Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Deze week haalde ik bij De Afstap in Amsterdam het nieuwe Rowan-boek op. Het bedrijf dat al jarenlang gaat voor goede kwaliteit van de producten en de ontwerpen, bestaat 30 jaar en dat vieren ze met een extra mooie uitgave van het tweejaarlijkse breiboek. Behalve veel prachtige modellen (zowel de breisels als de beeldschone fotomodellen) staan er artikelen in over de bekendste ontwerpers, Britse schapenrassen en een uitleg over intarsia. En een lay-out om te zoenen! Kijk zelf maar……

This week I got the new Rowan book from De Afstap in Amsterdam. The company that for years sells good quality products and designs, exist for 30 years and that fact is celebrated with a extra nice issue of the knitting book that is published two times a year. Besides a lot of beautiful designs and photomodels it contains some articles about the most well-known designers, Britisch sheep and an explanation about intarsia knitting. And a wonderful lay-out! Check it out yourself…….

Maar liefst 61 breisters en één breier zette zich in de afgelopen maanden in voor één medebreister, Yvonnep. Natuurlijk deed ik ook mee. Met veel liefde en inzet werd een enorme groene bruidsdeken bij elkaar gebreid die tijdens de bruiloft aan het echtpaar werd overhandigd. En ze vonden het leuk…….. 😉

In the last months 61 female and one mail knitters made something wonderful for one knitting mate, Yvonnep. Of course I knitted along too. With lots of love a huge green bridal blanket was knitted and given to the married couple. They liked it……. 😉

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wie weet wat dit is, mag het zeggen. Ik kocht het voor vijf euro bij Berthi die ooit te horen had gehad dat het een vooroorlogs apparaat is om sokken en kousen te stoppen. Maar hoe het werkt?

Who knows what this is, may step forward. I bought it for five euros from Berthi who was told it is a device made before WOII to repair socks and stockings. But how does it work?

In het boekje van Teunisse en Van der Velden uit 1888 staat in ieder geval niets waar ik wat aan heb. Wel hoe men op de hand kan mazen en stoppen. Menig schoolkind heeft er frustraties aan over gehouden. Met bloed, zweet en tranen breide kleine meisjes met klamme handjes en dunne katoen hun eerste sok waar de juf dan een gat in knipte om het oefenen van de stop- en maassteken te kunnen laten oefenen. Vind je het dan gek dat sommige vrouwen van middelbare leeftijd gezworen hebben nooit meer een breinwerkje aan te raken?

In the book written by Teunisse en Van der Velden in 1888 I found no information about it. Is does teaches you how to craft and ment holes by hand. Lots of children have bad memoiries of those activities. With blood, sweat and tears little girls with sweaty hands knitted with thin cotton their first sock. Then the teacher made a hole in it so the child could practise repairing it. It is no wonder that some women around 50 of 60 years old have sworen never to touch any handcraft again.

En helaas heb ik nog wel wat te stoppen, want de laatste tijd vallen er regelmatig gaten in mijn zelfgebreide sokken. Het lijkt wel een epidemie. Ook Tijm had er al last van. En Hil die ‘zachte sokkenwol’ aanschafte maar ze eenmaal tot sokken gebreid en gewassen alleen nog kon gebruiken om haar voetzolen wat op te schuren. Tot ook daar na twee à drie keer wassen de centimeters grote gaten invielen, dus daar kwam ze weer makkelijk vanaf. Ook toen ik bij SnB Amsterdam meebreide, werd er vlijtig een handgeverfde sok gestopt. Voorlopig spendeer ik mijn kostbare breiuren alleen nog aan kwalitatief goed garen en laat ik het alternatieve circuit voor de zekerheid maar even voor wat het is…….

Unfortunately I have somethings to repair myself, as lately on a regular basis I find holes in my knitted socks. It seems to be a plague. Even Tijm was affected by it. And Hil who bought ‘soft sock wool’ but when she knitted the socks and even washed them a few times they could only service as kind of sandpaper for her foot soles. Until they also got some holes in it, so that was a quick and easy solution to that problem. At SnB Amsterdam there was some homedyed sock mending going on too. So for now I will be carefull with my knitting hours and stick to the yarns that proofed to be of good quality to be sure to be knitting and not mending for a while…….

Dan sta je ervan te kijken als je de binnenkant van het etiket van je bolletje Regia leest. Maar liefst tien jaar garantie wordt er geboden op de wol. Die durven! Hoe ik het moet opvatten, weet ik niet. Sturen ze je nieuwe wol in de kwaliteit van toen als je nu een klacht indient over sokken van bijna tien jaar oud? Of een nieuw bolletje? Een vergoeding voor gederfde breiuren? Wereldwijd sturen ze je vervangend garen. Dus je krijgt er geen sokkenbreier bij, maar toch petje af voor deze gründliche garantie.

