Life 'n Knitting

Je zal er maar mee behept zijn, liefde voor boeken. Dan wil je ze allemaal in huis hebben, altijd kunnen grijpen, om gericht naar iets te kunnen zoeken of je wilt ze gewoon lekker door kunnen bladeren. Boeken zijn belangrijk, want het zijn schatkistjes vol kennis en wetenswaardigheden die op die manier worden vastgelegd en verspreid.

De Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers and Dyers heeft de handen in een geslagen en een prachtig boek over Fair Isle breiwerk uitgegeven. Ik was bij het gilde te gast in juli in het Shetlandse Voe toen tijdens de gildevergadering de laatste dingen werden besproken over de uitgave en verleden week viel het bij mij op de mat. En ik ben er dolblij mee, want in dit boek is een grandioze verzameling met de hand ingekleurde Fair Ilse-motieven vastgelegd.

Na een korte inleiding door Carol Christiansen (curator Shetland Museum) over de achtergrond van de patronenboeken en de geschiedenis van de Fair Isle-patronen, vind je 85 pagina’s vól met motiefjes. De lay-out is onaangetast, wat je ziet zijn perfecte kleurenkopiën van de authentieke patroonbladen uit Bill Henry’s notitieboeken uit de jaren twintig of dertig van de vorige eeuw. En dat is zoals je het wilt zien, inclusief de vergeelde randjes, maar met de échte met de hand en kleurpotlood ingekleurde tekeningen. Duidelijk wordt ook de Noorse invloed op de Shetlandse breiwereld, want bij een aantal patronen wordt expliciet vermeld dat het hier om Noorse motieven gaat. Bladerend door het boek zie ik al allerlei prachtige projecten voor me. De motieven prikkelen de creativiteit, want het zijn geen complete patronen, je zal er zelf toepassingen voor moeten bedenken. Maar de kleurexperimenten van toen inspireren nog steeds en nodigen uit te worden getest en aangepast aan je eigen smaak en kleurgevoel. Kortom een heerlijk boek dat niet mag ontbreken in je boekenkast. Mijn advies: ga ‘m zelf maar halen in het prachtige Shetland!

You will be with me afflicted, a big love of books. You want to have them all, keep them always whitin reach, so you will be at any time able to grap them and look for something or just to be able to browse through when you feel like it. Books are important because they are treasure chests of knowledge that can be preserved in this way and disclosed to all interested knitters.

Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers and Dyers has published a beautiful book on Fair Isle knitting. I was at the guild meeting hosted in July in the Shetland Voe when the guild members discussed the last issues during the guild meeting. Last week the book fell on my doormat. And I am delighted with it, because in this book you find a magnificent collection of hand-colored Fair Ilse motifs.

After a brief introduction on the background of the pattern books and the history of Fair Isle patterns by Carol Christiansen (curator Shetland Museum), you’ll find 85 pages stuffed with patterns. The layout is unaffected, what you see are perfect color copies of the authentic pattern sheets of Bill Henry’s notebooks from the twenties and thirties of the last century. And that’s the way you want to see it, including the yellowed edges, but with the real hand and color crayon drawings. It becomes clear also that there had been Norwegian influence on the Shetland knitting world, for it is explicitly mentioned in a number of patterns that it is a Norwegian motifs. Browsing through the book, I see all kinds of wonderful projects for me. The motives stimulate creativity, because they are not a complete patterns, you will have to invent uses for it your self. But the color experiments inspire and invite to be tested and adapted to your own taste and color sense. Overall a wonderful book that should not be missing in your bookcase. My advice: go to beautiful Shetland and buy it your self there!

Geen tijd om naar Shetland te gaan, dan kan je ‘m hier bestellen voor 20 pond.

No time to go to Shetland, then you can order it here for 20 pond.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Soms heb je geluk en kom je voor een habbekrats iets geweldigs tegen. In Inverness stapten Nancy Marchant en ik een tweedehands winkeltje binnen waar ik zoiets geweldigs vond. Voor weinig, slechts 12 pond, dus minder nog dan 14 euro. Nee, dit keer geen breiwerk, maar een andere passie van mij, traditionele kleding. De kilt die ik er vond is prachtig. De kleurechte stof is nog steeds stralend van kleur. Hier en daar een klein mottengaatje mag de pret niet drukken. Maar dat mag dan ook wel, want het oude etiketje in de rokband verraadt dat het hier gaat om de kilt van mrs Hendry uit 1957. Officieel is hij mij te klein, maar met wat kleine ingrepen kan ik ‘m vermaken. Zal ik dat doen? Of blijft het een hebbeding? Ik draag graag kilts en plooirokken en heb vier draagbare kilts in mijn kast hangen. In Shetland heb ik er verleden jaar zelfs nog twee gekocht. Dit zijn kilts die aan de eisen van deze tijd zijn aangepast, lekker vlotte modellen die fijn dragen, maar wel gemaakt van mooie wollen stof en voorzien van een eenvoudige kiltspeld.

Nèt over het water bij ons hotel in het centrum van Inverness vond ik een traditionele kiltmaker. In de winkel veel écht mooie spullen van hoge kwaliteit. Een vitrine met kilttasjes voor mannen, rokspelden en ander moois. Een tafel in het midden van de winkel ligt vol met stalenboeken van diverse stoffenmakers. Hieruit kan je een stof selecteren waar je een traditionele kilt van kan laten maken. De stoffen kunnen per 8 yard worden besteld, maar soms hebben ze restjes te koop. De tartanstof van mrs Hendry’s kilt was ook te koop in de winkel. Op het etiketje staat dat het hier gaat om een tartan van de clan MacDonald, en wel de Ancient.

