Life 'n Knitting

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De eilanden Saaremaa en Muhu zijn dun bevolkt. Tijdens de ritten over de lange boswegen en ‘dustroads’ die de lak van je auto doen spatten en dikke wolken stof produceren, zie je maar weinig mensen. In Kuressaare bracht Janne ons naar Know Sheep, een atelierachtige winkel waar je de prachtigste spullen kan kopen. Alles van en met wol natuurlijk. Eén van ons ging voor een rond stuk gevilte Wensleydale, waar ze een hippe tas van gaat maken en iemand anders viel voor soortgelijke krulletjes, maar dan aan gevilte pantoffels. En ik vond, naast wat heerlijke eerlijke wol van Sörve Villaveski (zie vorige blog over deze gewéldige wolfabriek) twee paar polswarmers van garen met hondenwol. Mooi gemaakt en leuke kleurenkeuze. Die vilten puntenmuts is niet aangeschaft hoor.

Know Sheep is een internationaal project om de schapenhouderij van Baltische eilandschapen in de Baltische staten en Finland te verbeteren, het dierenwelzijn te bevorderen en kleinschalige productiviteit te verhogen. De posters met mooie naakte meisjes tussen de schapen trekken de aandacht van toeristen. Sex sells, ook wol. Wie eenmaal binnen is, gaat vast niet weg zonder iets mooi wolligs in de tas.

The islands Saaremaa and Muhu are sparsely populated. During the rides on long forest roads and dust roads that make the car paint sputter off your car and produce thick clouds of dust, you hardly see any people. In Kuressaare Janne took us to Know Sheep, a studio-like shop where you can buy the most beautiful things. All made from and with wool of course. One of us chose a round felted piece of Wensleydale of which she is going to make a trendy bag and someone else fell for the same kind of curls but in the shape off a pair of felted slippers. And I found, besides Sörve Villaveski’s lovely, fair trade yarn (see my previous blog about this fabulous yarn factory), two pairs of wrist warmers of yarn with dog hair. Beautifully made and in a nice colour choice.  By the way, I didn’t buy the felted pointed hat.

Know Sheep is an international project to improve the sheep farms of the Baltic island sheep in the Baltic States and Finland, to promote animal welfare and increase small-scale productivity. The posters with the beautiful naked girls amongst the sheep attract tourist attention. Sex sells, as wool does. Once you’re inside, you probably won’t leave without something nice and woolly in your bag. 

Monika was te druk met de conferentie om om met ons mee te gaan naar Saaremaa en Muhu, maar zorgde voor ‘vervanging’ in de vorm van haar Saaremaase nichtje. Janne was de verrassing van de dag, wat een schat van een meid. Ze verscheen op het afspreekpunt, een kruising van wegen op Saaremaa en vroeg: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, antwoordde ik en zo begon onze dag met Janne op Saaremaa. Monika had gelijk, zonder Janne hadden we de wolfabriek Sörve Villaveski nooit gevonden. Ook vertaalde ze alles in het Engels voor ons, zodat we een goed beeld krijgen van de werking van deze fabriek. Aan het eind van de dag, nadat ze ons mee had genomen naar de zuidpunt van het eiland (adder gezien tijdens de strooptocht naar steentjes met een gat) en een lekker etentje in een Estlandse molen namen we afscheid op een parkeerplaats in Kuressaare, waar ze uit haar autoluidsprekers een Rigolau afscheidsliedje liet horen. Of we mee wilden zingen… we maken wat mee in Estland hè.

Monika was too busy with the conference to join us on our trip to Saarema and Muhu, but she made sure there was a ‘replacement’ in the form of her Saarema cousin. Janne was the surprise of the day, such a sweet girl. She was right on time at the meeting place, a crossroads on Saarema and asked: “Are you those ladies?”. “Yes, we are!”, I answered and that’s how our day with Janne on Saarema started. Monika was right, without Janne we would never have found the Sörve Villaveski wool mill. She also translated everything in English for us, so that we got a good picture of the workings of this little factory. At the end of the day, after she had taken us to the southernmost point of the island (we saw an adder when we were searching for stones with holes in them) and a very nice diner in an Estonian mill, we said goodbye at a parking place in Kuressaare, where she let us listen to a farewell song, Rigolau from the car speakers. And asked us to sing along… the things we experience in Estonia.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

