Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het zuiden van Letland vonden we in Bernati ons huis voor de komende dagen. We hadden geen adres gekregen, maar alles is er zo landelijk en beperkt, dat dit geen probleem was. Ook Mia Petra vond haar weg met haar auto naar ons mooie huis met open haard, vijf slaapkamers, een tuin met prieeltje, wasmachine, eigen poes en oranje badkamer. Dat oranje was wel handig, want het water ruikt er sterk naar ijzer, dat was even wennen. Mijn slaapkamer had een balkon, vanwaar je de ooievaren op hun nest kon zien.

Na lekker getuttel en ontbijten in de zon, zijn we door de duinen naar de zee gelopen. Eerst nog even een bordje volgen naar ‘iets’, wat een groep houten beelden bleek te zijn met een interessant verhaal over de oranje-rode rokken van de vrouwen van Nica, Rucava en Barta. Het strand was hemels mooi.

In the south of Latvia in Bernati we found in our home for the next few days. We were not given an address, but everything is so rural and limited there that this was no problem. Mia Petra also found her way with her car to our beautiful home with fireplace, five bedrooms, a garden with gazebo, washing machine, our own cat and an orange bathroom. That orange was convenient because the water smells strongly of iron, which was not easy getting used to. My room had a balcony from which you could see the storks in their nest.

After a relaxed morning with tasty breakfast in the sun, we walked to the sea through the dunes. First we followed a sign for ‘something’ which turned out to be a group of wooden statues with an interesting story on the orange-red skirts women from Nica, Rucava and Barta. The beach was heavenly beautiful.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Na een autotocht door de omgeving (we pasten met z’n vijven makkelijk in de de grote witte gloednieuwe pooierbak die we hadden gehuurd en waar menige Let kwijlend naar keek), gingen we naar Rucava, een idyllisch dorpje vlakbij Bernati. Ik had van te voren video’s gezien over het craft house daar. Wat was het bijzonder om er binnen te stappen! Er hingen zelfs portretjes van de vroegere vrouw des huizes. De breisters uit het dorp kwamen ons ontmoeten en brachten heerlijk traditioneel eten mee. Sandra had roggebrood gebakken, er was honing uit het dorp, aardappeltaart en daarna een toetje met vruchtensap. Zálig! En zo hartelijk allemaal, we voelden ons zó welkom. Ik kreeg zelfs het proefje cadeau waar ik erg in geïnteresseerd was, zo lief! Tijdens het eten werden we toegezongen, echt een kippenvelmomentje. Ze hebben het niet breed, maar dat wat ze hebben, willen ze zo graag delen. Wij deelden ook, cadeautjes en voor de oprichtster van de groep een vergulde breinaald. En natuurlijk Warme Handen en Lekker Warm! voor hun bibliotheekje.

In het craft house was veel handwerk en klederdracht te zien, zowel dingen die te koop waren, als om te bekijken. Ook de wanten en handschoenen uit het boekje Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, waaronder de bijzondere roze handschoenen met rozen, waarschijnlijk afkomstig uit de Balkan, die mogelijk de kleur- en motiefkeuze voor vele andere breisels hebben beïnvloed. Ook hadden de breisters spullen van zichzelf meegenomen om te laten zien. Bijzonder waren de vesten in patentsteek. En wat Mia Petra daar zat te doen, wie zal het zeggen? 😉

Op weg naar huis stond de kilometerstand op 1000,1 km, en er zou nog meer bijkomen. Wat hebben we veel gezien!

After a road trip through the area (all five of us fitted easily in the big brand new shiny car we had rented and f0r which many Latvian men drooled when looking at it), we went to Rucava, an idyllic village near Bernati. Before leaving I had on seen videos on the craft house there. What was special to step over the threshold! There even hung portraits of the former mistress on the walls. Knitters from the village came to meet us and brought delicious traditional food with them. Sandra had baked rye bread and there was honey from the village, potato cake and even a dessert with fruit juice. It tasted so good! And all the women ware so nice, we felt very welcome. I even got the sample that I was very interested as a present, so sweet! During dinner we were serenaded, a real goosebumps moment. They are not rich, but what they have, so they want to share. We also shared, presents and a gilded needle for the founder of the group. And of course Warm Hands Warm and So Warm! for their small library.