Sometimes you get lucky and you find a bargain that is really amazing. In Inverness Nancy Marchant and I visited a shop with second hand stuff, where I found a treasure. For next to nothing, only 12 pounds, so even less than 14 euros. No, this time not knitwear, but another passion of mine, traditional clothing. The kilt that I found is lovely. The colours are still bright. A small moth hole here and there  should not spoil the fun. That is to be expected, because the old label on the waistband reveals that this is the kilt worn by Mrs. Hendry in 1957. Officially, it’s too small to me, but with some small alterations I will fit in. Shall I do that? Or shall I keep it like it is? I like to wear kilts and pleated skirts and own four wearable kilts already. In Shetland I have even bought two kilts last year. These are kilts that are adapted to the demands of the times, nice smooth models that I can wear comfortably, but made of fine wool fabric and with a simple kilt pin.

Just across the water at our hotel in the heart of Inverness I found a traditional kilt maker. In the shop there was a lot really nice quality stuff. A showcase with kilt bags for men, kilt pins and other goodies. A table in the middle of the store is filled with sample books of various fabric makers. Here you can select a fabric and they will make it into a traditional kilt. The fabrics can be ordered by 8 yards, but sometimes they have leftovers for sale. The tartan fabric of Mrs. Hendry’s kilt was also available in the store. On the label states that it is a tartan of the MacDonald clan, namely the Ancient.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat een prachtige ervaring! Vijf dagen op reis naar het mooie Inverness bij Loch Ness om workshops en presentaties te geven tijdens het Loch Ness Knitting Festival in Eden Court. Het weer kon niet mooier zijn voor de tijd van het jaar. In het vliegtuig ontmoette ik al de eerste breiers. De eerste middag hadden we tijd voor onszelf, dus lekker de stad verkennen en shoppen met Nancy Marchant. Vroeg in de avond haalde de taxi ons om ons in onze party outfit naar het galadiner in Kingsmills hotel te brengen. Een feestelijke locatie waar de grote ronde tafels uitbundig waren gedekt en een man in kilt de haggis aansneed. Gelukkig hadden ze voor mij een vega pompoensoepje. Een avond met veel vertier, speeches van Willie, Alan en Christel Seyfarth, doedelzakmuziek en Schotse dans.

What a wonderful experience! A five day trip to beautiful Inverness near Loch Ness to teach and give presentations during the Loch Ness Knitting Festival at Eden Court. The weather could not be better for the time of the year. During the flight I met the first knitters. The first afternoon we were free to go into town and some shopping with Nancy Marchant. Early in the evening a taxi took us in our party outfit to the gala dinner in Kingsmills hotel . A festive location where the large round tables were lavishly covered and a man in kilt broached the haggis. Luckily they had a vegan pumpkin soup for me. An evening with lots of entertainment, speeches by Willie, Alan and Christel Seyfarth, bagpipe music and Scottish dance.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De volgende ochtend gaf ik mijn eerste workshop over twijnend breien, ‘s middags de eerste presentatie in het Scala, een mooie bioscoopachtige zaal met alle professionele voorzieningen voor het geven van presentaties. Het was de eerste keer dat ik een zich opwarmende doedelzakspeler in mijn lokaal aantrof. Tussendoor kon ik gelukkig even naar de Marketplace om wat leuke dingen te scoren. Voor Jan een blauw-zwarte cashmere shawl en voor mezelf twee strengen heavy lace-garen van DyeNinja, geverfd in diep oranje, de kleur van een goeie Armagnac. ‘s Avonds had Di Gilpin een gezellige breiavond georganiseerd, waaraan Nancy en ik natuurlijk deelnamen.

The next morning I gave my first workshop on twined knitting, at noon the first presentation at the Scala, a beautiful cinematic space with all professional facilities for giving presentations. It was the first time I found a bagpiper in my classroom that was warming up for his performance. In between I was happy to go to the Marketplace to score some nice things. For Jan a blue-black cashmere shawl and for myself two skeins of heavy lace yarn of DyeNinja, dyed in deep orange, the color of a good Armagnac. That evening Di Gilpin had organized a cozy knit night, which Nancy and I attended of course.

Zaterdag startte met gezellig bijpraten tijdens het ontbijt met Alice Starmore. Daarna weer aan de slag. We werden na de dag met workshop en presentatie geven verrast met een concert, of zoals de muzikanten uitlegden, feestelijk avond met muziek en dans. En dat was het zéker, want ik ben gek op traditionele muziek, dans en kleding. Vooral de fidler was ronduit geweldig, dus er gingen een paar CD’s mee die ze graag voor me wilden signeren.

Saturday started with a nice chat at breakfast with Alice Starmore. Then back to work. After a day of giving a workshop and presentation we were surprised by a concert, or like the musicians called it, a festive evening with music and dance. And it was certainly a surprise, because I love traditional music, dance and costumes. Especially the fidler was utterly amazing, so I bought a couple of CD’s, which they were happy to sign for me.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Zondag, na mijn laatste workshop, kreeg ik nog een verrassing, want ik mocht aanschuiven bij drie Deense dames die een taxi hadden gehuurd om ons in één middag langs de highlights van de streek te rijden. Zo zag ik de archeologische vindplaats van graven van rond de 4000 jaar oud, het battlefield Culloden (bekend van en startpunt van de boeken/serie Outlander), de Clootie Well (een bos met een wensbron waar mensen stroken textiel in de bomen hingen om te vragen om geluk of gezondheid voor zieke familieleden of vrienden, echt bizar!), het betoverend mooie Loch Ness, het hutje van de Nessie Hunter en een winkel met een expositie over de textielindustrie. De dag sloten we af met een afscheidsdiner in ons hotel met de Deense Paulette, Lizbeth, Vithard en Pernille en de Engelse Chrissie met haar echtgenoot. De sticky toffee pudding was hemels!

Sunday, after my last workshop, I got another surprise as I was allowed to join in with three Danish women who had hired a taxi to drive them in one afternoon along the highlights of the region. I saw the archaeological site with graves from around 4000 years old, the battlefield Culloden (known and starting point of the books/series Outlander), the Clootie Well (a forest with a wishing well where people hang strips of fabric in the trees to ask for happiness and health for sick relatives or friends, really bizarre!), the amazingly beautiful Loch Ness, the hut of the Nessie Hunter and a shop with an exhibition about the textile industry. The day ended with a farewell dinner at our hotel with the Danish Paulette, Lizbeth, Vithard and Pernille and English Chrissie with her husband. The sticky toffee pudding was heavenly!