We waren de eerste gasten voor de wolfabriek van Egon en Merike, het koppel dat de fabriek heeft opgebouwd op de grond van de grootvader van Egon. Zelfs het meeste meubilair is door hem zelf gemaakt. Trots laten ze de ruimtes en machines van de fabriek zien en geven ze een demonstratie van vezel tot pre-yarn. Prachtig goed onderhouden machines, liefde voor het vak en lokale grondstoffen garanderen topkwaliteit garens. Ze verwerken ook hondenhaar in hun de garens, wat het extra warm en zacht maakt. Nee hoor, je ruikt er niets meer van. Gelukkig hadden ze wat voorraad, dus konden we voor onszelf en voor Monika wat kopen.

We were the first guests in Egon and Merike’s wool mill. This couple built up this factory from nothing on Egon’s grandfather’s land. Even almost all furniture was made by Egon himself. Proudly they showed us the rooms and machines of the factory and they demonstrated the process from fibre to pre-yarn. Perfectly maintained machines, love for their profession and local raw materials guarantee top quality yarns. They also process dog hair in their yarns, making them extra soft and warm. And no, you smell nothing of it anymore. Fortunately they had a small stock, so we could buy some yarn for ourselves and for Monika.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De eieren van de kipjes die lekker kunnen scharrelen worden geruild met de buren voor het hondenhaar dat ze verwerken in de garens. Wij mochten ook 20 eitjes kopen. Merike zocht de mooiste uit en stofde ze nog even af voor ze in het doosje gingen. ‘s Avonds bakte Elsbeth er zalige omeletten van. De tien eitjes die over waren, namen we mee naar Viljandi in de hoop ze daar te mogen bakken in de hotelkeuken, zoals de cantharellen die we het jaar ervoor zelf plukten. Maar Corry pakte de tas de doos eitjes bovenop was gelegd en hup, daar gingen ze over het voetpad, midden in Tallinn waar we werden opgepikt door de conferentiebussen. Gelukkig bleef de schade beperkt, slechts twee eitjes overleefden het niet en werden in de struiken gelegd voor de vogeltjes.

The eggs of the chickens that were pottering around the house are swapped with dog hair from their neighbour´s dogs. We were also allowed to buy 20 eggs. Merike chose the best ones and dusted them clean before they went into the box. At night Elsbeth baked us delicious omelettes. The ten eggs that were left over, were taken to Viljandi in the hope that we would be allowed to bake them in the hotel kitchen there, like was done with the chantarelles we picked ourselves the year before. But Corry picked up the bag in which we had put the eggs on top and yes, there they went, right in the middle of Tallinn where we would be picked up by buses to go to the conference. Fortunately the damage was limited to two broken eggs that we left in the bushes for the birds.

Eén van de gedroogde visjes die we kregen aangeboden, werd ter plekke door ons allen geprobeerd in het kader van ‘probeer alles en behoud het goede’. Iemand at zelfs het zwemblaasje op, waar ze nog lang lol van had. Vissenkauwgom. De rest van de visjes reisde met ons mee door Estland en doken op alle lokaties weer op. Ik denk dat we toch meer een volkje van rauwe haringeters zijn.

One of the dried fish we were offered was tasted on the spot by all of us in the context of `try everything and hold fast to what is good´. Someone even ate the small swimming bladder, which she could enjoy for a long time. Fish chewing gum. The remainder of the fish went with us through Estonia and surfaced again at several locations. I guess we are more of a raw herring eating people.

Overigens waren we ook bijna een rode kater rijker, want die stapte bij ons in één van de huurauto’s en besloot mee te gaan op reis door Estland. We reden weg, uitgezwaaid door Egon en Merike, terwijl de kippen lekker verder scharrelde, de poezen een zonnig plekje zochten voor het middagdutje en de schapendoes bij gebrek aan gewillige schapen zolang de haan maar achterna zat. Het bezoek was een leerzame ervaring op een heel idyllisch plekje!

