 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Tussen allerlei familieperikelen door ontsnapten man Jan en ik een paar dagen de dagelijks realiteit van het leven in Utrecht door het te verruilen voor het savoir vivre van Parijs. Zalig, er even lekker tussenuit, shoppen, lekker eten, naar de handwerkbeurs L’Aiguille en Fête (Het Feest van de Naald) en naar de modetentoonstelling in het Musée Les Arts Décoratifs. De laatste twee bleken een link te hebben. Het tuniekje dat ik aan had op de beurs, gekocht bij Anna van Toor en bedrukt met tricotprint, vertoonde bijzonder veel gelijkenis met het eerste het beste shirtje op de tentoonstelling.
Despite some troubles in de the family husband Jan and I managed to escape the daily reality of life in Utrecht and enjoy the savoir vivre of Paris. Great, have a good time, shopping, eating out, to L’Aiguille en Fête (The Party of the Needle) and to the fashion exposition in the Musée Les Arts Décoratifs. The last two proofed to have a relationship. The tunic that I wore on the fair, bought at Anna van Toor in the Netherlands and printed with knitting stitches, resembled the first shirt I saw on the exposition.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Op de beurs konden we als genodigden langs de vreselijk lange wachtrijen om als een van de eersten de beursruimte te betreden. Daar vonden we veel oude vrienden en bekenden, zoals de lieve dames van Habu, Héléna Magnusson en zelfs een buslading Nederlandse dames, waaronder Constance, die met Naald en Draad op reis waren. Rowan had het plekje in de kuil waar we een paar jaar terug nog ons Dutch Knitting Café hielden en waar Titia Marianne leerde zonder kurketrekker een fles wijn te openen. Nu was daar ook een deel van de langste shawl ter wereld te bewonderen.
On our way to the fair we were able to pass the terribly long queue and entered the fair as one of the first visitors. There we found some old friends, like the lovely ladies of Habu, Héléna Magnusson and even a group of Dutch crafters, among them Constance, that were all there with Naald en Draad. Rowan filled the space in the basement where we had our Dutch Knitting Café a few years ago. That was the exact location where Titia learned Marianne how to get the cork out of a bottle without a corkscrew. Now the longest scarf ever was there to be admired.
 |
 |
 |
| Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Aimée van L’Oisivethé, het zondagse breicafé/wolwinkeltje, herkende me direct. Na even lekker bijpraten gaf ze me nog een mooie streng Sweet Georgia sokkengaren om uit te proberen. Voor Stephen West, die ook in de prijzen viel, koos ik een diepe okerkleur. Libertystofjes waren er ontzettend goedkoop en Japanse stofjes erg mooi, dus beide gingen mee om te worden omgetoverd tot lekkere zomerrokjes. Nu nog even maken….. Zo snel als de shawl die ik net breide in slechts één uur tijd – je leest het goed – zal dat niet gaan. Maar dit garen, een soort dik I-Cord van 6 steken, is dan ook wel heel erg dik.
Aimee of L’Oisivethé the weekly knitting café on Sunday mornings, recognized me instantly. After chatting a bit she gave me a gorgeous skein of Sweet Georgia sock yarn to try out. For Stephen West she had one to after she asked us to choose the colour for him. Real Liberty fabric was temptingly cheap and the Japanese fabric looked so nice, so I bought some of both for nice summer skirts. Just have to sew them now….. It will probably take more then the hour I needed to knit my scarf. The yarn for the scarf, a thick I-Cord of only six stitches, was, of course, extremely thick.
This entry was posted
on Saturday, March 12th, 2011 at 01:20 and is filed under Fairs, France - Frankrijk, Knitting, Knitting journeys.
You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed.
You can leave a response, or trackback from your own site.
