Shetland motifs that are also known in Latvia.

Then it was time for the official ceremony, the awarding of diplomas, issued by the Latvian Ministry of Culture. We all got one! 😉
One by one we got our diplomas from Linda Rubena. As a thank you for the wonderful experience we had of course brought some nice Dutch presents for the organisors and our old and new friends. Linda was surprised with a golden needle, gilded, but anyway. 😉

Then Titia and Elsbeth left for the trip back to Riga for the return trip home. Mia Petra went with them to pick up her car. And we, LiesB, LiesW, Mieke and I headed straight to Bernati for the continuation of the adventure.

What we enjoyed the Knitting Camp, experienced a lot and learned and what was cozy with old and new friends!
Thank you, Linda, Darta and all others who contributed their bit to the organization. Next year again?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De tweede dag van  het Knitting Camp startte met een presentatie van Zinta Vãrpiņa. Op tafel kwamen replica’s van prachtige oude wanten uit de regio Saldus, waar ze over vertelde en waar we uitgebreid foto’s van mochten maken. Mãra Mertena, een van de medecursisten, had een tas vol wanten en handschoenen bij zich om te showen. Daarna leerden we een paar mooie boordjes, waaronder die met driehoekjes in verkorte toeren.

Na de lunch begon het ‘schoolreisje’ naar Talsi. Met z’n allen gezellig de bus in en in sukkeldraf naar het museum, waar we het depot bezochten. Je weet niet wat je ziet, lade na lade vol met oude wanten, prachtig! Ook het museumpje nog even doorgelopen, waar we vooral veel lol hadden met het apparaat dat foto’s van een groepje kon nemen, waarna de hoofden in een oude ansichtkaart met vrouwen in klederdracht werd geplaatst.

The second day of the Knitting Camp started with a presentation of Zinta Vãrpiņa. On the table were replicas of beautiful old mittens from Saldus region. Zinta explained all kind of details on the knitwear and we were allowed to take photos. Mãra Mertena, one of the other participants, had a bag full of mittens and gloves with her to show. Then we learned a few nice cuffs, including those with triangles in short rows.

After lunch, the ‘schooltrip’ to Talsi began. Together cosy in the bus and in a slow tempo to the museum, where we visited the depot. It was amazing what we saw there, so many beautiful old mittens, gloves and socks in a lot of drawers. We also walked throught the museumm where we had a lot of fun with the device that could take pictures of a group of people, placing the heads in an old postcard with women in costumes.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Talsi is een idyllisch dorpje aan het water. Külli poseerde in haar mooie vintagejurk met deze prachtige achtergrond. We bezochten een keramist, waar LiesW een breipot kocht. Een talentvolle weefster liet ons haar atelier zien. We troffen het, want op het binnenplaatsje was een activiteit met kinderen in dracht, die het topleuk vonden om synchroon omhoog te springen voor de fotograaf.

Tot slot werden we naar een kamer geleid waar de plaatselijke breiers ons opwachten om ons trots hun werk te tonen. Weer een tafel vol wanten en handschoenen, de een nog mooier dan de ander. Een van de wanten was gemaakt in een heel speciaal steekje dat ik nog nooit gezien had, dat ik thuis al heb uitgeprobeerd. De effecten ervan zijn sensationeel leuk. Maar daarover later meer…

Wij hadden inmiddels wel een ijsje verdiend, dus doken snel de supermarkt even in. Linda Rubena deed ook meteen een boodschapje naast het potje rijstdrank dat ze had gehad, ze kocht een heerlijk flesje Balsam voor een slaapmutsje. Nooit zagen we meer wanten op één dag, dus dat werd vast dromen van al dat moois, Prieka!

Talsi is an idyllic lakeside village. Külli posed in her beautiful vintage dress with this beautiful background. We visited a pottery maker, where LiesW bought a bowl to hold her ball of yarn. A talented weaver showed us her atelier. We were lucky, because in the courtyard there was an activity with children in costume who found it awesome to jump synchronously up for the photographer who was taking their picture.

