Life 'n Knitting

Tijdens de donkere dagen voor Kerstmis breidde ik dit kralenbuideltje terwijl man Jan een icoon schilderde. Het motief is een Magisch Motief gebaseerd op de naam Carla. Lekker spelen met de kleuren tot een duidelijk motief ontstond, maakte dat het lijkt alsof er kleine oranje puntjes oplichten als het licht er op schijnt. Het buideltje is opgezet met de Turkse opzet en naadloos in het rond gebreid. Een mooi persoonlijk hebbeding waar ik erg blij mee ben.

During the dark days before Christmas I knitted this beaded pouche while husband Jan painted an icon. The motif is a Magic Motif based on the name Carla. Playing with the colors it became a clear motif, which seems as if little orange dots light up when the light shines on it. The pouch is made with a Turkish cast on and it is seamlessly knitted in the round. A nice personal gadget which I am very happy with it.

De knitty gritty: Schachenmayr Regia 3-draads sokkenwol, kraaltjes van Gütermann rocailles 9/0 en een metalen rondbreinaald 1,5 mm.

The knitty gritty: Schachenmayr Regia 3ply sock yarn, beads made by Gütermann 9/0 and a metal circular knitting needle 1,5 mm. 

Vanaf nu kan ik met een deel van mijn genenpool op mijn hoofd de kou in. In deze Shetlandmuts zijn de Magische Motieven verwerkt van een deel van de familienamen van mijn voorouders uit diverse landen. Ja, dit noordelijk uitziende natuurlijke blondje heeft minstens 10% Zuid-Europees bloed. 😉

Meer over Magische Motieven en hoe je zo persoonlijke geheime boodschappen in je breiwerk kan verwerken op site van The Dutch Knitters.

From now on I can go out into the cold with some of my gene pool on my head.  The Magic Motifs on this Shetland Cap are processed by some of the names of my ancestors from different countries. Yeah, this northern-looking natural blonde has at least 10% South European blood. 😉

More about Magic Motifs and how you can use personal secret messages in your knittingon site of The Dutch Knitters.

Wat heeft de BBC toch vaak prachtige programma’s. Niet alleen nu, maar ook vroeger. David Attenborough bezocht Fair Isle in 1964 toen het leven daar nóg rustiger en landelijker was dan nu. Een prachtig filmpje over dit beeldschone eiland dat ik in juni weer zal bezoeken met mijn vriendinnen tijdens onze reis naar Shetland. Op de foto hierboven zie je de zuidelijke vuurtoren waar ik twee nachten ga doorbrengen. Dat is zeker geen straf. 😉
Ook het Fair Ilse-breiwerk wordt belicht en je kan zien hoe de breiriem wordt gebruikt.

The BBC often makes great programs. Not only now, but also in earlier days. David Attenborough visited Fair Isle in 1964 when life there was even quieter and more rural than now. A wonderful video about this beautiful island that I will visit again in June with my friends during our trip to Shetland. On the picture you see the Southern lighthouse where I will spend two nights. It could be worse… 😉
They also show how Fair Ilse knitting is done and you can see how the knitting belt is used.

http://www.bbc.co.uk/programmes/p04h6244

Op Fair Isle kan het in mei nog best fris zijn, dus een Fair Isle kep die je lekker warm houdt is dan een vereiste. Inmiddels heb ik mijn eerste kep klaar. Het is een dubbele wintermuts geworden, een zogenaamde worst die je eerst in elkaar vouwt en waarvan je dan de rand omslaat. Dit geeft dus vier lagen om je oren, die niet meer koud zullen worden, maar je hoort ook maar de helft. 😉
De muts is doorspekt met allerlei variaties van het woord Fair Isle. Dit woord is gebruikt om met magische en vedische vierkanten de breimotieven samen te stellen. Deze nieuwe uit Letland afkomstige en door mijn verder uitgewerkte ontwerptechniek, die ik Magic Motifs heb gedoopt, biedt veel mogelijkheden om met één gegeven tig verschillende kleurenmotiefjes te maken. Zo verstop je een geheime persoonlijke boodschap in je breiwerk, hoe leuk is dat? De muts was dan ook een feest om te bedenken en te breien.

Wie geïnteresseerd is in Magic Motifs kan een workshop volgen. Voor veel informatie en een geweldig patroon van een originele kep ontworpen door Anne Sinclair kan je gratis lid worden van de Facebook-groep.