Toen ik maandag thuis kwam keek ik bijna met weemoed terug op bijzondere ervaring. Vijf prachtige dagen, stralend zonnig weer, een geweldig breifestival, het terugzien van oude en het maken van nieuwe vrienden en de fijne gedachte dat er weer tientallen breiers ‘om’ zijn voor twijnend breien. Het was voorbij in een oogwenk, maar blijft me bij als een prachtige intense ervaring. De plannen zijn om het festival ook volgend jaar weer te laten plaatsvinden, maar deze eerste keer, dat blijft altijd zo speciaal. En ik was erbij!

Monday when I got home I looked back at a time that flew so quickly, but was such a special experience. Five beautiful days, sunny weather, a great knit festival, meeting old and making new friends and the comforting thought that dozens of knitters are now also into twined knitting. It was over in an instant, but will remain with me as a wonderful intense experience. Plans are to have the festival again next year take place, but the first time, that is always so special. And I was there!

Dank aan Christel, Cecilia, Alan, Willy, Sarah-Jane en alle anderen van de organisatie die zo hard hebben gewerkt om dit geweldige breifeest realiteit te maken!

Thanks to Christel, Cecilia, Alan, Willy, Sarah-Jane and all others that worked so hard to make this knitting party reality! 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het kost even wat tijd en energie, maar dan heb je ook wat. Verleden jaar augustus kocht ik bij Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) zes bollen Lace Supreme 2Ply voor een Cockle Shell shawl. De techniek van het breien van een Cockle Shell shawl leerde ik twee jaar geleden in het Unst Heritage Centre tijdens Wool Week en ik wilde toen al zelf zo’n prachtige traditionele shawl breien. Het breiwerk vorderde langzaam, want ik breide er vrijwel alleen onderweg en in de kroeg aan. Het belandde zelfs nóg een keer in Shetland toen het tijdens mijn verblijf daar als Artist in Residence daar met Jan een maand in Sumburgh Head verbleef. Maar nu is het eindelijk af! Ik was het ook wel een beetje zat, want er zitten maar liefst 48 rijen van 5 schelpen in, dat is dus 240 stuks, en dat op naalden van 2,5 mm! Overigens is er wel discussie over of dit nu kokkels, Jacobsschelp, venusschelpen of nog iets anders zijn. Wie het weet, mag het zeggen!

De twee delen zijn afzonderlijk gebreid en met de Kitchener Stitch aan elkaar gemaasd. De schelpjes zijn cockle shells die je in Shetland met een beetje mazzel gewoon op het strand kan vinden. Uiteindelijk zijn er vier bollen verbruikt voor de shawl, terwijl hij toch een stuk groter is geworden als de kleine, smallere shawltjes die je in Shetland kant en klaar gebreid kan kopen. Het patroon komt uit A Legacy of Lace van het Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers.

It takes some time and energy, but then you have some great. Last year August I bought at Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) six balls of Supreme Lace 2ply for a Cockle Shell shawl. The technique of knitting a Cockle Shell shawl I learned on Unst two years ago at the Unst Heritage Centre during Wool Week and since then I wanted to knit such a beautiful traditional shawl myself. The knitting progressed slowly because I knitted it only on the road and in the pub. It even ended up a second time in Shetland when I stayed in Sumburgh as Artist in Residence with Jan and spend a month at Sumburgh Head. But now it’s finally finished! I was a little bored by it, because there are as many as 48 rows with five shells, which gives 240 shells, all knitted with needles 2.5 mm! Btw, there is some discussion going on about the name of the shells, is it the cockle shell, scallop, clam or maybe something else? If you know, lets hear it!

The two parts are knitted separately and with the Kitchener Stitch grafted together. The shells are cockle shells that, with a little luck, you can find in Shetland on the beach. There are four balls used for the shawl, yet it has become much larger than the small, narrow shawls you can buy in Shetland. The pattern is from A Legacy of Lace in the Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Eén of twee keer per jaar worden de schapen op Shetland geschoren. Stoere mannen en vrouwen werken hard om hele kuddes zo snel mogelijk van hun warme jas te ontdoen. Doe je dat niet gedurende een paar jaar, dan blijft de wol groeien en zal het dier zijn bewegingsvrijheid ontnemen het het verstikken. Sommige schapen, zoals het schaapje op de rotsen bij de kust van Mousa, komen in de problemen. Dit schaap was waarschijnlijk van de rots afgevallen en op een plateau dichtbij het water terecht gekomen. Zo’n dier zou verhongeren als er niet zou worden ingegrepen, dus we hebben het gemeld bij schipper van de boot die ons naar Mousa bracht, maar die stelde ons gerust, het schaap zou die dag nog worden gered door de boer.

Op Bressay, het eilandje vlakbij Lerwick waar je met de ferrie naar toe kan varen, hadden we het geluk om het proces van het schapenscheren van dichtbij te mogen aanschouwen. De schaapscheerders vertelden honderduit over wat er allemaal bij komt kijken. Ze zijn duidelijk blij met de belangstelling voor hun werk. Trots wees de ene man naar de andere en vertelde ons dat dit de echte expert was. Vakkundig, supersnel en doeltreffend hielp hij in de korte tijd dat we stonden te kijken menig schaap van z’n wolletje af. Knap hoor.

Once or twice a year all sheep on Shetland are being shorn. Tough men and women work hard to help entire herds to get rid of their warm coats as soon as possible. If you do not do this for a few years on a row, the wool continues to grow and will immobilize and choke the animal. Some sheep, as the sheep on the rocks on the coast of Mousa, get into trouble. This sheep probably dropped down the rock and landed on a plateau near the water. Such an animal would starve if there would be no intervention, so we reported it to captain of the boat that brought us to Mousa, but reassured us, the sheep would to be save by the farmer that day.