Finally, we were led to a room where local knitters were waiting for us to proudly show their work. Another table full of mittens and gloves, each more beautiful than the other. One of the patterns was created in a very special stitch I had never seen before, which I’ve tried at home. Its effects are sensational fun. But more on that later …

We already had earned an ice cream, so quickly surfaced in the supermarket here. Linda Rubena got a jar with rice drink, but also bought a bottle of Balsam for a nightcap. Never we saw so many mittens on one day, so she must have been dreaming of all that knitwear, Prieka!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Drie dagen brachten we door in Strazde tijdens het Knitting Camp dat was georganiseerd door Dãrta Anna en Linda Rubena van Sena Klets. Workshops, presentaties, heel veel wanten en bovendien nog lekker Lets eten, wat wil je nog meer?

Dag 1 startte met een buitengewoon interessante presentatie van Baiba Vaivare over de traditie van Letse wanten, handschoenen en polswarmers. Dãrta vertaalde de belangrijkste dingen voor ons in het Engels.
Daarna,… hands on! Baiba Pilãne leerde ons een aantal Letse opzetten en boordjes breien.
Ina, een gediplomeerd breister, had tassen vol breiwerk meegenomen om ons te laten zien. Prachtig vakwerk, waar ik grote bewondering voor had. Sommige dingen waren te koop. Ik kocht de grijs-groene wanten en twee paar miniatuur wantjes. Een daarvan mocht ik toch niet kopen, want die waren kapot gegaan in de loop der jaren, maar omdat ze de mooiste patroontjes hadden, wilde ik ze toch. Daar snapte Ina helemaal niets van…

En dan denk je dat je er bent, nee dus. Een struise Letse dame met accordeon kreeg bij vrijwel iedereen de voetjes van de vloer, zelfs bij mij met als danspartners Külli (die in haar eentje team Estonia vertegenwoordigde) en Ina.

Three days were spent in Strazde during the Knitting Camp organized by Dãrta Anna and Linda Rubena from Sena Klets. Workshops, presentations, many, many mittens and tasty Latvian food, what more could you want?

Day 1 started with a very interesting presentation by Baiba Vaivare about the tradition of Latvian mittens, gloves and wrist warmers. Dãrta translated the most important things into English for us.
Afterwards, … hands on! Baiba Pilãne tought us how to knit some Latvian cast and traditional cuffs.
Ina, a qualified knitter, had brought bags full of knitwear to show to us. I admired the beautiful craftmenship. Some things were for sale. I bought the gray-green gloves and two pairs of miniature mittens. One of these Ina did not want me to buy, because they were damaged by aging, but because they had the most beautiful patterns, I wanted them anyway. Ina did not understand that at all…

And then you think you’re here, nope. A sturdy Latvian woman with an accordion got to almost everyone dancing on the dance floor, even to me with as dance partners Külli (representing just on her own team Estonia) and Ina.

Eind van de dag bezochten we het craft house, waar de eigenares een uitstalling van handwerken had gemaakt en een paar oudere dames fanatiek aan het weven waren.

End of the day we visited the craft house where the owner had made a display of handicrafts and a few elderly ladies were fanatically weaving.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wij logeerden niet in de campus, maar in een prachtig hotel vlakbij, waar ik iedere ochtend en avond vanuit het raam in mijn kamer genoot van het uitzicht over het meer. Het water uit het meer werd in gezuiverde vorm gebruikt voor het zwembad in de enorme kelder van het gebouw. Daar hebben we natuurlijk ook heerlijk gebruik van gemaakt!

We did not stay in the campus, but stayed in a beautiful hotel closeby, where I enjoying the view over the lake from the window in my room every morning and evening. The lake water was used in purified form for the pool in the enourmous basement of the building. Of course we had to try that too!

In het mooie gebouw waarin het Craft Camp werd gehouden, bleek ook nog een groep elfjes te wonen die de kerstman helpen. Honderden kinderen komen jaarlijks in zijn kamer in de kelders een cadeautje halen. Gelukkig had de kerstman ook aan ons gedacht, want iedereen mocht bij zijn hulpelf een beker van Talsi komen halen, maar gelukkig hoefde niet iedereen op schoot.