Incidentally, we almost gained a red male cat, for it entered one of our rental cars and decided to join us on our trip through Estonia. We drove off, being waved goodbye by Egon and Merike, while the chickens were pottering, the cats were finding a sunny spot to take an afternoon nap and the sheep dog was chasing the cock for lack of sheep. An educational experience in a very idyllic spot!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Ik ben verliefd… al een poosje en het zit diep. Het onderwerp van mijn liefde is de Baltische staat Estland. Het artikel dat ik schreef voor The Knitter 55 gaat over de breikunst in Estland, over de kleuren, de ervaren en getalenteerde breiers en het mooie Tallinn. Hmm, zou zo weer terug willen…

I’m in love … for quite a while now and it runs deep. The subject of my love is the Baltic state of Estonia. The article I wrote for The Knitter 55 is about the art of knitting in Estonia, the colors, the experienced and talented knitters and beautiful Tallinn. Hmm, would like to be back there…

Van donderdag 14 tm zondag 17 februari is het weer Handwerkbeurs en wij, The Dutch Knitters, zijn erbij! We zullen er vier dagen lustig op los twijnend breien, zodat jij kan zien hoe dat gaat. Natuurlijk slepen we allerlei breisels in deze techniek, boeken en wanten uit Warme Handen mee. Kom vooral even langs!

From Thursday 14 till Sunday 17 February the Handwerkbeurs will be held in Zwolle and we, The Dutch Knitters, will be there too! We will knit twined all four days, so you can see with your own eyes how this is done. Of course we will bring a huge pile of knitwear in twined knitting technique, books an mittens from Warm Hands along. We hope to see you there! 

Na vijf reizen naar Estland in krap 3 jaar kun je rustig stellen dat je het daar leuk vindt. Erg leuk. Het begon met de interesse in de breikunst, maar zo langzamerhand verbreedt de belangstelling zich naar andere textiele kunsten, ambachten en de cultuur van het land. Er zijn nog veel meer liefhebbers van het Baltisch gebied, en sommige schrijven daar ook nog graag over. Zo ook de mensen achter het Baltisch Dagboek. Journalist Harm bracht een paar gezellige uurtjes met ons door, werd volledig ingewijd in de wereld van het breien en vertrok met ons boek Warme Handen onder zijn arm. Hij schreef over ons enthousiasme voor de Estlandse breikunst, Warme Handen en onze reizen naar Estland een mooi artikel over in Baltisch Dagboek 4. Wij staan in deel 2 vanaf pagina 58, maar de rest van het tijdschrift is zeker ook de moeite waard. En gratis… Veel plezier!

After five trips to Estonia in just under three years you can safely say that you like it there, very much so. It started with the interest in the art of knitting, but gradually it broadened to other textile arts and crafts and the country’s culture. Of course there are more people who love the Baltic States and some like to write about them as well, as is the case with the people of the Baltisch Dagboek (Baltic Diary). Journalist Harm spend a few pleasant hours with us, was immersed in the world of knitting and left with our book Warm Hands tucked under his arm. He wrote a nice article about our enthusiasm for the Estonian art of knitting, Warm Hands and our travels to Estonia in Baltisch Dagboek 4. We are in part 2 from page 58 onwards, but the rest of the magazine is very worthwhile as well. And free… Enjoy it!

Het is niet mijn gewoonte om over iets anders dan breien te posten op Life ‘n Knitting, maar in dit geval maak ik een uitzondering, want wie in Tallinn is geweest, heeft daar vast een wodkaatje op. Liefst eentje met vanillesmaak, want dan is het alsof er een engeltje over je tong piest. Ik sjouw dus meestal één of twee flessen mee naar huis als ik naar Estland ben geweest, maar op is op en dan mis je het best wel. Dus ben ik maar even naar de Hanos gegaan en heb daar een grote fles goeie Russische wodka en de beste vanillestokjes gehaald. De wodka heb ik overgegoten in de oude lege Estlandse wodkaflessen ( het oog wil ook wat) en aangevuld met twee vanillestokjes. Dan een paar dagen geduldig wachten en je hebt iets wat nog veel lekkerder is. En ach ja, een relatie met breien is er toch wel,… wat maakt nu beter de handjes los?

It is not my habit to write about stuff that is not related to knitting on Life ‘n Knitting, but in this case I make an exception, as anyone who has been in Tallinn must have drunk a vodka. The best is the vodka with vanilla taste, that is like, as we say in Holland, an angel pees on your tongue. So usally I carry some bottles home when I have been to Estonia, but when that is all gone, I really miss it.  So, I went to Hanos, the big wholesale shop, bought a good big bottle of Russian vodka and the best vanilla sticks I could find. The vodka I poured into the old empty Estonian wodka bottles (it has to have an Estonian touch) and added the vanilla. After a few day waiting patiently you end up with something better as you ever tasted before. Ah well, it is a bit knitting related after all,… you knit a lot better when you feel relaxed aftter a few sips of the heavenly stuff. 

