Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

“Problemen met de was!”, is de gevleugelde uitspraak van mijn schoonzus voor alle futiliteiten des levens. Toch kunnen problemen met de was behoorlijke impact hebben op ons leven. Tijdens de workshop Het Naadje van de Kous in De Afstap afgelopen zondag bespraken we dit onderwerp aan de hand van de waskunsten van man Jan, die sinds hij zelf zijn delicate wollen truien in de machine gooit in te kleine kleding loopt. 

Wie de sok past, trekke ‘m aan. Maar je eerste zelfgebreide sokken worden vrijwel altijd bedsokken, tenzij je ze heel heet wast. Niet echt erg, want het volgende paar is meestal wel draagbaar. De cursisten werden door ons van te voren gewaarschuwd dat ze een beetje door moesten werken, maar de meesten zijn dat al gewend want zij hadden al eerder in ons klasje gezeten. Na de geheimen van een dubbele Magic Loop en Kitchener Stitch te hebben doorgrond, zetten ze met de opzet ‘Achtjes met Twee Draden’ de teen van de proefsok op. De verkorte sokken die vervolgens vlijtig afgebreid werden, verdienden niet de schoonheidsprijs, maar iedereen kreeg ‘m voor vijf uur af en dat vinden wij al heel wat. Laat het maar even weten als je zeer moeilijke voeten hebt, want dat passen ze je misschien wel. Doorspekt met leerpuntjes, moe en voldaan vertrokken de dames huiswaarts toen om klokslag vijf uur de bel ging. Winkelmeisje Jans, Hil en ik sloten de dag gezellig af met een zálige pasta bij Foodism.

Gisteren waren we daar weer om de plannen voor het volgende seizoen door te spreken met Afstap-eigenares Lonnie en Jans. Twee dames die inmiddels een wel beetje aan ons gewend zijn en al onze ideeën voor workshops, leuke festiviteiten en aanvullingen op het assortiment in de winkel serieus nemen. Ook als ze een beetje gewaagd zijn. Kijk maar eens naar hun prachtige collectie boeken waar zelfs ik jaloers op ben. En dat wil wat zeggen. Vogue Knitting en Interweave Knits kan je er trouwens sinds kort ook aanschaffen. Al met al belooft dit veel goeds voor het volgende seizoen, maar daarover later meer.

Natuurlijk breiden we nog even mee met Stitch ‘n Bitch Amsterdam in De Jaren. Nancy Marchant liet ons een paar prachtige proefjes in Brioche Stitch (Patentsteek) zien en Andy showde trots zijn twee mutsen in de Zweedse techniek Twijnend Breien die hij heeft geleerd tijdens onze workshop van enkele weken geleden. Die jongen heeft talent. Uiteindelijk waren Hil en ik de enige breiende kroegtijgers die nog over waren. Het zal wel nooit anders worden. 

“Problems with the laundry!” are the famous words my sister-in-law uses for all futilities in life. Yet, problems with the laundry can have quite an impact on our lives. During the workshop Het Naadje van de Kous  in De Afstap last Sunday we discussed this subject in view of my husband’s laundry skills. He wears delicate woollen sweaters a few sizes too small since he washes them himself in the washing machine. 

He who fits the sock, wears it. But your first hand-knitted socks almost always turn out to be bed socks, unless you wash them on a very high temperature. It’s not really a problem because the next pair is usually very wearable. The students were warned in advance that they had to knit on, but most of them are already used to this because they have been in our classroom before. After having fathomed the secrets of a double Magic Loop and the Kitchener Stitch, they cast on the toe of a sample sock with the ‘Figure Eight Cast-on with Two Strands’. The shortened socks that were knitted diligently weren’t the most beautiful socks we’ve ever seen but everyone finished them in time and that’s quite something we think. Just let us know if you have problem feet, because then they might just fit you. Provided with new knowledge, tired but contented the ladies went home when the bell rang at five o’clock sharp. Shop girl Jans, Hil and me decided to end the day with a delicious pasta at Foodism. 

Yesterday we went there again to discuss the plans for the coming knitting season with shop owner Lonnie and shop girl Jans. Two ladies who have in the meantime got used to us and take all our ideas for workshops, festive activities and increases in the line of products very seriously. Even if the ideas are a bit daring. Just see their fabulous collection of books, a collection even I am jealous of. And that’s quite something. Recently you can even buy Vogue Knitting and Interweave Knits in their shop. All in all this promises a lot for the coming season, but more about that later on. 