The beautiful building in which the Craft Camp was held, also housed  to attend a group of elves, helpers of Santa. Hundreds of children every year come to his room in the basement to pick up a present. Luckily Santa had thought of us, because everyone got a Talsi mug from his elf, but fortunately I did not need sit on his lap.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar was er veel belangstelling voor de Turkse opzet, die de vrouwen uit Alsunga bij het doorbladeren van Lekker Warm! tegenkwamen. Ik beloofde dat ik terug zou komen en ze dan deze intrigerende techniek zou leren. Dat hebben we nu, met z’n allen, gedaan en het was een doorslaand succes! Hoewel ik nog wat leuke dingen op het programma had staan, konden de breiers bijna niet ophouden met het breien met de magic loop op de door mij meegebrachte rondbreinaalden. Ondertussen werd gezongen, gesnoept van alle lekkers dat ze mee hadden gebracht en gekletst. Ze hadden allerlei breiwerk meegenomen om ons te laten zien. Tot hun stomme verbazing ontstonden er al snel kleine zakjes, die ze trots aan hun dracht hingen. Zo zie je maar weer, tradities zijn springlevend en passen zich aan aan de omstandigheden, kennis en vaardigheden en dat wat voor handen is.

Last year there was a lot of interest in the Turkish cast on, a technique the women of Alsunga found in Lekker Warm! while browsing the book. I promised that I would come back and would teach them this intriging technique. We, all together, gave this workshop and it was a resounding success! Although I had some nice techniques on the program, the knitters could hardly stop knitting with the magic loop on circular needles brought with me. Meanwhile they sang, tried all the goodies that they had brought along and chatted. They had brought all kind of knitwear to show us. To their astonishment little pouches developed, which they proudly hung on their costumes. So there you have it, traditions are alive and adapt to the circumstances, knowledge and skills and the materials that are is available.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Letland zijn maar een paar wolfabrieken. Wij bezochten Paces Fabrika in Paces bij Dundaga. De garens die ze er maken worden verkocht als Dandaga Paces. We kregen een rondleiding door de fabriek, waar door bijna 20 mensen iedere dag hard wordt gewerkt. Dat harde werken straalt er overal van af. Er hangt en oostbloksfeertje en het ruikt er naar wolvet en spinolie. De machines zijn lawaaiig en oud, maar stampen lekker door. De gedegen kwaliteit van de oude werktuigen zorgt ervoor dat alles nog steeds draait. Verfstoffen staan op de grond in potjes klaar om in de enorme ketels te worden gebruikt om de garens prachtige kleuren te geven. De gekaarde wol komt via een buizensysteem in de spinruimte, waar stoere vrouwen de zware balen op hun schouders naar de machines dragen.

Ik heb inmiddels veel wolfabrieken bezocht, variërend van keurig nette schone spinnerijen tot dit soort fabrieken waar met man en macht wordt gezwoegd om ons breiers te voorzien van lekker authentieke garens waar we onze creativiteit op uit kunnen leven. In deze fabriek weinig tierlantijnen, hooguit een gebreid muisje tussen de strengen en een enorme sok in het kantoortje, maar wat hier geproduceerd wordt is echt en met liefde gemaakt. De getwijnde garens zijn iets dikker dan de Limbazu-garens en worden in effen en verlopende kleuren geverfd. Voor onze begrippen zijn de garens die je daar direct in de fabriek koopt erg goedkoop, dus er werd flink ingeslagen. In heel Letland kom je de Dundaga-strengen tegen, ook in Alsunga, waar ik jullie binnenkort over ga vertellen.

In Latvia there are only a few wool mills. We visited Paces Fabrika in Paces, near Dundaga. The yarns that they make there are sold as Dandaga Paces. We got a tour of the factory, where almost 20 people are working hard every day. That hard work radiates from it everywhere. You can feel the atmosphere of the old Eastern bloc and everywhere it smells of lanolin and spin oil. The machines are old and noisy, but still work. The good quality of the old tools ensures that everything is still running. Dyes are lying on the ground in pots ready to be used in the huge boilers to give the yarns beautiful colors. The carded wool comes through a pipe system into the spin room, where strong women carry the heavy bags on their shoulders to the machines.