De fles met donkere vloeistof heeft één week getrokken, de fles rechts is vandaag gemaakt.

The bottle with dark fluïd was made a week ago, the vanilla in the bottle on the right was added today. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Mijn schoonmoeder is geweldig! Zo’n lief, pittig en bijzonder mens als Greetje, mijn geliefde schoonmoeder, dat is een lot uit de loterij. Mijn schoonvader Jan is ook top, maar ja, hij breit niet en Greetje wel en dat is een verschilletje dat voor een fanatiek breiende schoondochter van groot belang is. Trots op mij is Greetje zeker, want ik heb uit diverse betrouwbare bronnen vernomen dat ze aan names dropping doet als ze ergens een wolwinkeltje bezoekt, maar omgekeerd is het zeker ook zo. Een jaartje geleden bracht ik uit Estland een gigantische knot Aade Lõng Rainbow voor haar mee. Greetje quilt veel en gebruikt daarbij veel heldere felle kleuren, dus ik wist van te voren al dat ze het mooi zou vinden. Nou, ze wist er wel raad mee en breide, geïnspireerd door een patroon in een Italiaans breiblad, maar geheel naar haar eigen idee, een gewéldig vest ervan. Een extravagant, bijzonder en stijlvol meesterwerk, precies zoals ze zelf is… mooi hè.

My mother in law is wonderful! Such a sweet woman, but also a real riot and with lots of character, that is my beloved mother in law. My father is law is awsome too, but well, he doesn’t knit and Greetje does, and that is a small but important difference for a fanatically knitting daughter in law. She must be proud of me, as I found out from several reliable sources that she drops my name whenever she visits a yarn shop, but I’m also very proud of her. About a year ago I brought from Estonia a huge skein of Aade Lõng Rainbow as a present for her. Greetje loves to quilt and uses bright and saturated colours for her projects, so I knew on forehand that she would love it. Well, she did and started knitting enthousiasticly, inspired by a pattern in an Italian knitting magazine, but added lots of her own ideas, which lead to a wónderful long cardigan. An extravagance, extraordinary and stylish masterpiece, just the way she is herself,.. isn’t that great? 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Estlandse wanten zijn prachtig, maar Letse wanten mogen er ook zijn. Daar kom ik steeds meer achter en nu na het verschijnen van Latvieša Cimdi van Maruta Grasmane ben ik helemaal om. Wat een práchtboek, tjokvol foto’s van wanten met daarnaast het volledige patroon. Gelukkig staat achterin het boek een Engelse samenvatting over de geschiedenis, symbolen en de culturele en breitechnische verschillen tussen de  regio’s. Want ik weet niet hoe jouw Lets is, maar ik vind Ests al een drama en Lets helemaal onbegrijpelijk. Het is echter geen enkel beletsel dit boek te willen hebben, door de meer dan 400 pagina’s te bladeren en er wanten uit te breien. Als een kind zo blij ben ik ermee. Kijk maar even naar deze video en jij wil ‘m ook. En weet je wat nu zo leuk is, binnenkort ligt het boek ook bij de Afstap! Dank je Monika, voor de tip!