Of course we also joined Stitch ‘n Bitch Amsterdam for a few rows of knitting in De Jaren. Nancy Marchant showed us a few beautiful samples in Brioche Stitch and Andy  proudly showed us his two hats in the Swedish technique Twined Knitting which he learned at our workshop a few weeks ago. That boy has talent. Eventually ten Hil and me were the only knitting pub-crawlers left. Some things will never change.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Soms kies je onbewust een patroon dat je ergens aan doet denken. In Aran Knitting, een Japans breiboek dat ik dit voorjaar in Parijs kocht bij Junko, vond ik schattige slofjes in ribbelsteek met een leuk randje kabel er langs. Het patroon is in mijn ogen typisch Japans; eenvoud in combinatie met verfijning en functionele vormgeving in eerlijke, natuurlijke materialen. Bij La Droguerie in de Bon Marché kocht ik er vier bollen amberkleurige Yak van Bouton d’Or voor. Lekker stevig dik garen, goed voor sloffen! En jak, is dat niet een soort buffel? Geinig!

Maar ook de schrijver van dit Japanse boek heeft zich blijkbaar ergens door laten inspireren……
Door de sloffen die ik nog niet zo lang geleden kocht van een negentig jaar oude Stitch ‘n Bitch’er omdat ik ze zo zalig gedateerd vond? Pure camp. En het vooroordeel dat je als je iets bij een negentig-plusser koopt, je het in een oude broodzak meekrijgt, werd bevestigd. Of door de klompenvoetjes die men vroeger in de klompen droeg om wat extra draagcomfort te hebben.

De Japanse schoenenmaat (van hiel tot teen 20 cm!) moest wel even omgerekend worden naar mijn Hollandse maat 38,5. Het dikkere garen in combinatie met naalden van 5 mm leverde een redelijk goed kloppende stekenproef op die met kleine aanpassingen sloffen in mijn maat opleverde. De meerderingen in de tussenlusjes produceerden lelijke gaatjes, dus deze heb ik vervangen door wat mooier sluitende meerderingen die een beter resultaat opleverden. Een lekker dagje breien in de tuin terwijl Jan voor Hendrik Jan speelde, leverde een opgeruimde tuin, vijf zakken tuinafval en sloffen die voorlopig veel te warm zijn op.

Sometimes I unintentionally choose a pattern that reminds me of something. In Aran Knitting, a Japanese knitting book that I bought this spring in Paris at Junko, I found these cute slippers in garter stitch with a nice cable edging. In my opinion the pattern is typical Japanese; simplicity in combination with refinement and functional design in genuine, natural materials. At La Droguerie in the Bon Marché I bought four balls of amber coloured Yak van Bouton d’Or. Nice thick and sturdy yarn, which looked like a good yarn for slippers! And Yak, isn’t that some kind of buffalo? Great!

But the writer of this Japanese book was probably inspired by something else too……
Maybe by the kind of slippers I bought from a ninety-year-old crafts lady that I liked because they are so dated. Pure camp. And the prejudice that when you buy something of a ninety-plus lady, she puts it in an old bread bag, was comfirmed. Or by the thick socks for wooden shoes that were worn in for some more comfort.

The Japanese shoe size (from heel to toe 20 cm!) had to be recalculated to fit my Dutch size 38,5. The thicker yarn in combination with needles 5 mm produced a gauge that was okay and only it took after making some small adjustments. The ‘Make 1’ increases showed some ugly holes, so I replaced them for tighter ones that produce a better result. A nice day of knitting in the garden while Jan played for gardener. At the end of the day we were left with a cleaned up garden, five bags of rubbish and slippers that in the near future will be far to warm.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Hoe vertaal je inshemelsnaam ‘mergpijpje’ in het Engels? Wij, The Dutch Knitters, haakten hier in ieder geval volledig op af tijdens onze workshop Min of Meer, gisteren in De Afstap in hartje Amsterdam. Maar cursist Jos kreeg het wél voor elkaar om een mergpijpje in te pakken in haar surprise-breiseltje.

We startten heel serieus met het uitproberen van allerlei meerderingen en minderingen, keurig gespiegeld voor het mooiste resultaat. Dat resultaat van deze oefening was echter een onooglijk frommelig lapje, waar men gek genoeg toch heel verguld mee was. Lekker hoor, als ‘s avonds thuis komt en het thuisfront dit gedrochtje moet laten zien. Dus leerden we en passant de dames ook maar even hoe ze een prachtig Estland’s vlechtje konden breien. Zo konden ze thuis toch nog iets fatsoenlijks laten zien.