I have already visited many wool mills ranging from neat tidy clean spinneries to this type of factories where people work hard hard to provide us knitters with delicious authentic yarns with we can use to produce our creative work. In this factory there are few frills, at most, a knitted mouse between the strands and a huge sock at the office, but what is produced here is genuine and made with love. The twisted yarns are slightly thicker than the Limbazu yarns and are dyed in solid and gradient colors. To our standards these yarns bought directly from the factory are very cheap, so we didn’t hold back buying a lot. Throughout Latvia we found the Dundaga skeins, also in Alsunga, where I’m soon going to tell you about.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na het bezoek aan de wolfabriek, een heerlijke lunch in de dorpskantine en een rondje door Dundaga, zijn we naar Kolka, het meest noordelijke puntje van Letland gereden om even over de Straat van Irbe te zwaaien naar het Estlandse eiland Saaremaa. Hier komen de Oostzee en de Baltische zee bij elkaar. Je kan nog nèt de vuurtoren van het eiland onderscheiden. Net als toen we op Saaremaa waren, zijn we met z’n allen naar het puntje gelopen. Je kan er zelfs naar de sauna in een vrachtwagentje vlakbij het strand. Heerlijk doorwaaien op een goddelijk mooi strand met de zon op je gezicht en de gezelligheid van zes fanatiek juttende breivriendinnen, kan het mooier?

After visiting the woolen mill, a delicious lunch in the village canteen and a tour around Dundaga, we went to Kolka, the most northern tip of Latvia to wave over the Irbe Strait to the Estonian island Saaremaa. Here the Baltic Sea and the Baltic Sea come together. You can just see the lighthouse on the island. Just like when we were on Saaremaa, all of us walked to the edge of the tip. You can even go to the sauna in a truck near the beach. The wind felt great, blowing through your hair on a divinely beautiful beach with the sun on your face and the companionship of six friends who fanatically combed the beach for shells and other nice stuff, it can be more beautiful?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het noord-westen van de regio Kurzeme (Koerland) ligt Ventspils, waar je heerlijke culinaire hapjes kan eten in schattige kleine restaurantjes. Ook is er een kasteel met vitrines vol traditionele sieraden en wat vitrines met klederdracht uit de omgeving. Maar de aanleiding voor ons bezoek was eigenlijk het craft house Amatu Maja, waar we werden ontvangen om kennis te maken met de wevers en hen in actie te zien achter hun imposante weefgetouwen. En passant hebben we ook maar de halve shop leeg gekocht, want ze hebben een prachtige gevarieerde collectie leuke Lets handwerk.

Het bijzonderste was het garen dat wordt gemaakt van echte amber. Dit nieuwe flinterdunne materiaal zal waarschijnlijk ook in de gezondheidszorg worden gebruikt als hechtmateriaal, maar je kan het ook mengen met linnen of andere vezels en er mee breien. Ik kocht een setje grijs-blauwe mitaines, als was het alleen al leuk om iets van dit grappige moderne materiaal te hebben.

In één van de ruimtes was een tentoonstelling van het werk van de plaatselijke schoolkinderen. Het zag er top uit, vooral het rode spencertje, en je kan je amper voorstellen dat onze Nederlandse kids hier iets dergelijks voort zouden kunnen brengen. Maar dat ligt in Letland blijkbaar toch anders. Er is daar wel handwerkonderwijs op alle lagere scholen en echt handwerk wordt er gewaardeerd. Een blik in het verleden van de schooltjes werd ons gegeven door in het authentieke oude klaslokaaltje, compleet met leitjes en griffels en een harmonicum.

