Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Verleden jaar bezocht ik naar aanleiding van video’s over het dorp en het breiwerk die ik op internet had gevonden, het handwerkhuis Zvanitaji in Rucava, Letland, waar ik Sandra en de andere vrouwen uit het dorp ontmoette. Een geweldige ervaring, dus ik wilde dolgraag terug toen het dit jaar op het programma stond tijdens het de breireis die werd georganiseerd door Sena Klets. Sandra stond al op de uitkijk toen we eraan kwamen. We kregen een lekker broodje met de traditionele geslagen boter en uitleg over het handwerk, breiwerk en de kostuums van het dorp en de streek. De roze handschoenen met rozen die ik verleden keer al had gezien, spelen een belangrijke rol, omdat deze mogelijk het begin hebben gevormd van de ontwikkeling van het kleurrijke breiwerk in Rucava. Mijn handen waren maar klein in verhouding tot de handschoenen, maar mogelijk zijn ze van een man geweest, want vaak droegen de mannen breiwerk dat we nu feminine zouden noemen. Ansis showde zijn ‘mauci’ (polswarmers) met opvallend kralenwerk.

Hierna gingen we naar een ander gebouw in het dorp waar we les kregen over traditionele opzetten en de specifieke steek van de vestjes uit Rucava, gemaakt met de Honeycomb brioche steek. Best lastig omdat de Estlandse docenten niet gewend zijn aan het maken van charts, maar uiteindelijk kwamen we er toch uit met hulp van meester breier Maruta Grasmane. We deden ons iets te veel te goed aan het lekkers in de veronderstelling dat het de lunch was, maar nee, die kwam daarna nog in het handwerkhuis. Een stevige lunch ook, waarvan Ingrid niet altijd alles lekker vond, haar gezicht spreekt boekdelen… Even uitbuiken met een dansspelletje op het grasveld geleid door de energieke Sandra was dus best lekker.

In het centrum van het dorp is nog een gezellig handwerkwinkeltje, waar de jongste verkoopster van Letland mij een paar konijnenvelletjes en fantastische konijnenbontwanten verkocht. Na terugkomst in Liepaja kregen we nog een bustoer langs de bezienswaardigheden van de stad, waaronder het strand en een Russische kerk waar we, zoals dat gebruikelijk is, ons hoofd bedekten. Gelukkig had haast iedereen wel een (gebreide) shawl bij zich.

Last year, after finding some videos about the town and knitwear, I visited the Zvanitaji craft house in Rucava, Latvia, where I met Sandra and the other women from the village. A great experience, so I loved to return this year during the knitting event organised by Sena Klets. Sandra was already on the lookout when we arrived. We got a tasty sandwich with the traditional battered butter and an explanation of the handicrafts, knitwear and costumes of the village and the region. The pink gloves with roses I’ve seen in last year have played an important role, because they may have formed the beginning of the development of colorful knitwear in Rucava. My hands were small related to the gloves, but maybe they were made for a man, because often the men wore knitwear that we would now call feminine. Ansis showed his ‘mauci’ (wristwarmers) with striking beadwork.

After this we went to another building in the village where we learned about traditional cast-ons and the specific honeycomb brioche stitch of the traditional Rucava cardigans. Quite difficult to learn because Estonian teachers are not used to making charts, but eventually with the help of knitting master Maruta Grasmane we got it. We enjoyed the sweets they made for us a bit too much on the assumption that it was lunch, but no, lunch was severd later on in the craft house. A big lunch too, of which Ingrid did not always like everything, you can tell by looking at her face… So a dance game to get an appetite on the lawn led by the energetic Sandra was very nice.

In the center of the village there is another cozy craft shop, where Latvia’s youngest seller sold me some rabbit fur skins and fantastic rabbit fur mittens. After returning to Liepaja we got a bus tour along the sights of the city, including the beach and a Russian church where we covered our head as is usual Russian churches. Fortunately, almost everyone had a knitted shawl at hand.

Anneke, dank voor het gebruik van vier foto’s!
Anneke, thanks for using four photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De tweede dag van de breireis naar Liepaja brachten we grotendeels door in het Liepaja museum. Daar is een prachtige collectie wanten en ander textiel te zien. Verleden jaar was ik hier ook, maar er was toen weinig tijd, dus het was heerlijk om nu uitgebreid alles te bekijken. Maar we werden ook aan het werk gezet. In één van de ruimtes waren korte workshops. Je kon zelf bepalen wat en hoeveel je wilde doen. Maar de meesten van ons waren fanatiek en probeerde alle workshops zo snel mogelijk erdoor te jassen.

De lunch was in het prestigieuze Big Amber, waar we ook het diner hadden waarbij de certificaten werden uitgereikt. Ja, het licht binnen is ook amberkleurig, net als de buitenkant.

The second day of the breirais to Liepaja we spent most of the time in the Liepaja museum. They have a beautiful collection of mittens and other textiles. Last year I was there too, but then there was little time, so it was wonderful to see everything in detail now. But we were also put to work. In one of the rooms were short workshops. You could decide yourself what and how much you wanted to do. But most of us were fanatic and tried to do all workshops as quickly as possible.

