Life is good in Paris
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
Het leven is mooi in Parijs, maar alles bestaat bij gratie van z’n tegenpool, dus bezoekjes aan begraafplaatsen drukken je nog eens extra met je neus op dit feit. Père-Lachaise, MontMartre en Passy lagen er weer mooi bij in het zonnetje. Dankzij de opleving van de funeraire belangstelling worden veel beroemde graven gerestaureerd.
Life is good in Paris, but everything exist thanks to it’s antipole, so a visit to one of het cemetaries makes that fact extra clear to you. Père-Lachaise, MontMartre and Passy bathed in sunlight. Thanks to a renewed interest in the death a lot of famous tombs are restaured.
Maar nu over op de wol. Helaas was Boisson in de Rue St Denis op vakantie, maar in Rue Cadet was Le Comptoir wel open. Een piepklein overvol winkeltje met ‘het gebruikelijke’ zonder echte klappers en best aan de prijs. Toch wel leuk. Ook heb ik man Jan weer en passant naar de beide Droguerieën weten mee te tronen. In de Bon Marché kocht ik twee bolletjes Yak van Bouton d’Or voor nog een paar Ugly Slippers.
But now more about wool. Unfortunately Boisson in Rue St Denis was closed for the holidays, but Le Comptoir in Rue Cadet was open. A small shop stuffed with ‘the usual’, without real special things and a bit expensive. But all together is was nice. Also I dragged along husband Jan to the both Droguerieën. In the Bon Marché I bought two balls of Yak from Bouton d’Or for another pair of Ugly Slippers.
In Le Pain Quotidien werd ik donderdagavond hartelijk ontvangen door de Parijse breisters voor een gezellig breiavondje met een glaasje cider. Er waren een paar oude bekenden van L’Aiguille en Fête en er was veel belangstelling voor een workshop Twijnend Breien. Mét vertaalster!
In Le Pain Quotidien on Thursday night I was welcome to knit along with the Parisien knitters during a cozy knitting night with a glass of cider. There were some familiar faces from L’Aiguille en Fête and there was a lot of interest in a workshop Twijnend Breien. With a translator!
Verder is het breiwerk dat ik braaf iedere dag in de tas stopte er amper uitgeweest. Het was de vakantie van het zwerven door gezellige wijkjes en het ontdekken van leuke winkeltjes, passages en eethuisjes. Thuis gekomen had ik geen voeten meer over. Maar dat geeft niet, want de nieuwe Handwerken zonder Grenzen (nr 148) lag op de mat en binnenkort heb ik zelf ook weer een deadline, dus ik mag lekker een weekje targetbreien!
Besides that evening the knitting I put in my bag every day hardly came out. It was the holiday of the strolling through cozy neighbourhoods, finding nice small shops, alleys and restaurants. When I got home I could hardly feel my feet. But that is no problem, the new Handwerken zonder Grenzen (no 148) was in the postbox and soon I have a deadline for an article too, so I can sit and target knit all week!