Life 'n Knitting

Het is weer zover…… de tafellakentjes, vlaggetjes, meebreinaalden en wol, Corry’s Kika-beren en jam voor Steppen tegen Kanker, kitschrommel en sokken en veel breiwerken voor de aankleding, 62 kurken en dozen vol stroopwafels staan klaar voor de Handwerkbeurs waar The Dutch Knitters met hun breivrienden het breicafé organiseren. Drie dagen breien en beppen met bezoekers en breivrienden, slenteren langs de kraampjes en vast wel weer iets kopen. Zálig!

Dus wie dit weekend niets te doen heeft….. pak lekker de trein of auto en kom lekker een pennetje met ons meebreien!

Here we go again….the table cloths, flags, needles and yarn for knitalongs, Corry’s Kika bears and jars of jam for Steppen tegen Kanker, all kinds of kitch and socks and lots of knitting for decoration, 62 corks and boxes full of stroopwafels (treacle waffles) are packed for the Handwerkbeurs where The Dutch Knitters and their knitting friends will organise a knitting café. Three days of knitting and chatting with visitors and knitting friends, strolling along the stands and undoubtedly buying something. Glorious!

So if you have no plans for this weekend… catch a train or take the car and join us for a few rows of knitting!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Voor the Queen of Brioche Nancy Marchant is er veel gebeurd sinds ze ooit de derde prijs in een haakwedstrijd won en het uitkomen van haar boek Knitting Brioche. Tijdens een uitgebreide presentatie in het ABC Treehouse vertelde ze over het verloop van haar kreatieve carrière en hoe dit haar bracht tot het schrijven van het ultieme boek over de de Patentsteek. Gekleed in het diepzwart en haar geliefde grijze-beige vestje hield ze met trots de beroemde Delfts Blauwe Tegeltjes-trui uit de Ariadne op. Het paste perfect in het tijdsbeeld van de jaren tachtig, maar ik prefereer de kunstwerkjes die ze met de Patentsteek van haar naalden laat rollen.

A lot happened for the Queen of Brioche Nancy Marchant since she once won the third price in a crochet contest up until the release of her book Knitting Brioche. During an extensive presentation in the ABC Treehouse she told about the development of her creative career and how this got her to write the ultimate Brioche Stitch book. Dressed in deep black and her favourite grey-beige cardigan she proudly showed her famous Delft Blue Tiles cardigan from the Dutch magazine Ariadne. It fitted perfectly in the character of the eighties, but I prefer the works of art she lets roll of her needles with the Brioche stitch.

Wie een intrinsieke motivatie heeft tot het creëren van mooie dingen, blijft dat doen ondanks een fulltime baan en het opvoeden van kinderen. In de uitgebalanceerde ontwerpen van Nancy proef je die motivatie. De belijning, het kleurgebruik en de materiaalkeuze, alles is in stijlvol en van hoge kwaliteit. Voeg daar draagbaarheid en wat technische hoogstandjes aan toe en je hebt de ideale uitdaging voor de gevorderde breier. Maar het is slechts de voedingsbodem voor eigen experimenten. ‘Maak er je eigen ding van’, is de boodschap die Nancy uitdraagt en waar ze het meest van geniet als ze de breisels van de bezoekers bekijkt.

Anyone with an intrinsic motivation to create beautiful things will continue doing this despite a fulltime job and raising her kids. In Nancy’s balanced designs you can feel that motivation. The lines, the use of colour and materials, everything is stylish and of a high quality. Add wearability and some technical tours the force and you have the ultimate challenge for the experienced knitter. But it is merely the soil for you own experiments. ‘Make your own designs with it’, is the message Nancy propagates and which she enjoys most when looking at visitors’ knitting.

En hoe kan je de autheur van Knitting Brioche beter eren dan met bloemen van haar eigen patroontje Herfstavond Cuffs? De bloemist vond het een uitdaging en samen zochten we bijpassende bloemen bij de breisels op stokjes die ik eerder deze week maakten. Coquette en Antie waren zeer geïnteresseerd in de echte én in de wolbloemen en een oudere dame in de trein naar Amsterdam verbaasde zich over de exotische bloemen in het uitbundige boeket. Jans kon het niet laten iedere bezoeker van de Afstap het bijzondere ruikertje te laten zien.

