Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ons reisje Parijs was niet alleen ‘breien en slempen’, zoals breivriend Jan het zo charmant uitdrukte. In de stad vonden we ook nog de nodige breigerelateerde zaken, zoals een grappig affiche met breister in de metro. Op het plein voor de Notre Dame was het fijn breien in het namiddagse zonnetje met een wijntje erbij. En ook bij de nodige Starbucks hebben we het stevig op een breien gezet. Tijdens het breien bij Starbucks op de Champs Elysées zat er een grote stevige kerel met een lief vriendinnetje naast ons. Ze wilde een foto van hem maken. Ik stop ‘m en passant mijn breiwerkje, twee sokken op een Magic Loop, in de hand. Zij knipt op dat moment en heeft nu iets in handen waarmee ze ‘m levenslang kan chanteren. Helaas, we hebben er geen foto van maar we hebben genoten van het moment. Verbijsterd merkte hij nog op: ‘Are these really socks?’.

Our trip to Paris wasn’t only ‘knitting and boozing’, like our knitting friend Jan kindly expressed it. In the city we found al lot of knitting related stuff, like a funny poster with knitter in the subway. On the square in front of the Notre Dame it was good to knit with the afternoon sun on our faces and a glass of wine. And at some Starbucks we also did some knitting. During one of these sessions on the Champs Elysées a big man with his sweet girlfriend was sitting beside us. She wanted to take his photo. I passed my knitting to him, two socks on a Magic Loop, and she took the photo. Now she has something to blackmail him with, all his life. Unfortunately we were too late to take a photo too. But we enjoyed the moment. Astonished he remarked: ‘Are these really socks?’.

Meebreien met de breisters van L’Oisivethé was gezellig. Daar ontmoeten we ook onze Amerikaanse vriendin LouKnits en haar negenjarige dochtertje Cloé dat die dag leerde breien. Zij hielden ons gezelschap op de beurs op donderdag. LouKnits verwende Cloé met vijf knotjes KidSilk bij Habu. Cloé deed vrijwel alle rondes mee met het speedknitten en hielp fanatiek met het werven van nieuwe speedknitters. Maar daarover later meer, want er is ook nog een ondeugende Canadese speedknitter waar ik jullie over moet vertellen…….

Knitting along with the knitters of L’Oisivethé was nice. There we met our American friend LouKnits and her nice year old daughter Cloé that learned how to knit that day. They kept us company on the fair on Thursday. LouKnits spoiled Cloé with five skeins of KidSilk from Habu. Cloé joined the speedknitting contest almost all rounds and helped fanatically finding knitters to join in. But lateron more about that, as there is also a naughty Canadian speedknitter I have to tell you about……..

La Droguerie op Rue du Jour leverde voor Hil een paar bollen prachtige alpaca op. Natuurlijk gingen we ook even naar Junkudo, de Japanse boekhandel. Dit keer kocht ik daar een Japans boekje over kralen breien (met veel Estlandse polswarmers) en een boekje over entrelac en dominobreien voor gevorderden. En cadeautjes voor Signe en Monika, onze Estlandse vriendinnen die voor Hil en mij de prachtigste Estlandse boeken kopen en opsturen. Als wij Estlands kunnen lezen, zullen Estlanders best overweg kunnen met Japans. Dankzij Monika heb ik zelfs het op dit moment oh zo slecht verkrijgbare Elùmonu van Kihnu Roosi al in huis, werkelijk een juweeltje.

At La Droguerie on Rue du Jour Hil found a few skeins of beautiful alpaca. Of course we also went to Junkudo, the Japanese bookstore. This time I bought a Japanese book about knitting with beads (with lots of Estonian wristwarmers) and a book about advanced entrelac and domino knitting. And presents for Signe and Monika, our Estonian friends that buy Estonian books for us and send them to us. As we can ‘read’ Estonian, they will surely be able to ‘read’ Japanese. Thanks to Monika I even have the hard to get Elùmonu written by Kihnu Roosi, a real juwel.

