 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Als je drie schapen hebt gezien, heb je ze allemaal gezien, dacht ik in eerste instantie toen Kerstin ons uitnodigde om haar schapen te ontmoeten. De zes strengen prachtig Z-getwijnd garen van die schapen die ik van haar kocht, brachten me echter op andere gedachten. Dus Hil voorop met de Fiesta, want zij wist waar het was, ik er achteraan met de Kia en daar achter Eva in de pickup, hup, het landweggetje op richting het meer. Kerstin had tegen Hil gezegd dat het zou lijken alsof je het meer in rijdt, gewoon doorrijden dan, was de boodschap. Nou, dat was ook zo, alle drie auto’s bijna te water. Want het was toch al even eerder naar links. Na wat fanatiek gemanouvreer op het eind van het weggetje met het zweet in de handen, lukte het ons allen om de auto’s te keren en het zomerverblijf van Kerstin, Bosse en hun schapen te bereiken.
When you have seen three sheep, you have seen them all, I thought at first when Kerstin invited us to meet her sheep. The six skeins of beautiful Z-twined yarn of these sheep that I bought from her, changed my mind. So Hil lead the way with the Fiesta, as she knew where to go, I follewed with the Kia and then Eva in the pickup, on to the little road that lead to the lake. Kerstin had told Hil that it would be like almost drove into the lake. Just drive on then, she said. Well, that was exactly what almost happened, a few more meters and we would have had all three cars in the water. It was a little sooner a turn to the left. After sqeezing the cars out at the end of the road with sweaty hand palms, we managed to bring them back on the road and reach the place where Kerstin, Bosse and their sheep lived during summer.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Op de drassige grond hadden we niet gerekend, dus we kwamen allemaal op tutschoentjes daar aan. Zelfs bij de buren werden de oude rubber laarzen verzameld, zodat we met droge voeten achter de schapen aan konden. Wat was het bijzonder. Kerstin leidde ons naar het weiland met uitzicht op het meer waar we bijna in lagen. Daar hoorden we het betoverde geluid van belletjes. Het geluid kwam langzaam dichterbij toen Kerstin’s echtgenoot de schapen richting het weiland leidde. Eerst wat bang, maar als snel niet meer angstig voor die vreemde vrouwen op veel te grote laarzen, kwamen ze dichterbij. Een bijzonder ras, Värmlandsfår, prachtige vachtjes, lieve koppies, wat waren ze leuk! En Kerstin kon zo aanwijzen wie welke knotje wol had geleverd.
The grounds were wet and muddy and we were not dressed for those circumstances, all on our ladylike shoes. Even the neighboors lended us their old rubber boots, so we could go after the sheep with dry feet. It was so special! Kerstin brought us to a meadow with a view on the lake were we almost drove in. There we heard the enchanting sound of bells. The sound came slowly closer when Kerstin’s husband drove the sheep to the meadow. At first a bit scared, but soon comfortable between the strange women on much too big boots, they came closer. A very special breed, Värmlandsfår, beautiful wool, lovely sheep faces, they were so cute! And Kerstin could tell of each skein we bought from her which sheep had grown the fiber.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Kerstin en Bosse zijn zo gek op hun dieren dat ze zelfs mee mogen op vakantie. De meeste tijd brengen ze door op een stuk land bij Stockholm, maar acht weken per jaar houden ze vakantie in Dalarna. Meer dan 50 stuks, waaronder ooien, rammen en lammetjes. De twee kleine witjes waren met de fles groot gebracht, waardoor ze als hondjes achter ons aan liepen en graag geknuffeld wilden worden. Ze kwamen lekker tegen je aanstaan en één mocht zelfs mee het terrein af, want ze dacht er niet aan weg te lopen. Na het inleveren van de laarzen en nog een laatste lastige draai van de Kia op het best wel krappe terrein, reden we met mooie herinneringen en een lichte schapenwolgeur aan de handen naar huis. Ik hoor in gedachten nog steeds de belletjes van de schapen die het bos uit kwamen…
Kerstin and Bosse are so fond of their animals that they allow the to go on holiday with them. Most time the are on a piece of land close to Stockholm, but eight weeks a year they are on holiday in Dalarna. More then 50 of them, females, males and their offspring. The two small white ones where raised by bottle, so they followed us like dogs and loved to be cuddles. They loved standing close to you and one of them even was allowed to leave the meadow. She wouldn’t dream of running away. After turning in the boots and making another difficult turn on the small path before the houses, we drove home with wonderful memories and a faint smell of sheep wool on our hands. I can still hear the sound of the bells of the sheep coming out of the woods…
Wil je ook Z-getwijnd garen kopen van deze lieve schaapjes. Dat kan je bestellen bij Varmlandsfår.
Do you want to buy some Z-ply wool of these lovely sheep? Order at Värmlandsfår.
This entry was posted
on Friday, August 3rd, 2012 at 19:09 and is filed under Knitting, Knitting journeys, Yarn Shops, Zweden.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