Nog even de knitty-gritty van mijn Fair Isle kep:

• garen: Jamieson of Shetland 2-ply jumper weight
• naalden: 2,75 mm
• lengte in totaal: 72 cm
• omtrek ter hoogte van de omslag: 58 cm
• gewicht: 148 gram

On Fair Isle it can be quite chilly in May, so a Fair Isle kep that keeps you warm is required. I already got my first kep ready. It has become a double winter kep, a so-called sausage that you fold into each other and then fold the border. So this gives four layers around your ears, so they will not be cold, but you hear only half. 😉
The hat is stuffed with all kinds of variations of the word, Fair Isle. This word is used to compose the knit motifs and vedic with magic squares. With this new design method of Latvian origin and further developed by me, that I have baptized Magic Motifs, offers many opportunities to make loads of different color motifs. This way you hide a personal hidden message in your knitwear, isn’t that nice? The hat was therefore fantastic project to design and knit.

Those interested in Magic Motifs can attend a workshop. For much information a great pattern of an original kep by Anne Sinclair you can to join the Facebook group (free).

And now the knitty-gritty of my Fair Isle kep:

• yarn: Jamieson or Shetland two-ply jumper weight
• needles: 2.75 mm
• total length: 72 cm
• circumference of the border: 58 cm
• weight: 148 grams

Het is een rare wereld. Er gebeuren dingen die ik nooit had verwacht omdat ik meer vertrouwen had in menselijkheid en de mensheid. Ik houd mijn hart vast… Zo denken er meer over, en ze vonden dat daar een gebreid mutsje bij hoorde voor herkenbaarheid en het visueel delen van denkbeelden en verzet tegen de ontwikkelingen. De Pussy Hat was geboren en jij kan ‘m ook breien!

It is a strange world. Things happen that I hoped would never occur, because I had more trust in humanity and the world. I’m very worried… A lot of people had the same idea, and thought that a knitted hat would contribute to recognision and visibility of sharing ideas and resistence to the recent developments. The Pussy Hat was born and you can knit it too! 

Snappen doe ik het niet, waarom zou je wild willen breien? Lantaarnpalen hebben geen last van de kou, dus ik maar liever iets met meer nut. Maar in Groningen is het een beetje anders, want daar willen ze hun huizen liever op een manier verwarmen die ze niet in laat storten. Vandaar de actie Brei Mee voor Groningen.

I really don’t understand, why would you want to knit ‘wild’? Lampposts do not suffer from the cold, so I prefer to knit something that serves a real purpose. But in Groningen is a little different, because they want to heat their homes rather in a way that they don’t let them fall apart. Hence the action Brei Mee voor Groningen.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Twee jaar geleden in Stockholm zag ik prachtige Lovikka-wanten. Deze wanten worden gebreid van dikke ongetwijnde wol, die na het breien met een kaardeborstel wordt opgeborsteld tot er een dikke warme pluislaag ontstaat. Kleurige borduursels aan de pols geven een extra vrolijk accent. Trek ze aan en het is alsof je in een warm bad stapt.

Lovikka-wanten zijn volgens de overlevering voor het eerst gebreid in 1892 door Erika Aittamaa (1866–1952) in, je raad het al, Lovikka. Dit dorpje in het hoge noorden van Zweden gaf z’n naam aan de wanten. Erika breide voor dorpsgenoten om wat geld te verdienen voor haar familie. Toen ze een opdracht voor superwarme duurzame wanten verknalde en het resultaat toen maar waste en opborstelde ontstond het typische fluffy breisel waar de Lovikka-wanten beroemd om werden. Erika verfraaide de wanten door een omgeslagen boord te maken en deze te borduren met kleurrijk garen. Zo ontstond een iconische want die je direct associeert met Zweden.

Ik vond ze direct geweldig leuk, maar als eigenwijze breier kocht ik ze niet maar maakte thuis mijn eigen variant met wat technische verbeteringen plus nog een bijpassende muts. Er zijn veel verschillende patronen, maar iedere ontwerper geeft de wanten een eigen touch door verschillen in het borduurwerk. Ik koos voor mijn eerste set voor de typische Sami-kleuren wit met rood, blauw en geel borduursel. Maar ze zijn ook leuk in andere kleuren, bv rood met grijstinten. Wit borduursel op een witte achtermgrond is stijlvol en chique. Natuurlijk mag het koordje met kwastje niet ontbreken, want dat geeft zo’n gezellig authentiek tintje. Zie je ze al in gedachten aan hun koordje voor het knapperend haardvuur hangen, terwijl buiten de sneeuw metershoog ligt, de rendieren om het chalet lopen en in de verte de wolven huilen?

