The Hell of ’63
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images | ||
Holland…… koude winters, schaatsen op het kanaal, koek en zopie, wanten aan en das tot aan je neus en de Friese Elfstedentocht. Dat is mijn beeld van de winters in mijn jeugd. Maar de klimaatverandering zorgt voor opwarming dus helaas breien we nu onze wanten meer voor de sier dan voor de kou. In 1963, toen ik één jaar oud was, hadden we echter nog een vreselijk koude winter. De winter dat de barre Elfstedentocht werd gereden, waarbij zoveel schaatsers afhaakten. Van die tocht is een film gemaakt: De Hel van ’63. En wij, man Jan en ik, waren erbij…… als figurant.
Holland…… cold winters, iceskating on the canal, cookies and hot chocolat, mittens and your scarf up your nose and the Elfstedentocht in Friesland (iceskating contest over eleven cities). But the climat change makes the earth warmer, so unfortunately we now knit our mittens more to show them of as for warmth. In 1962, when I was one year old, we had a extremely cold winter. The winter of the Elfstedentocht from hell, when so many skaters didn’t make it to the finish. From this event a film was made: De Hel van ’63. En we, husband Jan and I, were there…… as extras.
Moeder Mart tipte me dat er iets in de krant stond over de film en over dat er ouderwets gebreide mutsen en truien nodig waren. Een belletje naar omroep Fryslân leverde me meteen een gezellig radio-interview op over breien in de jaren zestig en een uitnodiging om mee te doen als figurant bij de opname in Dokkum. Man Jan leek het ook wel wat, dus ik zocht ouderwetse outfits voor ons beiden op – met veel gebreid spul natuurlijk – en zo gingen we op pad.
Mother Mart attended me on an article in the paper about the film and the fact that they needed old fashioned hats and sweaters. I called the radiostation Fryslân and they interviewed me about knitting in the sixties and an invitation to join the making of the film in Dokkum as an extra. Husband Jan liked that too, so I collected outfits from for the both of us – with lots of knitted items of course – and we went to Friesland.
De opnameplek in het nostalgische Dokkum was een plaatje. Jan en ik brachten de middag door in onze warme kleding en bespoten met nepsneeuw op een randje langs de haven waar de schaatsers op een soort van geïmproviseerd ijsbaantje aankwamen bij de controlepost. Aan de overkant was het zomer en zaten mensen in zomerse klediing op terrasjes het tafereel gade te slaan.
The place where they filmed the scene in nostalgic Dokkum was beautiful. Jan and I spent the afternoon in our warm clothes and with lots of sprayed on snow on a little wall of the harbour where the skaters arrived on an improvised frozen skating rink at the control station. At the other side of the canal people sat in summer wear on the terras watching the scenery.
Wij waren niet de enige figuranten die hun best hadden gedaan om er volgens de mode van 1963 uit zien. We zagen veel Grolse Wanten, prachtige oude Noorse truien en originele Friese schaatsmutsen. Maar met mijn plooirok, houtje-touwtje jas, Marken’s shawltje uit Ariadne, handschoenen, rode maillot en geitenwollen sokken in bontschoenen en de roomsoes van Elizabeth Zimmermann op mijn hoofd, kreeg ik menig complimentje. Of Jan en ik de camera hebben gehaald vanaf ons plekje op de kade weet ik niet. Maar de dag met de prachtige beelden van een vergane wereld, het grappige contrast tussen de zonnige kade en het winterse haventje en de overvloed aan inspirerende oude breisels maakte het de tocht naar het Noorden meer dan waard.
We weren’t not the only extras that tried to copy the fashion of 1963 the best they could. We saw a lot of Grolse Wanten (mittens from Groenlo), beautiful old Nordic sweaters and original sckating caps from Friesland. But with my pleaded skirt, Monty coat, shawl from Marken, gloves, red tights and goathair socks in fur lined shoes and the Snail Hat from Elizabeth Zimmermann on my head, I got lots of compliments. We don’t know if we are in the film or not. But the day with the wonderful images of a world of the past, the funny contrast between the sunny quay and the frozen harbour and the abundance of inspiring old knitwear, made the journey to the North worth it.