 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
“Breien zal nooit meer hetzelfde zijn”, verzuchtte dit weekend de Buuf (buurvrouw van Wolboerderij Blij Bezuiden die door iedereen de Buuf wordt genoemd). Na twee dagen hard weken én hard lachen waren de tien cursisten ervan overtuigd dat er meer was dan de breitechniek die ze van moeder of oma hadden geleerd en die ene opzet die ze tot dan toe hadden gebruikt. Na de eerste experimenten die we vrolijk aankondigden met “Het wordt helemaal niks!”, doelend op de onooglijk uitziende proefbreisels, kregen ze vertrouwen in The Dutch Knitters en breiden ze verder vrolijk met ons mee. Twijnend Breien, Dubbelbreitechnieken, spannende mooie opzetten, de Moebius en een paar Magic Loop-opzetten werden er in rap tempo doorgejast. De cursisten moesten hard werken om het allemaal bij te houden en zagen er beide dagen tegen het eind van de dag volledig sufgebreid uit. Hetty moest tussendoor zelfs de schouders van Martine masseren. Anderen fotografeerden van alles of maakten videootjes van onze breiende handen om de veelheid aan breitechnieken later nog terug te kunnen halen. Slechts enkele fanatiekelingen breiden ‘s avonds door, soms zelfs tot één uur ‘s nachts. Gelukkig overtuigde Hetty ons bij het afscheid ervan dat we óndanks het pittige tempo en de lol die we hadden toch de rust en het geduld bewaarden zodat iedereen de technieken goed kon leren. Doodmoe, murw (nieuw woordje voor de ex-Duitse Gisela) maar helemaal blij en voldaan vertrokken ze met tassen vol wol en naalden voor Moebiussen aan het eind van de zondag huiswaarts, soms zelfs helemaal naar Zutphen.
“Knitting will never be the same again”, sighed the ‘Buuf’ (the lady living next door to Wolboerderij Blij Bezuiden, called Buuf by everyone). After two days of working hard and laughing a lot the ten students were convinced that there was much more than the knitting technique they had learned from their mothers or grandmothers and more than the one cast-on they had used until then. After the first experiments which we announced merrily as “It will become nothing at all!”, aiming at the weird looking samples, The Dutch Knitters gained their confidence and they happily knitted along with us. Twined Knitting, Double Knitting techniques, new exciting and beautiful cast-ons, the Moebius and several Magic Loop cast-ons were pushed through at a high speed. The students had to knit hard to keep up and had worked their fingers to the bones at the end of both days. Between times Hetty even had to have a shoulder massage from Martine. Others took photos of everything or even video’s of our knitting hands in order to be able to see the vast amount of knitting techniques again later on. Just a few fanatics knitted on at home during the evening, some even until one in the morning. We were glad that when we said goodbye at the end of day two, Hetty convinced us of the fact that although the pace was high and we laughed a lot we took the time and had the patience to explain all the techniques to every one of them. Dead tired and ‘murw’ (completely worn out) (a new word for Gisela of German origin) but entirely happy and contented they left for home, some even as far as Zutphen, with bags full of yarn and needles for a Moebius at the end of Sunday afternoon.
Ondanks dat we hard hebben gewerkt, was dit weekend ook voor mij helemaal top en waren we er lekker even tussenuit. De overnachting vond plaats in Heikant in de mooie oude pastorie waar de papegaai in de grote woonkeuken maar liefst 87 uitspraken kende, de twee Berner Senners met hun logge lijven rakelings langs de antieke spullen scheerden en de altijd o zo schuwe poes zich lekker door me liet kroelen. Sinds ik fanatiek brei kom ik nog eens ergens.
Het ontbijt in de mooie eetkamer tjokvol glas-in-lood, kunst en antiek met cursist Gerda die ook in de pastorie overnachtte, was luxe en overdadig. Net zo bourgondisch als de catering in Blij Bezuiden. Lekker met viooltjes-honingjam, een vegasoepje en eitjes van de eigen kippetjes. Dat hadden we zeker niet verwacht in het Zeeland dat ik alleen kende van Zeeuws Meisje dat geen dubbeltje te veel wil uitgeven. De cursisten voelen zich echter meer Belgisch dan Zeeuws, vertelden ze ons en dat verklaart veel.
Despite the fact that we worked hard, for me too this weekend was super and we had a very nice time. We spent the night in Heikant in a beautiful old rectory where the parrot in the large kitchen knew at least 87 statements, the two cumbersome Berner Sennen dogs missed the antiques by just an inch and the ever-shy cat just let me cuddle her without any problem. Since I am a fanatic knitter I come to places I’ve never been before.
Breakfast, lavish and luxurious, was served in the beautiful dining room full of leaded windows and doors, arts and antiques. Student Gerda who also stayed in the rectory joined us there. This breakfast was as exuberant as the catering at Blij Bezuiden. Delicious violets and honey jelly, vegetarian soup and eggs from their own chickens. This was something we hadn’t expected in Zeeland which I only knew from Zeeuws Meisje who did not want to spent a dime more than absolutely necessary. The students feel more Belgian than from Zeeland they told us and that probably explains it.
Het zal zeker niet de laatste keer zijn dat we richting Koewacht gaan. Als echte stadse verwarde ik alsmaar de echte haan met het SMS-hanegekraai van een mobiel, maar verder was het goed vertoeven op het Zeeuwse platteland. De vriendelijke eigenaars Janny en Jean-Paul van Wolboerderij Blij Bezuiden en de gezellige Zeeuwse breidames zien we heel graag terug bij een volgend breiweekend in het najaar. Stugge norse Zeeuwen? Ben je mal! Ook mijn beeld van het Zeeuwse platteland zal ook nooit meer hetzelfde zijn……
It will definitely not be the last time we visited Koewacht. Being a real city girl I kept on confusing the real rooster with the SMS crowing-of-a-rooster sound of a mobile phone, but aside from that the Zeeland countryside is a nice place to be. We would love to meet the friendly owners of Wolboerderij Blij Bezuiden Janny and Jean-Paul and the companionable Zeeland knitting ladies again at a next knitting weekend in the fall. Are people from Zeeland stiff, grumpy? Are you kidding? Also my view of the Zeeland countryside will never be the same again……
This entry was posted
on Monday, April 14th, 2008 at 13:06 and is filed under Knitting.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