En als je dan om een paar seconden voor acht uur op het Trocadero naar de Eiffeltoren kijkt en opmerkt dat het toch wel erg mooi zou zijn met de millenniumverlichting en hij gaat op dát moment aan, dan heb je het gevoel dat ze ‘m voor speciaal voor jou aanzetten! We sloten de reis af met een bezoek aan Beauvais waar zich de hoogste Gotische kathedraal ter wereld bevindt. Ook hier scheen het zonnetje toen we geduldig op de trappen van de kerk zaten te breien tot de kerkdeur open ging. De rest de tijd hebben we besteed aan het naar binnen werken van een lunch bestaande uit een grand dessert dat we bestelden als gebakje bij de koffie maar dat een complete lunch bleek te zijn. Ach ja, breiend schijn je vijf caloriën per uur meer te gebruiken dus we trimbreien het er wel weer af……

When you are a few seconds before eight o’clock on the Trocadero looking at the Eiffeltower and make a remark about how nice it would look with the millennium lighting, it switches on. Then you feel like it is lit especially for you! We finished our journey with a visit on Beauvais where the biggest Gothic cathedrale is to be found. Here also a nice sun on our faces when we knitted on the stairs of the church until the doors opened. The rest of the time we spended on coffee with what we thought to be a cake but what proofed to be a big dessert that made a lovely lunch. Ah well, knitting seems to absorb five extra calories an hour so we will knit it of……

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Dat kan niet goed gaan hè, elf Dutch knitters in de leeftijd van pakweg 30 tot iets boven de 60, in Parijs om een week/weekendje breiplezier te beleven. We hebben het zalig gehad en hoewel sommigen wel erg weinig van de stad gezien hebben en juist het beursgebeuren superserieus namen, was het ook dit jaar weer een groot succes. En we geven het eerlijk toe…… er is regelmatig een glaasje te veel gedronken. Titia, een nieuwe ster aan het breireisjesfirmament, en Marianne bleken fanatieker met een steeksleutel dan met de breinaalden toen bleek dat we de kurketrekker vergeten waren. De Franse dames die boven hun hoofden over de balustrade het schouwspel gade sloegen, schudden meewarig het hoofd. En op veel te veel van onze foto’s duiken glazen wijn op.

Bound to get in trouble, eleven Dutch knitters in the age of circa 30 to just a bit over 60, in Paris for a week/weekend of knitting fun. We had a marvellous time and although some of us only saw very little of the city and took the fair very seriously, this year was again a big success. And, okay we admit that at times we had just a tiny bit too much to drink. Titia, a new star in the knitting journey firmament and Marianne appeared to be much more fanatic with a socket wrench than with their knitting needles when they discovered we had forgotten our cork screw. The French ladies that watched the scene from the balcony, shook their heads pitying. And in too many of our pictures wine glasses appear.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het Parijse breireisje was ook beslist niet goed voor onze figuurtjes met al die lekkere hapjes en de dineetjes in de stad. Natuurlijk gingen we weer met z’n allen naar Chartier waar we vrolijk de rij voorbij liepen om plaats te nemen aan onze tafel voor tien. We vierden het feit dat Corry de B niet jarig was die dag. Corry de H. legde zoals gebruikelijk direct contact met de ober die haar leerde borden op haar arm te stapelen waarna ze doorstiefelde naar de keuken. Marianne vond haar BaBa wel wat aan de forse kant en iemand anders griezelde van haar visje met kop voor ze het met smaak verorberde. Nadat we alle tien door diverse obers geknuffeld en gezoend waren, stapten we in de taxi en metro voor een zoveelste afzakkertje op onze kamer.

The knitting trip to Paris did absolutely no good to our figures with all the tasty snacks and the dinners in the city. Of course we all went to Chartier again where we merrily walked past the row of waiting people to take place at a table for ten. We celebrated the fact that it wasn’t the anniversary of Corry de B. As usual Corry de H. immediately made contact with the waiter who showed her how to stack plates on her arm after which of course she brought them to the kitchen. Marianne thought her BaBa to a bit big and someone else got scared by her fish with the head still on it, but then decided to just enjoy it. After every one of us had been hugged and kissed by some of the waiters, we got into the taxi and underground to have another of our many last drinks in our hotel room.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Corry dook nog even op naast een onvervalste clochard en stelde in de metro haar Tunesische buurman zeer teleur door ‘m na een geanimeerd gesprek mee te delen dat haar man het niet goed vindt als ze iedereen haar telefoonnummer zou geven. Hij zwaaide haar niet eens meer na…..

Corry jumped up to us next to a genuine clochard and in the metro she disappointed her Tunesian neighbour by telling him, after having a very animated conversation, that her husband would not approve her giving him her telephone number. He did not even wave goodbye to her…..

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het hotel was comfortabel en voldeed aan ieders verwachtingen. Op loopafstand van de beurs en met gratis draadloos internet. De minikeuken werd al snel omgedoopt tot minibar. Corry de B zorgde voor lekkers, wijn en champagne en Corry de H voor feestversiering. Er is er maar één die zoiets als een noodzakelijk item voor in haar handtasje beschouwt. We sliepen geen nacht zonder kruimels in ons bed.