The lunch was in the prestigious Big Amber, where we also had the dinner when we got our certificates. Yes, the light inside is also amber coloured, just like the outside.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na de lunch werd ons een kijkje gegund bij een ander deel van het museum, dat normaal voor het gewone publiek gesloten is. Daar was prachtig kralenwerk tentoongesteld. Een deel ervan was te koop, dus ik kocht er een polswarmers met meerdere kleuren. Ik kan ze natuurlijk zelf breien, maar poeh, best veel werk hoor. Zelfgekocht in plaats van zelfgebreid is ook best wel eens lekker! In de middag leerden we hoe de Letse Solvita de kralenpolswarmers breit. Lia Mona Gibiete is de schrijfster van Suitu Rakstainas Zekes (Suiti Pattered Socks – breiboek over de zeer kleurrijke kousen uit Alsunga) introduceerde haar nieuwe boek, dat we natuurlijk vrijwel allemaal kochten en lieten signeren. Het boek is sowieso erg lastig te verkrijgen, dus we waren als kinderen zo blij ermee!

De dag werd afgesloten met een chique diner in het beste restaurant van Liepaja. Ik blijf nog even plakken, want de bar ook erg gezellig en Maruta en Ansis waren inmiddels ook gearriveerd. En een taxietje terug is makkelijk te organiseren en kost werkelijk geen fluit.

Anneke, dank voor het gebruik van vier foto’s!

After lunch they gave us a glimpse of another part of the museum, which is normally closed to the public. Beautiful beadwork was displayed there. Part of it was for sale, so I bought multi-colour wrist warmers. Of course, I can knit them, yeah, but it is a lot of work. Self-bought instead of self-knitted is also good now and then! In the afternoon, we learned how the Latvian Solvita knits her the beaded wrist warmers and other things. Lia Mona Gibiete is the author of Suitu Rakstainas Zekes (Suiti Pattered Socks). She introduced her new book, which we of course almost all bought, signed be the author. The book is very difficult to obtain, so we were so happy with it!

The day ended with a chic dinner at Liepaja’s best restaurant. I stayed after dinner because the bar was also very cozy and Maruta and Ansis had arrived. And a taxi back is easy to arrange and costs next to nothing.

Anneke, thanks for using four photos!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na een paar dagen in Riga, een stad waar ik alsmaar meer van ga houden, verzamelden alle deelnemers aan het knitting event bij Sena Klets, waar Ansis en Ziediete het knitting event officiëel voor geopend verklaarden. Wat is het toch heerlijk om in deze winkel alle mooie kostuums, wanten, sokken en ander moois te bekijken. Sena Klets speelt niet alleen een belangrijke rol in het conserveren van Letse textiel tradities, maar draagt de tradities ook over op geïnteresseerden, zoals wij. Na de inleiding en uitleg over enkele van de kostuums gingen we naar de bus die ons eerst naar Saldus bracht. Daar werden we op een boerderij door Rasma Balode ontvangen voor een traditionele lunch. In Saldus kregen we de eerste workshop over de wanten uit Saldus door Zinta Vārpiņa, die we verleden jaar al hebben ontmoet in Strazde. Ook mochten we bij Dita Zagorska een eigen Lets sieraad maken.

In Liepaja hadden we na het inchecken bij hotel Porins een welkomstdiner, waarna we werden verzocht in een andere ruimte van ons hotel in een grote kring te komen zitten. Ik keek eens om me heen en realiseerde me dat 24 van de 26 deelnemers dankzij mijn enthousiaste verhalen hier terecht waren gekomen en genoten van alle bijzondere dingen die Letland te bieden heeft. Van Ziediete kregen we een handgevlochten armbandje om. Je kan het bandje niet bij jezelf omdoen zonder hulp, dus tijdens het ontbijt de volgende ochtend werden de bandjes weer bij elkaar omgeknoopt. Na nog een borrel met Titia en Anneke M, moe en erg voldaan naar bed, op naar dag twee!

After a few days in Riga, a city that I’m going to love more and more, all participants of the knitting event gathered at Sena Klets, where Ansis and Ziediete opened the knitting event officially. It is  is it nice to look all the beautiful costumes, mittens, socks and other beautiful things in this shop. Sena Klets not only plays an important role in preserving Latvian textile traditions, but also carries traditions on to interested people, like us. After the introduction and explanation of some of the costumes we went to the bus that first brought us to Saldus. There we were welcomed by Rasma Balode on her farm for a traditional lunch. In Saldus we got the first workshop on Saldus mittens by Zinta Vārpiņa, who we already had met in Strazde last year. Also, we were taught how to make a personal Latvian jewel by Dita Zagorska.

In Liepaja we had a welcome dinner after checking in at Porins Hotel, after which we were asked to gather in a different area of ​​our hotel. I looked around and realized that thanks to my enthusiastism, 24 of the 26 participants came here and enjoyed all the special things Latvia has to offer. From Ziediete we got a hand-braided bracelet. You can not put it on without help, so during breakfast the next morning the bracelets were put on to each others wrists. After a last drink with Titia and Anneke M, tired but very satisfied, we went to bed, to dream about the second day of the program.