Paris in autumn
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
Jan en ik waren vijf dagen in ons geliefde Parijs om onze vijftiende trouwdag te vieren. We bezochten Versailles, gezellige wijkjes, tentoonstellingen en genoten van de Franse keuken, de wijn en alles wat het leven de moeite waard maakt. Vooral de tentoonstelling in het prachtige musée d’Orsay de Art Nouveau Revival in de vorige eeuw, sprak ons aan. Ik vond in de gewone collectie nog wat schilderijen met breiende vrouwen en een beeld van een spinster. Van Jan kreeg ik er een overzichtsboek met foto’s van Parijs gemaakt door Doisneau waar ik zo gek op ben. En ja hoor, wat een gelukkie, er stonden maar liefst twee foto’s van breisters in.
Jan and I were five days in our favorite city Paris to celebrate our fiveteenth wedding anniversary. We visited Versailles, cosy neighbourhoods and enjoyed the French cuisine, the wine and all that makes life worth living. We liked especially the exhibition in the beautiful Musée d’Orsay about the revival of Art Nouveau in the nineteenth century. I found some paintings with knitting women and a statue of a spinning woman. Jan gave me a big book with photos of Paris made by Doisneau which I love so much. And yés, such luck, I found two photos of knitting women in it.
Hoewel we niet op zoek waren naar brei-gerelateerde zaken, werden we op iedere hoek van de straat geconfronteerd met het fenomeen breien. Etalages puilden uit van de breisels en vaak had ook het etalagemateriaal met breien te maken. Op het hoofd van menige française prijkte een gebreide baret. In Arts et Metiers zagen we twee lieve poedeltjes, een moedertje van 23 jaar oud (!) en haar dochter. Ze hielden hun ruggetjes warm terwijl ze uitgelaten werden door hun vrouwtje, de moederpoedel met een rood gebreid dekje. En ik zat op menig terras (ja, het weer werkte de meeste tijd goed mee) en andere bijzondere plekjes lekker een toertje te breien aan mijn sokken.
We were not looking for knitting, but on every corner of the street we were confronted with the phenomonon of knitting. Shop windows were stuffed with knitwear and often the requisites used were knitting related too. On many French heads there were knitted bonnets. And in Arts et Metiers we saw two lovely poodles, a mother (23 years old!) and her daughter. They kept their backs warm with dog coats, the mother was wearing a red knitting coats. And on many terraces (yes, most of the time we had good weather) I knitted a few rows on my socks.
Dankzij Yvonnep’s enthousiame voor ballet kwamen we op het idee om naar de première van Joyaux van Balanchine te gaan in de Opéra Garnier. Op de dag zelf konden we alleen nog de laatste spotgoedkope kaarten voor de engelenbak krijgen, maar tot onze verbazing bleek dat een aardedonker tweepersoonskamertje in de nok van de zaal met twee schattige stoeltjes en redelijk zicht op het toneel. We brachten daar de avond door, gezellig samen hangend over de balustrade, genietend van de muziek en een geweldige voorstelling. Het is op zich al leuk om het overdadig gedecoreerde gebouw van binnen te zien, maar ook de voorstelling was boven verwachting, vooral ook door de prachtige kostuums ontworpen door Christian Lacroix.
Thanks to Yvonnep’s enthusiasm for ballet we thought it was a good idea to go to the opening night of Joyaux of Balanchine in the Opéra Garnier. On the day we went we could only get the last and very cheap tickets for the highest loges, but to our surprise that appeared to be a little room for two almost on the roof of the building with two nice chairs and a reasonable good view of the stage. We had such a good time, hanging over the balony together, enjoying the music and a great show. It was an experience to see the highly decorated building itself, but the show was beyond our expectations, as Christian Lacroix designed all the stage costumes.
Het toeristisch deel van Montmartre slaan we graag over, maar het ‘echte’ Montmartre is heerlijk om doorheen te slenteren. Dit keer met een doel, namelijk aan de hand van de Amélie-route de plaatsen opzoeken waar scènes uit de film zijn gemaakt. Er staat geen mandje hazelnootjes meer voor de Epicérie van Ali, maar bij Deux Moulins is er weinig veranderd behalve dan dat de Crème Brulée nu Amélie heet. Het was zalig op het kleinste terrasje van de hele stad, waar Jan en ik proostten op de volgende vijftien jaar!
We don’t care much about the touristic part of Montmartre, but the ‘real’ Montmartre is a wonderful place to have a stroll through. This time we had an aim, namely finding the places where scenes of the film Amélie were filmed. There isn’t a basket with hazelnuts anymore at the grocery shop of Ali, but at the Deux Moulins nothing much changed except for the fact that the crème brulée now is called Amélie. It was so nice on the smallest terrace in town, where Jan and I toasted our wine glasses on the next fiveteen years!
Japans is blijkbaar hot in Parijs, want bij Uniqlo, een nieuwe trendy Japanse kledingzaak, was het superdruk. Vooral de HeatTech shirts zijn in, dus ik kocht er ook maar eentje, een felgroene voor onder mijn wikkelvestjes. Bij Junkudo, de Japanse boekhandel, kocht ik een prachtig sokkenboekje met duidelijk teltekeningen van hielen en tenen. Helaas is Brentano, de boekhandel met breiboeken en een Stitch ‘n Bitch op zaterdagmorgen, failliet. Daar is men definitief uitgebreid…..
Japan is obviously hot in Paris, as at Uniqlo, a new trendy Japanese shop, was crowded. Especially the HeatTech shirt are trend, so I bought one too, a bright green one. At Junkudo, the Japanese bookstore, I bought a nice sock book with clear charts of how to knit the heels and toes. Unfortunately Brentano, the bookstore that sold so many knitting books and hosted a Stitch ‘n Bitch on Saterday morning, is broke. No more knitting there……