Monika was te druk met de conferentie om om met ons mee te gaan naar Saaremaa en Muhu, maar zorgde voor ‘vervanging’ in de vorm van haar Saaremaase nichtje. Janne was de verrassing van de dag, wat een schat van een meid. Ze verscheen op het afspreekpunt, een kruising van wegen op Saaremaa en vroeg: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, antwoordde ik en zo begon onze dag met Janne op Saaremaa. Monika had gelijk, zonder Janne hadden we de wolfabriek Sörve Villaveski nooit gevonden. Ook vertaalde ze alles in het Engels voor ons, zodat we een goed beeld krijgen van de werking van deze fabriek. Aan het eind van de dag, nadat ze ons mee had genomen naar de zuidpunt van het eiland (adder gezien tijdens de strooptocht naar steentjes met een gat) en een lekker etentje in een Estlandse molen namen we afscheid op een parkeerplaats in Kuressaare, waar ze uit haar autoluidsprekers een Rigolau afscheidsliedje liet horen. Of we mee wilden zingen… we maken wat mee in Estland hè.
Monika was too busy with the conference to join us on our trip to Saarema and Muhu, but she made sure there was a ‘replacement’ in the form of her Saarema cousin. Janne was the surprise of the day, such a sweet girl. She was right on time at the meeting place, a crossroads on Saarema and asked: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, I answered and that’s how our day with Janne on Saarema started. Monika was right, without Janne we would never have found the Sörve Villaveski wool mill. She also translated everything in English for us, so that we got a good picture of the workings of this little factory. At the end of the day, after she had taken us to the southernmost point of the island (we saw an adder when we were searching for stones with holes in them) and a very nice diner in an Estonian mill, we said goodbye at a parking place in Kuressaare, where she let us listen to a farewell song, Rigolau from the car speakers. And asked us to sing along… the things we experience in Estonia.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
We waren de eerste gasten voor de wolfabriek van Egon en Merike, het koppel dat de fabriek heeft opgebouwd op de grond van de grootvader van Egon. Zelfs het meeste meubilair is door hem zelf gemaakt. Trots laten ze de ruimtes en machines van de fabriek zien en geven ze een demonstratie van vezel tot pre-yarn. Prachtig goed onderhouden machines, liefde voor het vak en lokale grondstoffen garanderen topkwaliteit garens. Ze verwerken ook hondenhaar in hun de garens, wat het extra warm en zacht maakt. Nee hoor, je ruikt er niets meer van. Gelukkig hadden ze wat voorraad, dus konden we voor onszelf en voor Monika wat kopen.
We were the first guests in Egon and Merike’s wool mill. This couple built up this factory from nothing on Egon’s grandfather’s land. Even almost all furniture was made by Egon himself. Proudly they showed us the rooms and machines of the factory and they demonstrated the process from fibre to pre-yarn. Perfectly maintained machines, love for their profession and local raw materials guarantee top quality yarns. They also process dog hair in their yarns, making them extra soft and warm. And no, you smell nothing of it anymore. Fortunately they had a small stock, so we could buy some yarn for ourselves and for Monika.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
De eieren van de kipjes die lekker kunnen scharrelen worden geruild met de buren voor het hondenhaar dat ze verwerken in de garens. Wij mochten ook 20 eitjes kopen. Merike zocht de mooiste uit en stofde ze nog even af voor ze in het doosje gingen. ‘s Avonds bakte Elsbeth er zalige omeletten van. De tien eitjes die over waren, namen we mee naar Viljandi in de hoop ze daar te mogen bakken in de hotelkeuken, zoals de cantharellen die we het jaar ervoor zelf plukten. Maar Corry pakte de tas de doos eitjes bovenop was gelegd en hup, daar gingen ze over het voetpad, midden in Tallinn waar we werden opgepikt door de conferentiebussen. Gelukkig bleef de schade beperkt, slechts twee eitjes overleefden het niet en werden in de struiken gelegd voor de vogeltjes.
The eggs of the chickens that were pottering around the house are swapped with dog hair from their neighbour´s dogs. We were also allowed to buy 20 eggs. Merike chose the best ones and dusted them clean before they went into the box. At night Elsbeth baked us delicious omelettes. The ten eggs that were left over, were taken to Viljandi in the hope that we would be allowed to bake them in the hotel kitchen there, like was done with the chantarelles we picked ourselves the year before. But Corry picked up the bag in which we had put the eggs on top and yes, there they went, right in the middle of Tallinn where we would be picked up by buses to go to the conference. Fortunately the damage was limited to two broken eggs that we left in the bushes for the birds.
Eén van de gedroogde visjes die we kregen aangeboden, werd ter plekke door ons allen geprobeerd in het kader van ‘probeer alles en behoud het goede’. Iemand at zelfs het zwemblaasje op, waar ze nog lang lol van had. Vissenkauwgom. De rest van de visjes reisde met ons mee door Estland en doken op alle lokaties weer op. Ik denk dat we toch meer een volkje van rauwe haringeters zijn.
One of the dried fish we were offered was tasted on the spot by all of us in the context of `try everything and hold fast to what is good´. Someone even ate the small swimming bladder, which she could enjoy for a long time. Fish chewing gum. The remainder of the fish went with us through Estonia and surfaced again at several locations. I guess we are more of a raw herring eating people.
Overigens waren we ook bijna een rode kater rijker, want die stapte bij ons in één van de huurauto’s en besloot mee te gaan op reis door Estland. We reden weg, uitgezwaaid door Egon en Merike, terwijl de kippen lekker verder scharrelde, de poezen een zonnig plekje zochten voor het middagdutje en de schapendoes bij gebrek aan gewillige schapen zolang de haan maar achterna zat. Het bezoek was een leerzame ervaring op een heel idyllisch plekje!
Incidentally, we almost gained a red male cat, for it entered one of our rental cars and decided to join us on our trip through Estonia. We drove off, being waved goodbye by Egon and Merike, while the chickens were pottering, the cats were finding a sunny spot to take an afternoon nap and the sheep dog was chasing the cock for lack of sheep. An educational experience in a very idyllic spot!
This entry was posted
on Sunday, May 26th, 2013 at 21:57 and is filed under Estonia, Knitting, Knitting journeys, Stash, Yarn Shops.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