To my surprise I read in the inside of the label of Regia sock wool that they garanty it for ten years. Couragious! Who they will compensate you is still unclear to me. Will they send me new wool in the quality of the old wool when you complain about ten year old socks? Or balls of wool in new qualities? Or a compensation for your hours of knitting? Worldwide they will send you yarn to replace the yarn that didn’t last for ten years. So they will not send you a sock knitter, but even though, compliments for the great idea.

Maar goed, nu staat het mysterieuze apparaatje nog voor me. Het rijtjes tandjes waar mogelijk steken op kunnen, kan scharnieren. De ronde houten schijfjes in twee maken passen best goed overdwars in de sok. Maar verder? Vandaar dit blog en deze oproep, want ik ben natuurlijk razend nieuwsgierig en jullie vast ook……. wie weet er meer over?

But well, now this mysterious device is still in front of my on the table. The row of teeth where probably your stitches can go, can move. The wooden discs in two sizes fit into a sock. But then? So please, react to this call, as I’m so curious and you might be too…… who can help us with the solution?

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Stop het maar in je…… breitas!

You can put it in your…… projectbag!

Vrouwen hebben vaak iets met tassen. Ik ook. Rommeltjes zijn niet erg, zelfs niet als het er veel zijn, maar ze moeten wel in een geschikt tasje of zakje worden bewaard. Gelukkig vond ik in Parijs weer een paar ware pareltjes. Bij Monoprix, de Hema van Frankrijk, verkochten ze doorschijnende rechthoekige toilettassen. In het bovenste deel zit keurig onder een elastiekje een zeepdoos (voor je stitchmarkers natuurlijk!), twee flesjes (voor handcreme en een borrel om de handjes soepel én los te maken?) en een tandenborstelhouder voor het bewaren van korte sokkennaaldjes. Er is zelfs een extra elastiekje voor je Chibi. Het kan toch niet mooier. De ontwerper van die juweeltje móet een breier met een verborgen agenda zijn geweest.

Women love bags. So do I. A mess is not a problem, even if it is a lot of mess, but it should be store in suitable bags. Fortunately I found some wonderful pieces in Paris at the Monoprix, the KMart of France. They sold transparant retangular bags for cosmetics. In the top part you find under colorful elastic bands a box for your soap (and stitchmarkers of course!), two bottles (for hand cream and a drop of something alcoholic to loosen up the hands?) and a toothbrush holder for keeping short sock needles. And there is even a extra band for you Chibi. Can it get better than this? The designer was probably a knitter with a hidden agenda.  

Mijn projectbag uit New York van The Point biedt plaats aan drie bollen wol die je door de gaatjes in de bovenflap naar je breiwerk laat lopen. Als vrouwtje van vijf Siamezen die deze warme zomer maar niet uitverhaard raken, leek het me wel wat……. En natuurlijk moest daar een een superhandige transparante breitas bij. Virgin Atlantic scoorde hoog bij mij toen ze me aan de start van de vlucht een schattig ziplockje met tandenborsteltje, pasta, sokken en een slaapmaskertje aanreikte. Volgende keer vlieg ik weer Virgin Atlantic!

My projectbag from The Point in New York has room for three balls of wool that you can lead through the holes in the top. As owner of five Siamese cats that keep loosing a lot of hair this summer, it seemed like a good idea….. And of course I needed the practical transparant bag too. Virgin Atlantic was so kind to give each travelar at take off a cute ziplock with a toothbrush, toothpasta, socks and a sleeping mask. Next time I want to fly Virgin Atlantic again!

Bij Muji, de stijlvolle winkel met Japanse spulletjes en kleding in oa Parijs, New York en Londen, verkopen ze licht transparante toilettasjes in diverse maten en met lekker stevige ritsen. Ik heb er al een hele stapel in alle maten. Voor kleine spulletjes zijn er doordachte platte en ronde doosjes die je zelf kan samenstellen tot het mini-opbergmeubel waar al je stitchmarkers in passen.

Muji, the stylish shop with lots of Japanese stuff and clothing in Paris, New York and London, sells vaguely transparant bags in several sizes with zippers. I already have a load of them in all sizes. For small stuff I combine their well designed flat and round boxes for all my stitchmarkers.