In the craft house was so much to see, many handicraft item, costumes , some things were for sale, some where there for show. The mittens and gloves from the booklet Rucavas Rakastaino Adijumu Mantojums, including the special pink gloves with roses, probably originating from the Balkans, which may have influenced the color and pattern choice for many other knitwear. Also the knitters had brought stuff themselves to show. Unusual were the jackets in Brioche stitch. No, I don’t have a clue what Mia Petra was doing there. 😉

On the way home the mileage was at exactly 1000.1 km, and we had some more travelling to do. We have seen a so much!

6

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De laatste dag van het Knitting Camp kregen we les van meesterbreier Jolanta Mediņa uit Kuldiga. Ook zij had een grote tas met wanten en handschoenen bij zich. Mijn Shetland-shawl interesseerde haar ook enorm, zodat Dãrta er foto’s van moest maken. Ze herkende veel van de traditionele Shetlandse motieven die ook in Letland voorkomen.

Daarna was het tijd voor het officiële gedeelte, het uitreiken van de diploma’s, uitgegeven door het Letse ministerie van cultuur. We waren allemaal geslaagd! 😉
Eén voor één kregen we ons diploma uitgereikt door Linda Rubena. Als dank voor de geweldige ervaring die we ze voor ons hebben verzorgd hadden we natuurlijk wat leuke Hollandse cadeautjes meegenomen, ook voor onze oude en nieuwe vrienden. Linda verraste we met een gouden breinaald, ach, verguld dan, maar toch. 😉

Daarna vertrokken Titia en Elsbeth naar Riga voor de terugreis. Mia Petra reed met ze mee om de auto op te halen. En wij, LiesB, LiesW, Mieke en ik vertrokken rechtstreeks naar Bernati voor het vervolg van het avontuur.

Wat hebben we genoten van het Knitting Camp, veel meegemaakt en geleerd en wat was het gezellig met nieuwe en oude vrienden!
Dank jullie wel, Linda, Dãrta en alle anderen die hun steentje bijdroegen aan de organisatie. Volgend jaar weer?

The last day of the Knitting Camp we were taught by master knitter Jolanta Medina from Kuldiga. She also had big bag with mittens and gloves with him. My Shetland shawls also interested her greatly, so Darta had to take pictures of it. She recognized a lot of traditional Shetland motifs that are also known in Latvia.

Then it was time for the official ceremony, the awarding of diplomas, issued by the Latvian Ministry of Culture. We all got one! 😉
One by one we got our diplomas from Linda Rubena. As a thank you for the wonderful experience we had of course brought some nice Dutch presents for the organisors and our old and new friends. Linda was surprised with a golden needle, gilded, but anyway. 😉

Then Titia and Elsbeth left for the trip back to Riga for the return trip home. Mia Petra went with them to pick up her car. And we, LiesB, LiesW, Mieke and I headed straight to Bernati for the continuation of the adventure.

What we enjoyed the Knitting Camp, experienced a lot and learned and what was cozy with old and new friends!
Thank you, Linda, Darta and all others who contributed their bit to the organization. Next year again?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Galina Khmeleva, van oorsprong Russin uit Sint Petersburg, maar nu woonachtig in Colorado, trok in de jaren negentig het kantbreien uit Orenburg uit het slop. Door haar strijd veroverde deze breikunst de breiwereld en werd het op de kaart gezet als één van de belangrijkster kantbreitradities, naast het kantbreien uit Shetland en Estland.

Gisteren was ze in Amsterdam, waar ik haar ontmoette en haar en Constance die haar hand- en spandiensten verleent tijdens de reis, de Afstap liet zien. Vandaag start de Baltic Craft Cruise die hen naar de Baltische staten en enkele Scandinavische landen gaat brengen. De hele dag hadden opgewonden breisters die deelnemen aan de cruise de Afstap al gevonden, waar ze werden verwelkomd door Jans. Ze liet Galina de Shetland-shawl zien die op dit moment in de verkoop is. Galina beoordeelde het garen, patroon en kwaliteit en vond ‘m prachtig. Ik had mijn laatste Estlandse Haapsalu-shawl meegenomen om haar te laten zien, waarmee ze op de foto wilde. Zelf had ze niet zoveel met nupps, al dat gedoe, gaf ze toe.

Maar zoals iedere kantbreier zal beamen, soms wil je even iets anders en een dikker draadje en was erg geïnteresseerd in mijn boeken Warme Handen en Lekker Warm!, die ze van mij cadeau kreeg, van zelfsprekend met persoonlijke signering. Na samen een lekkere lunch bij Zeezicht, scheidde onze wegen, maar wie weet, niet voor lang!