Het patroon voor de wanten in maat S, M en L plus de muts in S/M en M/L in het Nederlands of Engels kan je bestellen bij The Dutch Knitters of op Ravelry.
Dank aan Mieke voor het testbreien!

Two years ago, in Stockholm, I saw beautiful Lovikka-mittens. These mittens are knitted from thick untwisted wool, which is brushed up after knitting with a cardig brush until a thick warm fluffy layer appears. Colored embroidery on the cuff give them an extra cheerful accent. Put them on and it’s like stepping into a warm bath.

Lovikka-mitts are, according to tradition, first knitted in 1892 by Erika Aittamaa (1866–1952) in, you guessed it right, Lovikka. This village in the far north of Sweden gave its name to the mittens. Erika knitted for the local people to earn some money for her family. When she messed up a order for super warm and sustainable mittens, she washed and brushed the results and so the typical fluffy fabric was created, that made Lovikka-mittens famous. Erika made a folded edge and decorated these cuffs with embroidery with colorful yarn. This created an iconic mitten that everyone instantly associate with Sweden.

I liked them instantly and thought they were great fun, but as opinionated knitter I didn’t buy them and at home made my own version with some technical improvements plus a matching hat. There are many different patterns, but every designer gives the mittens their own touch by differences in the embroidery. I chose for my first set the typical Sami colour white with red, blue and yellow embroidery. But they are also great in other colors, such as red with gray. White embroidery on a white background makes them stylish and chique. You should not leave out the cord with tassel, because that gives them an extra nice authentic appearance. Picture them hanging on their cord for a crackling fire, while outside the snow is meters high, the reindeer walking around the chalet and in the distant you hear the howl of the wolves?

The pattern for the mittens in size S, M and L plus the hat in S/M and M/L in Dutch or English can be ordered at The Dutch Knitters or on Ravelry.
Thanks Mieke for test knitting them!

Foutekersttruiwinkel

UglyChristmassweatershop

Een aantal klussen zijn geklaard, vink, vink, vink,… en dan is het tijd om even iets te doen waar ik al een tijd over dacht. Een zwart kralenbuideltje met bloemetjes met een oranje hartje. Het is het Magisch Motief van mijn naam ‘Carla’. Een mooi karweitje voor de lange donkere winteravonden in december. Na het oprijgen in patroon met drie verschillende kleuren is het eigenlijk een eitje. Kwestie van doorbreien tot de kraaltjes op zijn, dan kom je er wel.

Some jobs are done, check, check, check … and then it’s time to do something I wanted to do for a while. A black beaded pouche decorated with small flowers with an orange heart. It is the Magic Motif for my name ‘Carla’. A nice job for the long dark winter nights in December. After threading in pattern in three different colors the knitting is actually a breeze. Let’s just keep on knitting until all beads are used, I will finally get there.

Afgelopen zaterdag, 19 november, was het International Fair Isle Kep Day. Toen ik twee jaar geleden in het musuem in Fair Isle was wees curator Anne Sinclair me op een prikbord vol met foto’s van mutsen die het jaar ervoor waren gebreid, onder meer door de breiers op het eiland. Een geweldig project, waar je nog steeds bij aan kan sluiten, kijk maar eens op hun Facebook-pagina. Destijds kocht ik in het George Waterston Museum natuurlijk ook het patroonboekje van de muts, waarvan ik de motieven verwerkt heb in één van de werkstukken voor het behalen van de TKGA-titel Master Knitter. Tja, wie zou er niet geïnspireerd raken op dat prachtige eiland, waar het prachtige Fair Isle-breiwerk zijn oorsprong vond. Hoog tijd om weer eens terug te gaan naar dat mooie plekje!