Na de pauze met de lekkkere broodjes en verse sapjes in Foodism, ons gezellige eettentje dat speciaal voor ons open ging op hun vrije zondag, stortten we ons op Verkorte Naalden. Hoewel de meesten er wel eens mee gestoeid hadden, vonden ze het heerlijk om de fijne kneepjes van volledig onzichtbare Verkorte Naalden voorgeschoteld te krijgen. Het is een werkelijk geweldige techniek waarmee twee- en driedimensionale vormen gebreid kunnen worden, waar iedereen heel geïnspireerd door raakte.

Na het breien van een kronkelende spiraalvorm, hadden we nog een beetje tijd over. “Hebben jullie nog iets leuks als afsluiting?”, vroeg iemand hoopvol. “Ja hoor, natúurlijk!”. Surprise-knitting, een term die ter plekke ontstond, leverde iets geinigs op, maar aangezien geheimhouding gevraagd en geboden is, vertellen we lekker niet wát!

How do you translate ‘mergpijpje’ (cake covered with cream and marzipan) into English? We, The Dutch Knitters, didn’t know anyhow when asked during our workshop Min of Meer, yesterday in De Afstap in the center of Amsterdam. But course member Jos did manage to wrap a mergpijpje in her surprise knitting.

We started very seriously with checking out increases and decreases, neatly mirrored for the best results. That result was an ugly wrinkled piece of fabric. Somehow they loved it though. Nice….., coming home that night and having to show your loved ones this specimen of ugly knitting. So in between we learned the students to knit a beautiful Estonian braid. So they could show the home front something decent.

After the break with the tasty breadrolls and fresh juices in Foodism, our cozy little restaurant that opened for us only on their free Sunday, we checked out Short Rows. Even though some of the students had already tried them out them selves, they were very pleased to learn the knitty gritty of the totally invisible Short Rows. It is such a wonderful technique with which you can knit two- and three dimensional forms. We all got very inspired by the possibilities.

After knitting a repeatedly bending spiral, we had some time left. “Do you have something nice as a finale for the workshop?”, someone asked hopefully. “Yes, of course!”. Surprise knitting, a name we invented spontaneously, produced a funny object, but as confidentiality is offered and asked, we will not tell whát it was!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Mijn nieuwe IPod is binnen. Hij is groen en kan maar liefst 6000 muziekjes kwijt op zijn 8 Gb. Maar dat gaan we er dus mooi niet opzetten. Mijn nieuwe speeltje wordt een KnitPod. Propvol met breimoois. Videootjes, KnitCasts, foto’s van breisels en evenementen en hooguit wat muziek waar je lekker op breit.

Maar nu snel eerst een KnitPod-hoesje breien!

My new IPod has arrived today. It is a green one and it can contain about 6000 songs on it’s 8 Gb. But that’s not were it going to be used for. My new toy will become a KnitPod. Crammed with nice knitting stuff. Videos, KnitCasts, photoos of knits and events and maybe some relaxing knitting music.

But first I have to knit a KnitPod cozy!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Breien is eeuwenlang gezien als een ambacht voor het volk. Gebreide kleding wordt gedragen tot het versleten is en meestal worden alleen de zondagse spulletjes bewaard voor het nageslacht. Zo is er veel verloren gegaan in de loop der tijd. Toch heeft breien in het verleden koninklijke aandacht gehad. Koningin Victoria, die gedurende haar leven tenminste zes shalws haakte voor oorlogshelden, waardeerde haar gebreide zijden kousen en schoudershalws zo zeer dat dit een impuls gaf aan de thuisbrei-industrie op de Shetland-eilanden. Prince Edward, Prince of Wales droeg in 1921 een spencer in Fair Isle-techniek tijdens een golfwedstrijd. Hiermee was het kledingstuk in één klap populair bij het volk.

Toch bleef het voor de royals meestal bij het aanschaffen van luxe gebreide spullen. Zelf breien had niet genoeg status, dus de dames beperkten zich tot borduren en frivolité. Maar de leden van de laatste Russische tsarenfamilie breiden wel. Op diverse foto’s zijn ze afgebeeld met de breipennen in de handen. Op een site over de tsaren vind je gedetailleerde informatie over de breikunsten van de prinsesjes en het prinsje. Op YarnBoy wordt gesproken over hoe tsarina Alexandra haar zoon leerde breien. Met dikke stompe naalden mag ik hopen, het kind leed immers aan hemofilie.