And how can the author of Knitting Brioche be honoured more than with some knitted flowers based on her own pattern Herfstavond Cuffs? The florist considered it an experiment and together we selected the right flowers for the knitted flowers on sticks I made earlier this week. Coquette and Antie were very interested in the real and the wool flowers and an elderly lady in the train to Amsterdam was amazed at the exotic flowers in the exuberant bouquet. Jans could not stop showing all the customers at De Afstap this very special bouquet.

Vrijwel alle bezoekers hadden interessant breiwerk bij zich of aan. Cassandra voelde zich een foot model met haar voortdurend gefotografeerde kousen en Dominique biechtte op dat het prachtige vest dat ze droeg eigenlijk hier een daar nog een stukje I-cord miste. Nancy was blij en een tikje in de bonen en schreef Happy Birthday in plaats van Happy Brioching in haar boek, maar dat vond Dominique alleen maar heel speciaal. Geen tweede gesigneerd boek zoals het hare!

Nearly all the visitors brought some interesting knitting with them or were wearing it. Cassandra felt like a fashion model with her constantly photographed stockings and Dominique confessed wearing a cardigan that missed a piece of I-cord in some places. Nancy was very happy and a bit confused when she wrote Happy Birthday instead of Happy Brioching in her book, but Dominique just considered this to be very special. No signed book like hers!

Nancy had haar enorme koffer vol oude en nieuwe projecten en proefjes meegebracht. De werkstukken getuigen van de vele talenten van Nancy, die zich zowel uiten in figuratieve geintjes als in stijlvol op Shibora (Japanse tie-dy kunst) geënte technieken. Na het bewonderen van alle moois sloot Nancy haar presentatie af met een zalige cliffhanger…… en nú door met mijn tweede boek!

Nancy brought a suitcase filled with old and new projects and samples. The projects show Nancy’s many talents, expressed in figurative jokes as well as in stylish Shibora (Japanese tie-dy art) inspired techniques. After having shown all these beautiful items Nancy concluded with a wonderful cliffhanger…. and now on to my second book!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De zondagmorgen brachten we door bij L’Oisivethé, waar inmiddels ook luxe garens worden verkocht in de lunchroom. Brent kocht diepgroene en ik paarse merinozijde van Sweet Georgia en Hil chocoladebruin kantgaren van Lorna’s Laces. We namen met een knuffel en drie Hollandse zoenen afscheid van onze vrienden Frederik en Korinne, die het nog steeds koud had en aanvoelde als een mollig beertje.

Sunday morning was spent at L’Oisivethé, where also luxurious yarns are sold. Brent bought deep green and I deep purple Sweet Georgia merino silk and Hil some chocolate brown Lorna’s Laces lace yarn. We said goodbye with a big hug and three Dutch kisses to our knitting friends Frederik and Korinne who was still feeling cold and felt like a cuddly bear.

Op de voorspoedig verlopende terugweg nog even lekker happen bij Nazareth (traditie van Jan en mij) en rond 22.00 uur thuis. We hebben genoten en eruit gehaald wat erin zat en dat was erg veel. Lieve Brent, Corry, Tanja en last but not least Hil, ik heb genóten van de reis en jullie gezelschap. Volgend jaar weer?

The journey back home went smoothly, we had a nice bite to eat at Nazareth (a tradition Jan and I have) and were home at about 22.00 hours. We really enjoyed ourselves, made the most of it and that was a lot. Dear Brent, Corry, Tanja and last but not least Hil, I had a great time and thoroughly enjoyed your company. Same place, same time next year?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De Starbucks-groep op zaterdagmorgen was levendig voor de breiers, maar blijkbaar slaapverwekkend voor de man die midden tussen ons in een tukje deed. Na het breien leidde Korinne en Frederik ons door de straten en oude passages van Parijs naar Délices, één van de beste chocolatiers van Parijs. Corry kreeg een chocolade-orgame, maar Brent werd een beetje misselijk van zijn botercaramelgebakje. Mijn Valentijnsgebakje was goddelijk. Het miniscule Le Compoir dat we daarna bezochten, barstte uit z’n voegen met opeens zoveel breiers. Hil vond er lichtgroene wolzijde van Grignasco.

The Starbucks group on Saturday morning was a very lively happening for the knitters but apparently sleep-inducing for the man who was taking a nap amidst us. After having knit for a while Korinne and Frederik took us through the streets and old arcades of Paris to Délices, one of Paris’ best chocolatiers. Corry had a chocolate orgasm, but Brent’s butter and caramel cake made him feel a bit sick. My Valentine cake was divine. The tiny Le Compoir we visited afterwards came apart at the seams with so many knitters at once. Hil found some Grignascopale green wool/silk there.