Last Saturday, 19 November, it was the International Fair Isle Kep Day. Two years ago when I was  in the musuem in Fair Isle curator Anne Sinclair showed me a bulletin board filled with photos of caps that year were knitted by the knitters of the island and other places. A great project, where you still can join in, just look at their Facebook page. When I was on Fair Isle I also bought the pattern book of the hat at the George Waterston Museum, of which I incorporated the motifs in one of the workpieces to achieve the TKGA-titel Master Knitte. Well, who would not get inspired at that beautiful island, where the gorgeous Fair Isle knitting originated. High time to go back again to that beautiful place!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

In Noorwegen wordt heel wat afgebreid, ook voor babies en kinderen. Dat kan ik me wel voorstellen, want gebreide kleding is warm en elastisch, dus geschikt voor kleine beweeglijke mensjes. Kleine pandjes, lekker snel klaar ook. Maar toen het boek op de deurmat viel met een briefje erbij van de uitgever met de vraag wat ik ervan vond, zat ik met de handen in het haar. Sommigen van jullie weten het wel,… ik ben niet echt van de kleine kinderen. Maar ik moet toegeven, dit boek ziet er best aantrekkelijk uit. Lekker modern vormgegeven, gezellige foto’s van meest zeer kleine kinderen en een paar voor volwassenen. Tja, hoe moest ik dat nu gaan beoordelen? Het boek ging dus mee naar mijn wekelijkse breigroep in Marktzicht in Utrecht op dinsdagavond, waar gelukkig een paar echte moeders en oma’s zich er over wilden buigen.

In Klompelompe vindt je een grote collectie patronen in meest zachte tintjes, grappige modelletjes en gefotografeerd in een rustieke omgeving. Dat sprak aan. De moeilijkheidsgraad werd ingeschat en er werd besloten dat het goed te doen moet zijn voor iets gevorderde breiers. En toen barstte het los: ach, dat babybroekje is best schetig, en dan dat balletrokje té schattig, en wat een wolk van en baby met dat petje op! In mijn ogen is het een grappige mix tussen tuttig ouderwets, vintage en hippe baby-chique. Kortom, dit deel ging dus volledig aan mij voorbij maar het was wel duidelijk. Leuk gezellig boek, dat moeders aanspreekt en inspireert. Nou, dat weten we dan ook weer. Dank jullie wel breivriendinnen van Stitch ‘n Bitch Utrecht!

Klompelompe is te koop bij de Afstap in Amsterdam.

In Norway there is a lot of knitting going on for babies and children. Yes, I can imagine, for knitwear is warm and elastic, so suitable for tiny humans that love to move. Small parts, so your knitting will be finished quickly. But when the book landed on my door mat with a note attached by the publisher asking what I thought about the book, I was at a loss. Some of you know it … I’m not really into little children. But I have to admit, this book looks pretty attractive. Nice modern design, nice photos of mostly very small children and a few for adults. Well, how was I going to judge? So I took the book to my weekly knitting night Marktzicht in Utrecht on Tuesday, where I fortunately found some real mothers and grandmothers who wanted to check out the book and patterns.

In Klompelompe you will find a large collection of patterns in mostly soft colour, funny models and all is photographed in a rustic setting. That looked good. They assessed who difficult the patterns are and it was decided that it should be good to do something for a bit advanced knitters. And then they burst out: oh, these are the cutest baby pants ever, and then the ballet skirt, it is just too cute, and such a supercute baby with that cap on! In my eyes it is an interesting mix between old fashioned, vintage and modern baby chique. Overall, this part was so completely passed me by but it was obvious. A nice cozy book that appeals to mothers and inspires. Well, that is clear to me now. Thank you knit friends of Stitch ‘n Bitch Utrecht!

You can buy Klompelompe (in Dutch) at the Afstap in Amsterdam.

Vandaag ontving ik mijn spullen terug uit Amerika, fijn om mijn Fair Isle vest en Aran muts weer veilig terug te hebben! Het certificaat en de pin die bewijzen het nu echt gelukt is de titel van Master Knitter van The Knitting Guild Association te behalen, zijn nu ook hier en vormen de tastbare bewijzen. Heerlijk, alles afgerond, lekker opruimen en drie dikke groene mappen als mijn eigen persoonlijke naslagwerk vol proefjes en weetjes gaan de kast in.