Maar ook in Nederland kan je terecht. Ziplocks met schuifjes om ze makkelijk te sluiten en openen liggen in het schap van de grotere Albert Heijn supermarkt. Geweldig om je stash te ordenen maar je prikt je breinaaldjes er zó doorheen. Nee, dan die stevige ziplockjes die worden gebruikt voor het vervoer van vloeistoffen in de cabine van een vliegtuig. Sommige drogisterijen hebben ze in de zomer te koop.

But in The Netherlands you can buy good stuff too. Ziplocks with sliders so you can easily close and open them can be bought at the biggers Albert Heijn supermarket. Great to put your stash in but your knitting needles will damage them within seconds. You can better buy the stronger ziplocks that can be used to carry liquids in the cabine of the airplane. Some drugstores sell them in summer.

Tupperware is ook gewéldig. Hoewel de Tupperware-party voor mij het toppunt van truttigheid vormt, vind ik hun plastic spullen wel superleuk. In de lunchboxjes in kekke kleurtjes passen al je breigereedschappen.

Tupperware is great too. Although I loathe the Tupperware party for it profond stupidity, I think their plastic stuff is nice. In the lunch boxes in cute colors you can store all your knitting tools.  

En tenslotte kan je soms zelfs in de wolwinkel iets scoren. Clover heeft vrolijke breinaaldenkokers en van De Afstap kreeg ik een inschuifbare exemplaar. Hij past prima in de uitsparing van de banden van mijn nieuwe collector’s item: de enige echte originele jaren tachtig De Afstap-tas!

And even is some woolshops you can find something. Clover sells colorful cases and from De Afstap I got even a case that can be twisted to give it the right size for you needles. It fitte nicely in the space between the bands of my new collector’s itme: the only original eighties De Afstap Bag!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het leven is mooi in Parijs, maar alles bestaat bij gratie van z’n tegenpool, dus bezoekjes aan begraafplaatsen drukken je nog eens extra met je neus op dit feit. Père-Lachaise, MontMartre en Passy lagen er weer mooi bij in het zonnetje. Dankzij de opleving van de funeraire belangstelling worden veel beroemde graven gerestaureerd.

Life is good in Paris, but everything exist thanks to it’s antipole, so a visit to one of het cemetaries makes that fact extra clear to you. Père-Lachaise, MontMartre and Passy bathed in sunlight. Thanks to a renewed interest in the death a lot of famous tombs are restaured.

Maar nu over op de wol. Helaas was Boisson in de Rue St Denis op vakantie, maar in Rue Cadet was Le Comptoir wel open. Een piepklein overvol winkeltje met ‘het gebruikelijke’ zonder echte klappers en best aan de prijs. Toch wel leuk. Ook heb ik man Jan weer en passant naar de beide Droguerieën weten mee te tronen. In de Bon Marché kocht ik twee bolletjes Yak van Bouton d’Or voor nog een paar Ugly Slippers.

But now more about wool. Unfortunately Boisson in Rue St Denis was closed for the holidays, but Le Comptoir in Rue Cadet was open. A small shop stuffed with ‘the usual’, without real special things and a bit expensive. But all together is was nice. Also I dragged along husband Jan to the both Droguerieën. In the Bon Marché I bought two balls of Yak from Bouton d’Or for another pair of Ugly Slippers.  

In Le Pain Quotidien werd ik donderdagavond hartelijk ontvangen door de Parijse breisters voor een gezellig breiavondje met een glaasje cider. Er waren een paar oude bekenden van L’Aiguille en Fête en er was veel belangstelling voor een workshop Twijnend Breien. Mét vertaalster!

In Le Pain Quotidien on Thursday night I was welcome to knit along with the Parisien knitters during a cozy knitting night with a glass of cider. There were some familiar faces from L’Aiguille en Fête and there was a lot of interest in a workshop Twijnend Breien. With a translator!

Verder is het breiwerk dat ik braaf iedere dag in de tas stopte er amper uitgeweest. Het was de vakantie van het zwerven door gezellige wijkjes en het ontdekken van leuke winkeltjes, passages en eethuisjes. Thuis gekomen had ik geen voeten meer over. Maar dat geeft niet, want de nieuwe Handwerken zonder Grenzen (nr 148) lag op de mat en binnenkort heb ik zelf ook weer een deadline, dus ik mag lekker een weekje targetbreien!  

Besides that evening the knitting I put in my bag every day hardly came out. It was the holiday of the strolling through cozy neighbourhoods, finding nice small shops, alleys and restaurants. When I got home I could hardly feel my feet. But that is no problem, the new Handwerken zonder Grenzen (no 148) was in the postbox and soon I have a deadline for an article too, so I can sit and target knit all week!