In the north-west of the region Kurzeme (Courland) you find Ventspils, where you can eat delicious culinary snacks in cute little restaurants. There is also a castle with display cases full of traditional jewelry and some showcases with costumes from the area. But the reason for our visit was actually the craft house Amatu Maja, where we were received to meet the weavers and see them in action behind their impressive looms. And of course, we found lots of stuff to buy in the shop bought because there was a wonderfully diverse collection of nice Latvian handicrafts.

The most special item was the yarn made of real amber. This new wafer-thin material is also likely to be used in health care as suture material, but you can also mix it with cloth orother fibers and knit with it. I bought a set of gray-blue mittens, as I liked to have something of this funny modern material.

In one of the rooms was an exhibition of the work of local schoolchildren. It looked top off, especially the red spencer, and you can hardly imagine that our Dutch kids could do te same. But it is in Latvia apparently different. There’s handiwork or education is valued in all primary schools and really handicraft. A look into the past, schools were given to us by the authentic old class lokaaltje complete with slates and slate pencils and a harmonicum.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

 

Gisteren was de voorpretmiddag voor Letland. Met z’n zevenen (Elsbeth, twee Liesen, Mia Petra, Titia, Mieke en ik) gaan we 12 dagen naar Letland. Het wordt de reis van de ontmoetingen met breiers in de provincie Kurzeme. Dit gebied is het interessantst voor breiers vanwege de diversiteit van het breiwerk en de diverse stadjes en dorpjes met hun eigen kleurrijke breitradities. We sluiten drie dagen aan bij het Crafts Camp dat wordt georganiseerd door Sena Klets in Riga, de winkel/organisatie die zich bezighoudt met het conserveren en vastleggen van klederdracht- en breitradities. Het programma zit tjokvol activiteiten, zoals een bezoek aan een wolfabriek, workshops, operabezoek, dagje Riga enz maar daarover later meer, want het is te veel om op te noemen. Tijdens een genoeglijk voorpretmiddagje bij mij thuis hebben we alles goed doorgesproken, elkaars Letse spullen en boeken bekeken, samen Letse bietensoep, haringsalade en Letse appeltaart gegeten en geproost op een heerlijke breireis!

Yesterday we came together in the  afternoon for last preparations for our trip to Latvia. We, seven knitters (Elsbeth, two Liesen, Mia Petra, Titia, Mieke and I) go to to Latvia for 12 days. It is the journey of meeting knitters in the Kurzeme province. This area is the most interesting for knitters because of the diversity of the knitting and the various towns and villages with their own colorful knitting traditions. We will also attend three days at the Crafts Camp organized by Sena Klets in Riga, the store/organization dedicated to preserving traditional costumes and knitting traditions. The program is bursting with activities, such as visiting a wool factory, workshops, opera, a day in Riga etc but more on that later, because it’s just too much to mention. During a pleasurable afternoon at my home we discussed everything, checked out eachothers Latvian stuff and browsed through Latvian knitting books. Together we had dinner with Latvian beet soup, herring salad and Latvian apple pie and toasted on a wonderful journey knit!

Door mijn schoonzusjes wordt weinig gebreid, maar ze hebben wel een neus voor geinige breispullen. Voor mijn verjaardag werd ik verrast met een verjaarskalender met bijna blote mannen in gebreide en gehaakte boxers. Alle rekwisieten zijn ook gebreid, van de koekoeksklok tot de het slagersmes.

De kalender is gemaakt door Club Geluk, ook bekend van hun gebreide hammen.

Although they don’t knit a lot, my sisters do have a talent to find funny knitting stuff for me. For my birthday I was surprised with a birthday calendar with nearly naked men in knitted and crocheted boxers shorts. All props are knitted, from the cuckoo clock to the butcher’s knife.

The calendar has been created by Club Geluk, also known by their knitted hams.