Today I received my stuff back from America, good to have my Fair Isle cardigan and Aran hat safely back! The certificate and pin are here to prove I really succeeded in obtaining the title of Master Knitter at The Knitting Guild Association, and are the tangible evidence. Great, all is completed, it is nice to tidy up and put my three thick green folders as my own personal reference book full of samples and knowledge in my closet.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het was wat vervreemdend om opeens op de eerste rij te zitten bij een conferentie van het National Historical Museum of Latvia in Riga. Stel je voor, een grote zaal vol met alleen maar Letten,… en ik. Vertaling zat er dus niet in, maar toch is het leuk om te zien hoe alles gaat en de sfeer te proeven, de afbeeldingen op het scherm mee te kijken en in de pauzes mensen te ontmoeten. De conferentie duurde twee dagen, dus ik ben af en toe lekker de stad en zo in gegaan ter afwisseling. Maar met de opening van de wantententoonstelling en de tentoonstelling ‘The Latvians: An Interpretation. Latvian Ethnographic Exhibition of 1896’ en het optreden van de zangers uit Alsunga was ik er natuurlijk bij.

It was somewhat alienating to suddenly sit in the front row at a conference of the National Historical Museum in Lativa in Riga. Image, a large hall filled with nothing but Latvians … and me. Translation therefore was of course not an option, but it was fun to see how things were done and to soak up the atmosphere, watching the images on the screen and to meet people during the breaks. The conference lasted for two days, so now and then I took a break in the old city for a change. But with the opening of the mitten exhibition and the exhibition ‘The Latvians: An Interpretation. Latvian Ethnographic Exhibition of 1896″ and the performance of the singers from Alsunga I was of course there.

In 2015 leerden Mieke, Andrea en ik de museummedewerkers Ilze Mikelsone en Inita Heinola kennen toen we in het depot van dit museum stapels prachtige wanten en handschoenen bestudeerden. Ilze , die ervoor heeft gezorgd dat ik bij de conferentie kon zijn, had prachtige polswarmers aan, die haar petit robe noir een mooi accent gaven. Inita, de curator van de wantententoonstelling, had een prachtig overzicht van wanten en handschoenen uit allerlei gebieden in Letland samengesteld. Beiden zijn gedreven mensen die met hart en ziel werken om de collecties uit te breiden, de fragiele textiele objecten te conserveren en te tonen aan het publiek. Omdat dit mijn vierde keer in Letland was, krijg ik meer inzicht in welke motieven, kleuren en patronen uit welke gebieden komen. Ik ga steeds meer overeenkomsten en verschillen zien, ook als ik het Letse breiwerk vergelijk met bijvoorbeeld dat uit Estland.

In 2015 Mieke, Andrea and I met the museum employees Ilze Mikelsone and Inita Heinola when we researched piles of beautiful mittens and gloves at the depot museum. Ilze, who made it possible for me to attend the conference, wore beautiful wrist warmers, which gave her petit robe noir a beautiful accent. Inita, curator of the mitten exhibition, composed a wonderful overview of mittens and gloves from all regions in Latvia. Both are passionate people who work with heart and soul to expand the collections, preserve the fragiles textile items and display it for the public. Because this was my fourth time in Latvia, I’m learning to better understand what motifs, colors and patterns come from which regions. I see more and more similarities and differences, also when compared with Latvian knitwear for example, that in Estonia.

De tentoonstelling bestaat uit een dubbelzijdige zuil met aan beide kanten foto’s van oude wanten en informatie. In de vitrines zijn de echte oude wanten en handschoenen tentoongesteld. Je kan er met je neus op om de details te bestuderen. Met Jan ben ik de er nog terug geweest om in alle rust nog even een blik te werpen zonder alle mensen die er waren tijdens de opening. Het breiwerk wordt iedere maand gewisseld voor een andere selectie, zodat er al met al voor de fanatieke liefhebbers een groot deel van de collectie te bewonderen is als ze een paar keer terug komen. Ook in de permanente collectie zijn enkele prachtige stukken opgenomen.

The exhibition consists of a double-sided folding stand with on both sides pictures of old mittens and information. In the showcases real old mittens and gloves are exhibited. You can look at them closely and study the details. With Jan I have been back for a moment to look at them again without the crowds of people who were at the opening. The knitwear is changed every month for another selection, so the avid enthusiasts can come more as once and admire a large part of the collection. Also, some beautiful pieces included in the permanent collection.

