 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Amsterdam in helder zonlicht tijdens de eerste lentedagen van het jaar is één van de mooiste plekjes op de wereld. Typisch deze dag gaf de NS er de brui aan met het treinverkeer rond Amsterdam, maar dankzij mijn auto bereikten wij met maar een uurtje vertraging toch nog de stad om er een fantastische dag door te brengen. Wij lieten Monika voornamelijk de niet-supertoeristische kantjes van deze prachtige stad zien. Startend bij de wallen, over grachten en door zonovergoten straten naar het Leidse plein en de Jordaan, liet ik zien waarom ik zoveel van deze stad houd. Het centrum van Amsterdam is klein en overzichtelijk, een stad die we ‘grote stad’ noemen, maar wat eigenlijk een dorp is waar iedereen zich thuis voelt. Maar hoe modern de stad ook is, je kan er nog steeds een kroketje uit de muur eten. Dat deed Monika, enigszins verbaasd over dit praktische verkoopsysteem. Wij legden uit dat de kroket in essentie een meelbal met flartjes vlees in een gefrituurd jasje is, maar Monika zag deze typisch Hollandse snack meer zitten dan haring. Ze leerde en passant dat een kroket eigenlijk een langgerekte bitterbal is, dat de Hema-worst een fenomeen is dat iedere Nederlander kent en dat je met een frikandel eigenlijk alleen zou moeten zwiepen.
Amsterdam in bright sunshine during the first days of spring is one of the most beautiful places on earth. Typically on this day no trains were running in Amsterdam, but thanks to my car we reached Amsterdam with only an hour delay to spend a fantastic day there. We showed Monika mainly the non-tourist aspects of this beautiful city. Starting at the red light district, walking along the canals and sunlit streets to the Leidse plein and the Jordaan, I showed her why I love this city so much. The city centre of Amsterdam is quite small and clear, a city we call ‘big city’, but is in fact a village in which everyone can feel at home. But although it is a modern city, you can still eat a ‘kroket’ from the wall. That’s what Monika did, somewhat surprised by this practical sales system. We explained that the ‘kroket’ is in fact a flour snack with some small pieces of meat in a fried jacket, but Monika preferred it to a herring. Along the way she learned that a ‘kroket’ is in fact a elongated ‘bitterbal’, that ‘Hema worst’ is something every Dutchman knows and a ‘frikandel’ is something to sway with.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
We bezochten het Waterlooplein, de bloemetjesmarkt, stoffenzaak Boeken, Penelope Craft, Arbeid Adelt en natuurlijk de Afstap. Courtney Kelley, autheur van Modern Vintage Knitting, was toevallig in Malia’s winkel. Ze nam de kans te baat om ons boek Warme Handen te kopen en te laten signeren. Tijdens de lunch op het terras van hotel American, waar ooit Mata Hari zich in het stijlvolle Art Nouveau interieur vermaakte, proosten we op Monika’s verjaardag begin januari. Even lekker zitten was hard nodig om onze voeten rust te geven. Maar wie Amsterdam in één dag wil doen, gaat al snel weer verder, want er was nog zoveel te zien en te beleven. Zoals superrelaxte katten en honden die genoten van het zonlicht. Net als de ooievaar op het dak van een huis tegenover het huis waar ooit Anne Frank trachtte de oorlog te overleven.
We visited Waterloopplein, the flower market, fabric store Boeken, Penelope Craft, Arbeid Adelt and of course de Afstap. Courtney Kelley, author of Vintage Modern Knits, happened to be in Malia’s shop. She seized the opportunity to buy our book Warm Hands and have it signed. During lunch at the terrace of hotel American, were once Mata Hari enjoyed herself in the stylish Art Nouveau dècor, we toasted to Monika’s birthday at the beginning of January. Sitting down for a while was what our feet really needed. But if you want to do Amsterdam in one day, you have to be on your way again soon because there was still so much to see and experience. Such as the super-relaxed cats and dogs that enjoyed the sun as much as we did. And the stork on the rooftop of a house opposite the house in which Anne Frank once tried to survive the war.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Aan het eind van de dag puften we met een glaasje uit op het terras van Zeezicht. Groot was Monika’s verrassing toen ze niemand minder dan Nancy Marchant aan zag komen op haar fiets. Wij hadden haar gevraagd om met ons te eten omdat we wisten dat Monika dat geweldig zou vinden. Nancy had een tas vol breisels bij zich om te laten zien. Monika was onder de indruk en besloot ter plekke dat dat ze toch wel weer met fluffy garens wilde breien. Wat hebben we een heerlijke avond gehad met z’n viertjes. Monika bestelde een piepkuiken, maar had niet verwacht een complete vogel op haar bord te krijgen. Inmiddels snapt ze dat het arme dier zijn naam dankt aan het feit dat het nooit verder is gekomen dat piep…
At the end of the afternoon we took a rest, enjoying a nice glass of wine at the terrace of Zeezicht. Monika was very surprised when she saw Nancy Marchant coming towards us on her bike. We had asked her to join us for dinner because we knew Monika would love that. Nancy brought a bag full of knitting to show us. Monika was very impressed and decided on the spot that she would like to knit with fluffy yarns again. The four of us had such a lovely night. Monika ordered ‘piepkuiken’ (spring chicken), but didn’t expect to get the entire bird on her plate. By now she knows that the poor animal thanks its name to the fact that it never got any further than ‘piep’…