On Bressay, the small island close to Lerwick where you can go to by ferry, we were lucky to be able to see the sheep shearing process up close. The shearers told endlessly about what all is involved. They are clearly delighted with the interest in their work. Proudly one man pointed to the other and told us that this was the real expert. Skilled, fast and effective, he removed the fleece of many sheep in the short time we were watching. Well done.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Overal waar je kijkt in Shetland, zie je schapen. De lieflijke witte, grijze of bruin-zwarte bolletjes wol verzachten het ruige landschap dat zwart ziet van de turf. Tussen de wildroosters lopen de schapen vrij in de natuur of ze zitten op de weg omdat het asfalt nèt even warmer aanvoelt dan het grasland op de turflagen. Ook bij Sumburgh Head Lighthouse liepen ze lekker vrij rond. Eén of twee keer per jaar worden ze bij elkaar gedreven, geschoren, ontwormd en nagekeken. Daarna gaan ze weer opgelucht en vrolijk de heuvels op om hun vacht weer te laten aangroeien. Als het niet lukt ze te vangen, scheurt de vacht langzaam af, wat vast niet fijn voor ze zal zijn en ze een armoedig en aandoenlijk uiterlijk geeft.

Tijdens het grazen verliezen ze vaak kleine plukjes wol, die op de grond terecht komen of aan struiken en dergelijke blijven steken. Deze worden ‘hentilagets’ genoemd, ‘henti’ verwijzend naar hand, want die plukjes kan je met de hand verzamelen en daarna verwerken tot garen en breiwerk. In het Tangwick museum op de weg naar Eshaness verkopen ze breiwerk gemaakt van hantilagets. Debbie Zawinski schreef er zelfs een heel boek over dat in 2015 is uitgekomen. Ze trok door Schotland en verwerkte de plukjes wol van bijzondere schapenrassen die ze onderweg langs de wegen en velden vond tot sokken. De patronen vind je ook in ‘In the Footstep of Sheep‘, maar het leukst vond ik het om haar verhalen over de bekende plekjes in Shetland te lezen.

Everywhere you look in Shetland, you see sheep. The lovely white, gray or brown-black balls of wool soften the rugged landscape that looks black from the peat. Between the cattle grids the sheep run freely in nature or they lay on the road because the asphalt just feels a bit warmer than the grassland on the peat layers. On the meadows of Sumburgh Head Lighthouse they also had the freedom to walk anywhere they like. Once or twice a year they are driven together, shaved, get medication to remove worms and their health is checked. After that they are release en relieved and happy they’re going back into the hills to let their wool grow again. If they are not caught, the coat tear off bit by bit, what is probably not feeling very nice for them and gives them a shabby and pathetic appearance.

While grazing they often lose small tufts of wool, which end up on the ground or on bushes. These are called ‘hentilagets’, ‘ henti “referring to hand, because the tufts can be collected by hand and then processed into yarn and knitting. In the Tangwick museum on the road to Eshaness you can buy knitwear knitted with collected hantilagets. Debbie Zawinski even wrote a whole book about it, that was published in 2015. She walked through Scotland and processed the tufts of special breeds of sheep she found on the road and meadows into socks. The patterns you can find also in “In the Footstep of Sheep,” but I liked it the most to read her stories about the familiair places in Shetland.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Winkeltjes komen en winkeltje gaan…

Het schattige kleine winkeltje The Spiders Web in Lerwick hield op te bestaan in juli, de maand dat wij op Shetland waren. De eigenares was op leeftijd en vond het welletjes. Er was geen opvolging te vinden, dus de hele mikmak ging in de uitverkoop. Het reclamebord belandde bij het antiekzaakje twee deuren verderop. Triest, maar zo gaat het nu eenmaal en het leverde Jan en mij wel prachtige spencertjes op.

Shops come and shops go…

The cute little shop The Spiders Web in Lerwick ceased to exist in July, the month that we were in Shetland. The owner was getting older and didn’t want to do it anymore. She could not find a follow-up, so the whole shebang went on sale. The billboard ended up at the antique shop two doors down the road. Sad, but that’s the way it goes and Jan and I found some great spencers on sale.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Soms komt er iets heel bijzonders op je pad, waardoor een bijzondere ontmoeting nog veel specialer wordt. Dat gebeurde me tijdens het bezoek aan de breiers van Nica in het zuiden van Kurzeme in Letland. Geholpen door Ilze van het Nationaal Musuem in Riga had ik contact gekregen met de breiers van Nica, die we graag wilden ontmoeten. In Nica wordt het kleurigste breiwerk van Letland gemaakt. Wanten met prachtige heldere kleuren; rose, oranje, grasgroen, geel, een feest van kleur. We waren van harte welkom in het craft house midden in het piepkleine dorpje, waar we werden ontvangen door de burgemeester die de kans te baat nam om zijn mooie dorpje te promoten. Na het aanbieden van een paar wanten aan de burgemeester door de lokale breiers gingen we naar de bovenverdieping waar de breiers een prachtig overzicht gaven van het bijzondere breiwerk uit de regio en hun eigen breiwerk. Na alles goed bekeken te hebben en te zijn toegezongen (wat is dat toch een leuk Lets gebruik!), lieten een paar breiers hun persoonlijke wanten zien. In de wanten waren hun voornamen gebreid, maar ook een individueel patroon dat aan de hand van hun geboortedatum was gegenereerd met magische vierkanten. Fascinerend! Ze stelden voor om ook mijn geboortedatum om te zetten in een patroon. Dat wilde ik natuurlijk graag. Na de eerste poging werd de dame van de administratie werd erbij gehaald. Ze krabbelde een velletje papier vol en tot onze grote verbazing ontstond daar mijn hoogstpersoonlijke patroon. Maar hoe deden ze dat? Helaas konden ze niet overbrengen wat de clue was van deze magische rekenkunst.

