|
|
|
Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
Het was best een uitdaging, lesgeven aan groepen Franse/internationale breiers over best heftige breitechnieken en tradities in dan ook nog in het Engels met een snufje Frans. Gelukkig zorgden een twee Franse en één Litouwse knitters voor perfecte vertalingen voor wie dat nodig had. Voor de Franstaligen was dat zeker nodig, want ondanks mijn lijsten met Franse breitermen, merkte ik dat mijn Frans nogal roestig is. Iedere cursist kreeg een pakketje met de juiste garens, Hollandse klompjes als souvenier en voldoende stroopwafels voor het hongerdipje. De trekzakspelers voor de ingang van het gebouw zorgde voor de perfecte Franse sfeer met hun gezellige musette.
Ondertussen zat Jan, soms met als gezelschap de man van een vertaalster, alles aan te kijken en hand- en spandiensten te verlenen. Ook zorgde hij voor een heerlijke lunch. We hadden gelukkig een uitzonderlijk koel plekje in de grote schuur, die deels museumruimte was en deels was ingericht voor het geven van workshops. Terwijl buiten de mussen dood van het dak vielen, waaide er door de spleten in de het dak een verfrissend windje. Na de workshops hebben Jan en ik nog wat tijd doorgebracht bij de ingang van ‘ons huis’, waar ik nog wat boeken signeerde en lekker met bezoekers kon kletsen.
Zaterdagavond waren we uitgenodigd om deel te nemen aan het feestelijke buffet bij het nabijgelegen La Fleche Bleu. We genoten van een gezellig avondje met nieuwe vrienden en ontmoette er veel Franse handwerkers, waarna we tegen middernacht over bergweggetjes en langs diepe ravijnen weer naar onze Pigeonnier (duiventorentje) reden. “Pas op voor de herten!”, zeiden ze tegen ons, zich verwonderend dat die Nederlandse niet zat met een uurtje rijden door de inktzwarte nachtelijke Lot. We zagen een marter, een paar honden en katten een een platte egel en hier en daar iets ondefiniëerbaars. Soms staarde neonoogjes ons aan vanuit de berm. Jan vond het best eng, maar ik vond het superspannend en een bijzondere rijervaring.
En of de cursisten de workshops hebben gewaardeerd? Nou, uit de reacties op te merken zeker wel! Kijk bijvoorbeeld eens op Ravelry.
|
|
|
Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images |
It was quite a challenge, teaching groups of French / international knitters about difficult knitting techniques and traditions especially as I had to do this in English with a touch of French. Fortunately, there were two French and one Lithuanian knitter who perfectly translated for those who needed it. Badly needed because, despite my lists of French knitting terms, I noticed that my French is pretty rusty. Each student received a packet with the right yarn, Dutch ‘wooden’ shoes as souvenirs and plenty of stroopwafels (sipop waffles) for the hunger dip. The accordion players for the entrance of the building provided the perfect atmosphere with their cozy French musette.
Meanwhile Jan sat, sometimes accompanied by the husband of a translator, overlooking everything and if needed giving me a helping hand. He also provided a delicious lunch. We had an exceptionally happy cool spot in the large barn, which was part museum space and was partly funished for giving workshops. While outside the dead sparrows fell from the roof (Dutch way of saying it was bloody hot), a a refreshing breeze blew through the cracks in the roof. After the workshops, Jan and I have spent some time at the entrance to “our house” where I signed some books and could talk to visitors.
Saturday night we were invited to participate in the celebratory buffet at the nearby La Fleche Bleu. We enjoyed a nice evening with new friends and met a lot of French crafters. Afterwards we went home to our Pigeonnier (pigeon tower) at midnight over mountain roads and along deep ravines. “Beware of the deer!”, they said to us, wondering about the Dutch woman that dared to drive through the inky night in the Lot. We saw a marten, a few dogs and cats, a flat hedgehog and something indefinable here and there. Sometimes neon eyes stared at us from the roadside. Jan was pretty scary, but I found it very exciting and a special driving experience.
And whether students have appreciated the workshops? Well, the reactions were very positive! Look for example at Ravelry.