Estonian mittens are beautiful, but the Latvian mittens are certainly worth appreciation too. That is what find out more and more, especially after the publication of Latvieša Cimdi written by Maruta Grasmane. What a wonderful book, filled to the rim with photos of mittens with the complete pattern next to it. Fortunately a English summary about the history, symbolism and different cultural and differences in techniques related to knitting between regions is added to the book. I don’t know if you speak Latvian fluently, but I think Estonian is dramatically difficult and Latvian even worse. So this is not a reason not to want this book, to browse throught the 400-plus pages and knit mittens from it. As a child so happy I’m with it. Look at this video and you want this book too. And fortunately we will soon have it at the Afstap! Thank you Monika, for the hint!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Sinds ik bijna van mijn stoel viel van verrassing toen Monika mij een boek van Linda Elgas cadeau gaf, noemen wij een moment van diepe blijdschap bij het krijgen van een speciaal cadeau een ‘Linda Elgas-moment’. Het begerenswaardige boek met kantpatronen voor Haapsalu-shawls is erg moeilijk te vinden en ik had eigenlijk de hoop al opgegeven. Monika waarschuwde me al van te voren dat er weer zo’n momentje aan zou komen toen ze aankondigde dat ze me een kerstcadeau had gestuurd. Niets was minder waar… in mijn brievenbus viel een pakketje met het prachtige boek Noppeid Kihnu Näputoööst van Ingrid Uus. Een prachtige verzameling van handwerken van Kihnu, het mooie eilandje ten zuidwesten van Estland, dat we in 2011 bezochten. En eilandje met pakweg 500 bewoners die maken wat hun ogen zien. Beschrijvingen van borduur-, naai-, haak- en breiwerk vind je in dit boek, gelukkig met veel teltekeningen en foto’s, zodat zelfs als je geen Ests kan lezen, alles kan maken wat je ogen zien in dit geweldige boek.

Since I almost fell of my chair from sheer happiness when Monika gave me Linda Elgas’ book as a present, we call a moment of great joy when you get a special present a ‘Linda Elgas moment’. The desirable book with lace patterns for Haapsalu shawls is very hard to find and I had almost no hope left ever to find me a copy.  Monika already told me that such a special moment might come again when she announced that she had send me a Christmas present. That was só true! On my doormat fell a package with the wonderful book Noppeid Kihnu Näputoööst written by Ingrid Uus. A gathering of crafts from Kihnu, the beautiful island South-West of Estonia, that we have visited in 2011. An island with approx. 500 inhabitants who are able to make whatever they want. Descriptions from embroidery, sewing, crochet and knitting are in the book, fortunately with lots of charts and photos, so even if you can’t read Estonian language, you can also make whatever you want. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Wat is het hart toch een prachtig symbool. De vorm van twee bolletjes boven en een puntje onder is simpel maar hoe rond of spichtig de hartvorm ook is, je herkent het altijd. Het hart staat voor liefde, warmte en genegenheid. Dit maakt het voor mij het ultieme symbool van de warmte tussen mens, dier en ding. Voor mij zijn hartjes in principe altijd dieprood, ook al een kleur met betekenis. Rood,.. de kleur van liefde, genegenheid en warmte.

The heart is such a lovely symbol. The shape of two round balls on top and a V-shape below is simple but no matter how round or pointy the shape of the heart is, you always recognize the heart symbol. The heart stands for love, warmth and affection, which makes it for me the perfect symbol of warmth between people, animals and all other things. I want my hearts to be always deep red. Red,… the colour of love, affection and warmth.

Voor Simply Breien ontwierp ik daarom een shawl met een rand van een variatie op Estlandse harten. Verder lekker simpel, in de stijl van Jane Austen, met het middenste stuk in ribbelsteek. En lekker warm, uitgevoerd in lekker ruig en toch zacht, warme Noorse Pelsull-garen van Hifa. Dus de naam kon niet anders zijn dan Warm Hart.

For Simply Breien I designed a shawl with a border of hearts, based on Estonian hearts. The rest of the shawl I kept simple, in the style of Jane Austen, with the middle part in garter stitch. Cozy and warm, made from the wonderful rough and at the same time soft, warm Norwegian Pelsull yarn from Hifa. So the name of the shawl was clear from the beginning… Warm Heart.

Raadt eens waar ik de afgelopen week was? In Tallinn om Mardilaat te bezoeken, Jan ‘mijn’ Tallinn te laten zien en natuurlijk om Monika te ontmoeten. Mardilaat was weer gewéldig. De beurs wordt ieder jaar georganiseerd door de Estonian Folk Art and Craft Union ter gelegenheid van Sint Maarten. Verleden jaar was ik uitgenodigd om er Warme Handen te introduceren. Een hal vol met handwerk, prachtige materialen, traditioneel uitgedoste mensen, allerlei geuren, kleuren en overal ontdek je wat. Jan ging zelfs twee dagen en ik drie van de vier dat de beurs dit jaar duurde. Zo had ik dit jaar genoeg tijd om ook wat workshops te doen. Ik zal jullie daar in een volgend blog meer over vertellen en wat plaatjes van laten zien. Even geduld nog…