Enkele jaren later wordt de hele familie uitgemoord door soldaten. Slechts twee lijken ontbreken als later de overblijfselen worden teruggevonden in een bos bij Jekatrinburg. Jarenlang proberen overal ter wereld mensen de identiteit van de verdwenen prinses Anastasia aan te nemen. Sommigen schijnen dingen te weten over de familie die alleen leden van de familie konden weten. In de tijd voor DNA-onderzoek kwam je daar nog wel mee weg. Zouden ze er wel eens aan gedacht hebben hen te testen op hun breivaardigeheden?

Verleden week stond in de krant dat ook de laatste twee lijken zijn geïdentificeerd. Wie nu nog aspiraties heeft zich als Russische prinses voor te doen, is te laat.

Ons eigen koningshuis kan er ook wat van. Prinses Christina leerde breien toen ze nog Marijke heette. En ook Maxima schijnt te kunnen breien, heb ik ergens opgevangen. In een radio-interview met Edwin Evers vertelde ik daar enthousiast over, maar of het waar is? Ach, het siert haar wel dus we houden het er maar op.

Knitting has had the image of being a craft for the lower ranks of the society. Knitting clothes were used until they were worn out and only the fancy stuff was saved for the future. This way a lot of knitted things were lost. But even so knitting has had royal attention. Queen Victoria, who has crocheted at least six scarves for war heroes during her life, appreciated her knitted silk stockings and stoles so much that it stimulated the knitting industry on the Shetland Islands. Prince Edward VIII, Prince of Wales, wore a spencer in Fair Isle technique in 1921 during a golf game. This made the piece of clothing popular with a large part of the population right away.

Most of the time the royals bought their luxurious knits. Knitting it self had no status enough, so the ladies only embroidered and made lace. But the members of the Russian family of the tsar knitted them selves. On several photos they pictured with knitting needles in their hands. On a site about the tsars you can find detailed information about the knitting abilities of the princesses and the prince. On YarnBoy you can read about how the tsarina Alexandra learned her son how to knit. With large blunt needles I hope, the child suffered from haemophilia.

Some years later the whole family is murdered by soldiers. Two corpses are not found when the remains are found in a forest near Jekatrinburg. For years all over the world people tried to take on the identity princess Anastasia. Some seem to know things that only the family members were able to know. In the time before DNA research this was enough. But would anyone have thought about testing her knitting abilities?

Last week I read in the papers that the last two corpes were identified. Who want to attempt to live the life of a Russian princess is too late.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

……… Myosotis Palustris, oftewel Vergeetmeniet, het bloempje dat de inspiratiebron geweest moet zijn voor de kleur van het linnen dat ik dit voorjaar in Parijs kocht bij Boisson. Ik was op slag verliefd op de kleur.

Het is wel even wennen, breien met zuiver linnen. De steken vouwen zich als het ware om je breinaald. Het patroon, Lace Ribbon Scarf designed by Véronik Avery, is erg geschikt voor linnen. De lange vezels van dit plantaardige materiaal zijn vrijwel niet elastisch waardoor het de neiging heeft scheef te trekken als het in tricot wordt gebreid. Kantachtige patronen verkomen dit probleem. In totaal verbruikte ik 95 gram van mijn klos met 200 gram, genoeg dus voor nog een project.

Het blocken van linnen was voor mij een nieuw avontuur. Het patroon opende zich echter prachtig en het weefsel is nu kantachtig en licht. Het voelt lekker koel aan tegen de huid. De Vergeetmeniet-shawl zal vast veel in gebruik zijn deze zomer!

……… Myosotis Palustris, or Vergeetmeniet (Forgetmenot), the flower that must have been the source of inspiration for the color of the linnen I bought in Paris this spring at Boisson. It was love on first site with this color.

It takes some time to get used to knitting with pure linnen. The stitches fold round the knitting needles. The pattern, Lace Ribbon Scarf designed by Véronik Avery, is very suitable for linnen. The long fibers of the vegetable material are not elastic so when knitting in stockinette the fabric tends to slant. Lacy patterns are not prone to this problem. I uses 95 grams of my skein of 200 grams, so there is enough left for another project.