Jaren geleden kwamen de dames Liivi Soova, Marketta Luutonen and Kerstin Andersson Åhlin van de Craft Union van Scandinavië en de Baltische Staten naar Amsterdam om daar wat cultuur op te snuiven. We hadden een geweldige dag met een bezoek aan het Tassenmuseum, het Tulpenmuseum en de Afstap. Als dank voor de rondleiding door het hart van Amsterdam gaf de Finse Marketta Luutonen mij een Fins/Engels boek over de traditionele Finse Korsnäs-truien dat zij in 2003 schreef met Anna-Marija Bäckman en Gunnar Bäckman. Intrigerende haak- en breitechnieken in rood, groen en gele tinten met basiskleur wolwit geven deze truien hun specifieke Finse karakter. Gelukkig staan er in het boek ook wat kleinere projecten als polswarmers en wanten, om er een beetje in te komen voor je begint aan een hele trui of vest. In deze video kan je een aantal prachtige voorbeelden zien.

Years ago, the ladies Liivi Soova, Marketta Luutonen and Kerstin Andersson Åhlin of the Craft Union of Scandinavia and the Baltic States to Amsterdam to soak up some culture. We had a great day with a visit to the Tassenmuseum (Museum of Bags), the Tulip Museum and the Afstap. To thank us for the tour through the heart of Amsterdam the Finnish Marketta Luutonen gave me a Finnish/English book on the traditional Finnish Korsnäs sweaters which she wrote with Anna-Maria Bäckman Gunnar Bäckman in 2003. Intriguing crochet and knitting techniques in red, green and yellow tones on a off-white base color give the sweater their specific Finnish character. Fortunately there are in the book also smaller projects such as wrist warmers and mittens, to practise a bit before embarking on a long sweater or cardigan. In this video you can see some wonderful examples.

Afgelopen week besteedde Harm Jonkers op zijn blog Estonian World aandacht aan Estlandse breitradities en het boek Warme Handen – Estlandse Wanten en Polswarmers dat The Dutch Knitters in 2011 uitbracht. Zijn blog brengt actuele en interessante nieuwtjes over Estland voor iedereen die het geweldige land een warm hart toedraagt.

Last week Harm Jonkers published an article about on his blog Estonian World about Estonian knitting traditions and the book Warm Hands – Estonian Mittens and Wrist Warmers released by The Dutch Knitters in 2011. His blog brings up-to-date and interesting news about Estonia for all those who love this wonderful country.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In de jaren tachtig was het handwerkblad Ariadne populairder dan ook. De ontwerpen, passend in het tijdsbeeld, werden alsmaar wilder en extremer en ik deed daar lekker aan mee door de gekste breisels te maken. Eén van mijn meest opmerkelijke breisels was de merklaptrui uit Ariadne maart 1982, waarin ik mijn geboortedatum, naam, 1982 en allerlei symbolen die toen belangrijk voor mij waren, toevoegde.Zelfs het vrouwenteken en symbool ‘ban de bom’ ontbraken niet. Tijdens het opruimen van wat dozen met oud textiel kwam ik ‘m weer tegen, toch wel leuk dat ik ‘m heb bewaard als aandenken aan een bijzondere periode in mijn leven.

In the eighties Ariadne was probably the most populair crafts magazine. The designs, which were trendy in that era, became wilder and more extreme, which I loved and so I knitted the most crazy knitwear. One of my most remarkable knittings was the merklaptrui from Ariadne March 1982, in which my date of birth, name, 1982, and all kinds of symbols that were important to me then, were added. Even the symbol for ‘female’  and ‘ban the bomb’ were not lacking. While clearing out some boxes of old textile I stumbled across it again, and now I’m happy that I’m’ve saved it, just as a souvenir of time gone by.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Pas kreeg ik een mailtje van iemand die zo graag de wanten wilde nabreien die haar 91-jarige moeder ongeveer 60 jaar geleden voor haar vader had gebreid. Ze vroeg mij advies, omdat haar moeder niet meer wist je de steek moest breien. Tijdens mijn wekelijkse breiavondje bij Stitch ‘n Bitch Utrecht in het Polmanshuis in Utrecht kwam ze ze laten zien. Ze had ze net nog aangehad op de fiets. Tja, er is ook wat te zeggen voor acryl, het is wél sterk. 😉
Wij natuurlijk allemaal met ons neus er boven op, maar helaas, we kwamen niet verder dan ‘Brioche-achtig’ en wat het in ieder geval allemaal niet was.