Galina Khmeleva, originating from Russian St. Petersburg, but now living in Colorado, drew in the nineties lace knitting from Orenburg out of the doldrums. Through her struggles this knitting art captured the knitting world and it was recognized as one of the important lace knitting traditions, like lace knitting from Shetland and Estonia.

Yesterday she was in Amsterdam, where I met her and showed the Afstap to her and to Constance which granted her a helping hand during the trip. Today, the Baltic Craft Cruise launches which will bring them to the Baltics and some Scandinavian countries. During the day excited knitters participating at the crusie already found de Afstap, where they were welcomed by my colleague Jans. She showed Galina  the Shetland shawl that is on sale at the moment. Galina appreciated the yarn, pattern and quality and thought it to be very beautiful. I showed my last-Estonian Haapsalu shawl to her, with which she wanted to be photographed. She didn’t like to knit so much nupps, a lot of hazzle, she admitted.

But as any kantbreier will agree, sometimes you want something a little different with a thicker thread and so she was very interested in my books Warm Hands and So Warm!, which she received a gift from me. Of course I had to sign them personally to her. After a nice lunch together at Zeezicht, our roads separated but maybe not for long!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De tweede dag van  het Knitting Camp startte met een presentatie van Zinta Vãrpiņa. Op tafel kwamen replica’s van prachtige oude wanten uit de regio Saldus, waar ze over vertelde en waar we uitgebreid foto’s van mochten maken. Mãra Mertena, een van de medecursisten, had een tas vol wanten en handschoenen bij zich om te showen. Daarna leerden we een paar mooie boordjes, waaronder die met driehoekjes in verkorte toeren.

Na de lunch begon het ‘schoolreisje’ naar Talsi. Met z’n allen gezellig de bus in en in sukkeldraf naar het museum, waar we het depot bezochten. Je weet niet wat je ziet, lade na lade vol met oude wanten, prachtig! Ook het museumpje nog even doorgelopen, waar we vooral veel lol hadden met het apparaat dat foto’s van een groepje kon nemen, waarna de hoofden in een oude ansichtkaart met vrouwen in klederdracht werd geplaatst.

The second day of the Knitting Camp started with a presentation of Zinta Vãrpiņa. On the table were replicas of beautiful old mittens from Saldus region. Zinta explained all kind of details on the knitwear and we were allowed to take photos. Mãra Mertena, one of the other participants, had a bag full of mittens and gloves with her to show. Then we learned a few nice cuffs, including those with triangles in short rows.

After lunch, the ‘schooltrip’ to Talsi began. Together cosy in the bus and in a slow tempo to the museum, where we visited the depot. It was amazing what we saw there, so many beautiful old mittens, gloves and socks in a lot of drawers. We also walked throught the museumm where we had a lot of fun with the device that could take pictures of a group of people, placing the heads in an old postcard with women in costumes.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Talsi is een idyllisch dorpje aan het water. Külli poseerde in haar mooie vintagejurk met deze prachtige achtergrond. We bezochten een keramist, waar LiesW een breipot kocht. Een talentvolle weefster liet ons haar atelier zien. We troffen het, want op het binnenplaatsje was een activiteit met kinderen in dracht, die het topleuk vonden om synchroon omhoog te springen voor de fotograaf.

Tot slot werden we naar een kamer geleid waar de plaatselijke breiers ons opwachten om ons trots hun werk te tonen. Weer een tafel vol wanten en handschoenen, de een nog mooier dan de ander. Een van de wanten was gemaakt in een heel speciaal steekje dat ik nog nooit gezien had, dat ik thuis al heb uitgeprobeerd. De effecten ervan zijn sensationeel leuk. Maar daarover later meer…

Wij hadden inmiddels wel een ijsje verdiend, dus doken snel de supermarkt even in. Linda Rubena deed ook meteen een boodschapje naast het potje rijstdrank dat ze had gehad, ze kocht een heerlijk flesje Balsam voor een slaapmutsje. Nooit zagen we meer wanten op één dag, dus dat werd vast dromen van al dat moois, Prieka!

Talsi is an idyllic lakeside village. Külli posed in her beautiful vintage dress with this beautiful background. We visited a pottery maker, where LiesW bought a bowl to hold her ball of yarn. A talented weaver showed us her atelier. We were lucky, because in the courtyard there was an activity with children in costume who found it awesome to jump synchronously up for the photographer who was taking their picture.