En wat rugby met breien te maken heeft? Een keer per maand heel veel als Aussie Café Oz zich vult met stoere sportlievende kerels en textielliefhebbers. Ik vond de combi zeer bijzonder, maar Brent zag twee hobbies verenigd en had de tijd van zijn leven. Hil en ik bewonderde de schitterende Orenburg shawls en het kantgaren van Flore van Tricotin. Zoiets bijzonders vonden we niet bij de Droguerie Bon Marché waar we tijdens het souveniershoppen natuurlijk wel even snel een blik wierpen. We zijn zó verwend als yarn snobs……

And what does rugby have to do with knitting? Lots, when once a month Aussie Café Oz fills with sturdy sport loving fellows and textile lovers. I thought it was a strange combination, but Brent saw two hobbies united and had the time of his life. Hil and I admired the fabulous Orenburg shawls and the lace yarn of Flore from Tricotin. We didn’t find such special things at Droguerie Bon Marché, which we of course took a quick glance at while doing some souvenir shopping. We are really spoiled yarn snobs….

Binnenkort het verslag en de foto’s van onze laatste dag in Parijs.
Soon the report and photos of our last day in Paris.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vrijdag was de beursdag waar we nu eens niet met een Dutch Knitting Café waren, maar gewoon lekker voor onszelf. Ze misten ons wel, want menig maal hoorde ik dat men ons cafétje tevergeefs had gezocht. Organisatrice Vanessa Marchenaud vond ons wel terug in het restaurant, waar we een toertje breiden en Brent eventje Dutch Knitting Cafétje speelde terwijl hij de Franse dames uitlegde hoe je een sok breit. Op de bovenverdieping was een tentoonstelling van operakleding, oude handwerktools en daar vonden we ook Hélèna Magnússon die we hadden leren kennen tijdens IKnit. De Habu-dames waren blij ons te zien op de beurs, ook al hadden ze een kamer op dezelfde verdieping van het hotel. Loop uit Londen had geweldige garens bij zich, waar Korinne al snel haar keus had bepaald. Glanzende mohair,

Friday was the day we went to the fair. This time we didn’t organize a Dutch Knitting Café , but went there just for ourselves. They did miss us however, for many times I heard that people had in vain been looking for our café. Organizer Vanessa Marchenaud did find us in the restaurant, where we were knitting a few rows and Brent played Dutch Knitting Café for a short time while explaining the French ladies how to knit a sock. Upstairs there was an exhibition of opera costumes, old crafts tools and that’s were we also found Hélèna Magnússon, whom we had met at IKnit. The Habu ladies were also happy to see us at the fair, even though they had a room next to us in our hotel. Loop from London brought some fabulous yarns and Korinne had made her choice in no time. 

‘s Avonds zoefde we met z’n allen naar de Opéra voor een recitel van Simon Keenlyside. Het was ons eigenlijk meer om het avondje uit en het prachtige gebouw te doen dus na de vijfde toegift was het mooi geweest want we waren meer toe een een wijntje dan aan nog een lied. We proosten meteen ook maar even op de leesbril van Tanja, waarmee we toch nog de kaart konden lezen en Brent stiekum zijn vullingen kon tellen. Taxi’s delen met Tanja, die Parijs grotendeels bekeek vanaf haar vouwfiets, bleek een geweldig luxe.

In the evening we all whizzed to the Opéra for a recital by Simon Keenlyside. The reason was rather to have a nice evening out and to have the opportunity to see the interior of this beautiful building than being such fans of him, so after the fifth encore we craved for a glass of wine much more than for again another encore. We took the opportunity to toast to Tanja’s reading glasses, which enabled us to read the map and Brent could secretly count his fillings. Sharing taxies with Tanja, who did the sightseeing of Paris mainly from her folding bike, appeared to be a big luxury.

Binnenkort meer over onze belevenissen in Parijs of klik op more voor foto’s van de operacostuums.
Soon more about our adventures in Paris or click More for the photos of the opera costumes.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het sneeuwde en was spekglad toen we afgelopen donderdag naar Parijs vertrokken. Brent krabte voor het eerst in zijn leven een auto schoon en met maar een half uur vertraging bereikten we ons hotel. Een waar wonder! Hierna draaide alles alleen nog maar om wol en breien. Heerlijk om met passiegenoten al breiend door mijn geliefde Parijs te trekken.