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

De wantententoonstelling was extra feestelijk vanwege het uitkomen van kalenders met wanten en handschoenen uit het hele land. Er is voor zowel 2017 en 2018 zowel een grote als een kleine kalender samengesteld. Ik nam ze natuurlijk allemaal mee, prachtige souveniers. De opening werd geopend door de directeur van het museum, waarbij Inita en vele andere medewerkers in het zonnetje werden gezet. Ook Linda Rubena en haar dochter Darta waren erbij, beiden met prachtige door Linda gebreide polswarmers. De eerste conferentiedag was een bijzondere en geweldig leuke ervaring. Moe en voldaan en een bezoekje aan het Lido voor een pompoensoepje en een Lets pannenkoekje ging ik terug naar mijn appartement in de Lāčplēsis Iela.

Dank aan Inita en Ilze en alle andere medewerkers van het National Historical Museum voor de uitnodiging om hier bij te mogen zijn! Ilze, het waren heerlijke bonbonnetjes!

The opening of the exhibition was extra special because of the publication of calendars with mittens and gloves from across the country. For both 2017 and 2018 a large and a small calendar is made. I have them all, of course, wonderful souvenirs. The exhibition was opened by the director of the museum, where Inita and many other employees were put in the limelight. Linda Rubena and her daughter Darta were there, both with beautiful wrist warmers knitted by Linda. The first day of the conference was a special and great fun experience. Tired but satisfied, and after a visit to the Lido for a pumpkin soup and a Latvian pancake I went back to my apartment in the Lāčplēsis Iela.

Thanks to Inita and Ilze and all other employees of the National Historical Museum for the invitation be in there! Ilze, the bonbons were delicious! 

Een aantal jaar geleden startte ik met een ex-collega en breivriendin aan het programma dat moest leiden tot certificering als Master Knitter bij het Amerikaanse breiersgilde TKGA (The Knitting Guild of America). We richten een soort studiegroepje en gingen aan de slag met Level I. Beide dames besloten al snel na de enthousiaste start te stoppen, maar ik vond het allemaal wel leuk en zinvol, dus ik ging in mijn eentje door. Soms met lange tussenpozen of in laag tempo als ik het druk had met het schrijven van boeken en dergelijke, maar nu is het eindelijk zo ver! Ik heb Level III afgesloten en ben sinds vanmorgen Master Knitter!

Dank aan de vrijwilligers van de TKGA die zoveel tijd en energie steken in het maken en updaten van het programma en het beoordelen en verder helpen van de deelnemers.

En morgen,…. door met andere spannende activiteiten!

A few years ago I started with a former colleague and knitting friend on the program that should lead to certification as a Master Knitter at the American knitters guild TKGA (The Knitting Guild of America). We formed a study group and started working at Level I. Both ladies soon after the enthousiastic start decided to stop soon, but I liked it and thought it was very good to test your skills, so I continued. Sometimes, I stopped or slowed down for a while when I was busy writing books and such, but now it’s finally happened! I have finished Level III and since this morning I’m a Master Knitter!

Thanks to the volunteers of the TKGA who put so much time and energy in creating and updating of the program and judging and further helping the participants.

And tomorrow …. I will continue with lots of other exciting activities!

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Het kost even wat tijd en energie, maar dan heb je ook wat. Verleden jaar augustus kocht ik bij Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) zes bollen Lace Supreme 2Ply voor een Cockle Shell shawl. De techniek van het breien van een Cockle Shell shawl leerde ik twee jaar geleden in het Unst Heritage Centre tijdens Wool Week en ik wilde toen al zelf zo’n prachtige traditionele shawl breien. Het breiwerk vorderde langzaam, want ik breide er vrijwel alleen onderweg en in de kroeg aan. Het belandde zelfs nóg een keer in Shetland toen het tijdens mijn verblijf daar als Artist in Residence daar met Jan een maand in Sumburgh Head verbleef. Maar nu is het eindelijk af! Ik was het ook wel een beetje zat, want er zitten maar liefst 48 rijen van 5 schelpen in, dat is dus 240 stuks, en dat op naalden van 2,5 mm! Overigens is er wel discussie over of dit nu kokkels, Jacobsschelp, venusschelpen of nog iets anders zijn. Wie het weet, mag het zeggen!

De twee delen zijn afzonderlijk gebreid en met de Kitchener Stitch aan elkaar gemaasd. De schelpjes zijn cockle shells die je in Shetland met een beetje mazzel gewoon op het strand kan vinden. Uiteindelijk zijn er vier bollen verbruikt voor de shawl, terwijl hij toch een stuk groter is geworden als de kleine, smallere shawltjes die je in Shetland kant en klaar gebreid kan kopen. Het patroon komt uit A Legacy of Lace van het Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers.