Guess where I spent last week!  In Tallinn to visit Mardilaat, to show Jan ‘my’ Tallinn and of course, to meet Monika. Mardilaat was great fun. The fair is organised by the Estonian Folk Art and Craft Union every year to honour Saint Martin’s Day. Last year I was invited to introduce Warm Hands. A hall filled with crafts, beautiful materials, traditionally dressed people, a kind of smells, colour and so much to discover. Jan went two days and I even three of the four days. So I had enough time to do some workshops. I will tell you more about that soon and show you some pictures. Patience please…

Wie met de echte authentiek garens van Aade Lõng uit Estland onze wanten en polswarmers uit Warme Handen wil breien, moest tot nog toe een aantal gigantische strengen afnemen, zodat een paar wanten soms wel tegen de 800 gram garen kostte. Maar dan kon je ook wel je hele familie in van wanten in dié kleuren voorzien, want je had pakweg acht à tien keer zoveel garen als nodig voor één paar. Dat is nu, dankzij noeste windarbeid gelukkig veranderd. Bestel het garen gewoon online bij The Dutch Knitters en we sturen je keurige bolletjes van 50 gram toe.

If you wanted to knit mittens from Warm Hands with the authentic Estonian yarn from Aade Lõng, had to buy gigantic amounts of yarn in whole skeins, so for a pair of mittens you sometimes need almost 800 grams. But then you could knit mittens in these specific colours for the whole family, as you have eight to ten times as much yarn as needed for one pair of mittens. That has changed, thanks to us winding balls. Order the yarn online at The Dutch Knitters and we send you cute little 50 gram balls.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Meestal vind ik gordijnen maar stoffige dingen, maar deze zijn anders. Ieder deel heeft ingeweven geometrische figuren, maar dichtgeschoven vormen ze samen een Estlands breimotief. Hoe verzìn je het hè. Ze zijn te bewonderen in het restaurant in Viljandi, waar we met uitzicht over de vallei heerlijk gegeten hebben.

I think most curtains are dusty collectors, but these are different. Every part has its own woven in geometrical figures, but put them together and you see an Estonian knitting motif. Its pure genius! You can find them in the restaurant in Viljandie, where we had a lovely dinner with a view on the valley. 

Ik kocht er bij de receptie superdicht gebreide wanten, gemaakt door een student van de handwerkopleiding in Viljandi. De receptioniste legde even haar eigen breiwerk neer om ze af te rekenen. ‘s Avonds troffen we haar weer in haar kantoortje met de prachtige gordijnen, weer druk met haar breiwerk. Zou haar baas aan haar hebben gevraagd wat voor gordijnen ze daar wilde en zei ze toch: “Ach, doe maar breigordijnen…”.

I bought very tightly knitted mittens at the reception desk. They were made by a student of the crafts educational center in Viljandi. The woman at the reception just put the knitting that she was working on the desk while she sold them to me. Lateron that evening we saw her knitting in her office room with the beautiful curtains. I wondered, her boss might have asked her what kind of curtains she liked before ordering them. Maybe she just said: “Well, knitting curtains would be lovely…”. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Je loopt nietsvermoedend de Estonian Handicraft House met kelderwinkel van Riini Tomberg in Pikk-straat in Tallinn in en wat zie je daar in de boekenkast? Warme Handen! Wat is het ongeloof lijk leuk om ons eigen boek tegen te komen in het buitenland. De verkoopster keek eens Daphne, naar ons boek en toen naar Daphne en had al snel door dat niet alleen de auteurs maar ook het covermodel zich in haar winkel bevond. Giebelend breide ze toen maar door aan haar sok. Niet alleen daar vonden we ons boek, maar ook toen we nog een andere Eesti Kasitöö (winkel met handwerk en handwerkartikelen)  inliepen. Daar lag het bij de spulletjes van Monika, haar mooie garens en de Haapsula shawl, zo genoemd omdat ik Haapsalu altijd Haapsula noem. Dat krijg ik er nu helemaal nooit meer uit.