It was snowing and the roads were extremely slippery when we left for Paris last Thursday. For the first time in his life Brent scraped ice off the windows of a car and we arrived at our hotel with only half an hour delay. A real miracle! After this it was all about yarn and knitting. It was wonderful to go through Paris with my fellow enthusiasts while knitting along the way.

Rond 16.00 uur stonden Brent, Hil en ik bij Boisson in rue Saint-Denis, die eindelijk een keer open was toen ik voor de deur stond. Prachtig linnen, mooie sterke kantgarens en veel bijzondere wollen garens. Het interieur inclusief de vriendelijke verkoper was een belevenis op zich. Na een wijntje om te proosten op de vakantie in een écht Parijs kroegje in Arts et Métiers vertrokken Hil en ik naar Junduko waar Tanja en Brent al bedolven waren onder de Japanse boeken. Goed nieuws, Brentano’s opent weer in februari, de nieuwe eigenaar was de boekjes al aan het inruimen midden tusen alle rommel. Eten en meebreien met Le Pain Quotidien was bijzonder omdat we daar een groep knitwear-bedrijf St Croix uit de VS aan de tafel troffen. Toeval bestaat niet. Pyamaparties gelukkig wel.

Around 16.00 hours Brent, Hil and me were standing inside Boisson at Rue Saint-Denis. The shop was finally open this time. Gorgeous linen yarns, beautiful strong lace yarns and lots of special woollen yarns. The interior and the kind shop owner were a happening in itself. After having had a glass of wine to toast to this holiday at a genuine Parisian café in Arts et Métiers, Hil and I went to Junduko where Tanja and Brent were already buried under a pile of Japanese books. Good news, Brentano’s is opening again in February, amidst all the rubbish they were already filling bookshelves. Having diner and knitting along at Le Pain Quotidien was very special because we met a group of men from knitwear company St Croix from the US. Coincidence doesn’t exist. But fortunately pyjama-parties do.

Binnenkort meer over onze belevenissen in Parijs……
Lateron more about our adventures in Paris…..

En toen we dan nét het lustrum van Stitch ‘n Bitch Utrecht hadden gevierd, was het opeens paniek…… want Liza, de oprichtster van de groep wiste per ongeluk de hele Yahoo-groep. Met de overgang van de ene provider naar de andere ivm haar verhuizing, wilde ze het mailadres snel even wijzigen, maar voor ze het wist was de groep in de digitale duisternis verdwenen.

And then, moments after we had celebrated Stitch ‘n Bitch Utrecht’s anniversary, there was panic….. because Liza, the founder of the group delete the entire group by accident. When changing from one provider to another in connection with her move, she wanted to change her mail address in a bit of hurry, but before she saw what was happening the group disappeared in the digital darkness.

Beste Liza, paniek is niet nodig. De breiers van de leestafel in de Winkel van Sinkel en hun breivrienden weten elkaar echt wel weer te vinden in de nieuwe groep, dus je wandaad is je allang weer vergeven.
En je weet, iedere breister laat wel eens een steekje vallen. 😉

Dear Liza, please, no panic. The knitters of the reading table at the Winkel van Sinkel and their knitting friends will undoubtedly be able to find each other in the new group, so your mistake has already been forgiven. And as you know, every knitter drops a stitch every now and then.

Het nieuwe adres van de groep is groups.yahoo.com/group/UtrechtSnB/. We hopen de groep snel weer op poten te hebben, waarna je je kan aanmelden. Wie met ons meebreit in de Winkel van Sinkel is ook van harte welkom in de spiksplinternieuwe groep. Met nieuwe breiers maken we graag eerst even Real Life kennis onder het genot van een glaasje en een toertje. Het zal maar eventjes duren en dan is het weer net zo gezellig als in de oude groep!

The new group address is groups.yahoo.com/group/UtrechtSnB/. We hope to have the group up and running soon, so you can subscribe. Anyone who knits with us at the Winkel van Sinkel is very welcome in the group. As for new knitters, we would like to meet you first Real Life while knitting and having a drink. It will only be a short time before the new group is as much fun as the old one was!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Vijf jaar, wát een tijd hè. Leuke en nare dingen, bijzondere breisels, boeken, breireisjes, beursbreien, men kwam, sommigen gingen, maar uiteindelijk zit je daar tussen je twintig geweldige breivrienden. En als je maar fanatiek doorbreit, is zijn die vijf jaar zó om…… 😉

Five years, a long time, isn’t it? Nice things and unpleasant things, extraordinary knitting, books, knitting at fairs, people came and went, but in the end there you are amongst twenty fantastic knitting friends. And as long as you keep on knitting passionately, those five years are gone before you know it….