Sometimes there comes something very special on your path, so that a special meeting will be much more special. That happened to me while visiting the knitters of Nica in southern Kurzeme in Latvia. With help from Ilze of the National Musuem in Riga I got into contact with the knitters of Nica that we wanted to meet. In Nica the most colorful knitwear from Latvia is made. Mittens with beautiful bright colors; pink, orange, grass green, yellow, a feast of color. We were made very welcome in the craft house in the middle of the tiny village, where we were received by the mayor who took advantage of the opportunity to promote his pretty village. After offering a pair of mittens to the mayor by the local knitters we went to the upper floor where the knitters gave a wonderful overview of the special designs from the region and their own knitting. After having a good look and being serenaded (which is such a great Lets tradition!), a few knitters showed their personal mittens. The mittens had their first names knitted in, but also an individual pattern that was generated based on their birth with magic squares. Fascinating! They offeredd to also turn my birthday into a pattern. I loved that of course. After the first attempt, the lady of the administration was was called. She scribbled a piece of paper full and to our surprise there was my own individual pattern. But how did they do that? Unfortunately they could not convey what the clue was of this magical arithmetic.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Van de lieve breiers kregen we allemaal een prachtige paar wanten cadeau met ‘Nica’ erin gebreid aangeboden. Ik koos de felgekleurde met roze en oranje, want dat is waar ik het breiwerk van Nica het meest mee associeer. Ook mochten we breiwerk van de breiers kopen, en dat hebben we ons geen twee keer laten zeggen, want ze maken bijzonder en mooi werk. Natuurlijk werd er ook een officiële foto gemaakt van ons vijven met de breiers (van links naar rechts: Mieke, Mia Petra, ik, LiesB en LiesW). Ook kregen we een heerlijke lunch aangeboden in het restaurant van het dorp aan een feestelijke tafel, gezellig met alle breiers erbij. Lekker eten, met naar Lets gebruik een glas limonade en een zalig toetje. We voelden ons vereerd en enorm verwend, vooral toen we het fotoverslag op hun website zagen. Wat een gewéldige dag!

Maar goed, toch frusterend dat we niet wisten hoe het maken van de persoonlijke patronen werkte. Na een mooie tocht door de bossen net over de grens met Litouwen, kwamen we in Skuodas terecht, waar we in een cafeetje een drankje dronken. Ik kon het niet loslaten en staarde een poos naar het velletje papier met de berekeningen, en opeens zag ik het! Ik doorzag opeens de essentiële clue, zó deden ze het dus. Ik doopte de techniek Magische Motieven. Hierna maakten ook LiesB, LiesW, Mieke en Mia Petra hun geboortepatroon en konden we proosten op dit succes.

Thuisgekomen ben ik direct gestart met onderzoek naar deze ontwerpmethode en inmiddels heb ik een paar flinke uitbreidingen gemaakt, zodat er ook met letters en met meerdere magische vierkanten kan worden gewerkt. Razendsnel kan ik nu de patronen genereren op diverse verschillende manieren. Tijdens mijn verblijf in Shetland als Artist in Residence ging ook mijn workshop over dit onderwerp in première. Ik ben razend enthousiast over deze ontdekking uit de binnenlanden van Letland en werk dagelijks aan nieuwe uitbreidingen en patronen. Je moet er een stukje voor reizen, maar dan heb je ook wat. 😉

De traditionele wanten uit Nica zijn de mooiste van Letland. Mijn lieve breivriendinnen bedankten me de laatste dag in Riga met het allermooiste paar Nica-wanten van Sena Klets als dank voor het organiseren van deze bijzondere Letland-reis. Dank jullie wel!

From these dear knitters we all got some beautiful pair of mittens with “Nica” knitted in as a present. I chose the brightly colored with pink and orange, because that’s what I most associate with the knitting of Nica. Also, we were allowed to buy knitwear from knitters, of course we loved that too, as they make unique and beautiful work. Of course an official photo of the five of us with the knitters (from left to right: Mieke, Mia Petra I, LiesB and LiesW). Also, we were offered a delicious lunch in the restaurant of the village, together with all the knitters at a festive table. Great food, with a glass of lemonade (Latvian tradition) and a delicious dessert. We felt honored and spoiled, especially after seeing the photo review on their site. What a great day!

But, nevertheless frustrating that we did not know how to create the personal patterns. After a nice ride through the woods just over the border with Lithuania, we ended up in Skuodas, where we had a drink in a pub. I could not let go and stared for a while at the piece of paper with calculations, and suddenly I kne. I saw through the vital clue, that was the way they did it. I named the technique Magic Motifs. Hereafter LiesB, LiesW, Mieke and Mia Petra also made their birth pattern and we could toast to this success.

Back home I immediately started researching this design method, and already I made some great enhancements, so we can now work with characters and multiple kind of magic squares. High speed I can generate the patterns in several different ways. During my stay in Shetland as Artist in Residence I gave for the first time my workshop on this topic. I am excited about this discovery from this rural part of Latvia and work daily on new developments and patterns. You have to do a bit of traveling, but then you can find terrific stuff. 😉

The traditional mittens from Nica are the most beautiful in Latvia. My dear knitting friends thanked me the last day in Riga by giving me the most beautiful pair of Nica mittens from Sena Talk as a present for organizing this special Latvia trip. Thank you!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Er was geen mooier plekje te vinden om een workshop te geven dan het Stevenson Center van Sumburgh Head Lighthouse. Zoals ook vorige dagen, waren er al orka’s gezien in de baai waarop we uitzicht hadden. Er waren drommen toeristen en natuurliefhebbers naar Sumburgh gekomen om ze te zien, maar de cursisten waren al snel alles om hen heen vergeten en concentreerde zich op het maken van de magische motieven.