The hotel was comfortable and to everyone’s expectations. On walking distance of the fair and with free wireless internet. The mini kitchen soon became the minibar. Corry de B brought us goodies, wine and champagne and Cory de H party frills. Only she carries these things all the time in her handbag. There wasn’t a night we didn’t sleep without crumbs in our beds.

Voor wie denkt dat we alleen maar de beest uitgehangen hebben…… blijf onze avonturen in Parijs volgen, want er volgen nog een paar blogjes over de Dutch knitters in Paris!

For who thinks that we were partying all the time…… follow the rest of our adventures in Paris, there will be more blogs about the Dutch knitters in Paris!

Ja hoor, we gaan weer! Voor alweer het vierde jaar vind je ons op L’Aiguille en Fête, de grootste handwerkbeurs van Parijs. Bijna een hele week naar mijn oh zo geliefde Parijs. Vanaf donderdag komen negen van onze breivrienden ons Dutch Knitting Café versterken met hun gezellige aanwezigheid, iets waar ik me ook mateloos op verheug. The Dutch Knitters, ze komen overal…… Amsterdam, Leuven België, Londen, Parijs en Koewacht!

Yes! We are going! Almost a week to my beloved Paris. For the forth year now you can find us on L’Aiguille en Fête, the biggest crafts fair in Paris. On Thursday nine of our knitting friends arrive to enforce our Dutch Knitting Café with their nice presence. This to is something I look forward to a lot. The Dutch Knitters, they go places…… Amsterdam, Leuven Belgium, London, Paris and Koewacht!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Toen ik een jaar of zes geleden het breien weer fanatiek had opgepakt, wilde ik een breiwinkeltje starten in Utrecht. Na lang zoeken bleek een geschikt pand niet voorhanden en langzaamaan verdween niet alleen het idee, maar ook de wens naar de achtergrond. Er waren nog zoveel andere leuke dingen te doen in de breiwereld waar ik me kostelijk mee bleek te kunnen vermaken, dat het helemaal geen probleem bleek te zijn dat het wolwinkeltje er niet kwam. Toch lijkt het me nog steeds leuk om af en toe eens tussen de wol achter de toonbank te staan.

When I started knitting fanaticly about six years ago, I wanted to start a woolshop in Utrecht. After a intensive search for a suitable location this appeared to be a problem. Slowly not only the idea, but also the wish disappeared. There were so many other nice things to do in the knitting world, so I enjoyed myself well. It wasn’t a problem at all that the shop was an illusion. But the idea of being behind a counter and selling yarn still appears to me.

En dat gaat nu tóch gebeuren. Bij De Afstap in Amsterdam zochten ze nog een ‘vwinkelmeisje’ voor één dag per week en dat word ik! Na het gezelligste sollicitatiegesprek ooit tijdens een lekker dineetje in een Amsterdams eethuisje, waar ik mijn zware ICT-cv van zes kantjes maar voor thuis gelaten had, werd de deal beklonken en de eerste werkdag vastgesteld. Vanaf half februari word ik ingewijd in de procedures van het verkopen van mooie Rowan-wol, Addi breinaalden en alle andere moois. Collega Jans heeft een geweldige collectie breiboeken opgebouwd, waarvan ik de meeste ken of zelf heb geadviseerd. Maar hoeveel bollen voor een trui? Dát zoeken we voorlopig nog even op!

And now it is happening afterall. In the De Afstap in Amsterdam was there was an opening for a ‘shopgirl’ for óne day a week and that’s going to be me! After the nicest interview I ever had during a cosy diner in an Amsterdam restaurant, for which I left my six pages ICT CV at home, the deal as a fact and the first day of work was pinned down my the agenda’s. Starting half February they will learn me the ins and outs of selling lovely Rowan wool, Addi needles and all other nice stuff. Collaegue Jans has be building up a nice collection of knitting books, of which I know most or even advised them. The how many balls for a sweater. May I look that up?

De Afstap in het romantische 17de eeuwse pandje aan de Oude Leliestraat in het centrum van Amsterdam dankt haar naam aan het afstapje bij de deur. De zaak bestaat nu al 35 jaar en dat is best bijzonder voor een wolwinkeltje. Eigenares Lonneke stelde ons gastvrij haar bovenverdieping beschikbaar voor de workshops van The Dutch Knitters op de zondagen. Maar ook andere ideeën die met breien te maken hebben, worden altijd met beide handen aangegrepen. En zo zien wij het graag! De foto’s zijn van de tentoonstelling van 30 jaar breiwerk van Rowan.