It takes some time and energy, but then you have some great. Last year August I bought at Jamieson & Smith in Lerwick (Shetland) six balls of Supreme Lace 2ply for a Cockle Shell shawl. The technique of knitting a Cockle Shell shawl I learned on Unst two years ago at the Unst Heritage Centre during Wool Week and since then I wanted to knit such a beautiful traditional shawl myself. The knitting progressed slowly because I knitted it only on the road and in the pub. It even ended up a second time in Shetland when I stayed in Sumburgh as Artist in Residence with Jan and spend a month at Sumburgh Head. But now it’s finally finished! I was a little bored by it, because there are as many as 48 rows with five shells, which gives 240 shells, all knitted with needles 2.5 mm! Btw, there is some discussion going on about the name of the shells, is it the cockle shell, scallop, clam or maybe something else? If you know, lets hear it!

The two parts are knitted separately and with the Kitchener Stitch grafted together. The shells are cockle shells that, with a little luck, you can find in Shetland on the beach. There are four balls used for the shawl, yet it has become much larger than the small, narrow shawls you can buy in Shetland. The pattern is from A Legacy of Lace in the Shetland Guild of Spinners, Knitters, Weavers, and Dyers. 

Klik op afbeelding voor vergroting – Click to enlarge images

Overal waar je kijkt in Shetland, zie je schapen. De lieflijke witte, grijze of bruin-zwarte bolletjes wol verzachten het ruige landschap dat zwart ziet van de turf. Tussen de wildroosters lopen de schapen vrij in de natuur of ze zitten op de weg omdat het asfalt nèt even warmer aanvoelt dan het grasland op de turflagen. Ook bij Sumburgh Head Lighthouse liepen ze lekker vrij rond. Eén of twee keer per jaar worden ze bij elkaar gedreven, geschoren, ontwormd en nagekeken. Daarna gaan ze weer opgelucht en vrolijk de heuvels op om hun vacht weer te laten aangroeien. Als het niet lukt ze te vangen, scheurt de vacht langzaam af, wat vast niet fijn voor ze zal zijn en ze een armoedig en aandoenlijk uiterlijk geeft.

Tijdens het grazen verliezen ze vaak kleine plukjes wol, die op de grond terecht komen of aan struiken en dergelijke blijven steken. Deze worden ‘hentilagets’ genoemd, ‘henti’ verwijzend naar hand, want die plukjes kan je met de hand verzamelen en daarna verwerken tot garen en breiwerk. In het Tangwick museum op de weg naar Eshaness verkopen ze breiwerk gemaakt van hantilagets. Debbie Zawinski schreef er zelfs een heel boek over dat in 2015 is uitgekomen. Ze trok door Schotland en verwerkte de plukjes wol van bijzondere schapenrassen die ze onderweg langs de wegen en velden vond tot sokken. De patronen vind je ook in ‘In the Footstep of Sheep‘, maar het leukst vond ik het om haar verhalen over de bekende plekjes in Shetland te lezen.

Everywhere you look in Shetland, you see sheep. The lovely white, gray or brown-black balls of wool soften the rugged landscape that looks black from the peat. Between the cattle grids the sheep run freely in nature or they lay on the road because the asphalt just feels a bit warmer than the grassland on the peat layers. On the meadows of Sumburgh Head Lighthouse they also had the freedom to walk anywhere they like. Once or twice a year they are driven together, shaved, get medication to remove worms and their health is checked. After that they are release en relieved and happy they’re going back into the hills to let their wool grow again. If they are not caught, the coat tear off bit by bit, what is probably not feeling very nice for them and gives them a shabby and pathetic appearance.

While grazing they often lose small tufts of wool, which end up on the ground or on bushes. These are called ‘hentilagets’, ‘ henti “referring to hand, because the tufts can be collected by hand and then processed into yarn and knitting. In the Tangwick museum on the road to Eshaness you can buy knitwear knitted with collected hantilagets. Debbie Zawinski even wrote a whole book about it, that was published in 2015. She walked through Scotland and processed the tufts of special breeds of sheep she found on the road and meadows into socks. The patterns you can find also in “In the Footstep of Sheep,” but I liked it the most to read her stories about the familiair places in Shetland.