Unsuspectingly you walk into the Estonian Handicraft House  with  Riini Tomberg’s shop in the cellar in Pikk Street in Tallinn and what do you see in the bookcase? Warm Hands! What fun it is to come across our own book abroad. The sales lady looked at Daphne, our book and then again at Daphne and she soon realised that not only the authors of the book but also the cover model was in her shop. While giggling she continued knitting her sock. Not only in that shop we came across our book but also in another Eesti Käsitöö (a shop with crafts and crafts materials). There it was lying with Monika´s stuff, her beautiful yarns and the Haapsula shawl, which is has that name because I always say Haapsula instead of Haapsalu. I won’t ever get rid of it now. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Bij Emma Leppermann in Masters Courtyard, die een prachtige gebreide fiets voor de deur heeft staan, vonden Monika’s zelfgesponnen armbandjes. Ze hebben daar prachtig stijlvol design, maar ik wilde de fiets en die paste helaas niet in de koffer. Een andere breifiets vond ik in een winkeltje in Pikk-straat. Ook daar design met de typisch nieuwe Estlandse slag, moderne vormen, praktische voorwerpen maar met respect voor de folklore en handwerktradities van het land.

Tijdens de conferentie in Tartu verkocht Monika Warme Handen en zette ze bij haar foto ook haar handtekening om de koper te verrassen met een uniek exemplaar van ons boek. Ook in de bibliotheek van het Heimtali museum lag een exemplaar van Warme Handen tussen de prachtige oude Estlandse breiboeken. Wie had dat kunnen denken…

At Emma Leppermann´s in Masters Courtyard, where a beautifully knit bicycle adorns the entrance of the shop, we found Monika´s homespun bracelets. They have such stylish design over there, nevertheless I wanted the bike but unfortunately that did not fit into my suitcase. I found another knitted bycicle in a shop in Pikk Street. There they had design objects in the typically new Estonian style, modern shapes, practicle objects but with respect for the folkore and crafts traditions of this country.

During the conference in Tartu Monika sold Warm Hands and signed her photo in there to surprise the buyer with a unique copy of our book. The Heimtali Museum library also contained a copy of our book and it was placed between the beautiful old Estonian knitting books. Who would have thought that….

Dus… Warme Handen is te koop in diverse käsitöö’s , maar ook via de site van The Dutch Knitters en in veel wolwinkels.

So… Warm Hands is for sale in several käsitöös in Tallinn, but also through The Dutch Knitters´ website and in many yarn shops.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In november maakten ik het diner mee in het Guild House of Blackheads in Tallinn na Mardilaat. Dat was een geweldige ervaring. Maar tijdens het diner in Tartu aan het eind van de eerste dag van de conferentie in Tartu waren nòg meer gasten in prachtige klederdrachten aanwezig uit Estland, IJsland, Letland, Noorwegen en Zweden. En onze eigen Anke, die de Gelderse werkdracht mee had genomen, inclusief haar klompjes en gebreid Gelders mutsje. Menigeen maakte veel foto’s, want zo’n gewèldige avond met zoveel moois, dat wil je vasthouden.

In November 2011 I attended diner after Mardilaat at the Guild House of Blackheads in Tallinn. This was a fantastic experience. But during the diner in Tartu at the end of the first day of the conference in Tartu even more guests were present in beautiful traditional costume from Estonia, Iceland, Latvia, Norway and Sweden. And our own Anke, who brought the Gelders work costume, including her wooden shoes and knitted Gelders cap. Many people made photos, for such a marvellous night with so many beautiful things that’s something you want to capture.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Door twee dames in Estlandse dracht werden de dames in klederdracht naar voren geroepen, waarna zij vertelden en vragen beantwoordden over de specifieke elementen van de kleding. Anke demonstreerde heel elegant het nut van de lintjes aan het schort, waarmee het schort op z’n plek wordt gehouden als de draagster bukt.

The ladies in costume were introduced by two ladies in Estonian costume after which they explained their costume to the public and answered questions about the specific characteristics of their costume. Anke, very elegantly, demonstrated the use of the ribbons attached to the apron that keep the apron in its place when the user bends forward.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De rest van ons droeg het speciaal voor de gelegenheid gemaakte Hollands schort. Het leuke was dat iedereen zelf had bedacht hoe het schort eruit moest zien. In ieder schort zag je het karakter van de drager terug. Ik had witte schorten laten bedrukken met het Dutch Knitter’s logo Antje en theedoeken van de Douwe Egberts verknipt voor het verfraaien van de onderrand en zak. Mijn schortje zal je terug zien op de Handwerkbeurs 25 tm  27 oktober in Ahoy Rotterdam, waar ik demonstraties twijnend breien zal geven.

