Knitting in Paris – the fair
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
Terwijl in Parijs de lente inzette en we maar een paar regenbuitjes hadden, ontliepen we de storm in Nederland. Acht dagen waarin we zovéél beleefd hebben. De eerste dag hebben Hil en ik een schitterende wandeling gemaakt vanaf het Trocadéra met uitzicht op de Eiffeltoren, via de Arc de Triomphe, het Champs Elysées, de Tuileriën, de Place de la Concorde naar het Louvre. ‘Toevallig’ kom je dan uit in de wijk waar ook Brentano’s en Junko (Japanse boekhandel) en de ‘voordeel-Japanner’ te vinden zijn. Moe van de indrukken rolden we PastaPapa in waar de pizza uitstekend smaakte.
De tweede dag startte de beurs L’Aiguille en Fête. Daar zaten we dan, in een ruimte waar menig standhouder jaloers op was, met onze Nederlandse vlag met The Dutch Knitters en twaalf meter kitscherige wimpeltjes. Yarnlot en Anne uit België vergezelde ons in de middag, zodat we ons die dag maar even The International Knitters noemden. Ook veel Parijse breiers schoven aan voor een toertje internationaal breien. Yarnlot en Anne zagen we terug toen we ‘s avonds La Droguerie in de Bon Marché bezochten. Ik kocht er wol met jak voor de leuke pantoffels in één van mijn nieuwe Japanse boekjes.
‘s Avonds arriveerden onze vrienden uit Nederland. Diverse Corrie-y’s, die we hernoemden in Corry van Marianne, Corrie met ie en meneer Corry, Anke en Marianne. De volgende ochtend hebben ze we meegetroond naar La Droguerie bij de Saint-Eustache, want die moesten ze natuurlijk gezien hebben. Daarna naar de beurs. Onze levendige en soms rumoerige stand trok veel aandacht. Anke’s fijne breiwerk scoorde de meeste complimenten. Er was veel interesse in Twijnend Breien, een techniek die ik na verloop van tijd in het Frans kon uitleggen aan de Parisiennes die het Engels niet meester waren.
En wat hebben we een lol gehad! Zeven Nederlandse breiers in t’shirtjes met Antje die we in de metro al uitgebreid naar elkaar geflashed hadden. En zo kom je van het één op het ander én op Mariannne’s oorlellen. Tja, daar zullen we maar vooral niet te veel over uitwijden……. En hoewel Anke er niets van snapte dat je voor de leukste Parijse eettent Chartier een half uurtje op het binnenplaatsje moet wachten (leuk idee Corrie met ie!), hebben we daar heel bijzonder en lekker gegeten. Meneer Corry gooide nog een glas wijn om in mijn bord maar scoorde toch nog een dikke zoen van de ober. Ze kreeg trouwens wel meer spontane zoenen van Parijzenaars, nu ik er over nadenk…….
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
De volgende dag zaten er zes kleine flesjes wijn in onze tassen, waarmee we de beursdagen met onze breivrienden afgesloten hebben. Enigszins teut daarna naar het centrum, waar Hil en ik Corry van Marianne moesten stutten zodat ze niet de metro door rolde. Mijn favoriete Mexicaantje vlakbij de Notre Dame schrok van de invasie van zeven vrolijke breiers, dus na het vieren van meneer Corry’s verjaardag in een geinig Parijs kroegje met alweer een fles wijn weken we uit naar een vreselijk leuk Tibetaans restaurantje, waar ze ons rustig probeerden te krijgen met Tibetaanse muziek en uitzicht op een foto van de Dalaï Lama. In de metro terug namen we ingepakt tussen de Parijzenaars afscheid van Corry van Marianne.
Zondagmorgen ontbijtten we met stokbrood en stinkkaasjes op Père-Lachaise. We vonden het graf van Karel Appel dankzij een van de vele informele gidsen (lees: aardige oude mannetjes) die altijd op de begraafplaats te vinden zijn. Père-Lachaise hield het niet droog op deze laatste ochtend, maar wij ook niet bij het afscheid van onze lieve breivrienden.