Finally, we were led to a room where local knitters were waiting for us to proudly show their work. Another table full of mittens and gloves, each more beautiful than the other. One of the patterns was created in a very special stitch I had never seen before, which I’ve tried at home. Its effects are sensational fun. But more on that later …

We already had earned an ice cream, so quickly surfaced in the supermarket here. Linda Rubena got a jar with rice drink, but also bought a bottle of Balsam for a nightcap. Never we saw so many mittens on one day, so she must have been dreaming of all that knitwear, Prieka!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Drie dagen brachten we door in Strazde tijdens het Knitting Camp dat was georganiseerd door Dãrta Anna en Linda Rubena van Sena Klets. Workshops, presentaties, heel veel wanten en bovendien nog lekker Lets eten, wat wil je nog meer?

Dag 1 startte met een buitengewoon interessante presentatie van Baiba Vaivare over de traditie van Letse wanten, handschoenen en polswarmers. Dãrta vertaalde de belangrijkste dingen voor ons in het Engels.
Daarna,… hands on! Baiba Pilãne leerde ons een aantal Letse opzetten en boordjes breien.
Ina, een gediplomeerd breister, had tassen vol breiwerk meegenomen om ons te laten zien. Prachtig vakwerk, waar ik grote bewondering voor had. Sommige dingen waren te koop. Ik kocht de grijs-groene wanten en twee paar miniatuur wantjes. Een daarvan mocht ik toch niet kopen, want die waren kapot gegaan in de loop der jaren, maar omdat ze de mooiste patroontjes hadden, wilde ik ze toch. Daar snapte Ina helemaal niets van…

En dan denk je dat je er bent, nee dus. Een struise Letse dame met accordeon kreeg bij vrijwel iedereen de voetjes van de vloer, zelfs bij mij met als danspartners Külli (die in haar eentje team Estonia vertegenwoordigde) en Ina.

Three days were spent in Strazde during the Knitting Camp organized by Dãrta Anna and Linda Rubena from Sena Klets. Workshops, presentations, many, many mittens and tasty Latvian food, what more could you want?

Day 1 started with a very interesting presentation by Baiba Vaivare about the tradition of Latvian mittens, gloves and wrist warmers. Dãrta translated the most important things into English for us.
Afterwards, … hands on! Baiba Pilãne tought us how to knit some Latvian cast and traditional cuffs.
Ina, a qualified knitter, had brought bags full of knitwear to show to us. I admired the beautiful craftmenship. Some things were for sale. I bought the gray-green gloves and two pairs of miniature mittens. One of these Ina did not want me to buy, because they were damaged by aging, but because they had the most beautiful patterns, I wanted them anyway. Ina did not understand that at all…

And then you think you’re here, nope. A sturdy Latvian woman with an accordion got to almost everyone dancing on the dance floor, even to me with as dance partners Külli (representing just on her own team Estonia) and Ina.

Eind van de dag bezochten we het craft house, waar de eigenares een uitstalling van handwerken had gemaakt en een paar oudere dames fanatiek aan het weven waren.

End of the day we visited the craft house where the owner had made a display of handicrafts and a few elderly ladies were fanatically weaving.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wij logeerden niet in de campus, maar in een prachtig hotel vlakbij, waar ik iedere ochtend en avond vanuit het raam in mijn kamer genoot van het uitzicht over het meer. Het water uit het meer werd in gezuiverde vorm gebruikt voor het zwembad in de enorme kelder van het gebouw. Daar hebben we natuurlijk ook heerlijk gebruik van gemaakt!

We did not stay in the campus, but stayed in a beautiful hotel closeby, where I enjoying the view over the lake from the window in my room every morning and evening. The lake water was used in purified form for the pool in the enourmous basement of the building. Of course we had to try that too!

In het mooie gebouw waarin het Craft Camp werd gehouden, bleek ook nog een groep elfjes te wonen die de kerstman helpen. Honderden kinderen komen jaarlijks in zijn kamer in de kelders een cadeautje halen. Gelukkig had de kerstman ook aan ons gedacht, want iedereen mocht bij zijn hulpelf een beker van Talsi komen halen, maar gelukkig hoefde niet iedereen op schoot.

The beautiful building in which the Craft Camp was held, also housed  to attend a group of elves, helpers of Santa. Hundreds of children every year come to his room in the basement to pick up a present. Luckily Santa had thought of us, because everyone got a Talsi mug from his elf, but fortunately I did not need sit on his lap.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images