The rest of us wore Dutch aprons made especially for this occasion. It was very nice that every one of us had her own vision of what the apron should look like. In every apron the character of the wearer was reflected. I had white aprons printed with the Dutch Knitter’s logo Antje and cut up Douwe Egberts tea towels to decorate the lower edges and the pockets. You will be able to see my apron on the Handwerkbeurs in Ahoy Rotterdam, 25-27 October when I will give demonstrations on twined knitting.

De feestelijk versierde zaal met tafels overladen met voedsel deden denken aan de feestavondjes uit de jaren tachtig. De gasten vinden het heel normaal dat er tijdens het diner iemand opstaat om een drinkeliedje te zingen. De ‘lichte’ lunch die we ‘s middags kregen voorgeschoteld, was voor de meesten van ons een uitgebreide maaltijd met veel vleesgerechten. In de reisgids voor Estland staat op pagina 1 dat je als vegetariër maar beter niet naar Estland kan gaan. Onzin hoor, maar Hil, Tanja en ik knepen ‘m wel even toen we bij de start van het diner de grote schalen vlees zagen en schepten als (pesco)vegetariërs maar een aardappeltje op ons bord. Gelukkig werden die snel omgeruild voor een bordjes met een lekker zalmpje. Het dessert werd door mij opgediend, want ik had toch mijn schortje al om.

The festively decorated hall with tables laden with food reminded us of party nights in the eighties. The guests found it quite normal that someone got up during diner and started to sing a drinking song. The ‘light’ lunch we were served in the afternoon was a large meal for most of us, with lots of meat dishes. In the travel guide for Estonia it says on the first page that when you are a vegetarian you’d better avoid visiting Estonia. This is pure nonsense, but Hil, Tanja and I were a bit anxious when we saw the large plates with meat at the start of the lunch and being pesco-vegetarians we helped ourselves to some potatoes. Fortunately our plates with potatoes were soon exchanged for plates with delicious salmon. I served dessert as I was wearing my apron anyway.

Dank aan Titia en Daphne voor het gebruik van hun foto’s.

Thanks to Titia and Daphne for their permission to use their photos.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De conferentie over klederdrachten was de aanleiding om dit jaar in september naar Estland te gaan. Wie van breien houdt, is vaak ook algemeen geïnteresseerd in textiel en kledingtradities. Bovendien was er behoorlijk wat over breien bij. Hoe kouder het land, hoe meer breitradities, lijkt wel. Dus daar zaten we, koptelefoons met simultane vertaling op en breiwerk in de aanslag. De Esten zijn meesters in het organiseren van dit soort evenementen. Alles precies op tijd en keurig verzorgd. Daar kunnen wij Nederlanders nog wat van leren!

The conference about traditional costumes was the reason to go to Estonia in September of this year. If you love knitting, you are often also generally interested in textile and the history of costumes. And there was quite some attention for knitting as well. The colder the country is, the more of a knitting tradition it has, it seems. So there we were, headphones with simultaneous translation on and ready to start knitting. The Estonians are masters in organizing such events. Everything was according to schedule and perfectly organized. We Dutch could learn a thing or two from them!

In de halfduistere zaal van de universiteit van Tartu lieten we alle informatie lekker over ons heen komen en breide ondertussen nog een toertje. ‘s Middags waren er workshops, onder andere Kihnu-tasjes naaien, waar een aantal van ons aan meededen. Titia en Daphne tonen trots de resultaten.

In the dimly lighted room of Tartu University we let all information wash over us and in the meantime knitted another row. In the afternoon there were workshops, among which one about making Kihnu bags and a couple of us attended. Titia and Daphne proudly showed us the results.

De ontmoeting met Aino Praakli en het aanbieden van ons boek Warme Handen aan haar, was voor ons de kers op de taart. Aino is auteur van diverse boeken over Estlandse wanten. Geweldig om deze beroemde breister die zo’n grote invloed heeft gehad om de inhoud van ons boek, te ontmoeten. Aino ging ook mee naar Seto de volgende dag, later dus nog meer over haar en haar prachtige boeken.

Meeting Aino Praakli and offering her our book Warm Hands, was the icing on the cake for us. Aino is the author of several books on Estonian mittens. It was marvellous to meet this famous knitter who had such an influence on the contents of our book. Aino also went to Seto the next day, so later on more about her and her beautiful books.