Het thema van de beurs was trouwens ‘Japan’, dus op de laatste dag van de beurs sloeg ik met mijn Japanse kimonojakje van lichtroze zijde geen slecht figuur. Na nog één keer langs Habu te zijn gelopen, die stategisch bij ons om de hoek was geplaatst, was het tijd voor het afscheid van Vanessa, de organisator van de beurs, met drie Hollandse zoenen. We pakten onze vlaggetjes in en trokken de deur voor dit jaar achter ons dicht. Het was ronduit gewéldig!
While spring set in in Paris and we only had a few showers of rain, we escaped the storm in The Netherlands. Eight days in which such a lot happened! The first day Hil and I made a fantastic walk from the Trocaderá with a view of the Eiffel Tower, via the Arc de Triomphe, Champs Elysées, the Tuileries, Place de la Concorde to the Louvre. ‘By accident’ we ended up in the quarter where also Brentano’s, Junko (Japanese book shop) and the ‘discount Japanese bookshop’ are. Tired of all the new impressions we tumbled into PastaPapa for a very nice pizza.
The second day the fair L’Aiguille en Fête started. There we were, in a space many an exhibitor was jealous of, with our Dutch flag with The Dutch Knitters and twelve meters of kitschy pennants. Yarnlot and Anne from Belgium joined us that afternoon which made us decide to change our name to The International Knitters for the day. Many Parisian knitters joined us for a row or two of international knitting. We ran into Yarnlot and Anne again that evening when we visited La Droguerie in the Bon Marché. I bought some yarn with yak for the cute slippers I saw in one of my new Japanese books.
That night our friends from The Netherlands arrived. Several Corrie-y’s we renamed Marianne’s Corry, Corrie with ie and meneer (Mister) Corry, Anke and Marianne. The next morning we coaxed them along to La Droguerie near Saint-Eustache, because of course they had to see that shop. Afterwards we went to the fair. Our lively and sometimes noisy stand attracted a lot of attention. Anke’s very fine knitting scored the most compliments. There was a lot of interest in Twined Knitting, a technique I could explain in French after a while to the Parisians who didn’t understand English.
And we had so much fun! Seven Dutch knitters in Antje t-shirts that we had already showed extensively to each other in the metro. And then one thing came from the other and we ended up talking about Marianne’s earlobes. Well, we will not expand to much on them….. And although Anke failed to see the point of waiting for half an hour outside on the patio of the nicest Parisian restaurant Chartier (good idea Corrie with ie!), we had a very special and delicious meal there. Meneer Corry even spilled a glass of wine over my plate but nevertheless scored a kiss from the waiter. She received more spontaneous kisses from Parisians now I come to think of it….
The next day we had six small bottles of wine in our bags, with which we ended our days at the fair with our Dutch friends. Slightly tipsy we went to the City where Hil and I had to strut Marianne’s Corry in order to prevent her from rolling through the Metro. At my favourite Mexican restaurant near the Notre Dame they had a bit of a fright at the sight of seven cheerful knitters, so after having celebrated meneer Corry’s birthday in a funny Parisian café with again a bottle of wine, we moved to a very nice Tibetan restaurant where they tried to calm us with Tibetan music and a view of a photo of the Dalai Lama. In the metro we kissed Marianne’s Corry goodbye packed in between the Parisians.
Sunday morning we had breakfast with baguettes and smelly cheeses at Père-Lachaise. Thanks to one of the many guides (read: nice old men) who can always be spotted on the graveyard we found the Karel Appel‘s grave. Père-Lachaise did not keep it dry on this last morning, but neither did we when we had to say goodbye to our dear knitting friends.
The theme of the fair was by the way ‘Japan’, so at the last day of the fair I did not come off badly with my light pink silk Japanese kimono jacket. After having visited Habu for the last time (placed strategically around the corner from where we sat) it was time to say goodbye to Vanessa, the organizer of the fair with three Dutch kisses. We packed our flags and closed the door to the fair for this year. It was in one word fantastic!