Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het Brabants Museum in Den Bosch worden de fragmenten bewaard. Of wat er van over is. De conservator had ze voor me klaar gelegd in een speciale ruimte waar ik ze mocht onderzoeken en fotografen. Een aantal kleine frutjes donker gekleurd textiel lagen in een piepschuim bakje op me te wachten. Ze waren op dat moment al zo in ontbinding dat er spontaan kleine schilfertjes afvielen. Aanraken durfde ik ze amper, zo kwetsbaar. Maar met mijn sterkste leesbril en de neus er boven op, kon ik het toch goed zien. V-vormige structuren gaven de indruk van rechte breisteken. Dát, en het feit dat er twee breinaaldachtige staafjes zijn gevonden in de buurt, zou bewijs genoeg zijn geweest om dit als breiwerk te betitelen. Maar ik heb mijn serieuze twijfels.

De onderzoekers die rond 1966 de fragmentjes onderzochten, trokken wel conclusies, die werden vastgelegd in het boek van Van den Hurk: The Tumuli from the Roman Period of Esch, Province of North, gepubliceerd in 1973. Het zou om breien gaan, maar ze sloten niet uit dat het eigenlijk kantklossen was.

Echter, het gebruik van deze techniek past niet in de tijd. In deze streken in Nederland zijn zo vroeg geen andere vondsten gedaan, waarvan onomstotelijk vast staat dat ze zijn gemaakt met de breitechniek. De breinaaldjes die ook in het graf werden gevonden, kunnen goed onderdeel van iets anders zijn geweest. Maar vooral het feit dat je bij het grootste fragment kan zien dat het in het rond is gemaakt in de vorm van een slakkenhuis, is naar mijn mening een aanwijzing dat dit geen breiwerk maar waarschijnlijk een vorm van naaldbinding zal zijn. Ik neem aan dat de historici die destijds de fragmenten hebben onderzocht, zelf geen breier waren. Dat is jammer, want wie de techniek echt goed beheerst, kan beter inschatten wat logische en praktische conclusies zijn.

Echt helemaal zeker zullen we het waarschijnlijk nooit weten, want de fragmentjes zijn te ver heen voor echt goed onderzoek en de conclusies van degenen die ze destijds hebben onderzocht toen ze in betere conditie waren, spreken elkaar tegen en hun conclusies zijn in mijn ogen niet logisch. Zullen we dan met z’n allen maar gewoon lekker doorbreien aan de geschiedenis van het breien en er onze eigen steekjes aan bijdragen?

The Brabants Museum in Den Bosch in the south of the Netherlands, the fragments are kept. Or what’s left of it. The curator had brought them for me in to special room where I could investigate them and make photos. A number of small pieces dark colored textiles were waiting in a styrofoam tray for me. They were so decomposed that spontaneous small flakes fell off at times. I barely dared to touch them, as they were so vulnerable. But with my strongest reading glasses and as close as possible, I could see it quite well. V-shaped structures gave the impression of stockinette knitting. That, and the fact that there are two needle-like rods are found nearby, would have formed enough evidence to qualify it as knitting. But I have serious doubts.

The researchers who examined the fragments around 1966, drew conclusions that were recorded in the book by Van den Hurk: The Tumuli from the Roman Period or Esch, Province of North, published in 1973. According to them it could be knitting, but they did not shut out that it was bobbin work.

However, the use of this technique was not in use in this period of time. In these areas in the Netherlands no other discoveries were made as early as the second century that were certainly made with the knitting technique. The knitting needles, that were found also in the grave, may well have been part of something else. But especially the fact that you can see it is made in the round in the shape of a snails house, is in my opinion, an indication that this is not knitting but is likely to be a form of nalbinding. I suppose the historians who have examined the fragments themselves were not knitters. That is unfortunate, because who really master the art of knitting may better assess what are logical and practical conclusions.

Really quite sure we will probably never know because the fragments are too far gone for thorough research and the conclusions of those who have studied them in when they were in better condition are contradictory or illogical in my eyes. Well, maybe it is better to leave it all together and continue knitting, thereby creating the next part and making our own contributions of the history of knitting ?

This entry was posted on Friday, March 11th, 2016 at 18:08 and is filed under Books - Magazines, Knitting, Knitting Techniques. You can follow any responses to this entry through the RSS 2.0 feed. You can leave a response, or trackback from your own site.