 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Het mooiste uitzicht op de bollenvelden heb je bij Ribbels in Leiden. Mits je als doorgewinterde breier liever een bollenveld van wol dan van tulpen ziet. Gevolg van zes uur lang naar de wand van kleur kijken is dat je niet met lege handen weggaat. Ook wij niet, want Noro Silk Garden sokkenwol vraagt erom tot een mooi Brioche-dasje te worden omgetoverd.
The most beautiful view of the bulb-fields is at Ribbels in Leiden. Provided that you’d rather see a bulb-field of yarn than of tulips, being an experienced knitter. The consequences of having a view of such a wall of colour is that you cannot leave empty-handed. We neither, because Noro Silk sock yarn yearns to be knitted up as a nice Brioche scarf.
Alle cursisten genoten van een lekker dagje breien, nieuwe dingen leren en smullen van de lekkernijen en broodjes van Christa. Het venijn zit ‘m bij Estlands Kant Traditioneel in de staart en en dan bedoelen we niet die van Floortje, het schattige Spanieltje van Annelies. Floortje vond het namelijk allemaal wel best, want ze was allang blij dat ze mee mocht met haar vrouwtje bij wie ze rustig op schoot zat, zachtjes schuddelend door de ritmische beweging van haar naalden. Annelies breide haar hele minishawltje om haar heen. Het was Floortjes taak ons te beschermen tegen de vele nieuwsgierigen die terwijl ze door het zonovergoten steegje liepen een noodstop maakten om het breitafereel gade te slaan door het raam van de winkel.
All students enjoyed a nice day of knitting, learning new things and tasting Christa’s treats and sandwiches. The sting of the Estonian Traditional Lace class is in the tail and with that we do not refer to Floortje’s tail, the lovely Spaniel Annelies brought along. For Floortje couldn’t care less, as long as she could come along and sit on her owner’s lap quietly, rocking gently on the rhythmic movement of the knitting needles. Annelies just knitted the mini shawl around her. It was Floortje’s duty to protect us from the many nosy people who walked through the alley and made a full stop to watch the knitting scene through the shop window.
Hoewel het breien en afwerken van een traditionele Estlandse shawl best lastig is, werkten alle cursisten zich zonder al te veel problemen door het minishawltje heen. Adrie verraste ons met opmerkingen doorspekt met droge humor en Manuela en Jit lagen in een deuk toen ze onderling hun shawltjes vergeleken en zagen hoe verschillend van grootte ze waren. “Maar ik ben veel groter dan jij hoor”, zei Jit en ze rolde onder de tafel van het lachen.
Although knitting and finishing a traditional Estonian Lace shawl is tricky, all students managed to finish the mini shawl without too many problems. Adrie surprised us with her remarks peppered with dry humour and Manuela and Jit were roaring with laughter when they compared their little shawls and saw the difference in size. “But I am much bigger than you are”, Jit said and then she doubled over with laughter.
This entry was posted
on Wednesday, March 10th, 2010 at 11:31 and is filed under Knitting, Workshops.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