Een eerste keer een workshop geven over een nieuw en best complex onderwerp geven aan maar liefst 17 cursisten, en dan ook nog in het Engels, dat is best pittig. Maar het onderwerp Magic Motifs, waar ik zelf al weken volledig geobsedeerd door ben, sloeg enorm aan en ze namen al snel mijn enthousiasme over. Vooral toen ze zagen hoe mooi hun patronen werden en hoe makkelijk ze te maken en controleren zijn met het computerprogramma dat ik ervoor heb gemaakt. Na de uitleg en het maken van de eerste patronen, zagen ook zij de eindeloze mogelijkheden in van deze rekenkundige techniek.

Na het leren van een heel speciale Letse reliefsteek, die ik ook een paar weken geleden heb ontdekt in Letland, en een demonstratie van het breien van Letse polswarmers met Magic Motifs in kraaltjes vertrokken ze eind van de middag met een hoofd tollend van de cijfers, maar overlopend van de inspiratie!

There was no finding better place to give a workshop than the Stevenson of Center Sumburgh Head Lighthouse. As the days before, there already had been seen killer whales in the bay we could see from the big windows. Lots of tourists and nature lovers came to Sumburgh to see them, but the students had soon forgotten everything around them and concentrated on making the Magic Motifs.

The first time you give a new workshop with quite a complex subject to no less than 17 students, and then also in English, that is surely a challenge. But the topic Magic Motifs, which keep me in their spell for weeks now, was a big hit and they quickly took over my enthusiasm. Especially after seeing how nice their patterns turned out and how easy they can be generated and checked with the computer program I made for this purpose. After explaining and making the first patterns, they too saw the endless possibilities of this computational technique.

After learning a very special Latvian relief stitch, which I had discovered a few weeks ago in Latvia, and a demonstration of knitting Latvian wrist warmers Magic Motifs in beads they left late afternoon with a head spinning from the figures, but overflowing with inspiration!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hazel Tindall nodigde me uit om deel te nemen aan de breimiddag van het Shetlandse breier- en spinnersgilde in Voe. De mooie rit, ongeveer een uur rijden vanaf Sumburgh, bracht me naar het verenigingsgebouw, waar een grote groep breiers lekker gezellig zat te breien en beppen. Leuke gesprekken, ook over mijn Magical Motifs uit Letland, veel ideeën en nieuwe plannen en gezellig gebabbel over allerlei andere brei-gerelateerde onderwerpen.

Hazel Tindall invited me to participate in the work of the afternoon Shetland breier- and Spinners Guild in Voe. The beautiful drive, about an hour’s drive from Sumburgh, brought me to the community building, where a large group of knitters was knitting and chatting. Nice conversations, also about my Magical Motifs from Latvia, many ideas and new plans and sociable chatter about all kinds of other knitting-related issues.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het lieflijke Scalloway met het prachtige oude kasteel was vroeger de hoofdstad van Shetland. In 2014 was ik er met breivriendinnen tijdens Woolweek en in 2015 verbleven Jan en ik er twee weken in Lady Smith House. Het was fijn er weer even terug te zijn. Van Doreen van de Shetland Collection had ik al gehoord over de nieuwe breiwinkel Harbour Knitwear van Rosemarie Llewellyn, die de breiproeven en patronen van Margaret Stuart heeft overgenomen. Ik mocht de mappen met de unieke collectie proefjes en patronen in alle rust bekijken en ervan genieten.

Rosemarie breit veel zelf voor de winkel. Jan had meteen al gezien wat ik leuk zou vinden, een eigeel vestje met gedecoreerde pas, het was alsof Rosemarie het speciaal voor me had gemaakt, het paste me precies. Jan, als echte royalty-liefhebber, was ook erg onder de indruk van het werk van Margaret Stuart, vooral van het feit dat ze een vest had ontworpen voor Sarah Ferguson en truitjes voor de zonen van prinses Diana. Deze belangrijke ontwerpster uit de jaren zeventig-tachtig heeft iconische ontwerpen gemaakt, zoals de jurkjes die in het atelier van Rosemarie hangen.

Rosemarie is een talentvolle en initiatiefrijke dame, die zeker een succes gaat maken van dit gezellige winkeltje in de haven van Scalloway.

The lovely Scalloway with the beautiful old castle was once the capital of Shetland. In 2014 I was there with knitting friends during Woolweek and 2015 Jan and I stayed two weeks in Ladysmith House. It was so nice to be back. Doreen Shetland Collection told me already about the new knitting shop Harbour Knitwear, owned by Rosemarie Llewellyn, who took over from Margaret Stuart all knitting samplers and patterns. I was allowed to take my time and browse the holders with this unique collection of samples and patterns.

Rosemarie knits itself a lot for the store. Jan had spotted a egg yellow yoked cardigan, he was sure I would love, and he was right. It was like Rosemarie had made it special for me, fitted me like a glove. Jan, a real royalty enthusiast, was also very impressed with the work of Margaret Stuart, particularly the fact that they had designed a cardigan for Sarah Ferguson and sweaters for Lady Diana’s sons. This important knitwear designer from the seventies-eighties made some iconic designs, like the dresses that are on display in the workshop behind Rosemarie’s shop. 

Rosemarie is a lady with lots of talent and initiative, she will surely make a success of this lovely shop in the harbour of Scalloway. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Een paar dagen terug waren we bij Doreen Brown van de Shetland Collection. Ze maakt al jaren prachtig breiwerk naar eigen ontwerp in haar mooie huisje met uitzicht op Sumburgh. Feitelijk zijn we buren die naar elkaar kunnen zwaaien. Gastvrij ontvingen zij en haar echtgenoot ons in haar winkel en atelier. We kochten er allebei mitaines en ik een piepklein borduurpakketje van een puffin.

Voor Woolweek 2013 breide Doreen twee kekke truitjes voor ponies Vitamin and Fidler. Die actie leverde haar flink wat publiciteit op en bracht haar en haar man zelfs op Fifth Avenue in New York.