De Afstap in the romantic building from the 17th century on the Oude Leliestraat in the heart of Amsterdam is called after the ‘afstap’ (step down) at the door. The business exist now for 35 years and that is quite special for a woolshop. Owner Lonneke welcomed us as The Dutch Knitters in the upper part of the shop so we could give workshops on Sundays. And all ideas to promote knitting always are welcome. So we like to see it! The photo’s show the exhibition of 30 years knitwear designed by Rowan.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In het stijlvolle hotel Fidder in Zwolle stroomde afgelopen zaterdag het zaaltje waar we, The Dutch Knitters, onze workshop gaven vol met breiers. Enkele bekende gezichten; oud-cursisten, Irene van Quilting Together en vier breivrienden uit Limburg (Speedknitter Miriam, Marnel, Juul en Gisela). En een baby van drie maanden en ook nog een heel lief hondje.

Last Saturday, the room where we, The Dutch Knitters, gave our workshop in the stylish hotel Fidder in Zwolle filled with knitters. Some familiar faces; former students, Irene from Quilting Together and four of our knitting friends from Limburg (Speedknitter Miriam, Marnel, Juul en Gisela). And one three months old baby and a very cute dog.

Astrid, de organisator van het gebeuren, breide ook vlijtig mee. Ze kan haar zaak genaamd Astrid’s Dutch Obsessions beter hernoemen in Astrid’s Estonian Obsessions. Ze had een complete kast met Estlandse breiwol mee, die gretig aftrek vond bij de cursisten. Het eerlijke en natuurlijke garen op dikke strengen lijkt misschien wat ruig, maar wordt lekker zacht na een wasbeurtje. Het ongetwijnde kantgaren blijkt ideaal te zijn voor het maken van nupps. De kant en klare truien, mutsen en wanten die ze daarnaast verkoopt, zijn ook prachtig. Leuk om er enkele van de randjes uit de lesstof voor deze workshop in te ontdekken.

Astrid, the organisor of the event, knitted along too. She can better rename her business Astrid’s Dutch Obsessions into Astrid’s Estonian Obsessions. She brought a big closet with Estonian yarn, that was easily sold to the students. The big skeins of honest and natural yarn may seem te be a bit rough, but the wool softens after washing it. The cobweb lace yarn proofed to be ideal for making nupps. The ready made sweaters, hats and mittens that she sells, are lovely too. Nice to see that some of our decorative borders from our workshop can be found in the hats and mittens too.

Marnel had haar Estlandse pronkrol meegenomen. Een schitterende meterlange rol met álle patronen uit Haapsalu Rätikud van Linda Elgas. De heldergroene rand combineert leuk met het natuurlijke middenpaneel. Práchtig! Gelukkig had deze door de wol geverfde handwerkdame toch veel aan onze workshop en konden we haar toch al uitgebreide kennis en vaardigheden nog wat uitbreiden. Miriam breide in de tussentijd een tweede proeflapje met randjes en bandjes en ondertussen ook nog een stukje aan haar sok.

Marnel brought her Estonian knitting sampler. A beautiful role of some meters with áll patterns from Haapsalu Rätikud written by Linda Elgas. The bright green border combined well with the natural colored center panel. Wonderful! We were happy to hear that this crafty lady did enjoy our workshop and that we could extend her knowledge and abilities. Miriam knitted a second asignment with decorative stitches and also some rows on her sock.

Met een volle bak van ruim 20 cursisten was het hard werken voor ons. Heerlijk vinden we dat, vooral met zoveel enthousiaste en lieve reacties tijdens de dag en na afloop. Dat onze workshop ook voor de cursisten best hard werken was, verbaasde sommige nieuwelingen wel een beetje, maar sprak ze ook wel aan. Onze doelstelling ‘murv maar tevreden de deur uit’ werd dus weer gehaald. Gelukkig maar, want het ‘Dames, doen we er nog eentje?’ zal nog lang in de hoofden van de cursisten weerklinken.

With more than 20 students it was a busy day for us. We love that, especially with so many enthusiastic and sweet remarks after the day. The workshops are also hard labour for our students, surprised some new students, but did appeal to them too. Our motto ‘completely worn out but content at the end’ was easily met. A good thing afterall, as most of the students will even dream about my remark ‘Ladies, are we going to do another one?’.

Iets na vier uur vertrokken de cursisten. Het hondje kwam slaperig onder de tafel vandaan en de baby die de hele dag muisstil was geweest, vond het nu tijd om van zich te laten horen.

It was after four o’clock that the last students left. The sleepy dog came from under the table and the baby, that had been so quiet all day long, now let us know who loud she could cry.