Dus bij deze,… wie weet met welke steek deze wanten zijn gebreid en kan uit leggen hoe deze wordt gebreid?

Recently I received an email from someone who wanted to copy the mittens which had been knitted by her 91 year old mother about 60 years ago for her father. She asked me for advice, because her mother did not know how to knit the stitch pattern. During my weekly knitting evening at Stitch ‘n Bitch Utrecht in the Polmanshuis in Utrecht she came to show them. She had worn them on her bike while riding to the Polsmanshuis. Well, after all, acrylic yarn is quite strong, so they survived 60 years of wear and will last a little longer.
Of course we were all willing to examine the mittens thouroughly, but unfortunately, we did not find out anything beyond “Brioche-like” and what in any case it was not.

So here it is … who knows with which stitch pattern these mittens are knitted and can explain how this is done?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Letse wanten zijn kleurrijk, lekker vast gebreid en ronduit fantastisch. Senā Klēts, het instituut/winkel in het centrum van Riga dat een belangrijke rol vervult met onderzoek en bij de vastlegging van de Letse klederdracht- en wantentraditie, bracht hierover enkele jaren geleden een schitterend boek uit: Latviesu Cimdi, het levenswerk van Maruta Grasmane, die ik in 2014 al ontmoette bij Senā Klēts. Natuurlijk schafte ik het Letse boek direct aan en het werd één van mijn lievelingsboeken. Maar liefst 178 wantenpatronen op 440 pagina’s, compleet met foto van de replica van de antieke want en teltekening, de één nog fantastischer dan de andere. Je weet gewoon niet wat te kiezen voor een volgend project. En natuurlijk zijn de motieven ook geweldig om in andere projecten te verwerken. Het was alleen jammer dat vrijwel alle tekst in het Lets was…

En nu, eindelijk, is er de Engelse versie! We kunnen nu niet alleen de patronen breien en bestuderen, maar ook de tekst over de Letse regio’s en de karakteristieke Letse motieven en kleuren lezen. Ook is er een uitvoerige beschrijving van de werkwijze toegevoegd, speciaal voor de niet-Letse breiers, want velen hebben in hun jeugd niet geleerd hoe je een Letse want breit zoals de Letse breiers en kunnen dat extra stukje begeleiding goed gebruiken.

Maar eigenlijk moet je ook naar de mooie stad Riga en zélf bij Senā Klēts gaan kijken. Zelden zag ik zoveel mooie wanten bij elkaar. Prachtig tentoongesteld in de winkel tussen de rekken vol klederdracht en traditioneel textiel. Ik was er in juni 2014 en in 2015 met breivrienden en daar zal het zeker niet bij blijven!

Dank je wel Maruta en medewerkers van Senā klēts, voor jullie goede werk voor de Letse breitradities en het door deze Engelse vertaling toegankelijk maken voor de rest van de wereld!

Latvian mittens are colorful, tightly knitted and downright fantastic. Senā Klēts, the institute / shop in the center of Riga, which plays an important role with research and preservation of the Latvian costume- and mitten traditions, published some years ago a magnificent book: Latviesu Cimdi, the life’s work Maruta Grasmane, which I already met at Senā Klēts in 2014. Of course I bought the book directly in the Latvian language and it became one of my favorite books. As many as 178 patterns on 440 pages, complete with pictures of a replica of the ancient mitten, as well as the knitting charts, all really fantastic. You just can’t choose one for the next project. And of course you can use the motifs for other projects too. Just a pity that almost all texts were in the Latvian language…

And now, finally, there is the English version! We can now not only knit and study the patterns, but also read the text on the Latvian regions and the characteristic Latvian motifs and colors. There is also a detailed description of the knitting techniques added, especially for the non-Latvian knitters, because many have not learned in their childhood how a Latvian mitten is knit, as Latvian knitters do, so they  can use that extra bit of guidance well.

But you really should also visit the beautiful city of Riga and check out Senā Klēts your self. I seldom saw so many lovely mittens together. Beautifully showcased in the shop between racks of costumes and traditional textiles. I was there in June 2014 and in 2015 with knitting friends and it certainly will not be my last visit!