A few days ago we were at Doreen Brown of the Shetland Collection. She has been making beautiful knitwear for designs in her beautiful cottage overlooking Sumburgh. In fact we are neighbors who could wave to each other. Welcoming she and her husband received us in her store and studio. We bought both mittens and I a tiny stitch kit of a puffin.

Wool Week 2013 Doreen knitted sweaters two cute ponies for Vitamin and Fidler. That action earned her a lot of publicity and brought her and her husband even on Fifth Avenue in New York.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Daarna naar Wilma Malcolmson, aka The Shetland Designer, wat heerlijk om haar terug te zien. In 2014 was ik er met mijn breivriendinnen tijdens Woolweek en verleden jaar met Jan. Wilma heeft een buitengewoon goed gevoel voor kleur, wat te zien is in haar collectie. Veel donkere tinten als ondergrond, met lichte accenten die tezamen een dromerig effect geven. Fijn om bij te praten en weer even in haar gezellige atelier te zijn.

Then to Wilma Malcolmson, aka The Shetland Designer, which is lovely to see her again. I was in her shop in 2014 for Woolweek with some friends and last year with Jan. Wilma has an extremely good sense of color, which can be seen in her collection. Many dark tones as substrate, with light touches that give themselves a dreamy effect. Nice to talk to and being back in her cozy studio.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Op 2 juli arriveerden we in Sumburgh Head Lighthouse in Shetland, een stukje hemel op aarde. Prachtige uitzichten over de oceaan, archeologische vindplaatsen, het vliegveld en vooral erg veel dieren, waaronder veel puffins (papegaaiduikers) en guillemots. Je blijft gewoon fotograferen. Vanaf de bovenste verdieping van ons appartement is de grote rots met guillemots goed zichtbaar én hoorbaar. Konijnen (ja, zoek ‘m maar op in de foto) en puffins leven er vreedzaam naast elkaar. Puffins hebben een enorm hoog schattigheidsgehalte, ze zijn zó ongelooflijk koddig en vliegen alsof ze bijenvleugeltjes hebben. Dat gecombineerd met nieuwsgierigheid en gebrek aan schuwheid maakt ze prima fotomodellen voor de vogelaars en toeristen. Meerdere keren per dag lopen we naar buiten om in ‘onze tuin’ te kijken naar de dieren op de kliffen en de zon die over het water schijnt. Meestal is ook Fair Isle goed te zien. Marjolein gaf ons een interessante rondleiding over het terrein en vertelde over de cruciale rol van de radarhut in WOII, erg indrukwekkend.

On 2 July we arrived at Sumburgh Head Lighthouse in Shetland, a piece of heaven on earth. Beautiful views over the ocean, archaeological sites, the airport and especially very many animals, including many puffins and guillemots. You just keep making photos. From the top floor of our apartment the large rock with guillemots is visible and audible. Rabbits (yes, find him in the photo) and puffins live there peacefully together. Puffins have a very high level of cuteness, they are so incredibly clumpsy and fly like they have bee wings. That combined with their curiosity and lack of shyness make them fine fashion models for birdwatchers and tourists. Several times a day we walk outside to look in ‘our garden’ for the animals on the cliffs and the sun shining on the water. Usually, Fair Isle also can be seen. Marjolein gave us an interesting tour of the site and told about the crucial role of the radarhut in WWII, very impressive.

We starten meestal de dag met een paar uurtjes werken, Jan aan zijn icoon en ik aan mijn breiwerken en activiteiten, daarna gaan we op pad, met onze felrode huurauto het smalle pad af en richting het noorden. Lerwick is gezellig en we kunnen er onze boodschappen kopen en shoppen voor garens en leuke dingen. Lekker koffie met taartjes eten in de Mareel, het cultureel centrum of lunchen in het restaurant van het museum. Daar vind je ook een prachtige collectie breiwerk en een leuke musuemwinkel met veel breigerelateerde artikelen.

We usually start the day with a few hours work, Jan painting his icon and I knit and do other activities, and then we go out with our bright red car on the narrow path and to the north. Lerwick is a cozy little town and we can buy our groceries and go shopping for yarn and fun stuff. Tasty coffee and cakes in the food Mareel, the cultural center or have lunch at the museum restaurant. There you will find a wonderful collection of knitwear and a nice musuem store with lots of knitting related articles.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar zijn we met de boot naar Mousa gegaan, waar we op eigen gelegenheid het eiland hebben rondgelopen en de ruim 2000 jaar oude broch hebben bezocht. Het is de best bewaarde broch in heel Schotland en erg indrukwekkend. Ik wilde dat graag nog een keer zien. Dit keer konden we aansluiten bij een vogelaarswandeling.
We zijn ook op de prachtige landtong geweest die we vanuit het appartement kunnen zien liggen. Met onze nieuwe wandelschoenen lukte het over de rotsblokken vrijwel tot het puntje te klauteren voor het mooiste uitzicht op Sumburgh. Een mysterieuze omgeving met overblijfselen van gebouwen van ruim 2000 jaar oud. Daar voel je de spiritaliteit van de omgeving, vooral als je helemaal alleen op de zonovergoten kliffen bent met slechts een paar nerveuze vogels als gezelschap.

Last year we went to Mousa by boat, where we walked around the island on your own and have visited the more than 2,000 year old broch. It is the best preserved broch throughout Scotland and very impressive. I wanted to see it again. This time we were able to join a birding walk.
We have also been on the stunning headland that we can see from the apartment. With our new hiking shoes we managed to climb over the rocks almost to the tip for the best view of Sumburgh. A mysterious environment with more than 2000 years old remains of buildings. There you feel the spiritaliteit of the area, especially if you’re all alone in the sunlit cliffs with only a few nervous birds for company.