In februari 2005 kwamen de breiers van Stitch ‘n Bitch Utrecht voor de eerste keer bij elkaar voor een gezellig avondje breien en beppen. SnB Amsterdam was toen al een paar maanden actief en een paar leden van die groep kwamen onze groep versterken. Ik was al lid van de Utrechtse groep tijdens de eerste bijeenkomst, maar kwam pas de tweede keer opdagen, mijn breinaalden diep in de tas weggestopt. Tegen Jan zei ik dat ik ‘zo’ weer terug zou zijn, want het klonk toch allemaal wel erg weird, breien in een café. Maar zodra ik de breiers zag was ik verkocht en sindsdien breng ik vrijwel iedere dinsdag door bij SnB.

February 2005 the knitters of Stitch ‘n Bitch Utrecht met for the first time for a nice evening full of knitting and chatting. SnB Amsterdam had been meeting for a few months by then and a couple of members of that group came to reinforce our group. I was already member of the Utrecht group at the time of the first meeting, but I joined them the second time, my knitting needles stowed away deep in my bag. I told Jan that I would be back ‘in no time’, for it all sounded a bit weird, knitting in a café. But as soon as I saw the knitters I was completely sold and since that day I spend nearly every Tuesday at the SnB.

Lokaties wisselden. De foyer van Springhaver bleek wat ongezellig, Lofen vond ons veel te breierig, maar de Winkel van Sinkel verwelkomde ons met open armen. De groep groeide gestaag en het werd steeds gezelliger. Meestal breien we met zo’n 15 tot 25 breiers. Onze passie voor breien breit de groepsleden met verschillende leeftijd, achtergronden en redenen om mee te doen, letterlijk aan elkaar.

Locations changed. The Springhaver foyer appeared a bit unwelcoming, Lofen thought we we’re much to knittery, but the Winkel van Sinkel welcomed us with open arms. The group grew steadily and it became cosier by the week. Most of the time there are about 15 to 25 of us. Our passion for knitting literally knits together the members of all ages, backgrounds and reasons for joining.

Ons jubilieumetentje, waar ik trouwens de enige bleek te zijn van de breiers waarmee de groep startte vijf jaar geleden, organiseerde ik bij Arabische eethuis Badhu, waar het badhuis was waar ooit mijn schoonvader zijn wekelijkse bad genoot. Twintig breiers, vrijwel allemaal met hun breiwerk onder handbereik voor een toertje tussen de gangen. Brent breide een compleet condoom, Inge las voor uit een boek van Laura Ingalls, de serveerster laveerde met haar schalen lekkers tussen de bollen wol door en het bleek goed uitbuiken op de banken met kussens. Heerlijke arabische hapjes, drankjes en een zalige chocomouse met merengue als toetje. We zijn klaar voor de volgende vijf jaar.

I organised our jubilee diner, at which I appeared to be the only knitter that was there five years ago, at the Arab restaurant Badhu, the former public baths where my father in law used to take his weekly bath many years ago. Some twenty knitters, almost all of them with their knitting within reach for a row of knitting in between the courses. Brent knitted an entire condom, Inge read us part of the story of Laura Ingalls, the waitress navigated plates full of delicious food between the balls of yarn and the couches filled with cushions appeared to be the perfect place to let the food go down. There were delicious Arab snacks, drinks and a perfect chocolate mousse and meringue for dessert. We’re ready for the next five years.

Marianne verraste ons als dank voor al het georganiseer met een prachtig hartje met een alcoholische versnapering en Corry de H. met een feestelijke rode roos. Nog even een woordje aan de initiatiefnemer van Stitch ‘n Bitch Utrecht. Liza, die gisteren wegens haar verhuizing helaas niet mee kon eten/breien……. dank je wel! Op naar de volgende vijf jaar.

As a thank-you for organising this evening Marianne surprised us with a beautiful heart-shaped glass bottle filled with an alcoholic beverage and Corry de H gave us a festive red rose. A few words for the initiator of Stitch ‘n Bitch Utrecht, Liza, who couldn’t join us yesterday because she was moving house…… thank you Liza! On to the next five years.

Dank aan Anke voor het lenen van enkele foto’s – Thanks Anke for borrowing some of your photos