Thank you Maruta and staff at Senā Klēts, for your good work for the Latvian knitting traditions and making it accessible through this English translation for the rest of the world!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een gelukkie,… in het tweedehands winkeltje tegenover ons appartement in Kopenhagen vond ik een prachtig beeldje van een breiend meisje. Puntgaaf en voor een prikkie!

Such luck,… in the second hand shop opposite our apartment in Copenhagen I found a beautiful statue of a knitting girl. Completely undamaged and a real bargain!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Jan en ik zijn nèt terug van negendaagse oudejaarsreis naar Denemarken en Kopenhagen. We hebben enorm veel meegemaakt, geleerd, gezien en genoten. Een van de hoogtepunten was de dag dat we waren uitgenodigd bij Vivian en Hubert Høxbro in hun prachtige huis op het eiland Falster. Hubert haalde ons op na onze anderhalf uur durende treinreis naar Vordingborg. Het eerste wat ik zag in de auto was het experimenteerbreiwerkje van Vivian op het dashboard.

Thuis verwelkomde Vivian ons. Wat een warm welkom met allerlei heerlijkheden; koffie met Deense notenkoek, een zalige lunch met quiches, wijn en daarna nog een heerlijk kersenwijntje van het eiland. Tijdens de lunch genoten we van het uitzicht vanuit de eetkamer op het water en het haventje. Jan en Hubert konden het goed samen vinden met zoveel gemeenschappelijke interesses in historie en cultuur en Vivian en ik, nou, jullie snappen het wel hè. Zet twee breiers met grote passie voor breien bij elkaar en ze komen per definitie tijd te kort. Maar lieve Vivian, we weten je huis nu te vinden hoor, we komen zeker terug en wie weet, zien we elkaar op een brei-evenement!

Vivian is een talentvolle, creatieve breier met een geweldig gevoel voor kleur en interesse in historie. Kort geleden heeft ze een Japans boek gepubliceerd over Deense ‘nachthemden’. Gelukkig gaf ze mij er een mapje met een Deense vertaling bij, dat is toch wat makkelijker te vertalen dan Japans. De naam ‘nachthemd’ is trouwens wel misleidend, want het zijn eigenlijk de gebreide ‘blousejes’ van de klederdracht. Ze zijn prachtig gedecoreerd met onder meer stervormige motieven, maar je ziet slechts de bovenkant van de mouwen.

Lieve Vivian en Hubert, dank jullie wel voor het hartelijke welkom en voor je prachtige nieuwe boek!

Jan and I have just returned from a nine-day New Year’s trip to Denmark and Copenhagen. We have many experienced so much, learned a lot, seen everything and enjoyed us tremendously. One of the highlights was the day we were invited by Vivian and Hubert Høxbro in their lovely home on the island of Falster. Hubert picked us up after our one and a half hour train ride to Vordingborg. First thing I saw in the car the was an experimental knitting made by Vivian on the dashboard.

At there home Vivian welcomed us. Such a warm welcome with all kind of delicious treats; coffee with Danish nut cake, a delicious lunch with quiches and wine and afterwards a delicious local cherry wine from the island. Whiling eating we enjoyed the lovely view on the water and the small harbour. Jan and Hubert got along well with so many common interests in history and culture and Vivian and I, well, we couldn’t stop talking. Put two knitters with great passion for knitting together and then, by definition, time is too short. But dear Vivian, we know where to find your house now, so we’ll be back and who knows, we meet at a knitting event!

Vivian is a talented, creative knitter with a great feeling for color and an interest in history. Recently she published a book about Japanese Danish ‘night dresses’. Luckily she also gave me a folder with a Danish translation, as translating Danish is easier than Japanese. The name ‘night dress’ is a bit misleading, because it is actually knitted ‘blouse’ and part of the Danish women’s costume. They are beautifully decorated including star-shaped motifs, but you only see the top of the sleeves.

Dear Vivian and Hubert, thank you for the warm welcome and for your wonderful new book!