En daarna terug naar ons huis, dat je al vanuit de wijde omgeving kan zien liggen. Op de landweg naar het complex lopen de schapen los en Jan moest nog een keer de auto uit om een wanhopig schaap dat op zijn rug terecht was gekomen, te redden. Het weer was de laatste dagen uitzonderlijk mooi en zomers voor Shetland, dus we hebben veel buiten gezeten met een wijntje en zelfs buiten gegeten. Wie had gedacht dat je op Shetland op zou moeten letten niet te verbranden?

And then back to our house, you can already be seen from miles around. On the road to the complex running sheep loose and Jan was again out of the car to rescue a desperate sheep that had landed on his back. The weather was the last day exceptionally beautiful and summery Shetland, so we sat outside a lot, with a glass of wine or even to eat outside. Who would have thought that you should pay attention not to burn in Shetland?

>

Het avontuur gaat beginnen! Morgen vliegen Jan en ik naar Shetland om daar de maand juli door te brengen in het Artist-in-Residence appartement in Sumburgh bij de vuurtoren. Jan zal daar Griekse iconen gaan schilderen en ik ga me verdiepen in breitradities, ontwerpen en workshops geven.

The adventure is about to begin! Tomorrow Jan and I will fly to Shetland to spend the month of July in the Artist-in-Residence apartment in Sumburgh at the lighthouse. Jan will paint some Greek icons and I will immerse myself in knitting traditions, make some knitting designs and give classes.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het zuiden van Letland vonden we in Bernati ons huis voor de komende dagen. We hadden geen adres gekregen, maar alles is er zo landelijk en beperkt, dat dit geen probleem was. Ook Mia Petra vond haar weg met haar auto naar ons mooie huis met open haard, vijf slaapkamers, een tuin met prieeltje, wasmachine, eigen poes en oranje badkamer. Dat oranje was wel handig, want het water ruikt er sterk naar ijzer, dat was even wennen. Mijn slaapkamer had een balkon, vanwaar je de ooievaren op hun nest kon zien.

Na lekker getuttel en ontbijten in de zon, zijn we door de duinen naar de zee gelopen. Eerst nog even een bordje volgen naar ‘iets’, wat een groep houten beelden bleek te zijn met een interessant verhaal over de oranje-rode rokken van de vrouwen van Nica, Rucava en Barta. Het strand was hemels mooi.

In the south of Latvia in Bernati we found in our home for the next few days. We were not given an address, but everything is so rural and limited there that this was no problem. Mia Petra also found her way with her car to our beautiful home with fireplace, five bedrooms, a garden with gazebo, washing machine, our own cat and an orange bathroom. That orange was convenient because the water smells strongly of iron, which was not easy getting used to. My room had a balcony from which you could see the storks in their nest.

After a relaxed morning with tasty breakfast in the sun, we walked to the sea through the dunes. First we followed a sign for ‘something’ which turned out to be a group of wooden statues with an interesting story on the orange-red skirts women from Nica, Rucava and Barta. The beach was heavenly beautiful.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na een autotocht door de omgeving (we pasten met z’n vijven makkelijk in de de grote witte gloednieuwe pooierbak die we hadden gehuurd en waar menige Let kwijlend naar keek), gingen we naar Rucava, een idyllisch dorpje vlakbij Bernati. Ik had van te voren video’s gezien over het craft house daar. Wat was het bijzonder om er binnen te stappen! Er hingen zelfs portretjes van de vroegere vrouw des huizes. De breisters uit het dorp kwamen ons ontmoeten en brachten heerlijk traditioneel eten mee. Sandra had roggebrood gebakken, er was honing uit het dorp, aardappeltaart en daarna een toetje met vruchtensap. Zálig! En zo hartelijk allemaal, we voelden ons zó welkom. Ik kreeg zelfs het proefje cadeau waar ik erg in geïnteresseerd was, zo lief! Tijdens het eten werden we toegezongen, echt een kippenvelmomentje. Ze hebben het niet breed, maar dat wat ze hebben, willen ze zo graag delen. Wij deelden ook, cadeautjes en voor de oprichtster van de groep een vergulde breinaald. En natuurlijk Warme Handen en Lekker Warm! voor hun bibliotheekje.

In het craft house was veel handwerk en klederdracht te zien, zowel dingen die te koop waren, als om te bekijken. Ook de wanten en handschoenen uit het boekje Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, waaronder de bijzondere roze handschoenen met rozen, waarschijnlijk afkomstig uit de Balkan, die mogelijk de kleur- en motiefkeuze voor vele andere breisels hebben beïnvloed. Ook hadden de breisters spullen van zichzelf meegenomen om te laten zien. Bijzonder waren de vesten in patentsteek. En wat Mia Petra daar zat te doen, wie zal het zeggen? 😉

Op weg naar huis stond de kilometerstand op 1000,1 km, en er zou nog meer bijkomen. Wat hebben we veel gezien!

After a road trip through the area (all five of us fitted easily in the big brand new shiny car we had rented and f0r which many Latvian men drooled when looking at it), we went to Rucava, an idyllic village near Bernati. Before leaving I had on seen videos on the craft house there. What was special to step over the threshold! There even hung portraits of the former mistress on the walls. Knitters from the village came to meet us and brought delicious traditional food with them. Sandra had baked rye bread and there was honey from the village, potato cake and even a dessert with fruit juice. It tasted so good! And all the women ware so nice, we felt very welcome. I even got the sample that I was very interested as a present, so sweet! During dinner we were serenaded, a real goosebumps moment. They are not rich, but what they have, so they want to share. We also shared, presents and a gilded needle for the founder of the group. And of course Warm Hands Warm and So Warm! for their small library.

In the craft house was so much to see, many handicraft item, costumes , some things were for sale, some where there for show. The mittens and gloves from the booklet Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, including the special pink gloves with roses, probably originating from the Balkans, which may have influenced the color and pattern choice for many other knitwear. Also the knitters had brought stuff themselves to show. Unusual were the jackets in Brioche stitch. No, I don’t have a clue what Mia Petra was doing there. 😉

On the way home the mileage was at exactly 1000.1 km, and we had some more travelling to do. We have seen a so much!