Blocking the linnen was another new adventure for me. But the pattern opened beautifully and the fabric is now lacy and light. It feels cool to the skin. The Forgetmenot shawl will surely be in use a lot this summer!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In de prachtige Kerkebuurt in Soest vind je iedere Hemelvaartsdag de Oude Ambachtenmarkt. En ieder jaar wordt het er wat drukker. Blijkbaar is men nog steeds geïnteresseerd in de ambachten van vroeger. En terecht. Mede dankzij deze evenementen blijven de oude technieken bewaard en bekend bij een groot publiek. Wie vernieuwend bezig wil zijn met textiele technieken, zal zich moeten realiseren dat de meeste technieken hun oorsprong hebben in het verleden. En wie wil er nu de traditionele Grolse wanten, de kralenbeursjes en de wit kanten mutsen vergeten?

Voor mij is de jaarlijkse wandeling over de markt een ware sentimental journey. Als oud-Soesterse ken ik ieder hoekje en gaatje van het oude centrum. Samen met man Jan maak ik een rondje langs de breisters die we kennen van andere jaren en gelegenheden. Vrolijk als altijd en van top tot teen in klederdracht gestoken vertellen ze bezoekers over hun ambachtelijke kunsten. Ik heb veel waardering voor de dames die vaak al wat op leeftijd zijn maar die pittig en daadkrachtig genoeg zijn om met hun handeltje op pad te gaan. Vrouwen naar mijn hart, want zelf vind ik het ook zo leuk om al breiend allerlei activiteiten in binnen- en buitenland te bezoeken.

Dit jaar was er een jonge vrouw die Tunisch haken nieuw leven inblies. Geduldig liet me mij haar handen fotograferen en filmen. Op twee plaatsen kon je echte Grolse Wanten kopen. Mevrouw Freriks mocht van mij haar warme jas wel aanhouden voor de foto. Zo’n combi van oud en nieuw vind ik juist leuk. Diverse dames sponnen wol op oude spinnenwielen met klompen aan. Klapstuk voor mij was mevrouw Abbink die zich gespecialiseerd heeft in prachtige oude katoenen mutsen voor poppen en op ware grootte. Ze breit ze het liefst na van echte oude mutsen. Dochters Anke en Connie dragen daar hun steentje aan bij door mutsen en poppensokjes te breien en de patronen te documenteren. Haar laatste project was een ingewikkelde muts met echt kantje erlangs. Geweldig dat moeder en dochters zich zo enthousiast inzetten voor het conserveren van deze traditionele breisels.

Na een lunch van krentenwegge met handgemaakte roomboter en verse karnemelk konden we er weer tegen. Deze zomer barst het weer van de leuke buitenevenementen zoals de Country Fair in Aalten, de Cream Tea in Kaatsheuvel bij Quilting Together en de Weversmarkt in Hoorn. En vergeet de grote boekenmarkten in Dordrecht en Deventer niet. We krijgen het nog druk……

In the scenic Kerkebuurt in Soest every year the Old Crafts market is held. And every year it is more crowded. Apparently the public is still interested in the old crafts. And that is a good thing. Thanks to events like this the old crafts stay preserved and known by a lot of people. When you want to be innovative, realise that most techniques have their origin in the past. And who want to forget the Groenlo mittens, the beaded purses and white lace bonnets?

For me the stroll over the market is a true sentimental journey. As I spent my childhood in Soest I know every corner of the old centre. Together with husband Jan I make my round along the knitters I know from last year or other events. Cheerful as always and dressed from top to toe in regional costume they tell the visitors about their arts and crafts. I have appreciation for the ladies, often not so young anymore, that have the guts and strength to take their merchandize and go to these events al over the country. I like that, as I also love it so much to go to all kind of knitting events in the Netherlands and abroad myself.

This year there was a young woman that had taken up Tunic Crochet. Patiently she let me photograph and film her hands. At two stands you could buy the real Groenlo mittens. Mrs Freriks kept her coat on while being photographed. I didn’t mind, as I like this combination of old and new. Several ladies spun wool on old spinning wheels keeping their wooden shoes on. Best of show for me was mrs Grevers. She specialized in beautiful old cotton bonnets for dolls and full scale. She prefers knitting with old bonnets as examples to using patterns. Daughter Anke helps by knitting bonnets and doll socks and documenting patterns. Her last project was a very complicated bonnet rimmed with real lace. It’s so great that mother and daughter make it their goal to preserve these traditional knits.

After a lunch of krentenwegge (bread with raisins) with handmade butter and fresh buttermilk we continued our way. This summer is stuffed with nice outside events like the Country Fair in Aalten, the Cream Tea in Kaatsheuvel organised by Quilting Together and the Weversmarkt in Hoorn. And don’t forget the big book markets in Dordrecht and Deventer. We will have a busy summer…..